του Δημητρη Παπαχρηστου, απο το Εθνος...
Ερχόμαστε πρώτοι στις μεταρρυθμίσεις και στους εκσυγχρονισμούς, να μια πρωτιά που κατέκτησε η χώρα μας, με την επιβολή, εφαρμογή της λιτότητας που αξίωσαν οι τροϊκανοί.
Oπως κι άλλες φορές, έτσι και τώρα κάποιοι ιθύνοντες των Βρυξελλών αφήνουν να νοηθεί πως το 2014 θα βγούμε από την κρίση και τα μνημόνια και θα «κολυμπήσουμε» στις αγορές. Μας τα έχουνε ξαναπεί τα «κάλαντα» μέρες που είναι, μα δεν είδαμε άσπρες μέρες. Συνεχώς και ανεπαισθήτως γινόμαστε δέσμιοι των δανειστών.
Περνάνε τα χρόνια και παγιώνεται μια ζοφερή κατάσταση που δυστυχώς την κληρονομούμε στα παιδιά μας. Την κρίση την υφίστανται και τα ίδια μέσα στα σπίτια τους που πολλών κινδυνεύουν να τεθούν σε πλειστηριασμό. Την υφίστανται στα πανεπιστήμια και στα σχολεία που δεν λειτουργούν.
Δύο βασικοί πυλώνες της κοινωνικής πολιτικής, η Παιδεία και η Υγεία, δοκιμάζονται στο όνομα του εκσυγχρονισμού και των συγχωνεύσεων. Με άλλα λόγια, την πληρώνουν οι ανήμποροι ασθενείς, δηλαδή οι γονείς και οι παππούδες των παιδιών μας, που μέσα σ' αυτήν τη σκληρή πραγματικότητα κατέκτησαν την πανευρωπαϊκή πρωτιά να έχει καταρρεύσει η απόδοσή τους στη Φυσική και στα Μαθηματικά και, το χειρότερο, να θεωρούν μάταιο να σπουδάσουν, γιατί όποιο πτυχίο και να πάρουν δεν θα βρουν δουλειά.
Η επιλογή σπουδών, δυστυχώς, έχει συνδεθεί με τη δουλειά και όχι με την παιδεία και τη γνώση - μόρφωση. Εχουν συμβάλει οι λεγόμενες εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις των εκάστοτε υπουργών που ματαιόδοξα θέλησαν να βάλουν τη σφραγίδα τους δανειζόμενοι πρότυπα εκπαιδευτικά ξένων χωρών στο όνομα της ομογενοποίησης σε μια παγκοσμιοκρατική ανάγκη, που θέλει εξειδικευμένους «ηλίθιους», γρανάζια στο καπιταλιστικό τους σύστημα.
Η αυτονομία των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων έχει καταλυθεί και το υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων ασκεί τον ρόλο του ιδιοκτήτη εργοδότη. Καταλογίζει, π.χ., ευθύνες στον πρύτανη κ. Πελεγρίνη για τη μη λειτουργία του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου, ο οποίος την ίδια στιγμή λοιδορείται που γράφει, σκηνοθετεί και παίζει θέατρο κόντρα στην κατεστημένη αντίληψη. Και πώς να ακουστεί η πρόταση του Μίκη Θεοδωράκη, ακαδημαϊκού πλέον, πως «η χώρα μας θα έπρεπε να γίνει το πολιτιστικό κέντρο, με την Ακρόπολη παγκόσμιο σύμβολο και την Ολυμπία και τους Δελφούς που εκφράζουν το πνεύμα της ειρήνης και τον πολιτισμό της αμφικτιονίας και της απελευθέρωσης και συναδέλφωσης των λαών».
Κατά τα άλλα, αυτοί που ευθύνονται για την εκπαιδευτική και πολιτιστική έκπτωση της χώρας μας έρχονται ως σωτήρες να ξεκαθαρίσουν, να εκσυγχρονίσουν τους διορισμένους από τους ίδιους διοικητικούς υπαλλήλους, βυθίζοντας στην ανυποληψία και την απαξίωση το εκπαιδευτικό σύστημα της πατρίδας μας.
Ερχόμαστε πρώτοι στις μεταρρυθμίσεις και στους εκσυγχρονισμούς, να μια πρωτιά που κατέκτησε η χώρα μας, με την επιβολή, εφαρμογή της λιτότητας που αξίωσαν οι τροϊκανοί.
Oπως κι άλλες φορές, έτσι και τώρα κάποιοι ιθύνοντες των Βρυξελλών αφήνουν να νοηθεί πως το 2014 θα βγούμε από την κρίση και τα μνημόνια και θα «κολυμπήσουμε» στις αγορές. Μας τα έχουνε ξαναπεί τα «κάλαντα» μέρες που είναι, μα δεν είδαμε άσπρες μέρες. Συνεχώς και ανεπαισθήτως γινόμαστε δέσμιοι των δανειστών.
Περνάνε τα χρόνια και παγιώνεται μια ζοφερή κατάσταση που δυστυχώς την κληρονομούμε στα παιδιά μας. Την κρίση την υφίστανται και τα ίδια μέσα στα σπίτια τους που πολλών κινδυνεύουν να τεθούν σε πλειστηριασμό. Την υφίστανται στα πανεπιστήμια και στα σχολεία που δεν λειτουργούν.
Δύο βασικοί πυλώνες της κοινωνικής πολιτικής, η Παιδεία και η Υγεία, δοκιμάζονται στο όνομα του εκσυγχρονισμού και των συγχωνεύσεων. Με άλλα λόγια, την πληρώνουν οι ανήμποροι ασθενείς, δηλαδή οι γονείς και οι παππούδες των παιδιών μας, που μέσα σ' αυτήν τη σκληρή πραγματικότητα κατέκτησαν την πανευρωπαϊκή πρωτιά να έχει καταρρεύσει η απόδοσή τους στη Φυσική και στα Μαθηματικά και, το χειρότερο, να θεωρούν μάταιο να σπουδάσουν, γιατί όποιο πτυχίο και να πάρουν δεν θα βρουν δουλειά.
Η επιλογή σπουδών, δυστυχώς, έχει συνδεθεί με τη δουλειά και όχι με την παιδεία και τη γνώση - μόρφωση. Εχουν συμβάλει οι λεγόμενες εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις των εκάστοτε υπουργών που ματαιόδοξα θέλησαν να βάλουν τη σφραγίδα τους δανειζόμενοι πρότυπα εκπαιδευτικά ξένων χωρών στο όνομα της ομογενοποίησης σε μια παγκοσμιοκρατική ανάγκη, που θέλει εξειδικευμένους «ηλίθιους», γρανάζια στο καπιταλιστικό τους σύστημα.
Η αυτονομία των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων έχει καταλυθεί και το υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων ασκεί τον ρόλο του ιδιοκτήτη εργοδότη. Καταλογίζει, π.χ., ευθύνες στον πρύτανη κ. Πελεγρίνη για τη μη λειτουργία του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου, ο οποίος την ίδια στιγμή λοιδορείται που γράφει, σκηνοθετεί και παίζει θέατρο κόντρα στην κατεστημένη αντίληψη. Και πώς να ακουστεί η πρόταση του Μίκη Θεοδωράκη, ακαδημαϊκού πλέον, πως «η χώρα μας θα έπρεπε να γίνει το πολιτιστικό κέντρο, με την Ακρόπολη παγκόσμιο σύμβολο και την Ολυμπία και τους Δελφούς που εκφράζουν το πνεύμα της ειρήνης και τον πολιτισμό της αμφικτιονίας και της απελευθέρωσης και συναδέλφωσης των λαών».
Κατά τα άλλα, αυτοί που ευθύνονται για την εκπαιδευτική και πολιτιστική έκπτωση της χώρας μας έρχονται ως σωτήρες να ξεκαθαρίσουν, να εκσυγχρονίσουν τους διορισμένους από τους ίδιους διοικητικούς υπαλλήλους, βυθίζοντας στην ανυποληψία και την απαξίωση το εκπαιδευτικό σύστημα της πατρίδας μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου