SotosBlog...
Ο Γιάννης Μαρίνος έχει τη φήμη σοβαρού δημοσιογράφου. Ειδικά μεταξύ σοβαρών κύκλων. Χμ… Δεν παίρνω όρκο, αλλά μυρίζομαι εδώ ότι κρύβεται το «φαινόμενο της διαλληλίας», όπως ονομάζεται στη Λογική.
Να εξηγήσω το «φαινόμενο της διαλληλίας», για όσους τυχόν δεν το γνωρίζουν. Αντί γι άγνωστο Χ, θα χρησιμοποιήσω το όνομα «Γιάννης Μαρίνος» ως παράγοντα του προβλήματος, ελπίζοντας να γίνω έτσι πιο εύληπτος.
Έχουμε και λέμε. Στην περίπτωση όπου άγνωστος Χ είναι, π.χ., ο Γιάννης Μαρίνος, το «φαινόμενο της διαλληλίας» διατυπώνεται ως εξής:
«Ο Γιάννης Μαρίνος θεωρείται σοβαρός δημοσιογράφος από σοβαρούς κύκλους, που θεωρούνται σοβαροί καθώς θεωρούν σοβαρό δημοσιογράφο τον Γιάννη Μαρίνο».
Ο συλλογισμός αυτός, θα το προσέξατε, είναι κυκλικός, ατέρμων, και μπορεί να επιστρέφει από το τέλος στην αρχή του και ούτω καθεξής επ’ άπειρον ή μέχρι να κουραστείτε –ad infinitum ή ad nauseam που λένε και στα Λατινικά, για να κάνουν εντύπωση εκείνοι που ασχολούνται με αυτά τα πράγματα, και αντιστοίχως σημαίνουν αυτά στα Ελληνικά «επ’ άπειρον» ή «μέχρι ναυτίας».
Κατανοητό το «φαινόμενο της διαλληλίας»; Σχετικά απλό είναι. Κάτι σαν συλλογισμός-εκκρεμές που πάει συνεχώς πέρα-δώθε ή μάθημα πινγκ-πονγκ για αρχαρίους ή σαν τον ουροβόρο όφι των Ελευθεροτεκτόνων, δηλαδή ένα φίδι που έχει την ουρά του μες το στόμα του. Νομίζω ότι σε θέματα υπόληψης το «φαινόμενο της διαλληλίας» περιγράφεται με αρκετή ακρίβεια από το γνωστό γνωμικό για τον Γύφτο και τη γενιά του, ομολογουμένως σε ρατσιστικό φόντο.
Να μην αμελήσω να προσθέσω ότι στον εν λόγω συλλογισμό μπορείτε κατά περίπτωση να αντικαταστήσετε το όνομα/υποκείμενο «Γιάννης Μαρίνος» με όποιο άλλο όνομα/υποκείμενο θέλετε, καθώς και να αντικαταστήσετε το κατηγόρημα «σοβαρός δημοσιογράφος» με όποιο άλλο κατηγόρημα θέλετε, για να εξετάζετε όποτε χρειάζεται κατά πόσον συντρέχει το «φαινόμενο της διαλληλίας», και να προφυλάσσετε την κρίση σας αναλόγως. Δοκιμάστε την αντικατάσταση ονόματος/υποκειμένου ή κατηγορήματος ακόμα και με τη φαντασία σας, και θα δείτε πόση πλάκα μπορεί να έχει.
Διευκρινίζω ότι δεν έχω καμιά πρόθεση να αδικήσω με το παράδειγμά μου τον Γιάννη Μαρίνο. Απλώς χρησιμοποίησα το όνομά του, σε μια προσπάθεια να εξηγήσω το «φαινόμενο της διαλληλίας». Απέφυγα να αναμίξω το όνομα του Σωκράτη που κανονικά χρησιμοποιείται στην τυπική Λογική, για να μη προκαλέσω σύγχυση. Προτίμησα το όνομα του Γιάννη Μαρίνου, μια και ταίριαζε περισσότερο το όνομα ενός σοβαρού δημοσιογράφου.
Ιδού όμως που ο Γιάννης Μαρίνος αδικεί ο ίδιος τον εαυτό του, αφού υποστηρίζει (εδώ) ότι ο Σύριζα απώλεσε στις πρόσφατες εκλογές 138.000 ψήφους σε σύγκριση με τις αμέσως προηγούμενες εκλογές. Έχασε πράγματι ο Σύριζα 138.000 ψήφους, όπως υποστηρίζει ο Γιάννης Μαρίνος; Ή μήπως ενδίδει ο Γιάννης Μαρίνος στο παιγνίδι των εντυπώσεων; Ο Γιάννης Μαρίνος;; Στο παιγνίδι των εντυπώσεων;;; Αν είναι δυνατόν, τόσο σοβαρός δημοσιογράφος!
Ο Κωνσταντίνος Ζούλας δεν έχει φθάσει ακόμα στο ύψος της φήμης του Γιάννη Μαρίνου. Ούτε λόγος για να διεκδικήσει ρόλο σε ολόκληρο κεφάλαιο της Λογικής, προς το παρόν τουλάχιστον. Είναι πάντως σε καλό δρόμο, κακά τα ψέματα. Ο Κωνσταντίνος Ζούλας, λοιπόν, αντί για 138.000 ψηφοφόρους που υποστηρίζει ο Γιάννης Μαρίνος ότι απώλεσε ο Σύριζα, υπερβαίνει τον πήχυ και υποστηρίζει (εδώ) ότι ο Σύριζα απώλεσε στις εκλογές 150.000 ψηφοφόρους!
Πρόχειρο συμπέρασμα: Είτε ο Γιάννης Μαρίνος δεν είναι τελικά σοβαρός, άρα καλά μυρίστηκα το «φαινόμενο της διαλληλίας» στην περίπτωσή του, είτε ο Κωνσταντίνος Ζούλας δεν θα φτάσει ποτέ τη φήμη ενός Γιάννη Μαρίνου, με τέτοιες υπερβολές που δημοσιεύει. Και θα παραμείνει ο Κωνσταντίνος Ζούλας για πάντα ένα σκέτο φαινόμενο. Εγώ όμως ποιον από τους δυο να θεωρήσω αξιόπιστο και ποιον να εμπιστευθώ για την ασφαλή μου ενημέρωση;
Σειρά έχει λίγη Αριθμητική. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία (εδώ κι εδώ), τον Σύριζα ψήφισαν στις πρόσφατες Ευρωεκλογές 1.578.743 ψηφοφόροι, ενώ στις Βουλευτικές Εκλογές του Ιουνίου του 2012 τον Σύριζα είχαν ψηφίσει 1.671.597 ψηφοφόροι. Άρα η διαφορά μεταξύ των δύο εκλογικών αναμετρήσεων για τον Σύριζα είναι όχι 138.000 ψήφοι, όπως υποστηρίζει ο Γιάννης Μαρίνος, πόσο μάλλον 150.000 ψήφοι, όπως υποστηρίζει ο Κωνσταντίνος Ζούλας, αλλά ακριβώς 92.854 ψήφοι, όπως προκύπτει από τα επίσημα αποτελέσματα.
Αν μάλιστα υπολογίσουμε την αναγωγή του συνολικού ποσοστού Επικρατείας του Σύριζα στη διαφορά της αποχής μεταξύ των δύο αναμετρήσεων, η τελική απώλεια ψήφων για τον Σύριζα πέφτει στο μισό αυτών των 92.854 ψήφων, και ως μερικό αποτέλεσμα ισούται με 41.427 ψήφους.
Επιπλέον, αν συνυπολογισθεί και η αναγωγή στη διαφορά των εγγεγραμμένων στους εκλογικούς καταλόγους ανάμεσα στις δύο υπό σύγκριση εκλογικές αναμετρήσεις, η τελική διαφορά για τον Σύριζα καθίσταται αμελητέα, αν δεν βγάζει τον Σύριζα να έχει κερδίσει κιόλας στις Ευρωεκλογές του 2014 επιπλέον ψηφοφόρους από τις Βουλευτικές Εκλογές που είχαν προηγηθεί.
Όλα τούτα εξακριβώνονται με μόλις δυο κλικ στα λινκ που παρέθεσα παραπάνω, και για να υπολογιστούν προϋποθέτουν μόνο τη στοιχειώδη βαθμίδα εκπαίδευσης, τουτέστιν γνώσεις Δημοτικού.
Να συμπληρώσω από το πλάι ότι στο Δημοτικό διδάσκεται επίσης πως απαιτείται μεγαλύτερη προσοχή όταν συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα (π.χ. μήλα με πορτοκάλια, Βουλευτικές Εκλογές με Ευρωεκλογές κ.τ.τ.).
Απορώ, λοιπόν, πώς τόσο πολύ σοβαροί δημοσιογράφοι γράφουν τέτοια πράγματα για το αναγνωστικό τους κοινό και το υποτιμούν αναιδώς, περιφρονώντας τόσο εξόφθαλμα την Αριθμητική του μαυροπίνακα.
Πώς είπατε; Εξωραΐζω την εκλογική επίδοση του Σύριζα με όλες αυτές τις αριθμητικές μου διευκρινίσεις; Σαν να παρασυρθήκατε και ξεχαστήκατε, μου φαίνεται. Μα, δεν μιλάμε τόσην ώρα για τον Σύριζα! Μιλάμε για το «φαινόμενο της διαλληλίας». Κυρίως σε ό,τι αφορά σοβαρούς δημοσιογράφους.
Ο Γιάννης Μαρίνος έχει τη φήμη σοβαρού δημοσιογράφου. Ειδικά μεταξύ σοβαρών κύκλων. Χμ… Δεν παίρνω όρκο, αλλά μυρίζομαι εδώ ότι κρύβεται το «φαινόμενο της διαλληλίας», όπως ονομάζεται στη Λογική.
Να εξηγήσω το «φαινόμενο της διαλληλίας», για όσους τυχόν δεν το γνωρίζουν. Αντί γι άγνωστο Χ, θα χρησιμοποιήσω το όνομα «Γιάννης Μαρίνος» ως παράγοντα του προβλήματος, ελπίζοντας να γίνω έτσι πιο εύληπτος.
Έχουμε και λέμε. Στην περίπτωση όπου άγνωστος Χ είναι, π.χ., ο Γιάννης Μαρίνος, το «φαινόμενο της διαλληλίας» διατυπώνεται ως εξής:
«Ο Γιάννης Μαρίνος θεωρείται σοβαρός δημοσιογράφος από σοβαρούς κύκλους, που θεωρούνται σοβαροί καθώς θεωρούν σοβαρό δημοσιογράφο τον Γιάννη Μαρίνο».
Ο συλλογισμός αυτός, θα το προσέξατε, είναι κυκλικός, ατέρμων, και μπορεί να επιστρέφει από το τέλος στην αρχή του και ούτω καθεξής επ’ άπειρον ή μέχρι να κουραστείτε –ad infinitum ή ad nauseam που λένε και στα Λατινικά, για να κάνουν εντύπωση εκείνοι που ασχολούνται με αυτά τα πράγματα, και αντιστοίχως σημαίνουν αυτά στα Ελληνικά «επ’ άπειρον» ή «μέχρι ναυτίας».
Κατανοητό το «φαινόμενο της διαλληλίας»; Σχετικά απλό είναι. Κάτι σαν συλλογισμός-εκκρεμές που πάει συνεχώς πέρα-δώθε ή μάθημα πινγκ-πονγκ για αρχαρίους ή σαν τον ουροβόρο όφι των Ελευθεροτεκτόνων, δηλαδή ένα φίδι που έχει την ουρά του μες το στόμα του. Νομίζω ότι σε θέματα υπόληψης το «φαινόμενο της διαλληλίας» περιγράφεται με αρκετή ακρίβεια από το γνωστό γνωμικό για τον Γύφτο και τη γενιά του, ομολογουμένως σε ρατσιστικό φόντο.
Να μην αμελήσω να προσθέσω ότι στον εν λόγω συλλογισμό μπορείτε κατά περίπτωση να αντικαταστήσετε το όνομα/υποκείμενο «Γιάννης Μαρίνος» με όποιο άλλο όνομα/υποκείμενο θέλετε, καθώς και να αντικαταστήσετε το κατηγόρημα «σοβαρός δημοσιογράφος» με όποιο άλλο κατηγόρημα θέλετε, για να εξετάζετε όποτε χρειάζεται κατά πόσον συντρέχει το «φαινόμενο της διαλληλίας», και να προφυλάσσετε την κρίση σας αναλόγως. Δοκιμάστε την αντικατάσταση ονόματος/υποκειμένου ή κατηγορήματος ακόμα και με τη φαντασία σας, και θα δείτε πόση πλάκα μπορεί να έχει.
Διευκρινίζω ότι δεν έχω καμιά πρόθεση να αδικήσω με το παράδειγμά μου τον Γιάννη Μαρίνο. Απλώς χρησιμοποίησα το όνομά του, σε μια προσπάθεια να εξηγήσω το «φαινόμενο της διαλληλίας». Απέφυγα να αναμίξω το όνομα του Σωκράτη που κανονικά χρησιμοποιείται στην τυπική Λογική, για να μη προκαλέσω σύγχυση. Προτίμησα το όνομα του Γιάννη Μαρίνου, μια και ταίριαζε περισσότερο το όνομα ενός σοβαρού δημοσιογράφου.
Ιδού όμως που ο Γιάννης Μαρίνος αδικεί ο ίδιος τον εαυτό του, αφού υποστηρίζει (εδώ) ότι ο Σύριζα απώλεσε στις πρόσφατες εκλογές 138.000 ψήφους σε σύγκριση με τις αμέσως προηγούμενες εκλογές. Έχασε πράγματι ο Σύριζα 138.000 ψήφους, όπως υποστηρίζει ο Γιάννης Μαρίνος; Ή μήπως ενδίδει ο Γιάννης Μαρίνος στο παιγνίδι των εντυπώσεων; Ο Γιάννης Μαρίνος;; Στο παιγνίδι των εντυπώσεων;;; Αν είναι δυνατόν, τόσο σοβαρός δημοσιογράφος!
Ο Κωνσταντίνος Ζούλας δεν έχει φθάσει ακόμα στο ύψος της φήμης του Γιάννη Μαρίνου. Ούτε λόγος για να διεκδικήσει ρόλο σε ολόκληρο κεφάλαιο της Λογικής, προς το παρόν τουλάχιστον. Είναι πάντως σε καλό δρόμο, κακά τα ψέματα. Ο Κωνσταντίνος Ζούλας, λοιπόν, αντί για 138.000 ψηφοφόρους που υποστηρίζει ο Γιάννης Μαρίνος ότι απώλεσε ο Σύριζα, υπερβαίνει τον πήχυ και υποστηρίζει (εδώ) ότι ο Σύριζα απώλεσε στις εκλογές 150.000 ψηφοφόρους!
Πρόχειρο συμπέρασμα: Είτε ο Γιάννης Μαρίνος δεν είναι τελικά σοβαρός, άρα καλά μυρίστηκα το «φαινόμενο της διαλληλίας» στην περίπτωσή του, είτε ο Κωνσταντίνος Ζούλας δεν θα φτάσει ποτέ τη φήμη ενός Γιάννη Μαρίνου, με τέτοιες υπερβολές που δημοσιεύει. Και θα παραμείνει ο Κωνσταντίνος Ζούλας για πάντα ένα σκέτο φαινόμενο. Εγώ όμως ποιον από τους δυο να θεωρήσω αξιόπιστο και ποιον να εμπιστευθώ για την ασφαλή μου ενημέρωση;
Σειρά έχει λίγη Αριθμητική. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία (εδώ κι εδώ), τον Σύριζα ψήφισαν στις πρόσφατες Ευρωεκλογές 1.578.743 ψηφοφόροι, ενώ στις Βουλευτικές Εκλογές του Ιουνίου του 2012 τον Σύριζα είχαν ψηφίσει 1.671.597 ψηφοφόροι. Άρα η διαφορά μεταξύ των δύο εκλογικών αναμετρήσεων για τον Σύριζα είναι όχι 138.000 ψήφοι, όπως υποστηρίζει ο Γιάννης Μαρίνος, πόσο μάλλον 150.000 ψήφοι, όπως υποστηρίζει ο Κωνσταντίνος Ζούλας, αλλά ακριβώς 92.854 ψήφοι, όπως προκύπτει από τα επίσημα αποτελέσματα.
Αν μάλιστα υπολογίσουμε την αναγωγή του συνολικού ποσοστού Επικρατείας του Σύριζα στη διαφορά της αποχής μεταξύ των δύο αναμετρήσεων, η τελική απώλεια ψήφων για τον Σύριζα πέφτει στο μισό αυτών των 92.854 ψήφων, και ως μερικό αποτέλεσμα ισούται με 41.427 ψήφους.
Επιπλέον, αν συνυπολογισθεί και η αναγωγή στη διαφορά των εγγεγραμμένων στους εκλογικούς καταλόγους ανάμεσα στις δύο υπό σύγκριση εκλογικές αναμετρήσεις, η τελική διαφορά για τον Σύριζα καθίσταται αμελητέα, αν δεν βγάζει τον Σύριζα να έχει κερδίσει κιόλας στις Ευρωεκλογές του 2014 επιπλέον ψηφοφόρους από τις Βουλευτικές Εκλογές που είχαν προηγηθεί.
Όλα τούτα εξακριβώνονται με μόλις δυο κλικ στα λινκ που παρέθεσα παραπάνω, και για να υπολογιστούν προϋποθέτουν μόνο τη στοιχειώδη βαθμίδα εκπαίδευσης, τουτέστιν γνώσεις Δημοτικού.
Να συμπληρώσω από το πλάι ότι στο Δημοτικό διδάσκεται επίσης πως απαιτείται μεγαλύτερη προσοχή όταν συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα (π.χ. μήλα με πορτοκάλια, Βουλευτικές Εκλογές με Ευρωεκλογές κ.τ.τ.).
Απορώ, λοιπόν, πώς τόσο πολύ σοβαροί δημοσιογράφοι γράφουν τέτοια πράγματα για το αναγνωστικό τους κοινό και το υποτιμούν αναιδώς, περιφρονώντας τόσο εξόφθαλμα την Αριθμητική του μαυροπίνακα.
Πώς είπατε; Εξωραΐζω την εκλογική επίδοση του Σύριζα με όλες αυτές τις αριθμητικές μου διευκρινίσεις; Σαν να παρασυρθήκατε και ξεχαστήκατε, μου φαίνεται. Μα, δεν μιλάμε τόσην ώρα για τον Σύριζα! Μιλάμε για το «φαινόμενο της διαλληλίας». Κυρίως σε ό,τι αφορά σοβαρούς δημοσιογράφους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου