Αρχοντία Κάτσουρα, απο την Εφημεριδα των Συντακτων...
Υπάρχουν άνθρωποι που αναγκάζονται να μένουν πολλές ώρες στο σπίτι. Αρρωστοι, άνεργοι, νοικοκυρές και μωρομάνες, μικρά παιδιά που δεν πηγαίνουν ακόμη σχολείο, εργαζόμενοι που επιστρέφοντας σπίτι ανοίγουν το «κουτί» για να ενημερωθούν και να χαλαρώσουν. Η τηλεόραση είναι συντροφιά, καταφύγιο –είναι όμως και δήμιος, που κατατρώει ύπουλα τον χρόνο, υπνώνοντας ταυτόχρονα το πνεύμα. Κι όταν τελειώνει η εβδομάδα αναρωτιούνται: «Αλήθεια, πώς πέρασε; Θα βάλουν τίποτα καλό το Σαββατοκύριακο στην τηλεόραση;»
Αν τους ρωτήσεις γιατί περνούν τόσες ώρες μπροστά στη συσκευή, «δεν έχουμε άλλη διασκέδαση» θα σου πουν. Και όντως διασκεδάζουν. Ο μπαχτσές έχει απ’ όλα: πρωινές ενημερωτικές εκπομπές που ανακυκλώνουν τις ειδήσεις της προηγούμενης ημέρας, και άλλες ψυχαγωγικές με θέματα ποικίλη ύλης: πώς μαγειρεύουν το καλύτερο γιουβέτσι, πώς κοιμήθηκε και με ποιον ο τάδε διάσημος, τι φόρεσε η δείνα ηθοποιός, ποιες είναι οι τάσεις της μόδας. Γνωστοί ή άγνωστοι καλλιτέχνες τραγουδούν προωθώντας τις «νέες δουλειές» τους και ηθοποιοί δίνουν συνεντεύξεις ελαφρού περιεχομένου, γνωστοποιώντας το έργο που ανεβάζουν ή το σίριαλ στο οποίο παίζουν. Κάποιες μεσημβρινές εκπομπές έχουν θέματα «κοινωνικά» που συγκινούν: παιδιά που εξαφανίστηκαν, ασθενείς που ανάρρωσαν από σοβαρές αρρώστιες, ιερείς με κοινωφελές έργο και ήρωες της καθημερινότητας. Ακολουθούν τα δελτία ειδήσεων στη σειρά, σε βαθμό να μαθαίνουμε απέξω την είδηση σαν καλοί… παπαγάλοι, που την άλλη ημέρα, μετά το σχολικό διαγώνισμα, δεν θα θυμούνται τίποτα. Γιατί αν θυμούνταν, αλίμονο…
Η ζωή κυλάει αργά και αβασάνιστα. Σπρώχνουμε τη ζωή μας με τη σκούπα κάτω από το χαλί και νιώθουμε κρυφά ανακούφιση γιατί υπάρχουν άλλα προβλήματα, χειρότερα από τα δικά μας. Υπομειδιούμε με τον «έξυπνο» τηλεπαρουσιαστή που στρίμωξε τον πολιτικό που αύριο θα ξαναψηφίσουμε και το βράδυ κλειδώνουμε καλά την πόρτα μας και πηγαίνουμε για ύπνο. Οταν όμως συμβεί κάτι τραγικό, όπως η εμφάνιση μιας οργάνωσης που σκορπίζει τον θάνατο, ο βιασμός ενός παιδιού, η αυτοκτονία ενός γείτονα που δεν άντεξε τα χρέη, τότε πέφτουμε… από τα σύννεφα. Γιατί εκεί βρισκόμασταν. Δεν βγήκαμε να περπατήσουμε στους δρόμους της πόλης μας, δεν αφουγκραστήκαμε τον κόσμο που αλλάζει, δεν κοιτάξαμε στα μάτια τον διπλανό και τα παιδιά μας, δεν είδαμε τον έμπορο ναρκωτικών να λουφάζει στο σχολικό προαύλιο. Τα μάγια της τηλεόρασης είναι ισχυρά. Ας δοκιμάσουμε τουλάχιστον να την κλείσουμε για λίγο, ίσως κάτι να αλλάξει.
Αρχοντία Κάτσουρα
Υπάρχουν άνθρωποι που αναγκάζονται να μένουν πολλές ώρες στο σπίτι. Αρρωστοι, άνεργοι, νοικοκυρές και μωρομάνες, μικρά παιδιά που δεν πηγαίνουν ακόμη σχολείο, εργαζόμενοι που επιστρέφοντας σπίτι ανοίγουν το «κουτί» για να ενημερωθούν και να χαλαρώσουν. Η τηλεόραση είναι συντροφιά, καταφύγιο –είναι όμως και δήμιος, που κατατρώει ύπουλα τον χρόνο, υπνώνοντας ταυτόχρονα το πνεύμα. Κι όταν τελειώνει η εβδομάδα αναρωτιούνται: «Αλήθεια, πώς πέρασε; Θα βάλουν τίποτα καλό το Σαββατοκύριακο στην τηλεόραση;»
Αν τους ρωτήσεις γιατί περνούν τόσες ώρες μπροστά στη συσκευή, «δεν έχουμε άλλη διασκέδαση» θα σου πουν. Και όντως διασκεδάζουν. Ο μπαχτσές έχει απ’ όλα: πρωινές ενημερωτικές εκπομπές που ανακυκλώνουν τις ειδήσεις της προηγούμενης ημέρας, και άλλες ψυχαγωγικές με θέματα ποικίλη ύλης: πώς μαγειρεύουν το καλύτερο γιουβέτσι, πώς κοιμήθηκε και με ποιον ο τάδε διάσημος, τι φόρεσε η δείνα ηθοποιός, ποιες είναι οι τάσεις της μόδας. Γνωστοί ή άγνωστοι καλλιτέχνες τραγουδούν προωθώντας τις «νέες δουλειές» τους και ηθοποιοί δίνουν συνεντεύξεις ελαφρού περιεχομένου, γνωστοποιώντας το έργο που ανεβάζουν ή το σίριαλ στο οποίο παίζουν. Κάποιες μεσημβρινές εκπομπές έχουν θέματα «κοινωνικά» που συγκινούν: παιδιά που εξαφανίστηκαν, ασθενείς που ανάρρωσαν από σοβαρές αρρώστιες, ιερείς με κοινωφελές έργο και ήρωες της καθημερινότητας. Ακολουθούν τα δελτία ειδήσεων στη σειρά, σε βαθμό να μαθαίνουμε απέξω την είδηση σαν καλοί… παπαγάλοι, που την άλλη ημέρα, μετά το σχολικό διαγώνισμα, δεν θα θυμούνται τίποτα. Γιατί αν θυμούνταν, αλίμονο…
Η ζωή κυλάει αργά και αβασάνιστα. Σπρώχνουμε τη ζωή μας με τη σκούπα κάτω από το χαλί και νιώθουμε κρυφά ανακούφιση γιατί υπάρχουν άλλα προβλήματα, χειρότερα από τα δικά μας. Υπομειδιούμε με τον «έξυπνο» τηλεπαρουσιαστή που στρίμωξε τον πολιτικό που αύριο θα ξαναψηφίσουμε και το βράδυ κλειδώνουμε καλά την πόρτα μας και πηγαίνουμε για ύπνο. Οταν όμως συμβεί κάτι τραγικό, όπως η εμφάνιση μιας οργάνωσης που σκορπίζει τον θάνατο, ο βιασμός ενός παιδιού, η αυτοκτονία ενός γείτονα που δεν άντεξε τα χρέη, τότε πέφτουμε… από τα σύννεφα. Γιατί εκεί βρισκόμασταν. Δεν βγήκαμε να περπατήσουμε στους δρόμους της πόλης μας, δεν αφουγκραστήκαμε τον κόσμο που αλλάζει, δεν κοιτάξαμε στα μάτια τον διπλανό και τα παιδιά μας, δεν είδαμε τον έμπορο ναρκωτικών να λουφάζει στο σχολικό προαύλιο. Τα μάγια της τηλεόρασης είναι ισχυρά. Ας δοκιμάσουμε τουλάχιστον να την κλείσουμε για λίγο, ίσως κάτι να αλλάξει.
Αρχοντία Κάτσουρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου