Παρένθεση η υπόθεση Μπαλτάκου για τους Έλληνες νοικοκυραίους...

Δημήτρης Ζακχαίος, απο το UnFollow...

Άραγε πώς να αισθάνονται όλοι όσοι δηλώνουν μέχρι τελευταίας ρανίδας φιλοευρωπαϊστές όταν διαβάζουν στο Spiegel ρεπορτάζ που τιτλοφορείται «Οι ακροδεξιοί φίλοι της ΝΔ»; Ασφαλώς και το ζήτημα δεν εντοπίζεται στις εντυπώσεις και το «τι θα πει ο κόσμος», αλλά παραμένει πολύ πιο ουσιαστικό και βαθύ.

Το βίντεο Μπαλτάκου, είτε το προσπερνάμε με μια απλοϊκή παραδοχή «εντάξει τα ξέραμε», είτε μας προβληματίζει ουσιαστικά, είναι πολύ σημαντικό από κάθε άποψη. Αν όχι για τους δίαυλους επικοινωνίας ΝΔ και Χρυσής Αυγής, αν όχι για τις λεπτομέρειες που καταδεικνύουν τον πελατειακό τρόπο με τον οποίο εξακολουθεί να λειτουργεί το δημόσιο σε όλα τα επίπεδα στην Ελλάδα των μνημονίων, σίγουρα για το πόσο διαδεδομένη και τελικά λογική είναι η διαφθορά στο επίπεδο της πολιτικής και των συζητήσεων των πολιτικών. «Λίγο πριν από τις ευρωεκλογές ένα σκάνδαλο πλήττει τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, καθώς καταλογίζεται σε ορισμένους από τους πιο στενούς του συνεργάτες ότι είχαν υπερβολικά στενές σχέσεις με νεοναζί και το δεξιό κόμμα Χρυσή Αυγή», αναφέρεται στο ρεπορτάζ που τιτλοφορείται «Οι ακροδεξιοί φίλοι της ΝΔ». Και το δημοσίευμα συνεχίζει: «Όμως και άλλοι σύμβουλοι του πρωθυπουργού διατηρούν στενές επαφές με τους δεξιούς. Ορισμένοι συνεργάζονται με ακροδεξιούς και εθνικιστές στο διαβόητο “Δίκτυο 21”. Άλλους τους καταδιώκει το πολιτικό τους παρελθόν: ο υπουργός Υγείας Άδωνις Γεωργιάδης ήταν μέχρι το 2012 βουλευτής του δεξιού εθνικιστικού κόμματος ΛΑΟΣ και φέρεται να έχει εκδώσει παλιότερα εθνικιστικά και αντισημιτικά κείμενα. Τα ποσοστά της ΝΔ πέφτουν: σε δημοσκοπήσεις για τις ευρωεκλογές βρίσκεται πίσω από την αριστερή αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ».

 

Και τι έχει να αντιτάξει επικοινωνιακά η κυβέρνηση σε όλα αυτά; Τι μας λέει με ξεδιάντροπο κυνισμό; Ανάπτυξη, έξοδος στις αγορές, οικονομική ανάκαμψη. Ναι, μας κουνάνε επιδεικτικά το ευρώ (το οποίο εν προκειμένω εξακολουθεί να είναι δανεικό) και μας ζητούν να σωπάσουμε για όσα διαπράττουν, ποντάροντας στον φοβικό νοικοκυραίο που, άλλος περισσότερο, άλλος λιγότερο, κρύβουμε μέσα μας.
Προφανώς δεν θα ξεσηκωθεί ο πεινασμένος για τις ελευθερίες και για τη δημοκρατία του πολιτεύματος ούτε τρέφουμε αυταπάτες πως θα υπάρξουν κάποιου τύπου μαζικές αντιδράσεις από μια κοινωνία που έχει παραλύσει από το φόβο της. Ο φόβος είναι πολύ δυνατό συναίσθημα. Ίσως το πιο ισχυρό και το πιο έντονο. Σχεδόν ανίκητο. Παρ’ όλα αυτά, η ταχύτητα με την οποία φτάσαμε να κρύβουμε κάτω από το χαλάκι στοιχειώδη ζητήματα δημοκρατίας και ελευθεριών, παραμένει εντυπωσιακή και κυρίως αποκαρδιωτική…
Κι αν έπρεπε να κλείσει το κομμάτι με ένα επιμύθιο που να το συνοψίζει, δεν έχουμε τίποτα πιο πρόσφορο απ’ όσα είπε το βράδυ της Δευτέρας στην «Ανατροπή» ο Σταμάτης Φασουλής σκιαγραφώντας τον Σαμαρά. Εκτός από την… παρένθεση της υπόθεσης Μπαλτάκου, δήλωσε ο θεατρικός σκηνοθέτης, ο πρωθυπουργός τον έχει εντυπωσιάσει. Κλείνει η παρένθεση…