του Δημητρη Μηλακα, απο το Ποντικι...
Παρά τα περί αντιθέτου λεγόμενα από τα υπεύθυνα χείλη του πρωθυπουργού Σαμαρά, του αντιπροέδρου Βενιζέλου και των υπουργών της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, παρά τις διαβεβαιώσεις των τηλεοπτικών ειδημόνων «ότι σωθήκαμε σε λίγο» και ότι «όλα πάνε καλά», η πραγματικότητα των αριθμών δε συμφωνεί μαζί τους. Ας πάμε, λοιπόν, στους αριθμούς που προφανώς έχουν μεγαλύτερη αξιοπιστία από τις διαβεβαιώσεις τους …
Σύμφωνα με τα στοιχεία δύο ερευνών της ΕΛΣΤΑΤ (Έρευνα Εισοδήματος και Συνθηκών Διαβίωσης των Νοικοκυριών) και (Έρευνα Οικογενειακών προυπολογισμών 2012) προκύπτει (ανάμεσα σε άλλα) ότι:
•Η μέση μηνιαία δαπάνη των νοικοκυριών, για το 2012, ανήλθε στα 1.637,10 ευρώ, καταγράφοντας μείωση κατά 10,2%, σε σύγκριση µε το 2011. Σε πραγματικούς όρους, η μέση μηνιαία δαπάνη μειώθηκε, κατά 11,6%, λόγω της επίδρασης του πληθωρισμού, σύμφωνα µε τον ∆είκτη Τιµών Καταναλωτή του έτους 2012.
•Συγκρίνοντας τα αποτελέσματα της ΕΟΠ 2012 µε αυτά των προηγουμένων ερευνών, παρατηρούμε μείωση της μέσης μηνιαίας δαπάνης των νοικοκυριών από 2.401,44 ευρώ (2008 σε σταθερές τιμές 2012) σε 1.637,10 ευρώ (2012), η οποία αντιστοιχεί σε μείωση, σε σταθερές τιμές 2012, κατά 31,8% και σε τρέχουσες τιμές κατά 22,7%.
•Σε σχέση µε την προηγούµενη έρευνα (2011), καταγράφεται µεγαλύτερη µείωση δαπανών, σε τρέχουσες τιµές, για ένδυση – υπόδηση (-15,3%), διάφορα αγαθά και υπηρεσίες (-15,3%), ξενοδοχεία, καφενεία και εστιατόρια (-15,1%), αναψυχή και πολιτισµό (-15,0%), διαρκή αγαθά (-13,7%), µεταφορές (-12,6%), εκπαίδευση (-10,0%), υγεία (-8,6%). Μικρότερες µειώσεις παρατηρούνται στις δαπάνες για είδη διατροφής (-7,5%), επικοινωνίες (-7,5%), οινοπνευµατώδη ποτά και καπνό (-5,7%) και στέγαση (-1,3%).
•Το µερίδιο της διάµεσης ισοδύναµης δαπάνης (αγορές) του πλουσιότερου 20% του πληθυσµού είναι 5,9 φορές µεγαλύτερο από το µερίδιο της διάµεσης ισοδύναµης δαπάνης του φτωχότερου 20% του πληθυσµού (5,5 για το 2011). Ο δείκτης µειώνεται στο 4,7, όταν συµπεριληφθούν στην καταναλωτική δαπάνη και οι τεκµαρτές δαπάνες (τελική καταναλωτική δαπάνη) (1) (4,5 για το 2011).
•Ο κίνδυνος φτώχειας για παιδιά ηλικίας 0-17 ετών (παιδική φτώχεια) ανέρχεται σε 26,9% και είναι υψηλότερος κατά 2,8 ποσοστιαίες µονάδες από το αντίστοιχο ποσοστό του συνολικού πληθυσµού. Ο κίνδυνος φτώχειας για άτοµα ηλικίας άνω των 65 ετών ανέρχεται σε 17,2%
•Ο πληθυσµός που διαβιεί σε νοικοκυριά που δεν εργάζεται κανένα µέλος ή εργάζεται λιγότερο από 3 µήνες, συνολικά, το έτος, ανέρχεται σε 1.010.900 άτοµα ή σε 16,1% του πληθυσµού ενώ το προηγούµενο έτος (2011) ανερχόταν σε 837.300 άτοµα.
Όλα τα παραπάνω μπορούν να συνοψιστούν σε δύο λέξεις: Μαύρη φτώχεια!
Αυτή είναι η πραγματικότητα της μεγάλης επιτυχίας της συγκυβέρνησης Σαμαρά- Βενιζέλου. Αυτή είναι η αλήθεια που βιώνει η ελληνική κοινωνία. Αυτή είναι η καθημερινή ζωή, όπως αποτυπώνεται στην πραγματική οικονομία και όπως την αντιμετωπίζουν - ανάμεσα σε άλλους προφανώς δυστυχέστερους, καθ’ ότι απολυμένοι - περισσότεροι από ένα εκατομμύριο εργαζόμενοι οι οποίοι σύμφωνα με το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ όπως διαβάσαμε υπόκεινται σε πάνω από ένα μήνα καθυστέρηση για την καταβολή του μισθού τους, που αποτελεί για τη μεγάλη πλειονότητα το βασικό ίσως και το μοναδικό μέσο βιοπορισμού.
Σύμφωνα με τις ίδιες εμπειρικές μελέτες και τις καταγγελίες που φτάνουν με τη μορφή ερωτημάτων στα κέντρα ενημέρωσης των εργατοϋπαλληλικών κέντρων και ιδιαίτερα στη νομική υπηρεσία του ΕΚΑ, μόνο 1 στις 2 επιχειρήσεις συνεχίζει να πληρώνει κανονικά κάθε μήνα τον μισθό στους μισθωτούς που παρέχουν εξαρτημένη εργασία.
Υ.Γ. Αν στόχος των πολιτικών ήταν η «διάσωση», ήταν η ανόρθωση και ο εκσυγχρονισμός της ελληνικής κοινωνικής/οικονομικής πραγματικότητας, τότε οι αριθμοί αποδεικνύουν την απόλυτη αποτυχία αυτών των πολιτικών. Αν όμως στόχος ήταν η υποτίμηση των αξιών (οικονομικών, πολιτικών, κοινωνικών, ηθικών) προκειμένου τα πάντα να δύνανται να (ξε)πουληθούν τζάμπα, τότε πράγματι το success story των Σαμαροβενιζέλων είναι αδιαμφισβήτητο.
Σύμφωνα με τα στοιχεία δύο ερευνών της ΕΛΣΤΑΤ (Έρευνα Εισοδήματος και Συνθηκών Διαβίωσης των Νοικοκυριών) και (Έρευνα Οικογενειακών προυπολογισμών 2012) προκύπτει (ανάμεσα σε άλλα) ότι:
•Η μέση μηνιαία δαπάνη των νοικοκυριών, για το 2012, ανήλθε στα 1.637,10 ευρώ, καταγράφοντας μείωση κατά 10,2%, σε σύγκριση µε το 2011. Σε πραγματικούς όρους, η μέση μηνιαία δαπάνη μειώθηκε, κατά 11,6%, λόγω της επίδρασης του πληθωρισμού, σύμφωνα µε τον ∆είκτη Τιµών Καταναλωτή του έτους 2012.
•Συγκρίνοντας τα αποτελέσματα της ΕΟΠ 2012 µε αυτά των προηγουμένων ερευνών, παρατηρούμε μείωση της μέσης μηνιαίας δαπάνης των νοικοκυριών από 2.401,44 ευρώ (2008 σε σταθερές τιμές 2012) σε 1.637,10 ευρώ (2012), η οποία αντιστοιχεί σε μείωση, σε σταθερές τιμές 2012, κατά 31,8% και σε τρέχουσες τιμές κατά 22,7%.
•Σε σχέση µε την προηγούµενη έρευνα (2011), καταγράφεται µεγαλύτερη µείωση δαπανών, σε τρέχουσες τιµές, για ένδυση – υπόδηση (-15,3%), διάφορα αγαθά και υπηρεσίες (-15,3%), ξενοδοχεία, καφενεία και εστιατόρια (-15,1%), αναψυχή και πολιτισµό (-15,0%), διαρκή αγαθά (-13,7%), µεταφορές (-12,6%), εκπαίδευση (-10,0%), υγεία (-8,6%). Μικρότερες µειώσεις παρατηρούνται στις δαπάνες για είδη διατροφής (-7,5%), επικοινωνίες (-7,5%), οινοπνευµατώδη ποτά και καπνό (-5,7%) και στέγαση (-1,3%).
•Το µερίδιο της διάµεσης ισοδύναµης δαπάνης (αγορές) του πλουσιότερου 20% του πληθυσµού είναι 5,9 φορές µεγαλύτερο από το µερίδιο της διάµεσης ισοδύναµης δαπάνης του φτωχότερου 20% του πληθυσµού (5,5 για το 2011). Ο δείκτης µειώνεται στο 4,7, όταν συµπεριληφθούν στην καταναλωτική δαπάνη και οι τεκµαρτές δαπάνες (τελική καταναλωτική δαπάνη) (1) (4,5 για το 2011).
•Ο κίνδυνος φτώχειας για παιδιά ηλικίας 0-17 ετών (παιδική φτώχεια) ανέρχεται σε 26,9% και είναι υψηλότερος κατά 2,8 ποσοστιαίες µονάδες από το αντίστοιχο ποσοστό του συνολικού πληθυσµού. Ο κίνδυνος φτώχειας για άτοµα ηλικίας άνω των 65 ετών ανέρχεται σε 17,2%
•Ο πληθυσµός που διαβιεί σε νοικοκυριά που δεν εργάζεται κανένα µέλος ή εργάζεται λιγότερο από 3 µήνες, συνολικά, το έτος, ανέρχεται σε 1.010.900 άτοµα ή σε 16,1% του πληθυσµού ενώ το προηγούµενο έτος (2011) ανερχόταν σε 837.300 άτοµα.
Όλα τα παραπάνω μπορούν να συνοψιστούν σε δύο λέξεις: Μαύρη φτώχεια!
Αυτή είναι η πραγματικότητα της μεγάλης επιτυχίας της συγκυβέρνησης Σαμαρά- Βενιζέλου. Αυτή είναι η αλήθεια που βιώνει η ελληνική κοινωνία. Αυτή είναι η καθημερινή ζωή, όπως αποτυπώνεται στην πραγματική οικονομία και όπως την αντιμετωπίζουν - ανάμεσα σε άλλους προφανώς δυστυχέστερους, καθ’ ότι απολυμένοι - περισσότεροι από ένα εκατομμύριο εργαζόμενοι οι οποίοι σύμφωνα με το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ όπως διαβάσαμε υπόκεινται σε πάνω από ένα μήνα καθυστέρηση για την καταβολή του μισθού τους, που αποτελεί για τη μεγάλη πλειονότητα το βασικό ίσως και το μοναδικό μέσο βιοπορισμού.
Σύμφωνα με τις ίδιες εμπειρικές μελέτες και τις καταγγελίες που φτάνουν με τη μορφή ερωτημάτων στα κέντρα ενημέρωσης των εργατοϋπαλληλικών κέντρων και ιδιαίτερα στη νομική υπηρεσία του ΕΚΑ, μόνο 1 στις 2 επιχειρήσεις συνεχίζει να πληρώνει κανονικά κάθε μήνα τον μισθό στους μισθωτούς που παρέχουν εξαρτημένη εργασία.
Υ.Γ. Αν στόχος των πολιτικών ήταν η «διάσωση», ήταν η ανόρθωση και ο εκσυγχρονισμός της ελληνικής κοινωνικής/οικονομικής πραγματικότητας, τότε οι αριθμοί αποδεικνύουν την απόλυτη αποτυχία αυτών των πολιτικών. Αν όμως στόχος ήταν η υποτίμηση των αξιών (οικονομικών, πολιτικών, κοινωνικών, ηθικών) προκειμένου τα πάντα να δύνανται να (ξε)πουληθούν τζάμπα, τότε πράγματι το success story των Σαμαροβενιζέλων είναι αδιαμφισβήτητο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου