1997. Η κυρία ζούσε με την οικογένεια σε ένα τεσσάρι στην Κυψέλη. Ο σύζυγος, λογιστής φοροτεχνικός, η ίδια σε κάποια υπηρεσία του Δημοσίου. Είχαν και δυο παιδάκια, ένα αγοράκι κι ένα κοριτσάκι, στρουμπουλά ροδαλά και αντιπαθητικά που τσίριζαν διαρκώς και στις δέκα λέξεις που έλεγαν οι οχτώ ήταν «θέλω» η ένατη «τώρα» και η δέκατη μία ομοβροντία φωνηέντων στην διαπασών που υπογράμμιζε δραματικά το «θέλω τώρα».Η ομοβροντία, έρχονταν μετά από την εκατοστή-περίπου- επανάληψη του εκάστοτε αιτήματος: παγωτό, Barbie, transformer, σοκολάτα, τσαντάκι ό,τι νά' ναι.
Η κυρία, επίσης ευτραφέστατη αλλά με τη Λουί Βιτόν παραμάσχαλα τέλεια συνδυασμένη με πέδιλο της λαϊκής όταν πια δεν άντεχε τις τσιρίδες των καρπών της, έβγαζε ένα μάτσο δραχμοχιλιάρικα τσαλακωμένα σαν πετσετάκια τα έδινε στην στωική Φιλιππινέζα με την κοφτή εντολή:
«Κάντα να σκάσουν και γρήγορα»
«Yesmadam» απαντούσε η έρμη, λες και είχε άλλη επιλογή.
Η madam όταν μιλούσε στις φίλες της στο supermarket, αναφερόταν στην οικιακή βοηθό της όχι με το όνομα της αλλά με την εθνικότητα:
Η Φιλιππινέζα μου αυτό, η Φιλιππινέζα μου εκείνο, η Φιλιππινέζα μου το άλλο.
Όπως λέμε «το αυτοκίνητο μου», «το τραπέζι μου» «τα παπούτσια μου» «το βρακί μου».
Γιατί και ο σκύλος ή ο γάτος που ζει μαζί μας, έχει όνομα.
Η περίφημη «Μαντάμ Σουσού» του Δημήτρη Ψαθά γράφτηκε μεσούσης της Κατοχής, το 1942.
Έχω την ελαφρά εντύπωση πως αυτό, κάτι μας λέει.
Ο Ψαθάς δεν θα διάλεγε ένα περιθωριακό και αμελητέο κοινωνικό σύμπτωμα για να γράψει με εξαιρετική έμπνευση ένα τέτοιο έργο.
Καθρεφτίζει –ξεκαρδιστικά μεν- αλλά καυστικότατα, μια κοινωνία που σε ένα μεγάλο μέρος της είναι μωροφιλόδοξο, επιδεικτικό, κούφιο και εν τέλει θλιβερό.
Αλήθεια.
Ποια είναι η απόσταση που χωρίζει την Σουσού του Ψαθά από την μαντάμ της Κυψέλης του 1997;
Και ποια η απόσταση που υπάρχει από αυτές τις κυρίες με τους εγκληματίες της Μανωλάδας;
Καμία κατά τη γνώμη μου.
Απλά, οι συνθήκες διαφοροποιούν το μέτρο και τον τρόπο που εκδηλώνεται η βαρβαρότητα.
Όσοι πιστεύουν πως η Μανωλάδα και όσα έγιναν εκεί τις προάλλες είναι προϊόντα της κρίσης εθελοτυφλούν τόσο πολύ, ώστε να μετέχουν, να συνεργούν ουσιαστικά στο έγκλημα.
Στην περήφανη Ελλάδα των Ολυμπιακών Αγώνων, της Eurovision και του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου στο ποδόσφαιρο ήταν που οι αστυνομικοί είχαν εισέβαλλαν σε διαμερίσματα Αφγανών προσφύγων και στη συνέχεια βασάνισαν (και με φάλαγγα) δυο εξ αυτών στο υπόγειο γκαράζ του Α.Τ. Αγίου Παντελεήμονα.
2004, όταν η εθνική αυτοπεποίθηση ζύγιζε πια μεγατόνους με την φυλή των Ελλήνων να είναι βέβαιη πως κρατά τον Πάπα από τα μαλακά.
Η αυτοπεποίθηση τελικά, ήταν τόσο βαριά που τα γυάλινα ποδάρια της έγιναν θρύψαλα με αποτέλεσμα να πέσει κάτω και να κοπεί σε χίλια κομμάτια από τα θραύσματα.
-Ξέρεις ρε ποιος είμαι εγώ;
-Ναι. Ένας μαλάκας και μισός. Είσαι «Έλληνας».
Ή μάλλον, «τσιφτετέλληνας» όπως έξοχα σε τραγούδησε ο Σαββόπουλος.
Είχα γράψει παλαιότερα πως η Χρυσή Αυγή πρέπει να απομονωθεί πολιτικά και όχι να κηρυχτεί εκτός νόμου. Όμως, τελικά νομίζω πως η στιγμή για μια τέτοια συζήτηση έχει έρθει και ας ξεκινήσει η πρωτοβουλία από οποιονδήποτε. Υπό την προϋπόθεση πως θα κάτσουν κάτω όλα τα κόμματα –πλην της συμμορίας ασφαλώς- για να βρουν τρόπους. Ας ξεκινήσουν από κάπου, από την απόλυτη πολιτική απομόνωση ας πούμε. Γράφω πιο κάτω, πρακτικά για αυτό.
Μπορεί ο ρατσισμός και οι κοινωνικές διακρίσεις να είναι παλιά ιστορία στην Ελλάδα, και είναι-ας θυμηθούμε ή ας ψάξουμε να μάθουμε την ελληνική κοινωνία έναντι του οποιουδήποτε «διαφορετικού» , αλλά, οι επιστάτες της Μανωλάδας, πήραν τ’ όπλο τους ενθαρρυμένοι από την ύπαρξη μιας Χρυσής Αυγής.
Μιας Χρυσής Αυγής που μιλά μέσα στη Βουλή για «αλλοδαπούς υπανθρώπους» και δεν αποβάλλονται οι βουλευτές της από την αίθουσα αυθωρεί και παραχρήμα.
Και αν το Προεδρείο είτε δεν έχει τα απαραίτητα αντανακλαστικά ή δεν υπάρχει πρόβλεψη από τον Κανονισμό για αποβολή Βουλευτών από την αίθουσα λόγω ύβρεων, θα όφειλαν την ίδια στιγμή, όλα τα άλλα πολιτικά κόμματα να αποχωρήσουν και να αφήσουν τη συμμορία μόνη της μέσα να γρυλλίζει και να μουγκανίζει.
2012 ήταν, στη Μανωλάδα πάλι, όταν το ντόπιο ανθρωποειδές έσυρε δεμένο στο αυτοκίνητο έναν αιγύπτιο εργάτη. Το ανθρωποειδές, παρέμεινε ανέπαφο, ασύλληπτο και την έβγαλε με κάποιες «φιλικές συστάσεις».
Μα απορούμε;
Στην Ελλάδα Μανωλάδα Μανελλλάδα βρισκόμαστε.
Εδώ, που μία «κυρία» αν και κατηγορούμενη από το 2011 για μαχαίρωμα Αφγανού πρόσφυγα, κατέβηκε ανενόχλητη ως υποψήφια βουλευτής της Χρυσής Αυγής στις τελευταίες εκλογές.
Αν και δεν εκλέχτηκε (πάλι καλά) η δίκη της ακολουθεί την διαδρομή του ΚαSSιδιάρη: Αναβολή στην αναβολή.
Από την «γραφική» μαντάμ Σουσού μέχρι την κυρία της Κυψέλης που ανέφερα στην αρχή και από αυτήν μέχρι τις Μανωλάδες, έχει τρέξει πολύ νερό στ’ αυλάκι.
Μεσολάβησε η «παιδεία» του «λαού» από την επίσημη αγαπημένη του Ανδρέα Παπανδρέου, την Αυριανή.
Μεσολάβησε η πλήρης επικυριαρχία του λαϊκισμού συνδυασμένη με την καθιέρωση του χρηματισμού, των δανείων, του lifestyle, των κολλητών.
Μεσολάβησε η αποθέωση των Πολιτών Πελατών, η υφαρπαγή τεράστιων κεφαλαίων για νεοπλουτισμό, η χώρα παραδόθηκε σε απόλυτα ανθρωπάκια, εξανδραποδίσθηκε και ξεχαρβαλώθηκε τελείως.
Τώρα, στην αθλιότητα που κατασκεύασαν οι ίδιοι που λένε πως θα την διορθώσουν, οι Μανωλάδες δεν ξέρω πόσες είναι, αλλά ξέρω πως είναι περισσότερες από όσες μαθαίνουμε.
Αν θέλει το Πολιτικό Σύστημα, έστω αυτό, το Αστικό, να τηρήσει τουλάχιστον κάποια προσχήματα ας κινηθεί γρήγορα προς την εκτός νόμου κήρυξη της Χρυσής Αυγής και πριν από αυτή τον πολιτικό εξοστρακισμό της.
Η Χρυσή Αυγή, που ακόμα και αυτή τη στιγμή μετά από όσα έγιναν, έχει το απύθμενο θράσος να εγκαλεί τον Δένδια (!) γιατί επισκέφθηκε τους «λαθρομετανάστες» στο νοσοκομείο.
Ο εξοστρακισμός, μπορεί να γίνει:
Όλα τα κόμματα να κάτσουν κάτω και να βρουν διέξοδο εάν για μία απαγόρευση υπάρχει Συνταγματικό κόλλημα. Νέα Δημοκρατία, ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, ΔΗΜΑΡ, ΑΝΕΞΕΛ, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ.
Την λύση, τον δρόμο, δείχνουν οι Γερμανοί της Βουλής της Σαξονίας.
Σοσιαλδημοκράτες, Αριστερά, Συντηρητικοί, Πράσινοι, συνεννοήθηκαν και πήραν συγκεκριμένα μέτρα:
1. Όποτε υποβάλλει ερώτηση Νεοναζί, απαντά και η κυβέρνηση αλλά και η αντιπολίτευση.
2. Όποια πρόταση νόμου και να καταθέτουν οι Νεοναζί, θα καταψηφίζεται ομόφωνα από όλους.
3. Κανένας απολύτως δεν θα συνυπάρχει σε εκδηλώσεις που μετέχουν νεοναζί βουλευτές.
Τα παραπάνω, είναι απλά, ψυχρά, τετράγωνα, απέχουν από ανέξοδες αντιφασιστικές φανφάρες αλλά, είναι αποφασιστικά και αποτελεσματικά. Απομονώνουν χωρίς πολλά λόγια το καρκίνωμα.
Είναι άραγε σε θέση τα Ελληνικά κόμματα να κάνουν κάτι τέτοιο;
Ή θα είναι για πάντα παραδομένα στο φτηνό θυμικό των πελατών-ψηφοφόρων;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου