Το σκηνικό κάπου στην Πάτρα. Η σχέση τού ζευγαριού βρίσκεται στα τελευταία ξεφτίσματά της και το διαζύγιο είναι ante portas. Όμως, οι σημερινοί σύζυγοι δεν πρόκειται να χωρίσουν με τρόπο "πολιτισμένο", όπως λέγεται. Το μπινελίκι πάει σύννεφο και κάπου-κάπου πέφτει και καμμιά ψιλή. Συνηθισμένα πράγματα...
Μόνο που η κυρία, για κακή και μαύρη της τύχη, είναι καθηγήτρια μέσης εκπαίδευσης. Παναπεί, δημόσιος υπάλληλος. Έτσι, ο δικηγόρος τού κυρίου, πατώντας στον ελεεινό Ν.4093/2012, σκέφτηκε έναν ωραίο τρόπο για να τσακίσει ο πελάτης του την μέχρι χτες σύζυγο: υπέβαλε μήνυση για ξυλοδαρμό (ναι, ναι! δήλωσε με υπογραφές και σφραγίδες ότι τον έδειρε η γυναίκα του!), την οποία κοινοποίησε στην υπηρεσία τής κυρίας. Με βάση τις διατάξεις τού Ν.4093/2012, η εκπαιδευτικός μπήκε αυτομάτως σε "αυτοδίκαιη αργία" κι από δω και πέρα θα εισπράττει το 1/3 του μισθού της ώσπου να τελεσιδικήσει η υπόθεση. Αν χάσει στο δικαστήριο, απολύεται αυτομάτως και επιστρέφει όσα εισέπραξε κατά την διάρκεια της αργίας της. Αν κερδίσει, γυρίζει στην θέση της αλλά χωρίς να εισπράξει τα 2/3 των μισθών που της παρακρατήθηκαν!
Τέτοια φαινόμενα εμαφανίζονται όλο και συχνότερα τον τελευταίο καιρό. Έχεις οικονομικές διαφορές με κάποιον δημόσιο υπάλληλο; Τράβα του μια μήνυση και ξέσκισέ τον, άσχετα αν αποδειχτεί στο δικαστήριο ότι είχες άδικο. Δεν σου αρέσει η φάτσα του γείτονα; Ψάξε να δεις μήπως είναι δημόσιος υπάλληλος. Αν είναι, κοτσάρησέ του μια μήνυση και ρήμαξέ τον. Πες ότι κατούρησε έξω από την πόρτα σου, πες ότι σε έφτυσε, πες ότι σε στραβοκοίταξε, πες ότι είχε δυνατά την τηλεόραση...πες ό,τι γουστάρεις, δεν έχει σημασία. Άπαξ και τον μηνύσεις, του κόβεις το εισόδημα κατά τα 2/3, βρέξει-χιονίσει.
Αυτός ο ξεφτιλισμένος νόμος, στον οποίο αναφερόμαστε, είναι ο νόμος με τον οποίο εφαρμόστηκε το λεγόμενο "τρίτο μνημόνιο". Ανάμεσα στα άλλα, προβλέπει και τον νέο "Πειθαρχικό Κώδικα Δημοσίων Υπαλλήλων", σύμφωνα με τον οποίο ένας δημόσιος υπάλληλος τίθεται αυτοδικαίως σε αργία αν απλώς και μόνο κατηγορηθεί (δεν χρειάζεται να περιμένουμε να καταδικαστεί) για ορισμένα αδικήματα. Ως τέτοια αδικήματα προβλέπονται, μεταξύ άλλων (α) "Πράξεις με τις οποίες εκδηλώνεται άρνηση αναγνώρισης Συντάγματος ή έλλειψη αφοσίωσης στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία" και (β) "Η αναξιοπρεπής ή ανάρμοστη ή ανάξια για υπάλληλο συμπεριφορά εντός ή εκτός υπηρεσίας".
Για όποιον δεν κατάλαβε, ξαναζωντανεύει το πρόστυχο "Ιδιώνυμο" του Βενιζέλου. Ρε σεις, καταλαβαίνετε για τί πράμα μιλάμε; Αδίκημα η "έλλειψη αφοσίωσης στην πατρίδα"; Πατριωτισμός με το ζόρι, δηλαδή; Αδίκημα η "έλλειψη αφοσίωσης στη δημοκρατία"; Ποιά δημοκρατία, ρε κουφάλες; Αυτό το μπουρδέλο που έχετε φτιάξει; Έστω. Ποιά χαμούρα θα κρίνει την δική μου προσήλωση στην πατρίδα ή την δημοκρατία; Ο Μιχαλολιάκος, ο οποίος αναγνωρίζεται και από την πατρίδα και από την δημοκρατία, είναι καλός κριτής, ας πούμε; Ο προϊστάμενός μου, που φίλησε κατουρημένες ποδιές κι έγλειψε αράδα κώλους για να του δώσουν την θεσούλα του η πατρίδα κι η δημοκρατία, είναι καλός κριτής;
Ας πούμε, λοιπόν, ότι οι κατηγορίες πως τάχα είμαι "λίγος" απέναντι στην πατρίδα και την δημοκρατία, πέφτουν στο δικαστήριο (όποτε γίνει αυτό). Ποιός θα πληρώσει την ψυχική μου οδύνη; Ποιός θα μου επιστρέψει τα εισοδήματα που έχασα δίχως να φταίω; Και ποιό δικαστήριο θα βρεθεί να με δικάσει αν, πάνω στην -δικαιολογημένη- οργή μου πάρω την κουμπούρα;
Το τι επιδιώκει αυτό το γαμημένο κράτος με τούτο το πρόστυχο νομοθέτημα, το οποίο υποθάλπει την ρουφιανιά και τον χαφιεδισμό, είναι σαφές. Άλλωστε, υπάρχει η ιστορική πείρα από το βενιζελικό ιδιώνυμο, η οποία μας βοηθάει να βγάλουμε συμπεράσματα. Πρώτον, φεύγει ηχηρό μήνυμα προς τους δημοσίους υπαλλήλους: "καθήστε ήσυχα κι αφήστε απεργίες, πορείες, διαδηλώσεις κλπ, αν θέλετε να μη χάσετε την δουλειά σας". Δεύτερον, περνάς μερικές χιλιάδες υπαλλήλων από πειθαρχικό ώστε να τους διώξεις δίχως να κατηγορηθείς ότι κάνεις απολύσεις. Τρίτον, όσο περισσότεροι δημόσιοι υπάλληλοι βρίσκονται σε "αυτοδίκαιη αργία", τόσο μεγαλύτερη οικονομία κάνεις στις δημόσιες δαπάνες αφού, ό,τι κι αν γίνει, τους τρως τα 2/3 του μισθού τους.
Αντώνη! Ρε συ, τέτοιες μεταρρυθμίσεις δεν τις περίμενα με τίποτε! Νά, μα την παναγία! Ούτε που το φανταζόμουν ότι, για να πάμε μπροστά, πρέπει να ξαναζωντανέψουμε ένα νομοθετικό ανοσιούργημα 80 χρὀνων!
Υστερόγραφο: Ευτυχώς που δεν είμαι δημόσιος υπάλληλος. Με το "ρε συ" που μόλις ξεστόμισα, θα είχα την αργία στο τσεπάκι.
Μόνο που η κυρία, για κακή και μαύρη της τύχη, είναι καθηγήτρια μέσης εκπαίδευσης. Παναπεί, δημόσιος υπάλληλος. Έτσι, ο δικηγόρος τού κυρίου, πατώντας στον ελεεινό Ν.4093/2012, σκέφτηκε έναν ωραίο τρόπο για να τσακίσει ο πελάτης του την μέχρι χτες σύζυγο: υπέβαλε μήνυση για ξυλοδαρμό (ναι, ναι! δήλωσε με υπογραφές και σφραγίδες ότι τον έδειρε η γυναίκα του!), την οποία κοινοποίησε στην υπηρεσία τής κυρίας. Με βάση τις διατάξεις τού Ν.4093/2012, η εκπαιδευτικός μπήκε αυτομάτως σε "αυτοδίκαιη αργία" κι από δω και πέρα θα εισπράττει το 1/3 του μισθού της ώσπου να τελεσιδικήσει η υπόθεση. Αν χάσει στο δικαστήριο, απολύεται αυτομάτως και επιστρέφει όσα εισέπραξε κατά την διάρκεια της αργίας της. Αν κερδίσει, γυρίζει στην θέση της αλλά χωρίς να εισπράξει τα 2/3 των μισθών που της παρακρατήθηκαν!
Τέτοια φαινόμενα εμαφανίζονται όλο και συχνότερα τον τελευταίο καιρό. Έχεις οικονομικές διαφορές με κάποιον δημόσιο υπάλληλο; Τράβα του μια μήνυση και ξέσκισέ τον, άσχετα αν αποδειχτεί στο δικαστήριο ότι είχες άδικο. Δεν σου αρέσει η φάτσα του γείτονα; Ψάξε να δεις μήπως είναι δημόσιος υπάλληλος. Αν είναι, κοτσάρησέ του μια μήνυση και ρήμαξέ τον. Πες ότι κατούρησε έξω από την πόρτα σου, πες ότι σε έφτυσε, πες ότι σε στραβοκοίταξε, πες ότι είχε δυνατά την τηλεόραση...πες ό,τι γουστάρεις, δεν έχει σημασία. Άπαξ και τον μηνύσεις, του κόβεις το εισόδημα κατά τα 2/3, βρέξει-χιονίσει.
Αυτός ο ξεφτιλισμένος νόμος, στον οποίο αναφερόμαστε, είναι ο νόμος με τον οποίο εφαρμόστηκε το λεγόμενο "τρίτο μνημόνιο". Ανάμεσα στα άλλα, προβλέπει και τον νέο "Πειθαρχικό Κώδικα Δημοσίων Υπαλλήλων", σύμφωνα με τον οποίο ένας δημόσιος υπάλληλος τίθεται αυτοδικαίως σε αργία αν απλώς και μόνο κατηγορηθεί (δεν χρειάζεται να περιμένουμε να καταδικαστεί) για ορισμένα αδικήματα. Ως τέτοια αδικήματα προβλέπονται, μεταξύ άλλων (α) "Πράξεις με τις οποίες εκδηλώνεται άρνηση αναγνώρισης Συντάγματος ή έλλειψη αφοσίωσης στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία" και (β) "Η αναξιοπρεπής ή ανάρμοστη ή ανάξια για υπάλληλο συμπεριφορά εντός ή εκτός υπηρεσίας".
Για όποιον δεν κατάλαβε, ξαναζωντανεύει το πρόστυχο "Ιδιώνυμο" του Βενιζέλου. Ρε σεις, καταλαβαίνετε για τί πράμα μιλάμε; Αδίκημα η "έλλειψη αφοσίωσης στην πατρίδα"; Πατριωτισμός με το ζόρι, δηλαδή; Αδίκημα η "έλλειψη αφοσίωσης στη δημοκρατία"; Ποιά δημοκρατία, ρε κουφάλες; Αυτό το μπουρδέλο που έχετε φτιάξει; Έστω. Ποιά χαμούρα θα κρίνει την δική μου προσήλωση στην πατρίδα ή την δημοκρατία; Ο Μιχαλολιάκος, ο οποίος αναγνωρίζεται και από την πατρίδα και από την δημοκρατία, είναι καλός κριτής, ας πούμε; Ο προϊστάμενός μου, που φίλησε κατουρημένες ποδιές κι έγλειψε αράδα κώλους για να του δώσουν την θεσούλα του η πατρίδα κι η δημοκρατία, είναι καλός κριτής;
Ας πούμε, λοιπόν, ότι οι κατηγορίες πως τάχα είμαι "λίγος" απέναντι στην πατρίδα και την δημοκρατία, πέφτουν στο δικαστήριο (όποτε γίνει αυτό). Ποιός θα πληρώσει την ψυχική μου οδύνη; Ποιός θα μου επιστρέψει τα εισοδήματα που έχασα δίχως να φταίω; Και ποιό δικαστήριο θα βρεθεί να με δικάσει αν, πάνω στην -δικαιολογημένη- οργή μου πάρω την κουμπούρα;
Το τι επιδιώκει αυτό το γαμημένο κράτος με τούτο το πρόστυχο νομοθέτημα, το οποίο υποθάλπει την ρουφιανιά και τον χαφιεδισμό, είναι σαφές. Άλλωστε, υπάρχει η ιστορική πείρα από το βενιζελικό ιδιώνυμο, η οποία μας βοηθάει να βγάλουμε συμπεράσματα. Πρώτον, φεύγει ηχηρό μήνυμα προς τους δημοσίους υπαλλήλους: "καθήστε ήσυχα κι αφήστε απεργίες, πορείες, διαδηλώσεις κλπ, αν θέλετε να μη χάσετε την δουλειά σας". Δεύτερον, περνάς μερικές χιλιάδες υπαλλήλων από πειθαρχικό ώστε να τους διώξεις δίχως να κατηγορηθείς ότι κάνεις απολύσεις. Τρίτον, όσο περισσότεροι δημόσιοι υπάλληλοι βρίσκονται σε "αυτοδίκαιη αργία", τόσο μεγαλύτερη οικονομία κάνεις στις δημόσιες δαπάνες αφού, ό,τι κι αν γίνει, τους τρως τα 2/3 του μισθού τους.
Αντώνη! Ρε συ, τέτοιες μεταρρυθμίσεις δεν τις περίμενα με τίποτε! Νά, μα την παναγία! Ούτε που το φανταζόμουν ότι, για να πάμε μπροστά, πρέπει να ξαναζωντανέψουμε ένα νομοθετικό ανοσιούργημα 80 χρὀνων!
Υστερόγραφο: Ευτυχώς που δεν είμαι δημόσιος υπάλληλος. Με το "ρε συ" που μόλις ξεστόμισα, θα είχα την αργία στο τσεπάκι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου