Cynical...
Η απόφαση του Eurogroup για την Κύπρο, δείχνει καθαρά ότι η ΕΖ αρχίζει και ξεμένει από πυρομαχικά. Η κρίση δεν φαίνεται να υποχωρεί, τουναντίον επελαύνει. Ήδη το συμβούλιο των «σοφών» οικονομολόγων της Μέρκελ αναθεώρησε προς τα κάτω για το τρέχον έτος τις προοπτικές ανάπτυξης της Γερμανίας, από το 0.8% στο 0.3%. και πού είσαι ακόμα.
Με τον τελευταίο πια κάτοικο, τουλάχιστον των περιφερειακών χωρών της ΕΖ, (διότι των υπολοίπων δεν τους συμφέρει), να κατανοεί πώς παίχτηκε και πώς παίζεται το παιχνίδι, καθώς και ποιος είναι ο στόχος της Γερμανίας, και να αντιδρά πλέον δυναμικά, (δες Ιταλία), η ενωμένη Ευρώπη είναι ένα project τελειωμένο. Αν όχι ακόμα σε επίπεδο κορυφής, αλλά στις συνειδήσεις και τις καρδιές των θυμάτων αυτής της ένωσης. Κανείς νότιος πλέον δεν τρέφει τα ίδια αισθήματα, όπως προτού ξεσπάσει η κρίση, απέναντι στους πολίτες των βοριότερων χωρών, και αν αυτή τη φορά η δυσαρέσκεια δεν θα εκδηλωθεί πολεμικά, όπως παλιά, εν τούτοις η εχθρότητα που επωάζεται, θα την κάνει τη ζημιά.
Όταν ένα σύστημα βρίσκεται σε οριακή κατάσταση μεγάλης αστάθειας, (tipping point), αρκεί μια μικρή αστοχία για να το γκρεμίσει με πάταγο. Το φαινόμενο της πεταλούδας που λέγαμε. Η πεταλούδα στη συγκεκριμένη φάση λέγεται Dijsselbloem, επιλογή της Γερμανίας να αντικαταστήσει τον παραιτηθέντα Γιουνκέρ, μιας και ο Σόιμπλε αν αναλάμβανε θα ήταν μια κραχτή περίπτωση, ενώ ένας Ολλανδός ήταν, όπως και να το κάνουμε, μια σιγουριά, καθώς ποτέ του δεν θα τολμούσε να σηκώσει κεφάλι στα μεγάλα αφεντικά.
Παρά τους γερμανικούς υπολογισμούς, ο εκλεκτός τους από γκανιάν, αποδεικνύεται όμως μουλάρι, για να το πω κομψά και για να αποφύγω περισσότερο έντονους, μα ακριβέστερους χαρακτηρισμούς. Στην πρώτη σοβαρή υπόθεση που πήγε να χειριστεί, τα έκανε επιεικώς μούσκεμα.
Η πρώτη γκάφα ήταν η απόφασή του για επιδρομή στις καταθέσεις. Η δεύτερη, η επιδρομή στις ασφαλισμένες καταθέσεις, η τρίτη, η σημερινή, με την ανακοίνωσή του για εφαρμογή του ίδιου σχεδίου της Κύπρου και σε όσες άλλες χώρες αντιμετωπίζουν πρόβλημα με τις τράπεζές τους, δηλαδή όλες, και της Γερμανίας συμπεριλαμβανομένης, και η τέταρτη, με το να κατονομάσει αυτές που κινδυνεύουν περισσότερο, όπως Λουξεμβούργο, Σλοβενία και Μάλτα. Ξέχασε την Ελλάδα, αλλά στην ίδια θέση θα βρεθούμε πολύ σύντομα κι εμείς. Πώς;
Όταν μετά τις γερμανικές εκλογές θα γίνει το επόμενο κούρεμα του χρέους μας, στο οποίο τόσο πολύ βασιζόμαστε και τόσο πολύ επιθυμούμε, ποιος νομίζετε ότι θα πληρώσει τα σπασμένα; Πάντως όχι ο γερμανός φορολογούμενος. Η Κύπρος πλέον μας δείχνει το δρόμο. Για να το κάνω λιανά, το επόμενο κούρεμα του ελληνικού χρέους θα "πληρωθεί" από τις καταθέσεις των ελλήνων και ξένων καταθετών στις ελληνικές τράπεζες.
Τα θέλει ο τσόγλανος ή του ξεφεύγουν; Ιδού το ερώτημα! Η άποψή μου είναι ότι συμβαίνει το δεύτερο. Ενώ, κανείς πλέον δεν αμφιβάλει ότι η νέα στρατηγική «αντιμετώπισης» της τραπεζικής κρίσης, (διότι επιτέλους και οι τελευταίοι το κατάλαβε ότι η κρίση είναι οι τράπεζες και όχι οι δημόσιοι υπάλληλοι), είναι είτε ανακεφαλαιοποιώντας τις με τα χρήματα των καταθετών, είτε αφήνοντάς τις να καταρρεύσουν, εν τούτοις μεγάλη σημασία έχει η στιγμή, το timing, των ανακοινώσεων, οι οποίες στοιχειωδώς ποτέ δεν διατυμπανίζονται, ούτε ανακοινώνονται εκ των προτέρων, καθότι με τον τρόπο αυτό φέρνουν αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα.
Ποιες θα είναι οι συνέπειες της τραγικής αφροσύνης, για να μην πω τίποτε περισσότερο, του Dijsselbloem;
Πρώτα, ένα ξεγυρισμένο bank run όχι μόνο στις τρεις προηγούμενες χώρες που σημαδεύτηκαν εξ αρχής, αλλά κυρίως στις παραπαίουσες τράπεζες της Ισπανίας, Ιταλίας, αλλά και Γαλλίας, για να μείνουμε μόνο στις τρεις μεγάλες οικονομίες. Αυτή τη στιγμή, σύμφωνα με το Reuters, ο ευρωπαϊκός τραπεζικός τομέας είναι υπερμεγεθυμένος κατά …μόνο 5 τρισεκατομμύρια ευρώ, όπερ σημαίνει ότι τα κεφάλαια που θα πρέπει να καταστραφούν θα είναι αντίστοιχα. Αν νομίζετε ότι κάτι τέτοιο είναι απλό χωρίς κάθε λογής πόλεμο, είστε γελασμένοι. Δεύτερον, η επιτάχυνση της χρεοκοπίας τραπεζών που είτε κρέμονται, είτε δεν κρέμονται από μια κλωστή. Για παράδειγμα, σήμερα οι μετοχές της Bankia έπεσαν με μιας κατά 50%, της Soc Gen κατά 5.9%, της Intesa κατά 5.7%, της Unicredit κατά 5.3% και της Credit Agricole κατά 4.9%. Αν υπήρχε μια περίπτωση να εξυγιανθούν σταδιακά, αυτή πλέον εξανεμίζεται.
Τρίτον, η ουσιαστική κατάργηση του ESM το οποίο κρίνεται ανεπαρκές για ανακεφαλαιοποιήσεις τραπεζών, καθότι το πρόβλημα είναι μεγάλο και απλά δεν φτάνει. Τούτο μπορεί να ερμηνευτεί σαν προεξόφληση ότι η κρίση στην Ιταλία, Ισπανία και στη συνέχεια Γαλλία θα οξυνθεί περαιτέρω, γεγονός που δεν θα μπορεί να αντιμετωπιστεί με καμιά ευρεσιτεχνία τύπου μπαζούκας.
Τέταρτον, η παραδοχή περί της ανεπαρκούς δύναμης πυρός του LTRO Ντράγκειου όπλου.
Και πέμπτον και σπουδαιότερο, το πλήγμα της αξιοπιστίας του ευρωπαϊκού χρηματοπιστωτικού συστήματος, και η άρση της εμπιστοσύνης προς αυτό. Εφ εξής κανείς δεν θα μπορεί να κοιμάται ήσυχος, διότι αν μέσα σε μια νύχτα μπορούν να απαλλοτριώνουν αυθαίρετα ιδιωτικό πλούτο, προφανώς θα μπορούν και να κατεβάζουν ή και να ακυρώνουν ακόμα, το όριο των δήθεν «εξασφαλισμένων» 100,000. Είναι τόσο απλό!
Κάτω απ΄ αυτές τις συνθήκες, οι εξελίξεις στην ΕΖ θα είναι καταιγιστικές. Όπως έγραφε χθες και ο Paul Mason του ΒΒC, στο δρόμο για την Κύπρο:
On a plane to #Cyprus - its the "Last Days of Something" but I'm not sure what
Η απόφαση του Eurogroup για την Κύπρο, δείχνει καθαρά ότι η ΕΖ αρχίζει και ξεμένει από πυρομαχικά. Η κρίση δεν φαίνεται να υποχωρεί, τουναντίον επελαύνει. Ήδη το συμβούλιο των «σοφών» οικονομολόγων της Μέρκελ αναθεώρησε προς τα κάτω για το τρέχον έτος τις προοπτικές ανάπτυξης της Γερμανίας, από το 0.8% στο 0.3%. και πού είσαι ακόμα.
Με τον τελευταίο πια κάτοικο, τουλάχιστον των περιφερειακών χωρών της ΕΖ, (διότι των υπολοίπων δεν τους συμφέρει), να κατανοεί πώς παίχτηκε και πώς παίζεται το παιχνίδι, καθώς και ποιος είναι ο στόχος της Γερμανίας, και να αντιδρά πλέον δυναμικά, (δες Ιταλία), η ενωμένη Ευρώπη είναι ένα project τελειωμένο. Αν όχι ακόμα σε επίπεδο κορυφής, αλλά στις συνειδήσεις και τις καρδιές των θυμάτων αυτής της ένωσης. Κανείς νότιος πλέον δεν τρέφει τα ίδια αισθήματα, όπως προτού ξεσπάσει η κρίση, απέναντι στους πολίτες των βοριότερων χωρών, και αν αυτή τη φορά η δυσαρέσκεια δεν θα εκδηλωθεί πολεμικά, όπως παλιά, εν τούτοις η εχθρότητα που επωάζεται, θα την κάνει τη ζημιά.
Όταν ένα σύστημα βρίσκεται σε οριακή κατάσταση μεγάλης αστάθειας, (tipping point), αρκεί μια μικρή αστοχία για να το γκρεμίσει με πάταγο. Το φαινόμενο της πεταλούδας που λέγαμε. Η πεταλούδα στη συγκεκριμένη φάση λέγεται Dijsselbloem, επιλογή της Γερμανίας να αντικαταστήσει τον παραιτηθέντα Γιουνκέρ, μιας και ο Σόιμπλε αν αναλάμβανε θα ήταν μια κραχτή περίπτωση, ενώ ένας Ολλανδός ήταν, όπως και να το κάνουμε, μια σιγουριά, καθώς ποτέ του δεν θα τολμούσε να σηκώσει κεφάλι στα μεγάλα αφεντικά.
Παρά τους γερμανικούς υπολογισμούς, ο εκλεκτός τους από γκανιάν, αποδεικνύεται όμως μουλάρι, για να το πω κομψά και για να αποφύγω περισσότερο έντονους, μα ακριβέστερους χαρακτηρισμούς. Στην πρώτη σοβαρή υπόθεση που πήγε να χειριστεί, τα έκανε επιεικώς μούσκεμα.
Η πρώτη γκάφα ήταν η απόφασή του για επιδρομή στις καταθέσεις. Η δεύτερη, η επιδρομή στις ασφαλισμένες καταθέσεις, η τρίτη, η σημερινή, με την ανακοίνωσή του για εφαρμογή του ίδιου σχεδίου της Κύπρου και σε όσες άλλες χώρες αντιμετωπίζουν πρόβλημα με τις τράπεζές τους, δηλαδή όλες, και της Γερμανίας συμπεριλαμβανομένης, και η τέταρτη, με το να κατονομάσει αυτές που κινδυνεύουν περισσότερο, όπως Λουξεμβούργο, Σλοβενία και Μάλτα. Ξέχασε την Ελλάδα, αλλά στην ίδια θέση θα βρεθούμε πολύ σύντομα κι εμείς. Πώς;
Όταν μετά τις γερμανικές εκλογές θα γίνει το επόμενο κούρεμα του χρέους μας, στο οποίο τόσο πολύ βασιζόμαστε και τόσο πολύ επιθυμούμε, ποιος νομίζετε ότι θα πληρώσει τα σπασμένα; Πάντως όχι ο γερμανός φορολογούμενος. Η Κύπρος πλέον μας δείχνει το δρόμο. Για να το κάνω λιανά, το επόμενο κούρεμα του ελληνικού χρέους θα "πληρωθεί" από τις καταθέσεις των ελλήνων και ξένων καταθετών στις ελληνικές τράπεζες.
Τα θέλει ο τσόγλανος ή του ξεφεύγουν; Ιδού το ερώτημα! Η άποψή μου είναι ότι συμβαίνει το δεύτερο. Ενώ, κανείς πλέον δεν αμφιβάλει ότι η νέα στρατηγική «αντιμετώπισης» της τραπεζικής κρίσης, (διότι επιτέλους και οι τελευταίοι το κατάλαβε ότι η κρίση είναι οι τράπεζες και όχι οι δημόσιοι υπάλληλοι), είναι είτε ανακεφαλαιοποιώντας τις με τα χρήματα των καταθετών, είτε αφήνοντάς τις να καταρρεύσουν, εν τούτοις μεγάλη σημασία έχει η στιγμή, το timing, των ανακοινώσεων, οι οποίες στοιχειωδώς ποτέ δεν διατυμπανίζονται, ούτε ανακοινώνονται εκ των προτέρων, καθότι με τον τρόπο αυτό φέρνουν αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα.
Ποιες θα είναι οι συνέπειες της τραγικής αφροσύνης, για να μην πω τίποτε περισσότερο, του Dijsselbloem;
Πρώτα, ένα ξεγυρισμένο bank run όχι μόνο στις τρεις προηγούμενες χώρες που σημαδεύτηκαν εξ αρχής, αλλά κυρίως στις παραπαίουσες τράπεζες της Ισπανίας, Ιταλίας, αλλά και Γαλλίας, για να μείνουμε μόνο στις τρεις μεγάλες οικονομίες. Αυτή τη στιγμή, σύμφωνα με το Reuters, ο ευρωπαϊκός τραπεζικός τομέας είναι υπερμεγεθυμένος κατά …μόνο 5 τρισεκατομμύρια ευρώ, όπερ σημαίνει ότι τα κεφάλαια που θα πρέπει να καταστραφούν θα είναι αντίστοιχα. Αν νομίζετε ότι κάτι τέτοιο είναι απλό χωρίς κάθε λογής πόλεμο, είστε γελασμένοι. Δεύτερον, η επιτάχυνση της χρεοκοπίας τραπεζών που είτε κρέμονται, είτε δεν κρέμονται από μια κλωστή. Για παράδειγμα, σήμερα οι μετοχές της Bankia έπεσαν με μιας κατά 50%, της Soc Gen κατά 5.9%, της Intesa κατά 5.7%, της Unicredit κατά 5.3% και της Credit Agricole κατά 4.9%. Αν υπήρχε μια περίπτωση να εξυγιανθούν σταδιακά, αυτή πλέον εξανεμίζεται.
Τρίτον, η ουσιαστική κατάργηση του ESM το οποίο κρίνεται ανεπαρκές για ανακεφαλαιοποιήσεις τραπεζών, καθότι το πρόβλημα είναι μεγάλο και απλά δεν φτάνει. Τούτο μπορεί να ερμηνευτεί σαν προεξόφληση ότι η κρίση στην Ιταλία, Ισπανία και στη συνέχεια Γαλλία θα οξυνθεί περαιτέρω, γεγονός που δεν θα μπορεί να αντιμετωπιστεί με καμιά ευρεσιτεχνία τύπου μπαζούκας.
Τέταρτον, η παραδοχή περί της ανεπαρκούς δύναμης πυρός του LTRO Ντράγκειου όπλου.
Και πέμπτον και σπουδαιότερο, το πλήγμα της αξιοπιστίας του ευρωπαϊκού χρηματοπιστωτικού συστήματος, και η άρση της εμπιστοσύνης προς αυτό. Εφ εξής κανείς δεν θα μπορεί να κοιμάται ήσυχος, διότι αν μέσα σε μια νύχτα μπορούν να απαλλοτριώνουν αυθαίρετα ιδιωτικό πλούτο, προφανώς θα μπορούν και να κατεβάζουν ή και να ακυρώνουν ακόμα, το όριο των δήθεν «εξασφαλισμένων» 100,000. Είναι τόσο απλό!
Κάτω απ΄ αυτές τις συνθήκες, οι εξελίξεις στην ΕΖ θα είναι καταιγιστικές. Όπως έγραφε χθες και ο Paul Mason του ΒΒC, στο δρόμο για την Κύπρο:
On a plane to #Cyprus - its the "Last Days of Something" but I'm not sure what
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου