του Τακη Κατσιμαρδου, απο το Εθνος...
Οταν αναλάμβανε η κυβέρνηση Σαμαρά, η ανεργία είχε διαμορφωθεί γύρω στο 23%. Σήμερα έχει αυξηθεί περίπου κατά 4%, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία.
Η στρατιά των ανέργων είναι, βεβαίως, μεγαλύτερη από το 27,2% που καταγράφει η Ελληνική Στατιστική Αρχή. Σ' αυτό δεν συνυπολογίζονται οι μακροχρόνια άνεργοι, όσοι δεν λαμβάνουν αμοιβή αν και εργάζονται, εκείνοι που βιώνουν το απάνθρωπο καθεστώς της εκ περιτροπής εργασίας, όσοι κάνουν ελάχιστα μεροκάματα και δεν συμπεριλαμβάνονται στους τυπικούς δείκτες της ανεργίας...
Αν ήταν δυνατόν να εκτιμηθεί και η αύξηση του συνόλου των κατηγοριών που απουσιάζουν από την καταγραφή της επίσημης ανεργίας, η κυβέρνηση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί χωρίς υπερβολή και ως μηχανή παραγωγής ανέχειας και φτώχειας. Μόνο τον τελευταίο μήνα της περιόδου καταγραφής των στοιχείων (Ιανουάριος 2013) η «παραγωγή» της πλησίασε τους 100.000 ανέργους!
Αποκλειστικά η εξέλιξη αυτή συνιστά από μόνη της επαρκή λόγο για την αλλαγή και την ανατροπή των κυβερνητικών πολιτικών. Τόσο απλά είναι τα πράγματα! Οσο για το «άλλοθι» ότι διαφορετικά η κατάσταση θα ήταν τρισχειρότερη, αυτό είναι διάτρητο, προϊόν επικοινωνιακών πολιτικών και σε κάθε περίπτωση αναπόδεικτο.
Αλλά έστω ότι πράγματι πρόκειται για κάτι μη αντιμετωπίσιμο. Ας δεχθούμε το παράλογο. Δηλαδή ότι η κυβέρνηση είναι ανεύθυνη. Φταίνε κι εδώ οι... αόρατες δυνάμεις της αγοράς, η ύφεση, η έλλειψη ρευστότητας κ.λπ.
Στην περίπτωση αυτή, ποια είναι τα μέτρα που παίρνει και εφαρμόζει η ίδια για να σταματήσει την καταστροφή θέσεων εργασίας, να περιορίσει την ανεργία και τις συνέπειές της; Δεν είχε στο παρελθόν, αλλά τώρα ποιο είναι το σχέδιο δράσης μπροστά στην προαναγγελλόμενη αύξηση (30, ίσως και 35%) ως το τέλος του 2013;
Αντί να κλείνουν εισιτήρια ως θεατές στο επερχόμενο τσουνάμι, ας βγάλουν τις παρωπίδες οι κυβερνητικοί εταίροι μήπως δουν ότι υπάρχουν και συγκεκριμένες λύσεις, με στόχους και κόστη, όπου το Δημόσιο είναι ο εργοδότης έσχατης προσφυγής. Τουλάχιστον, ας το επιχειρήσουν μέσα στη μνημονιακή ομηρεία τους...
Η στρατιά των ανέργων είναι, βεβαίως, μεγαλύτερη από το 27,2% που καταγράφει η Ελληνική Στατιστική Αρχή. Σ' αυτό δεν συνυπολογίζονται οι μακροχρόνια άνεργοι, όσοι δεν λαμβάνουν αμοιβή αν και εργάζονται, εκείνοι που βιώνουν το απάνθρωπο καθεστώς της εκ περιτροπής εργασίας, όσοι κάνουν ελάχιστα μεροκάματα και δεν συμπεριλαμβάνονται στους τυπικούς δείκτες της ανεργίας...
Αν ήταν δυνατόν να εκτιμηθεί και η αύξηση του συνόλου των κατηγοριών που απουσιάζουν από την καταγραφή της επίσημης ανεργίας, η κυβέρνηση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί χωρίς υπερβολή και ως μηχανή παραγωγής ανέχειας και φτώχειας. Μόνο τον τελευταίο μήνα της περιόδου καταγραφής των στοιχείων (Ιανουάριος 2013) η «παραγωγή» της πλησίασε τους 100.000 ανέργους!
Αποκλειστικά η εξέλιξη αυτή συνιστά από μόνη της επαρκή λόγο για την αλλαγή και την ανατροπή των κυβερνητικών πολιτικών. Τόσο απλά είναι τα πράγματα! Οσο για το «άλλοθι» ότι διαφορετικά η κατάσταση θα ήταν τρισχειρότερη, αυτό είναι διάτρητο, προϊόν επικοινωνιακών πολιτικών και σε κάθε περίπτωση αναπόδεικτο.
Αλλά έστω ότι πράγματι πρόκειται για κάτι μη αντιμετωπίσιμο. Ας δεχθούμε το παράλογο. Δηλαδή ότι η κυβέρνηση είναι ανεύθυνη. Φταίνε κι εδώ οι... αόρατες δυνάμεις της αγοράς, η ύφεση, η έλλειψη ρευστότητας κ.λπ.
Στην περίπτωση αυτή, ποια είναι τα μέτρα που παίρνει και εφαρμόζει η ίδια για να σταματήσει την καταστροφή θέσεων εργασίας, να περιορίσει την ανεργία και τις συνέπειές της; Δεν είχε στο παρελθόν, αλλά τώρα ποιο είναι το σχέδιο δράσης μπροστά στην προαναγγελλόμενη αύξηση (30, ίσως και 35%) ως το τέλος του 2013;
Αντί να κλείνουν εισιτήρια ως θεατές στο επερχόμενο τσουνάμι, ας βγάλουν τις παρωπίδες οι κυβερνητικοί εταίροι μήπως δουν ότι υπάρχουν και συγκεκριμένες λύσεις, με στόχους και κόστη, όπου το Δημόσιο είναι ο εργοδότης έσχατης προσφυγής. Τουλάχιστον, ας το επιχειρήσουν μέσα στη μνημονιακή ομηρεία τους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου