Σημειολογία...

Ανατολικα της Εδεμ...

Από το χτεσινό διάγγελμα του πρωθυπουργού μου έκανε εντύπωση το ντεκόρ. Η ελληνική σημαία δίπλα του είναι σαν πατημένη ρέγγα, προφανώς για να ταιριάζει με τη φυσιογνωμία του πρωθυπουργού ο οποίος από το πολύ σφίξιμο για να μη χαμογελάει ποτέ, του έχει μείνει ένα μόνιμο κουσούρι: έχει το ύφος ανθρώπου που σφίγγεται γιατί τον έχει πιάσει κόψιμο.

Από την άλλη σκέφτομαι πως επίτηδες το επικοινωνιακό επιτελείο του πρωθυπουργού έδωσε αυτήν την αξιοθρήνητη όψη στην ελληνική σημαία (σέρνοντας και πατώντας την) σε αντίθεση με την ευρωπαϊκή, για να υποδηλωθεί με σαφήνεια τη θέση της Ελλάδας έναντι της ΕΕ. Μια σουφρωμένη και ταλαιπωρημένη χώρα απέναντι σε μια αεράτη και με αυτοπεποίθηση ΄Ενωση.

Όπως και να έχει, εύχομαι να ξεσουφρώσει κάποτε η μούρη του Σαμαρά, να χαλαρώσουν οι μυς του προσώπου του και η καρδιά του και να βρει σωσμό η ψυχή του όταν τα τινάξει.

Κάπου διάβασα ότι όταν σφιγγόμαστε για να φαινόμαστε σοβαροί ή αγέλαστοι ενεργοποιούνται δεκάδες μυς του προσώπου μας περισσότεροι, από όταν χαμογελάμε. Και κατέληγαν οι επιστήμονες στο συμπέρασμα ότι το να χαμογελάμε εκτός του ότι είναι πιο ελκυστικό, είναι πιο οικονομικό τελικά.

Βέβαια από λιπόσαρκα τσιφούτικα ανθρωπάκια, που έχουν απαρνηθεί τις χαρές της ζωής κάνοντας μονίμως προσθαφαιρέσεις πάνω από ένα τεφτέρι, δεν περιμένεις και πολλά πράγματα…