Το τεράστιο «ηθικό» βρωμόστομα ξαναχτύπησε...

noumero11...

Η ηθική στις μέρες μας μπορεί άνετα να παραλληλιστεί με μια ανήθικη πόρνη πολυτελείας, φτιασιδωμένη και στολισμένη με πανάκριβα κοσμήματα, παράλληλα όμως  βρώμικη και διψασμένη για χρήμα. Τίποτα άλλο δεν έχει σημασία στο μυαλό της πόρνης αυτής, παρά μόνο το χρήμα. Όσο εισχωρούν τα συμφέροντα των ισχυρών στα εδάφη των αδύναμων εταίρων, τόσο οι ηθικές αντιστάσεις υποχωρούν ανοίγοντας τον δρόμο διάπλατα στην ηθικωλογία.

Από το προτεσταντικό  «νόμιμο και ηθικό», φτάσαμε αισίως στο σκέτα νόμιμο και νόμιμο, μέχρι να μπει σε ισχύ κάποιο καινούριο νομοθέτημα με την διαδικασία του κατεπείγοντος για να καταργήσει την ηθική του νόμιμου και νόμιμου, ωσότου αναιρεθεί και αυτή την επόμενη μέρα με κάποιο άλλο νόμιμο και νόμιμο νομοθέτημα. Από την υπέρτατη υπεράσπιση της ανθρωπινής ζωής με κάθε κόστος, φτάσαμε στην υπέρτατη υπεράσπιση του κεφαλαιακού συμφέροντος με ξύλο, απαγορεύσεις και βασανιστήρια. Παράξενο τέτοιες  πολιτικές μέριμνες συνηθισμένες στα  αποικιοκρατικά εδάφη του λεγόμενου «τρίτου κόσμου» να βρίσκουν άμεση εφαρμογή και μεταξύ των Ευρωπαίων συμμάχων, αλλά δε βαριέσαι, όλο και κάποιος Κανάκης θα τσακίσει τους φοβικούς  του φραγμούς διαφημίζοντας το φιλανθρωπικό μήνυμα της εποχής «Όλοι μαζί μπορούμε».

Η σφοδρότητα με την οποία επιτίθενται οι ηθικωλόγοι κέρβεροι και ο βαθμός εξάπλωσης τους στα διάφορα σουπερ βαρετά χειραγωγούμενα μπλογκς με έμβλημα το ευρώ, ή καμιά προτομή του Ρουσσώ· έτσι για την δικαιολόγηση του θέματος και του θεάματος  της ατομικής ιδιοκτησίας που σήμερα φτάνει αισίως μέχρι τα μέγαρα των 100 εκατομμυρίων ευρώ και τις πολυεθνικές με κεφαλαιακή συσσώρευση μεγαλύτερη απο το ΑΕΠ ολόκληρων κρατών (το ότι η έννοια της ατομικής ιδιοκτησίας στην εποχή του γαλλικού διαφωτισμού κινούνταν γύρω από ένα νηπιακό ερευνητικό στάδιο ,το προσπερνάμε στα γρήγορα), για στηρίξουν μια απολύτως υπαρκτή και δυσάρεστη κατάσταση, η οποία, λεκιάστηκε από τα αίματα των μνημονίων και είπαν οι ηθικωλόγοι να τη βάλουν στην πρόπλυση της ακατάσχετης πάρλας, μήπως και καθαρίσει, προκαλεί την έκπληξη ως προς τον αριθμό των μεροκάματων που πληρώνει η κομματική μηχανή στον αγώνα της διαιώνισης της .

Καθολικές χαρές και πανηγύρια, γιατί ο πανίσχυρος της ευρώπης των «λαών και της αλληλεγγύης» επιβάλεται του αδύνατου, στην μαρμίτα της eurogroup δημαγωγίας, όπου το επιχείρημα «και εσύ τι προτείνεις», συνοδεύεται πάντα από τα γνωστά ηθικωλογικά τέρματα της Μαρφίν. Ή θα φτάσουμε την ηλιθιότητα μέχρι το τέλος, ή θα κολυμπήσουμε στον μη εναλλακτικό βούρκο μαζί με τα άλλα σκατά. Με με τον σκλάβο, ή με τον αφέντη; Καλύτερα με κανέναν, μέχρι ο Ροβεσπιέρος να βγάλει οδηγό ευπρεπούς συμπεριφοράς για επαναστάτες χίπστερ.

Η θέληση των πολλών κάμπτει την θέληση των λίγων στην ουσιαστική συγκυρία της σημερινής δημοκρατίας. Ξεπερνώντας την προστυχιά της παραδοχής πως οι πολλοί μπορούν να πράξουν ό,τι θέλουν επάνω στα κορμιά των λίγων, ακόμα και και αν αυτό προϋποθέτει τον θάνατο των λίγων, το ερώτημα που τίθεται είναι το εξής: Αν οι λίγοι γίνουν την επόμενη των εκλογών πολλοί, θα ισχύει η παραπάνω θεώρηση αυτούσια από την ανάποδη;

Όποτε γίνεται ο λόγος για τους γνωστούς εκβιασμούς και την κυβερνητική αναλγησία με την βοήθεια αρματωμένων ειδικών δυνάμεων,όποτε γίνεται λόγος για περιβαλλοντικές τραγωδίες ανυπολόγιστου μεγέθους στο όνομα του εταιρικού κέρδους, όποτε γίνεται λόγος για απτά κοινωνικά καταστροφικά αποτελέσματα και όχι εικασίες, τότε το θέμα περνάει στην φαντασιακή διάσταση της φιλοσοφίας ακυρώνοντας κάθε επαφή με την πραγματικότητα. Μέσα σε αυτό το φαντασιακό τσουβάλι συνωστίζονται έννοιες όπως ο ντετερμινισμός, ο κοινωνικός δαρβινισμός και η δημοκρατία.

(Όλα είναι νομοτελειακά προκαθορισμένα, αλλά μπορούμε με την ψήφο να αλλάξουμε τα νομοτελειακά προκαθορισμένα …βγάλε άκρη.)

Από την στιγμή που η κυβέρνηση δεν έχει περάσει στον έλεγχο της τα  αποτελέσματα της διάσημης μηχανής αναζήτησής, άνετα παρακάμπτονται οι ηθικοί φραγμοί της αναστολής ολοκλήρων άρθρων του αστικού συντάγματος. Τα πάντα μπορούν να δικαιολογηθούν υπό το πρίσμα της ελευθεριάς της άποψης ,ασχέτως αν καμιά κυβέρνηση δεν είναι τόσο ηλίθια ώστε να προχωρήσει σε εξόφθαλμες τεχνικές φίμωσης ,από τη στιγμή που η ίδια η πληροφορία φιλτράρεται σε επιθυμητό βαθμό στα παραδοσιακά ΜΜΕ.

Η συντεχνία των επαγγελματιών καταδικαστών της βίας συνάντησε τους επαγγελματίες δημαγωγούς και τους επαγγελματίες χωροφύλακες της τάξης, συγκροτώντας σε παγκόσμια αποκλειστικότητα ένα ολοκληρωμένο ηθικωλογικό μέτωπο, σύννομο, σύμφωνο, σύγχορδο, και δουλοπρεπές στα μνημόνια και την απολυταρχική στάση του γερμανικού κράτους. Οι ηθικωλόγοι χρεώνουν με εξαιρετική άνεση τις «εθνικές» επιτυχίες σε μεμονωμένους απατεώνες τεχνοκράτες και τις αποτυχίες στις λαϊκές μάζες. Χρεώνουν την ατομική επιτυχία στην ικανότητα και την αποτυχία στο ότι «δεν προσπάθησες αρκετά». Θυμηθείτε τι γίνονταν με την αιώνια καταδίκη του δικομματισμού,και πως ο δικομματισμός, έγινε ξαφνικά υπεύθυνη πολιτική στάση τον Ιούνιο του 12.

Τα τελευταία χρόνια, οι τραγικές στιγμές της κυριαρχίας,ανασυρμένες από τα μεσαιωνικά ιεροεξαταστήρια ,έχουν γίνει ήδη εθνικές αφηγήσεις και έχουν περάσει στο συνειδησιακό και του τελευταίου μαλάκα σε αντίθεση με τις κατονομαζόμενες ως βάρβαρες κατακτήσεις των λαϊκών στρωμάτων ,τις οποίες πρέπει οπωσδήποτε να εκσυγχρονίσουμε. Παλιά μου τέχνη κόσκινο.

Το βασικό όμως πρόβλημα των ηθικωλόγων είναι πάντα η αντιαισθητική εξέγερση των σκλάβων της γαλέρας και όχι ο καπετάνιος που τους βασανίζει ανελέητα, γιαυτό και τα λυσσασμένα μετεμφυλιακά καταδικαστικά σύνδρομα. Απόλυτα λογικό, όταν έχεις συνδέσει την ηθική με τη βούληση του ισχυρού (το κράτος μας ανήκει),να σε τρομάζει η φωνή των καταπιεσμένων. Από τις καταλήψεις των αναρχικών τρομοκρατών, ως τις αντιδράσεις των κουκουλοφόρων κατοίκων στις σκουριές, o φόβος των ηθικωλόγων είναι ορατός: με δεδομένη την απουσία μιας ισχυρής κομαντατούρ, αν αύριο εξεγερθούν οι σκλάβοι της γαλέρας σε ποια αγκαλιά θα τρέξουν για να γλυτώσουν το τομάρι τους;