Σώτος Χρυσαφόπουλος...
Του λες: «Δεν κάνει το παιδί, είναι βλαμμένο». Δεν ακούει. Ακούει «λεφτά υπάρχουν». Το χάβει· πάει και τον ψηφίζει. Την άλλη μέρα ακούει «δεν υπάρχει σάλιο». Και ξεραίνεται ο στόμας του!
Του λες: «Είναι λαμόγιο». Δεν ακούει. Ακούει «θα κάνουμε επαναδιαπραγμάτευση και απαγκίστρωση». Το χάβει· πάει και τον ψηφίζει. Την άλλη μέρα όχι μόνο δεν βλέπει απαγκίστρωση, αλλά βλέπει αγκίστρωση με όλα τα αγκίστρια όλων των ψαράδων όλου του κόσμου. Και του κάθεται το αγκίστρι στο λαιμό!
Του λες: «Είναι μούτρο». Δεν ακούει. Ακούει «θα σώσουμε την Ελλάδα». Το χάβει· πάει και τον ψηφίζει. Την άλλη μέρα ακούει «σώσαμε την Ελλάδα». Και το λούζεται το μούτρο στη μάπα! Ακούει τη λέξη “διάγγελμα” και τον λούζει κρύος ιδρώτας. Από να ακούσει διάγγελμα, χίλιες φορές ο κόσμος να χάνεται και το Μαξίμου να λούζεται, να λούζεται η αγάπη μου στον Γουαδαλκιβίρ… Άκρα του τάφου σιγή, λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί, κι η μάνα το ζηλεύει…
Του λες: «Είναι στο κόλπο». Δεν ακούει. Ακούει «δεσμεύομαι κατηγορηματικά ότι δεν υπάρχει περίπτωση να υπογράψω ποτέ κούρεμα». Το χάβει· πάει και τον ψηφίζει. Την άλλη μέρα ακούει «πονάω, αλλά έπρεπε να γίνει το κούρεμα». Και όχι απλώς κουρεύεται, μιλάμε «Ο Ψαλιδοχέρης Οικονομολόγος». Η κάρα του γουλί, γλόμπος! Και χτυπάει κάρα και καράφλα στον τοίχο! Στον καρατοίχο! Να τα ζουμιά από το ξερό κεφάλι!
Του το λες. Και σου λέει: «Φταίνε οι προηγούμενοι, φταίμε κι εμείς». Καλέ μου άνθρωπε, άσε τους προηγούμενους, για τώρα μιλάμε. Χαμπάρι! Καραχαμπάρι!
Του λες: «Δεν πάει άλλο!» Κάνει ότι ακούει. Σου απαντάει: «Και ποιος να έρθει; Όλοι στο κόλπο είναι». Ρε χάφτα, καραχάφτα, έχεις πέσει έξω σε όλη σου τη ζωή και θα μου κάνεις τώρα τον προφήτη; Πόσο χάφτας πια; Χάφτα, καραχάφτα! Ε; Πόσο; Μέχρι πότε δεν θ’ ακούς, μέχρι πότε θα χάβεις; Μέχρι να κλατάρεις;
Μα, πές μου, αλήθεια, ακόμα κι εσύ που είσαι όρθιος, θες πρώτα να κλατάρεις; Αυτό θες; Σε ρωτώ! Σε ρωτώ, γιατί σου το λέω να το ξέρεις: θα κλατάρεις κι εσύ! Θ α κ λ α τ ά ρ ε ι ς !
Δεν ακούς; Γιατί, καλέ μου άνθρωπε, δεν ακούς;
Ε, λοιπόν, δεν είναι το άλογο που φάγαμε. Ούτε το παράλογο. Είναι το κουφάλογο! Το καρακουφάλογο! Που χάβει μύγες, αλογόμυγες, κουφαλογόμυγες… Καρακουφαλογόμυγες!
Ζζζ… Ζζζ… Ζζζ… Ζζζ…
Του λες: «Δεν κάνει το παιδί, είναι βλαμμένο». Δεν ακούει. Ακούει «λεφτά υπάρχουν». Το χάβει· πάει και τον ψηφίζει. Την άλλη μέρα ακούει «δεν υπάρχει σάλιο». Και ξεραίνεται ο στόμας του!
Του λες: «Είναι λαμόγιο». Δεν ακούει. Ακούει «θα κάνουμε επαναδιαπραγμάτευση και απαγκίστρωση». Το χάβει· πάει και τον ψηφίζει. Την άλλη μέρα όχι μόνο δεν βλέπει απαγκίστρωση, αλλά βλέπει αγκίστρωση με όλα τα αγκίστρια όλων των ψαράδων όλου του κόσμου. Και του κάθεται το αγκίστρι στο λαιμό!
Του λες: «Είναι μούτρο». Δεν ακούει. Ακούει «θα σώσουμε την Ελλάδα». Το χάβει· πάει και τον ψηφίζει. Την άλλη μέρα ακούει «σώσαμε την Ελλάδα». Και το λούζεται το μούτρο στη μάπα! Ακούει τη λέξη “διάγγελμα” και τον λούζει κρύος ιδρώτας. Από να ακούσει διάγγελμα, χίλιες φορές ο κόσμος να χάνεται και το Μαξίμου να λούζεται, να λούζεται η αγάπη μου στον Γουαδαλκιβίρ… Άκρα του τάφου σιγή, λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί, κι η μάνα το ζηλεύει…
Του λες: «Είναι στο κόλπο». Δεν ακούει. Ακούει «δεσμεύομαι κατηγορηματικά ότι δεν υπάρχει περίπτωση να υπογράψω ποτέ κούρεμα». Το χάβει· πάει και τον ψηφίζει. Την άλλη μέρα ακούει «πονάω, αλλά έπρεπε να γίνει το κούρεμα». Και όχι απλώς κουρεύεται, μιλάμε «Ο Ψαλιδοχέρης Οικονομολόγος». Η κάρα του γουλί, γλόμπος! Και χτυπάει κάρα και καράφλα στον τοίχο! Στον καρατοίχο! Να τα ζουμιά από το ξερό κεφάλι!
Του το λες. Και σου λέει: «Φταίνε οι προηγούμενοι, φταίμε κι εμείς». Καλέ μου άνθρωπε, άσε τους προηγούμενους, για τώρα μιλάμε. Χαμπάρι! Καραχαμπάρι!
Του λες: «Δεν πάει άλλο!» Κάνει ότι ακούει. Σου απαντάει: «Και ποιος να έρθει; Όλοι στο κόλπο είναι». Ρε χάφτα, καραχάφτα, έχεις πέσει έξω σε όλη σου τη ζωή και θα μου κάνεις τώρα τον προφήτη; Πόσο χάφτας πια; Χάφτα, καραχάφτα! Ε; Πόσο; Μέχρι πότε δεν θ’ ακούς, μέχρι πότε θα χάβεις; Μέχρι να κλατάρεις;
Μα, πές μου, αλήθεια, ακόμα κι εσύ που είσαι όρθιος, θες πρώτα να κλατάρεις; Αυτό θες; Σε ρωτώ! Σε ρωτώ, γιατί σου το λέω να το ξέρεις: θα κλατάρεις κι εσύ! Θ α κ λ α τ ά ρ ε ι ς !
Δεν ακούς; Γιατί, καλέ μου άνθρωπε, δεν ακούς;
Ε, λοιπόν, δεν είναι το άλογο που φάγαμε. Ούτε το παράλογο. Είναι το κουφάλογο! Το καρακουφάλογο! Που χάβει μύγες, αλογόμυγες, κουφαλογόμυγες… Καρακουφαλογόμυγες!
Ζζζ… Ζζζ… Ζζζ… Ζζζ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου