του Τακη Κατσιμαρδου, απο το Εθνος...
Πριν από 60 χρόνια ο Τόμας Μαν ξόρκιζε τους φοιτητές να μην επιδιώκουν μια «γερμανική Ευρώπη», αλλά μια «ευρωπαϊκή Γερμανία». Η προτροπή έγινε κλασική και επαναλήφθηκε αμέτρητες φορές από τότε. Πρόσφατα στο περιοδικό «Σπίγκελ» ο Αγγλος ιστορικός Τ. Γκάρτον, υπενθυ-μίζοντας τον μεγάλο Γερμανό διανοητή, παρατηρεί: «Σήμερα, όμως, βιώνουμε μια παραλλαγή, που μόνο λίγοι είχαν προβλέψει. Μια ευρωπαϊκή Γερμανία σε μια γερμανική Ευρώπη». Η υπενθύμιση, μαζί με την προσθήκη, ανήκουν στον Ούρλιχ Μπεκ. Τον «πρύτανη» της γερμανικής κοινωνιο-λογίας, όπως αποκαλείται διεθνώς. Περιέχεται στο πιο πρόσφατο βιβλίο του, που είδε το φως πριν από λίγες μέρες με τον τίτλο «Η γερμανική Ευρώπη και οι στρατηγικές εξουσίες της κρίσης».
Κυκλοφορώντας σχεδόν ταυτόχρονα στα ελληνικά, γερμανικά και άλλες γλώσσες ο Γερμανός στοχαστής παρεμβαίνει στα τεκταινόμενα και σπάει στεγανά και ταμπού, όπως σημειώνει η μεταφράστριά του (καθηγήτρια Νέδα Κανελλοπούλου Μαλούχου): «Ακόμη και οι πιο σκεπτικι-στές, ως προ τον ρόλο της Γερμανίας στη σημερινή Ευρώπη, οφείλουν να σκεφτούν ξανά και ξανά... Είναι πλέον προφανές ότι κάτι πολύ βαθύτερο από όσα γενικώς συζητούνται γύρω από τα αίτια, αλλά και τα ενδεχόμενα αποτελέσματα της τρέχουσας κρίσης συμβαίνει στη γερμανική, την ελληνική ή τις άλλες κοινωνίες...». Δύο είναι τα καίρια συμπεράσματα του Μπεκ, καταρρίπτοντας ισάριθμους μύθους. Προορισμένα ίσως να γίνουν κοινοί τόποι στο άμεσο μέλλον: η γερμανική ηγεμονία στην Ευρώπη προκύπτει τούτη τη φορά από μια μακιαβελική τακτική. Η Γερμανία (Μέρκελ) αναβάλλει συστηματικά κάθε ριζική λύση της κρίσης στην Ευρωζώνη, διογκώνοντας έτσι την εξάρτηση και την υποταγή όλων των άλλων χωρών, που υστερούν σε οικονομική δύναμη. Η αναβλητικότητα, λοιπόν, είτε οι καθυστερήσεις δεν είναι προϊόν ανικανότητας ή αδυναμίας.
Η ανάδειξη του Βερολίνου σε κυρίαρχο της Ευρωζώνης δεν γίνεται ερήμην της ΕΕ και των θεσμών της. Η ευρωπαϊκή ιδέα του δικαίου, των αξιών, της ελευθερίας και της δημοκρατίας απονομιμοποιείται «από τα πάνω». Γι΄ αυτό προϋπόθεση για την επιβίωσή της είναι μια νομιμοποίηση «από τα κάτω». Μέσα από τη δημιουργία ενός «ευρωπαϊκού κοινωνικού συμβολαίου» των Ευρωπαίων πολιτών. Πώς έγινε γερμανική η Ευρώπη; Τι συνέπειες έχει αυτό; Τίνος το μέλλον απειλείται και τι επιφυλάσσει; Στα ερωτήματα αυτά επιχειρεί να απαντήσει ο Μπεκ μέσα σε 150 σελίδες, τροφοδοτώντας σκέψεις ευρωπαϊκής αυτογνωσίας, που εξηγούν μερικά από τα ανεξήγητα της τρέχουσας κρίσης...
Σημείωση: Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη με τον (μάλλον ατυχή) κύριο τίτλο «Από τον Μακιαβέλλι στη Μερκιαβέλλι».
Πριν από 60 χρόνια ο Τόμας Μαν ξόρκιζε τους φοιτητές να μην επιδιώκουν μια «γερμανική Ευρώπη», αλλά μια «ευρωπαϊκή Γερμανία». Η προτροπή έγινε κλασική και επαναλήφθηκε αμέτρητες φορές από τότε. Πρόσφατα στο περιοδικό «Σπίγκελ» ο Αγγλος ιστορικός Τ. Γκάρτον, υπενθυ-μίζοντας τον μεγάλο Γερμανό διανοητή, παρατηρεί: «Σήμερα, όμως, βιώνουμε μια παραλλαγή, που μόνο λίγοι είχαν προβλέψει. Μια ευρωπαϊκή Γερμανία σε μια γερμανική Ευρώπη». Η υπενθύμιση, μαζί με την προσθήκη, ανήκουν στον Ούρλιχ Μπεκ. Τον «πρύτανη» της γερμανικής κοινωνιο-λογίας, όπως αποκαλείται διεθνώς. Περιέχεται στο πιο πρόσφατο βιβλίο του, που είδε το φως πριν από λίγες μέρες με τον τίτλο «Η γερμανική Ευρώπη και οι στρατηγικές εξουσίες της κρίσης».
Κυκλοφορώντας σχεδόν ταυτόχρονα στα ελληνικά, γερμανικά και άλλες γλώσσες ο Γερμανός στοχαστής παρεμβαίνει στα τεκταινόμενα και σπάει στεγανά και ταμπού, όπως σημειώνει η μεταφράστριά του (καθηγήτρια Νέδα Κανελλοπούλου Μαλούχου): «Ακόμη και οι πιο σκεπτικι-στές, ως προ τον ρόλο της Γερμανίας στη σημερινή Ευρώπη, οφείλουν να σκεφτούν ξανά και ξανά... Είναι πλέον προφανές ότι κάτι πολύ βαθύτερο από όσα γενικώς συζητούνται γύρω από τα αίτια, αλλά και τα ενδεχόμενα αποτελέσματα της τρέχουσας κρίσης συμβαίνει στη γερμανική, την ελληνική ή τις άλλες κοινωνίες...». Δύο είναι τα καίρια συμπεράσματα του Μπεκ, καταρρίπτοντας ισάριθμους μύθους. Προορισμένα ίσως να γίνουν κοινοί τόποι στο άμεσο μέλλον: η γερμανική ηγεμονία στην Ευρώπη προκύπτει τούτη τη φορά από μια μακιαβελική τακτική. Η Γερμανία (Μέρκελ) αναβάλλει συστηματικά κάθε ριζική λύση της κρίσης στην Ευρωζώνη, διογκώνοντας έτσι την εξάρτηση και την υποταγή όλων των άλλων χωρών, που υστερούν σε οικονομική δύναμη. Η αναβλητικότητα, λοιπόν, είτε οι καθυστερήσεις δεν είναι προϊόν ανικανότητας ή αδυναμίας.
Η ανάδειξη του Βερολίνου σε κυρίαρχο της Ευρωζώνης δεν γίνεται ερήμην της ΕΕ και των θεσμών της. Η ευρωπαϊκή ιδέα του δικαίου, των αξιών, της ελευθερίας και της δημοκρατίας απονομιμοποιείται «από τα πάνω». Γι΄ αυτό προϋπόθεση για την επιβίωσή της είναι μια νομιμοποίηση «από τα κάτω». Μέσα από τη δημιουργία ενός «ευρωπαϊκού κοινωνικού συμβολαίου» των Ευρωπαίων πολιτών. Πώς έγινε γερμανική η Ευρώπη; Τι συνέπειες έχει αυτό; Τίνος το μέλλον απειλείται και τι επιφυλάσσει; Στα ερωτήματα αυτά επιχειρεί να απαντήσει ο Μπεκ μέσα σε 150 σελίδες, τροφοδοτώντας σκέψεις ευρωπαϊκής αυτογνωσίας, που εξηγούν μερικά από τα ανεξήγητα της τρέχουσας κρίσης...
Σημείωση: Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη με τον (μάλλον ατυχή) κύριο τίτλο «Από τον Μακιαβέλλι στη Μερκιαβέλλι».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου