του Τακη Κατσιμαρδου, απο το Εθνος...
Δεν είναι «είδηση», αλλά στη Βουλή γίνονται και ενδιαφέρουσες συζητήσεις. Παρά τις φιλότιμες κυβερνητικές προσπάθειες ουσιαστικής υποβάθμισης, αν όχι κατάφωρης παραβίασης κλασικών κανόνων της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
Μία από αυτές ήταν η προχθεσινή, με αφορμή επερώτηση για τα στοιχεία περί «πρωτογενούς πλεονάσματος» στον τρέχοντα προϋπολογισμό. Τίποτα δεν ακούστηκε από όσα ειπώθηκαν και ευτυχώς υπάρχουν τα πρακτικά. Από εκεί προκύπτει πως ένα ζήτημα ανούσιας αριθμολογίας σχετίζεται άμεσα με την οικονομική καθημερινότητα του πολίτη. Σε τρέχοντα χρόνο.
Από τη συζήτηση αυτή αυτό που έμεινε ήταν μια αστεία αντιπαράθεση μεταξύ των εκπροσώπων της ΝΔ και της Χρυσής Αυγής. Ο Χρ. Παππάς κραύγασε «κάτω τα χέρια από τον στρατό» και ο Μ. Βορίδης απάντησε ότι ο στρατός δεν χρειάζεται ''προστάτες'' (με τη διασταλτική έννοια). Το υπονοούμενο αυτό, λοιπόν, αναδείχτηκε στο μείζον, αν όχι και σε μοναδικό θέμα της συνεδρίασης για τα οικονομικά. Το πρόβλημα είναι ότι αυτό που συνέβη στη Βουλή διαδραματίζεται σε εθνική κλίμακα. Δεν υπονοείται εδώ οτιδήποτε που σχετίζεται με τη δράση της νεοναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης και τη χιτλερική ηγεσία της. Περιλαμβάνονται, όμως, όλα τα σενάρια (επί χάρτου ή σε εφαρμογή) για την επικοινωνιακή και πολιτική αξιοποίηση των γεγονότων.
Για να επανέλθουμε, όμως, στο «πλεόνασμα». Η εικόνα, που εμφανίζει η κυβέρνηση αποδεικνύεται... μαγική, όπως προκύπτει σαφώς και από την παράθεση των αναλυτικών στοιχείων από την κυβέρνηση. Το σχετικό success story είναι στηριγμένο στη «δημιουργική λογιστική» και πράγματι τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος και της κυβέρνησης είναι ασύμπτωτα.
Παρ' όλα αυτά ούτε εδώ βρίσκεται η ουσία, δηλαδή στην κυβερνητική ταχυδακτυλουργική αριθμολογία. Αλλά στο γεγονός ότι το όποιο υπαρκτό ή επιδιωκόμενο πλεόνασμα είναι (και θα είναι) προϊόν νέων μέτρων λιτότητας (ακρωτηριασμός των κοινωνικών αναγκών, εξαφάνιση των δημοσίων επενδύσεων, υπερφορολόγηση των πολιτών μέχρι εξόντωσης κ.λπ.).
Με την έννοια αυτή, το όποιο «πλεόνασμα» συνιστά μια ακόμη επιβεβαίωση της πλήρους αποτυχίας και όχι επιτυχίας των μνημονιακών πολιτικών. Οσο για το περίσσευμα, που θα διατεθεί, υποτίθεται, για να καλυφθούν κοινωνικές ανάγκες, ισχύει η φράση: «να σε κάψω, Γιάννη, να σ΄ αλείψω λάδι...». Οπερ σημαίνει ότι παίρνω από τον Γιάννη 100 επιπλέον, για να του επιστρέψω 70, προκειμένου να τον ανακουφίσω, όπως προβλέπει η σχετική μνημονιακή «ρήτρα». Αν και όπως ενεργοποιηθεί...
Δεν είναι «είδηση», αλλά στη Βουλή γίνονται και ενδιαφέρουσες συζητήσεις. Παρά τις φιλότιμες κυβερνητικές προσπάθειες ουσιαστικής υποβάθμισης, αν όχι κατάφωρης παραβίασης κλασικών κανόνων της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
Μία από αυτές ήταν η προχθεσινή, με αφορμή επερώτηση για τα στοιχεία περί «πρωτογενούς πλεονάσματος» στον τρέχοντα προϋπολογισμό. Τίποτα δεν ακούστηκε από όσα ειπώθηκαν και ευτυχώς υπάρχουν τα πρακτικά. Από εκεί προκύπτει πως ένα ζήτημα ανούσιας αριθμολογίας σχετίζεται άμεσα με την οικονομική καθημερινότητα του πολίτη. Σε τρέχοντα χρόνο.
Από τη συζήτηση αυτή αυτό που έμεινε ήταν μια αστεία αντιπαράθεση μεταξύ των εκπροσώπων της ΝΔ και της Χρυσής Αυγής. Ο Χρ. Παππάς κραύγασε «κάτω τα χέρια από τον στρατό» και ο Μ. Βορίδης απάντησε ότι ο στρατός δεν χρειάζεται ''προστάτες'' (με τη διασταλτική έννοια). Το υπονοούμενο αυτό, λοιπόν, αναδείχτηκε στο μείζον, αν όχι και σε μοναδικό θέμα της συνεδρίασης για τα οικονομικά. Το πρόβλημα είναι ότι αυτό που συνέβη στη Βουλή διαδραματίζεται σε εθνική κλίμακα. Δεν υπονοείται εδώ οτιδήποτε που σχετίζεται με τη δράση της νεοναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης και τη χιτλερική ηγεσία της. Περιλαμβάνονται, όμως, όλα τα σενάρια (επί χάρτου ή σε εφαρμογή) για την επικοινωνιακή και πολιτική αξιοποίηση των γεγονότων.
Για να επανέλθουμε, όμως, στο «πλεόνασμα». Η εικόνα, που εμφανίζει η κυβέρνηση αποδεικνύεται... μαγική, όπως προκύπτει σαφώς και από την παράθεση των αναλυτικών στοιχείων από την κυβέρνηση. Το σχετικό success story είναι στηριγμένο στη «δημιουργική λογιστική» και πράγματι τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος και της κυβέρνησης είναι ασύμπτωτα.
Παρ' όλα αυτά ούτε εδώ βρίσκεται η ουσία, δηλαδή στην κυβερνητική ταχυδακτυλουργική αριθμολογία. Αλλά στο γεγονός ότι το όποιο υπαρκτό ή επιδιωκόμενο πλεόνασμα είναι (και θα είναι) προϊόν νέων μέτρων λιτότητας (ακρωτηριασμός των κοινωνικών αναγκών, εξαφάνιση των δημοσίων επενδύσεων, υπερφορολόγηση των πολιτών μέχρι εξόντωσης κ.λπ.).
Με την έννοια αυτή, το όποιο «πλεόνασμα» συνιστά μια ακόμη επιβεβαίωση της πλήρους αποτυχίας και όχι επιτυχίας των μνημονιακών πολιτικών. Οσο για το περίσσευμα, που θα διατεθεί, υποτίθεται, για να καλυφθούν κοινωνικές ανάγκες, ισχύει η φράση: «να σε κάψω, Γιάννη, να σ΄ αλείψω λάδι...». Οπερ σημαίνει ότι παίρνω από τον Γιάννη 100 επιπλέον, για να του επιστρέψω 70, προκειμένου να τον ανακουφίσω, όπως προβλέπει η σχετική μνημονιακή «ρήτρα». Αν και όπως ενεργοποιηθεί...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου