Τζινα Πολιτη, απο την Αυγη...
Φαίνεται πως οι
φωστήρες που συναποτελούν την επικοινωνιακή ομάδα της συγκυβέρνησης
ορθώς επεσήμαναν στον κ. πρωθυπουργό ότι ο ρητορικός τόπος του «νοσούντος
κοινωνικού σώματος» και οι συνακόλουθες ιατροφαρμακευτικές μεταφορές
πάνω στις οποίες πλέχτηκε ο μύθος της επιτυχούς (με δικά του έξοδα)
ίασης του ασθενούς,
έτσι ώστε συντόμως να εξέλθει από την εντατική και δυναμικά να εισέλθει στην τροχιά της «φυγής προς τα μπρος» έχει πλέον χάσει τόσο την επικοινωνιακή όσο και την αντιπολιτευτική του ισχύ.
Συνακόλουθα, ένας νέος ρητορικός τόπος έπρεπε να βρεθεί ώστε να αναζωογονηθεί ο επικοινωνιακός λόγος και να προβληθούν με παραστατικότερο τρόπο από τη μία οι πολιτικές αρετές της συγκυβέρνησης και από την άλλη οι πολιτικές κακίες της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Υποθέτω ότι ο νέος ρητορικός αυτός τόπος βρέθηκε, ωστόσο, όχι από τον χώρο της Παθολογίας αλλά από εκείνον της ιστορικής Γεωλογίας.
Έτσι, σε μια πρόσφατη ομιλία του, ο κ. πρωθυπουργός κατέπληξε το ακροατήριό του όταν επεσήμανε πως ο Τσίπρας θέλει να οδηγήσει την ελληνική κοινωνία στην Εποχή των Παγετώνων! Σύμφωνα με τη θεωρία της Λογοτεχνίας, η ρηματική αυτή τακτική ονομάζεται «παραξένεμα», με την έννοια ότι απρόσμενα μεταφέρει την αναγνώστρια από την ασφάλεια του οικείου και κοινότοπου αφηγηματικού λόγου σε εκείνον του αλλόκοτου και του καινοφανούς.
Ο ευφυής αυτός ρητορικός τόπος, ωστόσο, ο οποίος, αντί του σώματος, επενδύει τώρα τις γεωλογικές εποχές με μεταφορές οικονομικοκοινωνικών σημασιοδοτήσεων, κινδυνεύει να παράξει έναν μύθο που ενδέχεται να οδηγήσει στα αντίθετα από τα επιθυμητά αποτελέσματα. Δεδομένου ότι η σειρά του γεωλογικού χρόνου είναι επιστημονικά αδιαμφισβήτητη, η αντίθεση που στοχεύει να καταδείξει, ότι από τη μία έχουμε τις πολιτικές εκείνες δυνάμεις της σταθερής εξέλιξης και προόδου, ενώ από την άλλη εκείνες της παγερής, θανατερής στασιμότητας, δεν ευσταθεί.
Αν πάρουμε τα πράγματα με τη γεωλογική, χρονολογική σειρά, θα διαπιστώσουμε ότι η Εποχή των Παγετώνων διαδέχεται εκείνη της Εποχής των Δεινοσαύρων, των Βροντοσαύρων και των Τυραννοσαύρων, ακολουθείται δε από την Εποχή των Θηλαστικών με την οποία εγκαινιάζεται η έλευση του Ανθρώπου! Σύμφωνα λοιπόν με αυτή τη σειρά, ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί την πολιτική εκείνη δύναμη η οποία εγγυάται την εξέλιξη και πρόοδο της επερχόμενης ανθρώπινης κοινωνίας, ενώ οι προ των Παγετώνων πολιτικές δυνάμεις τη διαιώνιση της κυριαρχίας των νεοφιλελεύθερων Τυραννοσαύρων!
Πέραν των επιστημονικά τεκμηριωμένων αυτών αντιφάσεων, θα συνιστούσα στον κ. πρωθυπουργό να αποφεύγει τις αναφορές σε «παγετώνες» πριν αποφασίσει τι θα κάνει τελικά με την υπέρμετρη φορολόγηση του πετρελαίου, μέτρο που μετέτρεψε πολλούς από τους συνανθρώπους μας σε «χιονάνθρωπους» τους τελευταίους χειμώνες της διαρκούς κρίσης.
Εδώ, ωστόσο, ανοίγει ακόμα ένα αδιερεύνητο ρητορικό πεδίο γεωλογικών και οικονομικών μεταφορών: εκείνο των «πετρωμάτων» και του ανυπολόγιστου πλούτου που περιέχουν, εγείροντας το ερώτημα αν αυτός θα περιέλθει εις χείρας των Τυραννοσαύρων ή θα γίνει κτήμα του εργαζόμενου λαού.
έτσι ώστε συντόμως να εξέλθει από την εντατική και δυναμικά να εισέλθει στην τροχιά της «φυγής προς τα μπρος» έχει πλέον χάσει τόσο την επικοινωνιακή όσο και την αντιπολιτευτική του ισχύ.
Συνακόλουθα, ένας νέος ρητορικός τόπος έπρεπε να βρεθεί ώστε να αναζωογονηθεί ο επικοινωνιακός λόγος και να προβληθούν με παραστατικότερο τρόπο από τη μία οι πολιτικές αρετές της συγκυβέρνησης και από την άλλη οι πολιτικές κακίες της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Υποθέτω ότι ο νέος ρητορικός αυτός τόπος βρέθηκε, ωστόσο, όχι από τον χώρο της Παθολογίας αλλά από εκείνον της ιστορικής Γεωλογίας.
Έτσι, σε μια πρόσφατη ομιλία του, ο κ. πρωθυπουργός κατέπληξε το ακροατήριό του όταν επεσήμανε πως ο Τσίπρας θέλει να οδηγήσει την ελληνική κοινωνία στην Εποχή των Παγετώνων! Σύμφωνα με τη θεωρία της Λογοτεχνίας, η ρηματική αυτή τακτική ονομάζεται «παραξένεμα», με την έννοια ότι απρόσμενα μεταφέρει την αναγνώστρια από την ασφάλεια του οικείου και κοινότοπου αφηγηματικού λόγου σε εκείνον του αλλόκοτου και του καινοφανούς.
Ο ευφυής αυτός ρητορικός τόπος, ωστόσο, ο οποίος, αντί του σώματος, επενδύει τώρα τις γεωλογικές εποχές με μεταφορές οικονομικοκοινωνικών σημασιοδοτήσεων, κινδυνεύει να παράξει έναν μύθο που ενδέχεται να οδηγήσει στα αντίθετα από τα επιθυμητά αποτελέσματα. Δεδομένου ότι η σειρά του γεωλογικού χρόνου είναι επιστημονικά αδιαμφισβήτητη, η αντίθεση που στοχεύει να καταδείξει, ότι από τη μία έχουμε τις πολιτικές εκείνες δυνάμεις της σταθερής εξέλιξης και προόδου, ενώ από την άλλη εκείνες της παγερής, θανατερής στασιμότητας, δεν ευσταθεί.
Αν πάρουμε τα πράγματα με τη γεωλογική, χρονολογική σειρά, θα διαπιστώσουμε ότι η Εποχή των Παγετώνων διαδέχεται εκείνη της Εποχής των Δεινοσαύρων, των Βροντοσαύρων και των Τυραννοσαύρων, ακολουθείται δε από την Εποχή των Θηλαστικών με την οποία εγκαινιάζεται η έλευση του Ανθρώπου! Σύμφωνα λοιπόν με αυτή τη σειρά, ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί την πολιτική εκείνη δύναμη η οποία εγγυάται την εξέλιξη και πρόοδο της επερχόμενης ανθρώπινης κοινωνίας, ενώ οι προ των Παγετώνων πολιτικές δυνάμεις τη διαιώνιση της κυριαρχίας των νεοφιλελεύθερων Τυραννοσαύρων!
Πέραν των επιστημονικά τεκμηριωμένων αυτών αντιφάσεων, θα συνιστούσα στον κ. πρωθυπουργό να αποφεύγει τις αναφορές σε «παγετώνες» πριν αποφασίσει τι θα κάνει τελικά με την υπέρμετρη φορολόγηση του πετρελαίου, μέτρο που μετέτρεψε πολλούς από τους συνανθρώπους μας σε «χιονάνθρωπους» τους τελευταίους χειμώνες της διαρκούς κρίσης.
Εδώ, ωστόσο, ανοίγει ακόμα ένα αδιερεύνητο ρητορικό πεδίο γεωλογικών και οικονομικών μεταφορών: εκείνο των «πετρωμάτων» και του ανυπολόγιστου πλούτου που περιέχουν, εγείροντας το ερώτημα αν αυτός θα περιέλθει εις χείρας των Τυραννοσαύρων ή θα γίνει κτήμα του εργαζόμενου λαού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου