Οι κλόουν του Βερολίνου δεν τα βγάζουν πέρα στην Ιταλία...

του Μιχάλη Ψύλου, απο το Πριν...

Ο Μπέπε Γκρίλο είναι ο πιο επικίνδυνος άνθρωπος στην Ευρώπη». Ο τίτλος ανήκει στο γερμανικό περιοδικό Σπίγκελ και δείχνει ότι οι Γερμανοί στο σύνολό τους δεν έχουν καταλάβει τίποτα από ό,τι συμβαίνει σήμερα στα «υπόγεια ρεύματα» στην Ευρώπη. Το σοβαρό γερμανικό περιοδικό δεν διστάζει μάλιστα να παρομοιάζει τον Γκρίλο με τον …Μουσολίνι. «Με εύκολο τρόπο παραβλέπεται σήμερα ότι ο φασισμός στην καρδιά του ήταν ένα αριστερό κίνημα», γράφει το Σπίγκελ επικαλούμενο το ελβετικό περιοδικό Βελτβόχε, για να στηρίξει τα λεγόμενά του. «Ο φασισμός του Μουσολίνι ήταν μαύρος, ο Γκρίλο είναι πράσινος, αλλά και οι δύο έχουν μια κόκκινη καρδιά», γράφει το ελβετικό περιοδικό.
Περιττό να υπογραμμιστεί ότι το Βερολίνο δεν έκρυψε το μίσος και την απέχθειά του προς τους Ιταλούς, επειδή αυτοί αρνήθηκαν να συναινέσουν διά της ψήφου τους στην πολιτική της λιτότητας, που τους καταστρέφει και τους βυθίζει στη δυστυχία. Το κυρίαρχο στοιχείο των ιταλικών εκλογών ήταν η ψήφος κατά του ευρώ και μάλιστα από έναν λαό ευρωκεντρικό σε υπέρμετρο βαθμό. Ο Μπέπε Γκρίλο, που άφησε άναυδους τους Γερμανούς δηλώνοντας στη γερμανική Χάντελσμπλατ ότι «ντε φάκτο, η Ιταλία είναι ήδη εκτός της ζώνης του ευρώ», έδωσε διέξοδο στους κεντροαριστερούς ψηφοφόρους. Γιατί είναι σαφές ότι η λεγόμενη κεντροαριστερά του εικονιζόμενου Πιερ Λουίτζι Μπερσάνι δεν είναι τίποτα άλλο από υποχείριο του Βερολίνου, καθώς αν τελικά σχηματίσει κυβέρνηση, θα ακολουθήσει τις γερμανικές εντολές για συνέχιση της λιτότητας. Όπως άλλωστε είναι σαφές πλέον ότι το Κίνημα των Πέντε Αστέρων του Γκρίλο δεν αποκλείεται να είχε συρρικνωθεί στα όρια της πολιτικής ανυπαρξίας, αν οι ηγέτες της ιταλικής κεντροαριστεράς δεν ήταν τόσο δεξιοί, ώστε δεκαετίες ολόκληρες τώρα να υπάρχει ένα τεράστιο πολιτικό κενό στο αριστερό άκρο του ιταλικού πολιτικού φάσματος.
«Όχι, ο Μπέπε Γκρίλο δεν είναι κλόουν» λέει ο ανταποκριτής της Κοριέρε ντελα Σέρα στην Ουάσινγκτον, Ρέντζο Τσιανφανέλι, απαντώντας σε σχετική δήλωση του Γερμανού σοσιαλδημοκράτη υποψηφίου Πέερ Στάινμπρουκ εναντίον του Γκρίλο. «Οι ψηφοφόροι του Γκρίλο ήταν νέοι, υψηλού μορφωτικού επιπέδου, που είχαν απηυδήσει με το πολιτικό σύστημα της Ιταλίας και τη λιτότητα» τόνισε ο Ιταλός δημοσιογράφος, μιλώντας σε συζήτηση στρογγυλής τράπεζας του ινστιτούτου Μπρούκινγκς στην Ουάσινγκτον στις 18 Μαρτίου. «Οι πρόσφατες εκλογές στην Ιταλία θα πρέπει να ερμηνευθούν ως ψήφος κατά των πολιτικών λιτότητας που επιβλήθηκαν από τη Γερμανία» τόνισε στην ίδια εκδήλωση και ο Ντομένικο Λομπάρντι, ανώτερος συνεργάτης του Μπρούκινγκς.
Οι Γερμανοί δεν είναι φυσικά πολιτικά ηλίθιοι ώστε να μην καταλαβαίνουν τι έγινε στην Ιταλία. Όπως άλλωστε και τι έγινε στην Κύπρο, στην Ελλάδα, την Ισπανία, την Πορτογαλία και την Ιρλανδία. Επιμένουν όμως στη συνέχιση της εξοντωτικής λιτότητας όσο το δυνατόν περισσότερο, για τον απλούστατο λόγο ότι με αυτή την πολιτική η Γερμανία έχει τεράστια οικονομικά και πολιτικά οφέλη.
Είτε αρέσει όμως είτε όχι στους Γερμανούς πολιτικούς, ο αντι-γερμανισμός είναι πλέον η εκπεφρασμένη και διά της ψήφου ιδεολογία της πλειοψηφίας του λαού της Ιταλίας, της τρίτης σε μέγεθος οικονομίας της ευρωζώνης. Το Σπίγκελ αναγκάζεται να παραδεχτεί ότι «το πραγματικό κλειδί στην επιτυχία του Γκρίλο είναι ότι εκμεταλλεύτηκε την οργή κατά της Γερμανίας, κατά των γραφειοκρατών των Βρυξελλών, αλλά και εναντίον ολόκληρου του συστήματος».
Ο Κάρολ Μέρσον, καθηγητής πολιτικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια, σημείωσε μάλιστα ότι θα είναι πολύ δύσκολο πλέον για μια μελλοντική κυβέρνηση στην Ιταλία να περάσει κάθε νομοσχέδιο, που θα επιβάλει τη λιτότητα. Προέβλεψε μάλιστα ότι όποια κυβέρνηση και αν σχηματιστεί, σε λίγους μήνες ο νέος πρόεδρος της Δημοκρατίας που θα διαδεχτεί τον επόμενο μήνα τον Τζόρτζιο Ναπολιτάνο, θα αναγκαστεί να προκηρύξει νέες εκλογές.