Sotosblog...
Γενικά μιλώντας, φωτογραφίες μαζεύουμε για ενθύμιο. Όχι όμως ότι τις τραβάμε για τον ίδιο λόγο. Άλλος τις τραβάει λόγω μηχανής, άλλος λόγω αμηχανίας, και πάει λέγοντας. Οι πολιτικοί τις τραβάνε από ματαιοδοξία. Τις κοτσάρουνε μετά στο γραφείο ή στο σπίτι, για να δείχνουνε δικτυωμένοι πλάι στους δικτυωμένους, που όμως κάνουν και αυτοί με τη σειρά τους το ίδιο. Η αρχή του πράγματος δεν αλλάζει πάντως: τις μαζεύουν και αυτοί κι εκείνοι κι εμείς οι υπόλοιποι για ενθύμιο.
Φωτογραφίες αυτό τον καιρό μαζεύει και ο Σαμαράς. Με την Μέρκελ να του κάνει νεύματα τις προάλλες, με τον Ομπάμα στον Λευκό Οίκο αύριο, με τον Μπαν Κι Μουν στα Ηνωμένα Έθνη μεθαύριο. Κορνίζες. Είπαμε, για ενθύμιο.
Καλά που αναφερθήκαμε στη συνάντηση με τον Ομπάμα. Το τι λέγεται γι αυτήν δεν λέγεται… Μπαίνουν Συρίες, βγαίνουν Τουρκίες, έρχονται βοήθειες, κατεβαίνουν Ρωσίες, διασταυρώνονται αγωγοί, περνούν από πάνω διαστημόπλοια… Χαμός! Οι πιο συμμαζεμένοι αντιλαμβάνονται ότι κάτι με το «πώς από ‘δω», κάτι με το «πώς είναι ο καιρός στην Ελλάδα», κάτι με τα άλλα του είδους, πάει η ώρα πέρασε. Δοκιμάστε το κι εσείς μ’ ένα φίλο κι ένα ρολόι, και θα το διαπιστώσετε. Από όλους τους περισπούδαστους αναλυτές, πιο προσγειωμένοι οι φωτογράφοι, γνωρίζουν άριστα το ζητούμενο. Δηλαδή, ένα ενθύμιο.
Βέβαια, ο Ομπάμα θα έπρεπε να είχε καταστεί προηγουμένως πιο ενήμερος από τις υπηρεσίες του. Ώστε να ψυλιαστεί, λ.χ., ότι, δεν μπορεί, κάτι πρέπει να πηγαίνει στραβά με αυτόν τον τύπο, για να έχει λυσσάξει να βγάλουν μια φωτογραφία. Και να γνωρίζει ότι τον ετοιμάζουν να υποδεχθεί στον Λευκό Οίκο τον άνθρωπο που έχει κυβερνήσει το λίκνο της Δημοκρατίας, έχοντας εκδώσει σε ένα χρόνο περισσότερα Προεδρικά Διατάγματα από όσα σε ολόκληρη επταετία οι Συνταγματάρχες· τον άνθρωπο που γράφει στα παλιά του τα παπούτσια τις αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου, όταν αυτές δεν τον λιβανίζουν· κ.τ.λ. κ.τ.λ. Αλλά… Αλλά, αλλά, αλλά. Σου λέει, λοιπόν, ο κυρ-Μπαράκ: «Ώχου μωρέ, δεν βαριέσαι… Ελλάδα είναι, παραδοσιακές σχέσεις φιλίας, μέλος του ΝΑΤΟ, έτσι κι αλλιώς τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις, μας έχει ζαλίσει και τον έρωτα… Τέλος πάντων, ας κοπιάσει! Ας πούμε, βρε αδερφέ, σαν ενθύμιο…»
Κι έτσι, θα έρχονται πάλι μετά από μερικά χρόνια οι Αμερικάνοι, για να μας λέει εκείνη την ημέρα ο τότε Κλίντον ότι ήταν λάθος τελικά η στήριξη των Γιάγκηδων στη Χούντα. Και θα μας αφήσει κι ελόγου του το δικό του μεταχειρισμένο χαρτομάντηλο· για δικό μας ενθύμιο.
Από την άλλη, υπάρχει και κάτι που θα μπορούσε πράγματι να βγει από αυτήν τη συνάντηση, εδώ που τα λέμε. Θα μπορούσε, λέω… Όμως δεν θα σας πω τώρα ποιο είναι αυτό. Θα σας το κρατήσω για την επομένη της επίσκεψης στην Ουάσιγκτον. Απ’ όλη αυτή την ιλαροτραγωδία, θα είναι κάτι σαν δικό μου ενθύμιο.
Ζωή να ‘χουμε, παιδιά, να θυμόμαστε…
Φωτογραφίες αυτό τον καιρό μαζεύει και ο Σαμαράς. Με την Μέρκελ να του κάνει νεύματα τις προάλλες, με τον Ομπάμα στον Λευκό Οίκο αύριο, με τον Μπαν Κι Μουν στα Ηνωμένα Έθνη μεθαύριο. Κορνίζες. Είπαμε, για ενθύμιο.
Καλά που αναφερθήκαμε στη συνάντηση με τον Ομπάμα. Το τι λέγεται γι αυτήν δεν λέγεται… Μπαίνουν Συρίες, βγαίνουν Τουρκίες, έρχονται βοήθειες, κατεβαίνουν Ρωσίες, διασταυρώνονται αγωγοί, περνούν από πάνω διαστημόπλοια… Χαμός! Οι πιο συμμαζεμένοι αντιλαμβάνονται ότι κάτι με το «πώς από ‘δω», κάτι με το «πώς είναι ο καιρός στην Ελλάδα», κάτι με τα άλλα του είδους, πάει η ώρα πέρασε. Δοκιμάστε το κι εσείς μ’ ένα φίλο κι ένα ρολόι, και θα το διαπιστώσετε. Από όλους τους περισπούδαστους αναλυτές, πιο προσγειωμένοι οι φωτογράφοι, γνωρίζουν άριστα το ζητούμενο. Δηλαδή, ένα ενθύμιο.
Βέβαια, ο Ομπάμα θα έπρεπε να είχε καταστεί προηγουμένως πιο ενήμερος από τις υπηρεσίες του. Ώστε να ψυλιαστεί, λ.χ., ότι, δεν μπορεί, κάτι πρέπει να πηγαίνει στραβά με αυτόν τον τύπο, για να έχει λυσσάξει να βγάλουν μια φωτογραφία. Και να γνωρίζει ότι τον ετοιμάζουν να υποδεχθεί στον Λευκό Οίκο τον άνθρωπο που έχει κυβερνήσει το λίκνο της Δημοκρατίας, έχοντας εκδώσει σε ένα χρόνο περισσότερα Προεδρικά Διατάγματα από όσα σε ολόκληρη επταετία οι Συνταγματάρχες· τον άνθρωπο που γράφει στα παλιά του τα παπούτσια τις αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου, όταν αυτές δεν τον λιβανίζουν· κ.τ.λ. κ.τ.λ. Αλλά… Αλλά, αλλά, αλλά. Σου λέει, λοιπόν, ο κυρ-Μπαράκ: «Ώχου μωρέ, δεν βαριέσαι… Ελλάδα είναι, παραδοσιακές σχέσεις φιλίας, μέλος του ΝΑΤΟ, έτσι κι αλλιώς τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις, μας έχει ζαλίσει και τον έρωτα… Τέλος πάντων, ας κοπιάσει! Ας πούμε, βρε αδερφέ, σαν ενθύμιο…»
Κι έτσι, θα έρχονται πάλι μετά από μερικά χρόνια οι Αμερικάνοι, για να μας λέει εκείνη την ημέρα ο τότε Κλίντον ότι ήταν λάθος τελικά η στήριξη των Γιάγκηδων στη Χούντα. Και θα μας αφήσει κι ελόγου του το δικό του μεταχειρισμένο χαρτομάντηλο· για δικό μας ενθύμιο.
Από την άλλη, υπάρχει και κάτι που θα μπορούσε πράγματι να βγει από αυτήν τη συνάντηση, εδώ που τα λέμε. Θα μπορούσε, λέω… Όμως δεν θα σας πω τώρα ποιο είναι αυτό. Θα σας το κρατήσω για την επομένη της επίσκεψης στην Ουάσιγκτον. Απ’ όλη αυτή την ιλαροτραγωδία, θα είναι κάτι σαν δικό μου ενθύμιο.
Ζωή να ‘χουμε, παιδιά, να θυμόμαστε…
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου