Σιγά που ο Μιχάλης Λιάπης θα καθόταν να σκάσει. Σιγά που θα σερνόταν χρονιάρες μέρες στο εδώλιο για τρία πλημμεληματάκια ανάξια λόγου, όταν έχει υπερπηδήσει ανέτως, καθ' ότι χαίρει ποινικής ασυλίας, σημαντικότερα παλούκια: Siemens, πανάκριβα βαγόνια του ΟΣΕ, πολυτελή, αλλά ακατάλληλα που σκουριάζουν στις αλάνες, επίδομα... ΕΚΑΣ, και ποιος ξέρει τι άλλο θα απεκάλυπτε μια σοβαρή έρευνα για το «πόθεν έσχες» και τα φορολογικά του...
Το 'σκασε, λοιπόν, για το προγραμματισμένο ταξίδι του στην Ασία αφήνοντας πίσω του να βουρλίζονται κόμματα, μίντια και δικαστήρια. Τι 'ναι αυτός, που τόλμησαν άξεστοι μπάτσοι να του φορέσουν χειροπέδες; Κοινός θνητός; Πορφυρογέννητος πρωτόδε το φως, προνομιούχος θα πεθάνει. Επίλεκτος ανιψιός άκληρου «εθνάρχη», πρωτοξάδελφος πρωθυπουργού και ο ίδιος κοτζάμ υπουργός Μεταφορών, ου μην αλλά και... Πολιτισμού (αμέ;)! Τον θυμάμαι (προ τριακονταετίας;) καθόταν δίπλα μου όταν ο ηγούμενος της Μονής της Αγίας Αικατερίνης στο Σινά, συγκινημένος, που προσκυνούσε ο πρώτος Ελληνας αρχηγός κράτους, του δώρισε, ως μη ώφειλε, μια ανεκτίμητη εικόνα του ένατου (αν δεν απατώμαι) αιώνα. Ο Μιχάλης έτριψε τα χέρια του και μου ψιθύρισε:
«Οπα! Κι αυτό στη μαμά θα πάει!».
Καθ' έξιν άρπαγες, σωρεύουν ό,τι και όπως να 'ναι. Καταβροχθίζουν τα πάντα. Αμοραλιστές, άπληστοι και ακόρεστοι. Και μωροί. Καθ' ότι μέσα στην κλεμμένη ευδαιμονία να που έρχεται και μια ημέρα πανάθλιας ξεφτίλας - ακόμη και για φτωχομπινέδικες κομπίνες.
Αρχηγός με τα όλα του ο Αντ. Σαμαράς έδωσε, λέει, πάραυτα δύο εντολές: να διαγραφεί ο Λιάπης από το κόμμα (...χεσμένο το 'χει από καιρό) μπας και στάξει η ουρά του γαϊδάρου με τις πλαστές πινακίδες - όταν αμείωτη η διαφθορά μάς κοστίζει περί τα 20 δισ. ευρώ ετησίως...
Και, δεύτερο και χειρότερο: ο υπουργός Δικαιοσύνης να ετοιμάσει άρπα - κόλλα νομοθέτημα για να αφαιρούνται τα προνόμια απ' όσους βουλευτές διαπράττουν ατιμωτικά εγκλήματα σαν του Λιάπη.
Τι λέτε, κύριε; Δηλαδή, εξ αντιδιαστολής, όλοι οι άλλοι βουλευτές, που δεν κυκλοφορούν με πλαστές πινακίδες, «νομιμοποιούν» τα σκανδαλώδη και αντισυνταγματικά προνόμιά τους, με πρώτη και πιο προκλητική τη φοροαπαλλαγή κατά 70% σε μια χρεοκοπημένη και αγρίως χειμαζόμενη χώρα, με τον μισό πληθυσμό της να λιμοκτονεί και να κάνει μαύρα Χριστούγεννα;
Για λωτοφάγους εξακολουθούν να μας περνάνε... Κι ωστόσο, στην εντυπωσιακή τελευταία δημοσκόπηση της MRB πολύ σημαντικό είναι βέβαια ότι ο ΣΥΡΙΖΑ περνάει τη Ν.Δ. κατά μία μονάδα και για πρώτη φορά έρχεται πρώτος στην παράσταση νίκης. Αλλά είναι σημαντικότερο ότι αθροιστικά στην πρόθεση ψήφου τα δύο κόμματα εξουσίας μόλις περνούν το 40%. Και απείρως σημαντικότερο ότι σε ένα γιγάντιο ποσοστό περί το 75% οι πολίτες εκφράζονται απαξιωτικά τόσο για την κυβέρνηση όσο και για την αξιωματική αντιπολίτευση. Γιατί; Διότι μπαίνουμε αγκομαχώντας στον πέμπτο χρόνο της δεινής κρίσης και το πολιτικό μας σύστημα, που μας οδήγησε εδώ, παραμένει ίδιο και απαράλλαχτο: ανεπαρκές, αμετανόητο, εξαχρειωμένο, διεφθαρμένο, αλαζονικό -και ιδιοτελές...
Για όσους δεν εθελοτυφλούν, είναι ένας από τους κύριους παράγοντες που θεριεύει η νεοναζιστική Χρυσή Αυγή.
Αλλα σχεδίαζα να γράψω στο σημερινό μου σημείωμα, επιστρέφοντας από το Στρασβούργο και το Ευρωκοινοβούλιο. Μου τα ανέτρεψε, ωστόσο, η επικαιρότητα με το απερίγραπτο χάλι του Μιχάλη και το ακόμη χειρότερο του Αντ. Σαμαρά, που δεν μπορεί να κραδαίνει, σαν αδιάφθορος, ένα φραγγέλιο χάρτινο. Η ετοιμόρροπη δικομματική κυβέρνησή του δεν στηρίζεται όλο και περισσότερο σε καμία πολιτική αρχών. Συνεκτικός κρίκος της είναι η κάτω από το τραπέζι συναλλαγή. Η ομερτά, όπως εύστοχα είπε ο Αλέξης Τσίπρας, αναφερόμενος στο πώς οι βουλευτές της Ν.Δ. έβγαλαν λάδι τον πλλαπλώς έκθετο Ευ. Βενιζέλο μετά τη λίστα Λαγκάρντ και στη σκοτεινή υπόθεση των υποβρυχίων, την οποία μόλις πριν από δύο χρόνια χαρακτήριζαν μέγα σκάνδαλο...
Στο Στρασβούργο θετικές εντυπώσεις άφησε στα μέλη των 20 κατά τομείς επιτροπών ο αθόρυβα παραγωγικός υφυπουργός Εξωτερικών Δ. Κούρκουλας, που ανέπτυξε το τετράπτυχο των προτεραιοτήτων της ελληνικής προεδρίας. Απαράλλαχτο με όσα είπε χθες στη Σύνοδο Κορυφής ο Αντ. Σαμαράς.
Ως προς την οικονομική «σπαρτιατική» ελληνική προεδρία, για την οποία εργάζεται πυρετωδώς επιτελική ομάδα, η κυβέρνηση δικαιολογημένα αισιοδοξεί. Διότι διαδεχόμενη την ατυχή Λιθουανία, που τα έκανε μαντάρα, κυρίως με την Ουκρανία -και η σύγκριση μάς ευνοεί. Και διότι, η διάρκειά της ουσιαστικά δεν θα ξεπερνάει πολύ το τρίμηνο (λίγο μετά το «ντιμπέιτ» στην Αθήνα των υποψήφιων προέδρων της Κομισιόν, στο οποίο θα μετάσχει βεβαίως και ο Αλέξης Τσίπρας), αφού μετά έρχονται το Πάσχα και οι ευρωεκλογές.
Ευρωεκλογές περιβαλλόμενες από διάχυτες ανησυχίες: για το μέγεθος της αποχής, για τη νέα σύνθεση της Ευρωβουλής, σε μια διετία κρίσιμων επιλογών και αποφάσεων και για την αναμενόμενη βάσιμα ενισχυμένη απειλή της Ακροδεξιάς.
Ως προς το τελευταίο, ο ευρωβουλευτής των Πρασίνων με άκρως δημιουργική θητεία, Ν. Χρυσόγελος, μας επισήμανε τον κίνδυνο μονιμότερης λειτουργίας ενός «μαύρου μετώπου» (Χριστιανοδημοκράτες, Ευρωσκεπτικιστικές και Ακροδεξιά) όπως εκδηλώθηκε προ δεκαημέρου με την υπερψήφιση αναχρονιστικής έκθεσης για τις εκτρώσεις και την αντισύλληψη -κόλαφος για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Αλίμονο αν επιβεβαιωθεί στις κάλπες μια τέτοια προοπτική. Σε μια περίοδο που η Ευρώπη της κρίσης, της λιτότητας και της ανεργίας έχει όσο ποτέ ανάγκη ένα Ευρωκοινοβούλιο που θα ανοίγει δρόμους στην πρόοδο και την κοινωνική αλληλεγγύη...
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου