Της Πέπης Ρηγοπούλου, απο την Εφημεριδα των Συντακτων...
«Εδώ και 10 εβδομάδες συμμετέχω στην απεργία του Συλλόγου Διοικητικών Υπαλλήλων, με μοναδικό αίτημα να μην εφαρμοστεί η απόφαση που διώχνει από το Πανεπιστήμιο Αθηνών 498 συναδέλφους.
»Δεν μπήκα στην απεργία επειδή ένιωσα να κινδυνεύει η θέση μου – αισθανόμουν στην αρχή κάπως ασφαλής, βλακωδώς όπως κρίνω εκ των υστέρων. Δεν μπήκα στην απεργία επειδή είμαι αντίθετη με την αξιολόγηση του προσωπικού όλων των ειδικοτήτων και βαθμίδων του Δημοσίου. Ούτε μπήκα στην απεργία σπρωγμένη από κάποια κομματική ή συνδικαλιστική προσήλωση.
»Μπήκα στην απεργία επειδή έχω πειστεί ότι το Πανεπιστήμιο Αθηνών δεν θα μπορεί να λειτουργήσει με τους μισούς διοικητικούς υπαλλήλους του. Οχι ότι δεν θα μπορεί να λειτουργήσει άριστα, πολύ καλά ή επαρκώς. Προσωπικά πιστεύω ότι δεν θα λειτουργεί.
»Το διοικητικό προσωπικό στα Πανεπιστήμια καλύπτει πολλές και διαφορετικές ανάγκες των φοιτητών και των μελών ΔΕΠ, την ευθύνη των οποίων τελικά θα αναγκαστούν να επωμιστούν οι διδάσκοντες, κι αυτό μόνο καλό δεν μπορεί να είναι για την ποιότητα του διδακτικού και ερευνητικού τους έργου. Δυσκολεύομαι όμως –και δεν θέλω καν– να φανταστώ ακαδημαϊκούς δασκάλους να ασχολούνται με την εκκαθάριση δαπανών και την τήρηση πρωτοκόλλου εισερχομένων-εξερχομένων εγγράφων!
»Αν τα μέλη ΔΕΠ θεωρούν πως η μείωση κατά το ήμισυ του διοικητικού προσωπικού (με όλα τα στραβά και τις ελλείψεις του) δεν είναι πρόβλημα, τότε με σαφήνεια και σθένος ας το δηλώσουν, κι ας συγκρουστούμε.
»Αν όμως θεωρούν ότι το τσεκούρωμα του προσωπικού, το οποίο δεν επιτρέπει καμία ουσιαστική αξιολόγηση ώστε να μπει ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση, αφού πολύ απλά η θέση θα έχει καταργηθεί, αφορά το σύνολο της ακαδημαϊκής κοινότητας, νομίζω ότι θα πρέπει να τηρήσουν μια στάση –έστω παθητικής– υποστήριξης της μάχης αυτής. Η αγωνία για το αν θα χαθεί το εξάμηνο μας απομακρύνει από το κεντρικό αίτημα: το ΕΚΠΑ έχει ανάγκη το προσωπικό του».Νίκη Παπασταύρου
Το γράμμα αυτό της Νίκης εστάλη στο Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου δουλεύει πολλά χρόνια με μεγάλη επάρκεια. Το Τμήμα αυτό, εκτός από τη διδασκαλία της επικοινωνίας, θεωρητικής και πρακτικής, ανάμεσα στα μέλη του, διδάσκοντες, φοιτητές, διοικητικούς, μπορεί πιστεύω να παίξει και έναν άλλο ρόλο, που μέχρι σήμερα δεν έχει υπηρετήσει επαρκώς: να επικοινωνήσει με την κοινωνία. Για το τι συμβαίνει στο πανεπιστήμιο σήμερα που αυτό βάλλεται από το υπουργείο Παιδείας, χωρίς, όπως έχει ήδη τονιστεί, να υπάρχει μία έστω μνημονιακού τύπου δέσμευση για τις απολύσεις που έχουν δρομολογηθεί.
Η συνέχιση της απεργίας των διοικητικών που αποφασίστηκε τη Δευτέρα, έγινε μετά τη νέα πρόκληση να δημοσιοποιηθούν τα ονόματα αυτών που τίθενται σε διαθεσιμότητα, ενώ έχουν ήδη επιδοθεί οι κλητεύσεις των μη απογραφέντων. Οι οποίοι δεν απογράφηκαν όχι γιατί ήταν ανυπάκουοι, αλλά γιατί, όπως και οι υπόλοιποι, δεν είχαν επαρκή πρόσβαση στα στοιχεία τους. Αυτή ή έλλειψη πρόσβασης στα πραγματικά στοιχεία οδήγησε σε μια σειρά από λάθη που υπάρχουν στις «λίστες», όπως έχει επικρατήσει να λέγονται οι κατάλογοι αυτοί που αποδιαρθρώνουν ατεκμηρίωτα και αυταρχικά ανθρώπινες ζωές.
Ενα ακόμα «όχι» στην επίθεση από την πλευρά του υπουργείου ετέθη χτες και από τη Σύγκλητο του Πανεπιστημίου Αθηνών. Η ομόφωνη απόφασή της να μην γίνουν μαθήματα με τη συνοδεία ματ και να μη βρεθούμε σε αίθουσες χωρίς θέρμανση και ασφάλεια, μας έκανε να νιώσουμε περηφάνια. Ο συγκρατημένος λυγμός του πρύτανη κατά τη συνεδρίαση είναι και δικός μας. Οπως είναι και δικός μας ο αγώνας που κάνει, που κάνουν οι υπόλοιποι συνάδελφοι, για να μην χαθεί η πανταχόθεν βαλλόμενη τιμή των Πανεπιστημίων της χώρας μας.
«Εδώ και 10 εβδομάδες συμμετέχω στην απεργία του Συλλόγου Διοικητικών Υπαλλήλων, με μοναδικό αίτημα να μην εφαρμοστεί η απόφαση που διώχνει από το Πανεπιστήμιο Αθηνών 498 συναδέλφους.
»Δεν μπήκα στην απεργία επειδή ένιωσα να κινδυνεύει η θέση μου – αισθανόμουν στην αρχή κάπως ασφαλής, βλακωδώς όπως κρίνω εκ των υστέρων. Δεν μπήκα στην απεργία επειδή είμαι αντίθετη με την αξιολόγηση του προσωπικού όλων των ειδικοτήτων και βαθμίδων του Δημοσίου. Ούτε μπήκα στην απεργία σπρωγμένη από κάποια κομματική ή συνδικαλιστική προσήλωση.
»Μπήκα στην απεργία επειδή έχω πειστεί ότι το Πανεπιστήμιο Αθηνών δεν θα μπορεί να λειτουργήσει με τους μισούς διοικητικούς υπαλλήλους του. Οχι ότι δεν θα μπορεί να λειτουργήσει άριστα, πολύ καλά ή επαρκώς. Προσωπικά πιστεύω ότι δεν θα λειτουργεί.
»Το διοικητικό προσωπικό στα Πανεπιστήμια καλύπτει πολλές και διαφορετικές ανάγκες των φοιτητών και των μελών ΔΕΠ, την ευθύνη των οποίων τελικά θα αναγκαστούν να επωμιστούν οι διδάσκοντες, κι αυτό μόνο καλό δεν μπορεί να είναι για την ποιότητα του διδακτικού και ερευνητικού τους έργου. Δυσκολεύομαι όμως –και δεν θέλω καν– να φανταστώ ακαδημαϊκούς δασκάλους να ασχολούνται με την εκκαθάριση δαπανών και την τήρηση πρωτοκόλλου εισερχομένων-εξερχομένων εγγράφων!
»Αν τα μέλη ΔΕΠ θεωρούν πως η μείωση κατά το ήμισυ του διοικητικού προσωπικού (με όλα τα στραβά και τις ελλείψεις του) δεν είναι πρόβλημα, τότε με σαφήνεια και σθένος ας το δηλώσουν, κι ας συγκρουστούμε.
»Αν όμως θεωρούν ότι το τσεκούρωμα του προσωπικού, το οποίο δεν επιτρέπει καμία ουσιαστική αξιολόγηση ώστε να μπει ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση, αφού πολύ απλά η θέση θα έχει καταργηθεί, αφορά το σύνολο της ακαδημαϊκής κοινότητας, νομίζω ότι θα πρέπει να τηρήσουν μια στάση –έστω παθητικής– υποστήριξης της μάχης αυτής. Η αγωνία για το αν θα χαθεί το εξάμηνο μας απομακρύνει από το κεντρικό αίτημα: το ΕΚΠΑ έχει ανάγκη το προσωπικό του».Νίκη Παπασταύρου
Το γράμμα αυτό της Νίκης εστάλη στο Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου δουλεύει πολλά χρόνια με μεγάλη επάρκεια. Το Τμήμα αυτό, εκτός από τη διδασκαλία της επικοινωνίας, θεωρητικής και πρακτικής, ανάμεσα στα μέλη του, διδάσκοντες, φοιτητές, διοικητικούς, μπορεί πιστεύω να παίξει και έναν άλλο ρόλο, που μέχρι σήμερα δεν έχει υπηρετήσει επαρκώς: να επικοινωνήσει με την κοινωνία. Για το τι συμβαίνει στο πανεπιστήμιο σήμερα που αυτό βάλλεται από το υπουργείο Παιδείας, χωρίς, όπως έχει ήδη τονιστεί, να υπάρχει μία έστω μνημονιακού τύπου δέσμευση για τις απολύσεις που έχουν δρομολογηθεί.
Η συνέχιση της απεργίας των διοικητικών που αποφασίστηκε τη Δευτέρα, έγινε μετά τη νέα πρόκληση να δημοσιοποιηθούν τα ονόματα αυτών που τίθενται σε διαθεσιμότητα, ενώ έχουν ήδη επιδοθεί οι κλητεύσεις των μη απογραφέντων. Οι οποίοι δεν απογράφηκαν όχι γιατί ήταν ανυπάκουοι, αλλά γιατί, όπως και οι υπόλοιποι, δεν είχαν επαρκή πρόσβαση στα στοιχεία τους. Αυτή ή έλλειψη πρόσβασης στα πραγματικά στοιχεία οδήγησε σε μια σειρά από λάθη που υπάρχουν στις «λίστες», όπως έχει επικρατήσει να λέγονται οι κατάλογοι αυτοί που αποδιαρθρώνουν ατεκμηρίωτα και αυταρχικά ανθρώπινες ζωές.
Ενα ακόμα «όχι» στην επίθεση από την πλευρά του υπουργείου ετέθη χτες και από τη Σύγκλητο του Πανεπιστημίου Αθηνών. Η ομόφωνη απόφασή της να μην γίνουν μαθήματα με τη συνοδεία ματ και να μη βρεθούμε σε αίθουσες χωρίς θέρμανση και ασφάλεια, μας έκανε να νιώσουμε περηφάνια. Ο συγκρατημένος λυγμός του πρύτανη κατά τη συνεδρίαση είναι και δικός μας. Οπως είναι και δικός μας ο αγώνας που κάνει, που κάνουν οι υπόλοιποι συνάδελφοι, για να μην χαθεί η πανταχόθεν βαλλόμενη τιμή των Πανεπιστημίων της χώρας μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου