Θα σε ξανάβρω… στον πάτο!

Sotosblog...

Όλοι γνωρίζουμε πόσο κραυγαλέα είναι η αναντιστοιχία της ασκούμενης πολιτικής προς το λαϊκό αίσθημα. Βγάζει μάτι. Το αντιλαμβάνονται ακόμα και οι πιο φανατικοί υποστηρικτές της κυβέρνησης –ή μάλλον κυρίως αυτοί. Γελούν μέσα τους με τις δημοσκοπήσεις. Χμ… είναι το γέλιο του φόβου.
Σήμερα, η αναντιστοιχία αυτή διακηρύχθηκε κι επισήμως. Η ωμή δήλωση Μπαλτάκου (Γ.Γ. της κυβέρνησης αυτός, με… άκρως ενδιαφέροντα βίο και πολιτεία…) ήλθε να την επιβεβαιώσει, δια χειλέων επισήμων. «Ή ψηφίζετε τα νομοσχέδια, ή πάμε σε εκλογές. Μην υποτιμάτε την αποφασιστικότητα Σαμαρά!»
Αφορμή της δήλωσης κάτι ψευτοφάλτσα κατά την ψηφοφορία του πολυνομοσχέδιου, και αποδέκτες οι συμπολιτευόμενοι βουλευτές. Μόνο του Πα.Σο.Κ.; Όχι, βέβαια. Ασφαλώς και αυτοί πρωτίστως, διότι δεν θα βρουν ούτε την ψήφο τους. Αλλά και οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας ουχ ήττον, που λέμε.
Αμφιβάλλετε; Γιατί; Επειδή, αν ήταν να μην βρουν ούτε κι εκείνοι την ψήφο τους, τότε ο Σαμαράς θα επεδείκνυε λιγότερη «αποφασιστικότητα»; Χα! Ας γελάσω… Μα, δεν πρόκειται περί αποφασίστικότητας, αλλά περί αυτοκαταστροφικότητας. Με ολίγη από αγανάκτηση.
Αναλογισθείτε: Διακατέχεσαι από την έπαρση ότι πλάστηκες για ηγέτης, συντάραξες κατά καιρούς την Ελλάδα για να το αποδείξεις, αλλά τώρα που το πέτυχες έγινες καταγέλαστος και μισητός, και θα κάτσεις να το λουστείς μέχρι τέλους; Δεν στέκουν αυτά, παρά μόνο… αν σου κάτσει. Αν συνεχίσει να κάθεται, βλέπουμε. Αν δεν σου κάτσει, γαία πυρί μειχθήτω, κι αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλλων και… των άλλων φίλων. Τα έχουμε ξαναπεί.
Άλλωστε, η περίφημη αποστροφή περί μοναχικής αυτοϊκανοποίησης σε συνδυασμό με εγκεφαλική αυτοσυνουσία που μεταδόθηκε εκ παραδρομής από τα κανάλια, αλλά διανεμήθηκε σε αυτά από απύθμενη ανικανότητα, δεν αφορούσε στο σαρδάμ που υποτίθεται ότι την προκάλεσε. Όχι. Είναι δηλωτικό μιας συνολικής αποτίμησης προσωπικών επιδόσεων. Κάτι σαν κι εκείνο που έλεγε η Μαλβίνα με την τύχη μου…
Ωμός εκβιασμός, λοιπόν. Ή ψηφίζετε ή πάμε για εκλογές. Ωμός εκβιασμός για λογαριασμό ενός ανθρώπου που έχει μάθει να τα παίζει όλα για όλα· ενός ανθρώπου που δεν έχει τίποτε να χάσει, αν κρίνει από τους προκατόχους του.
Τι; Έχει να χάσει την κουτάλα; Ακούστε. Εντάξει, η κουτάλα… σύμφωνοι. Αρκεί αυτή με την οποία τρως να είναι άλλη από εκείνη με την οποία ανακατεύεις τα…
Πουφ! Αηδίασα… Πάω να ρίξω μια βουτιά, και ξαναβλεπόμαστε στον πάτο… Αν στο μεταξύ εντοπισθεί κανένας βουλευτής με κάποια τελευταία ίχνη εντιμότητας, τραβήξτε μου τον αναπνευστήρα, και θα καταλάβω. Εντάξει;