του Άρη Δαβαράκη, απο toportal.gr...
Το κύριο άρθρο του «Βήματος της Κυριακής» που υπογράφεται από τον κ. Σταύρο Ψυχάρη ξεκινάει την Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2013 με την εξής κορωνίδα : «Φαντασθείτε τον κ. Τσίπρα πρωθυπουργόν! Πώς σας φαίνεται;».
Λες, δεν αντέχω, θέλω να διαβάσω και παρακάτω. Και το κάνεις: «Τα αμφιλεγόμενα αποτελέσματα των τελευταίων πολιτικών δημοσκοπήσεων πολλαπλασιάζουν τα σενάρια για τις πολιτικές εξελίξεις», γράφει ο επικεφαλής του ΔΟΛ και δεύτερος (όσο ζούσε ο Χρήστος Λαμπράκης) «ισχυρός ανήρ» της παρασκηνιακής πολιτικής μας πραγματικότητας, διαμορφωτής σημαντικών εξελίξεων από την μεταπολίτευση ακόμα. Τι θέλει να πει ο ποιητής αναρωτιέσαι. Πού το πάει; Για να παρακολουθήσω το νήμα της σκέψεώς του με προσοχή μεγάλη: «Πολλοί», λέει, «βλέπουν αμετακίνητο στη θέση του τον κ. Αντ. Σαμαρά, ενώ δεν είναι λίγοι όσοι βλέπουν τον κ. Τσίπρα νέο ένοικο στο Μέγαρο Μαξίμου».
Μμμμμμμ! Αυτό το λες ζουμερό. Εδώ ο ποιητής εμπνέεται από καινά δαιμόνια (όχι κενά αγράμματοι, καινά, καινούργια δηλαδή). Τι λέει στην ουσία ο έμπειρος και «παλαιός» πιά, ο τελευταίος εκείνης της σειράς των «ηγετών» στα ΜΜΕ,
είδος που με την συνταξιοδότηση του κ. Σταύρου Ψυχάρη εκλείπει πλέον, όπως εξέλειψαν κάποια στιγμή και οι Δεινόσαυροι. Λέει πως ο Τσίπρας έχει στην ουσία τις ίδιες περίπου πιθανότητες με τον Σαμαρά να «ενοικιάσει» το Μέγαρο Μαξίμου. Διότι ναι μεν είναι «πολλοί» (αδιευκρίνιστο μέγεθος πια) όσοι βλέπουν αμετακίνητο στη θέση του τον κ. Αντ. Σαμαρά», όμως (και εδώ είναι το ζουμάκι) «δεν είναι λίγοι όσοι βλέπουν τον κ. Τσίπρα νέο ένοικο στο Μέγαρο Μαξίμου». Γνωρίζοντας Ελληνικά αλλά και τον τρόπο της δημοσιογραφικής γραφής που υπονοεί πολύ περισσότερα απ’ αυτά που λέει το «δεν είναι λίγοι» είναι ισχυρότερο από το «ναι μεν είναι πολλοί». Γιατί; Μα γιατί (βρε κουτά, που έλεγε και η Μαλβίνα) το «δεν είναι λίγοι» έρχεται να αναιρέσει το «ναι μεν είναι πολλοί». Είναι τα σήματα καπνού που λένε πως η σελίδα γυρίζει, «σας το λέω εγώ η Λεμονιά πού έκανα χίλια προξενιά».
Αλλά ας συνεχίσουμε την ανάγνωση των συνειρμών του ισχυρού ανδρός του ΔΟΛ. «Τα σενάρια των εξελίξεων» μας λέει, «είναι πολλά και καλύπτουν όλα όσα ενδεχομένως μπορούν να συμβούν. Είναι χαρακτηριστικό λ.χ. ότι ο κ. Τσίπρας φέρεται να εξετάζει το ενδεχόμενο, κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις, να συνεργασθεί ακόμη και με τη Νέα Δημοκρατία για τη συγκρότηση κυβερνήσεως σε περίπτωση που οι εκλογές δεν θα έχουν δώσει αυτοδύναμη πλειοψηφία.»
Τι διακρίνετε εδώ; Το βλέπω λάθος ή κάνει μία προσπάθεια ο σοφός Γέρων που έκανε χίλια προξενιά, να κάνει άλλο ένα; Σου λέει, κατ’ αρχήν, μην τρομοκρατείστε, τα πιο απίθανα πράγματα μπορούν να συμβούν –και να γίνουν πραγματικότητα. Συνεργασία Τσίπρα και (μερίδας ίσως) της Νέας Δημοκρατίας; Ακραίο; Μα δεν «συνεργάστηκαν» ήδη στην ψηφοφορία για να μην αρθεί η βουλευτική ασυλία του κ. Σταθάκη; Μια χαρά «συνεργάστηκαν» 70 Νεοδημοκράτες βουλευτές με τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Σαν παλιοί φίλοι. Στο τέλος-τέλος, κάθε μέρα συναντιούνται στο κυλικείο της Βουλής και ανταλλάσουνε φιλοφρονήσεις, μην φαντάζεστε πως οι σχέσεις τους είναι «εχθρικές» ας πούμε. Διότι δεν είναι. Καθόλου μάλιστα.
Αλλά ας επιστρέψουμε στον κ. Ψυχάρη και το ΒΗΜΑ του : «Φαντάζει απίθανο», συνεχίζει, «αλλά είναι γεγονός ότι οι πολιτικοί ηγέτες, με ελάχιστες εξαιρέσεις, συζητούν μετεκλογικές συνεργασίες οι οποίες μπορεί να προκαλέσουν διασπάσεις. Ομάδες βουλευτών μπορεί να κινηθούν δεξιότερα ή αριστερότερα. Και να προκύψει ακόμη και «μεγάλος συνασπισμός».
Τ’ ακούτε βρε κουτά; Ακόμα και «μεγάλος συνασπισμός» μπορεί να προκύψει (κατά τον αρχιερέα της πολιτικής δημοσιογραφίας) αν διασπασθούν ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Δημοκρατία μπροστά στον ενδεχόμενο μιας «συγκυβέρνησης». Γιατί; Κακό είναι; Το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ γιατί το κάνανε; Καταστραφήκανε βέβαια θα μου πείτε, αλλά το κάνανε όμως το απονενοημένο –δεν το φοβηθήκανε. Καθίστε όμως – έχουμε και την συνέχεια της σκέψης του κ. Ψυχάρη.
«Αν ο κ. Τσίπρας γίνει πρωθυπουργός», μας λέει ο επικεφαλής του ΔΟΛ, «όπως προϋποθέσαμε», (μας το υπογραμμίζει), «ποια πολιτική θα ακολουθήσει;». Τίθεται ερώτημα εδώ και τα ερωτήματα δεν τίθενται για να τεθούν αλλά για να απαντηθούν –έτσι δεν είναι; Γι’ αυτό και συνεχίζει ο εμπειρότατος κ. Ψυχάρης : «Έχει», μας λέει, «να αντιμετωπίσει την εσωκομματική του αντιπολίτευση, η οποία αμφισβητεί τη θέση της Ελλάδος στην Ευρώπη και προεξοφλεί κατάργηση του ευρώ και στροφή σε άλλους, ομιχλώδεις διεθνείς προσανατολισμούς». Εδώ πιά απευθύνεται στον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα, σαν να του γράφει μία επιστολή για να του διαλύσει τους φόβους του και να τον ενισχύσει προς την κατεύθυνση της «συνεννοήσεως». «Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ» λέει ο κ. Ψυχάρης, «πιστεύει ότι θα ελέγξει πλήρως το κόμμα του. Όμως η αντιευρωπαϊκή τάση του ΣΥΡΙΖΑ, λένε κορυφαία στελέχη του, μπορεί να απομονωθεί». Εδώ, θα το παρατηρήσατε γιατί είσαστε γατόνια (που λέει κι’ ένας φίλος) και σας ξέρω, γίνεται ένα συντακτικό λάθος, το κείμενο κάπου σκοντάφτει. Διότι ενώ το λέει σαφώς ο κ. Ψυχάρης ότι «Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει ότι θα ελέγξει πλήρως το κόμμα του», βάζει σφήνα ένα «όμως» που περιμένεις ότι θα οδηγήσει σε κάποια αντίρρηση, κάποια ένσταση σ’ αυτήν την βεβαιότητα του «αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ». Όμως δεν συμβαίνει αυτό. Το «όμως» μένει μόνο του να κρέμεται ασκόπως ενώ ο έμπειρος συντάκτης το αγνοεί επιδεικτικά και συνεχίζει σαν να μην υπήρξε «όμως». Τι λέει;
Λέει λοιπόν το εξής: «Δεν υπάρχουν πρωτοβουλίες τις οποίες δεν θα μπορούσε να πάρει ο κ. Τσίπρας που θα είναι καλός πρωθυπουργός, λένε συνεργάτες του». Το «λένε οι συνεργάτες του», σας το λέω εκ πείρας, παρακάμψτε το. Βάλτε την τελεία στο «θα είναι καλός πρωθυπουργός» - και αν θέλετε προσθέστε «γιατί έτσι λέω εγώ ο Σταύρος Ψυχάρης που ξέρω από αυτά». Το τι λένε οι συνεργάτες του λίγο μας ενδιαφέρει. Εξ άλλου συνεργάτες του είναι, τι θα πούνε; Ότι ΔΕΝ θα είναι «καλός πρωθυπουργός»; Τι λέμε τώρα;
Κάνουμε φινάλε –ως εξής. Παράξενα, παράδοξα και με μία φράση ουρανοκατέβατη: «Τις εκλογές» καταλήγει ο σοφός γέρων, «θα τις κερδίσει η μεγάλη δημοκρατική παράταξη, λέει ο κ. Σαμαράς. Τι εννοεί;»
Και τον «αδειάζει» όπως λέμε τον Σαμαρά (λιγάκι άγαρμπα) αλλά αποφασιστικά και βιαστικά: «Τι εννοεί;».
Έλα ντε. «Τι εννοεί;». Ποια Μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη απ’ όλες;
Το ΠΑΣΟΚ, Η ΔΗΜΑΡ, οι 58 και η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ παρέα;
Μπα. Μέχρι και το ΒΗΜΑ ξέρει ότι δεν μπορεί πια να συμβεί αυτό. Και ρίχνει γέφυρες, κάνει προξενιά…
Κάνει το καθήκον του…
Λες, δεν αντέχω, θέλω να διαβάσω και παρακάτω. Και το κάνεις: «Τα αμφιλεγόμενα αποτελέσματα των τελευταίων πολιτικών δημοσκοπήσεων πολλαπλασιάζουν τα σενάρια για τις πολιτικές εξελίξεις», γράφει ο επικεφαλής του ΔΟΛ και δεύτερος (όσο ζούσε ο Χρήστος Λαμπράκης) «ισχυρός ανήρ» της παρασκηνιακής πολιτικής μας πραγματικότητας, διαμορφωτής σημαντικών εξελίξεων από την μεταπολίτευση ακόμα. Τι θέλει να πει ο ποιητής αναρωτιέσαι. Πού το πάει; Για να παρακολουθήσω το νήμα της σκέψεώς του με προσοχή μεγάλη: «Πολλοί», λέει, «βλέπουν αμετακίνητο στη θέση του τον κ. Αντ. Σαμαρά, ενώ δεν είναι λίγοι όσοι βλέπουν τον κ. Τσίπρα νέο ένοικο στο Μέγαρο Μαξίμου».
Μμμμμμμ! Αυτό το λες ζουμερό. Εδώ ο ποιητής εμπνέεται από καινά δαιμόνια (όχι κενά αγράμματοι, καινά, καινούργια δηλαδή). Τι λέει στην ουσία ο έμπειρος και «παλαιός» πιά, ο τελευταίος εκείνης της σειράς των «ηγετών» στα ΜΜΕ,
είδος που με την συνταξιοδότηση του κ. Σταύρου Ψυχάρη εκλείπει πλέον, όπως εξέλειψαν κάποια στιγμή και οι Δεινόσαυροι. Λέει πως ο Τσίπρας έχει στην ουσία τις ίδιες περίπου πιθανότητες με τον Σαμαρά να «ενοικιάσει» το Μέγαρο Μαξίμου. Διότι ναι μεν είναι «πολλοί» (αδιευκρίνιστο μέγεθος πια) όσοι βλέπουν αμετακίνητο στη θέση του τον κ. Αντ. Σαμαρά», όμως (και εδώ είναι το ζουμάκι) «δεν είναι λίγοι όσοι βλέπουν τον κ. Τσίπρα νέο ένοικο στο Μέγαρο Μαξίμου». Γνωρίζοντας Ελληνικά αλλά και τον τρόπο της δημοσιογραφικής γραφής που υπονοεί πολύ περισσότερα απ’ αυτά που λέει το «δεν είναι λίγοι» είναι ισχυρότερο από το «ναι μεν είναι πολλοί». Γιατί; Μα γιατί (βρε κουτά, που έλεγε και η Μαλβίνα) το «δεν είναι λίγοι» έρχεται να αναιρέσει το «ναι μεν είναι πολλοί». Είναι τα σήματα καπνού που λένε πως η σελίδα γυρίζει, «σας το λέω εγώ η Λεμονιά πού έκανα χίλια προξενιά».
Αλλά ας συνεχίσουμε την ανάγνωση των συνειρμών του ισχυρού ανδρός του ΔΟΛ. «Τα σενάρια των εξελίξεων» μας λέει, «είναι πολλά και καλύπτουν όλα όσα ενδεχομένως μπορούν να συμβούν. Είναι χαρακτηριστικό λ.χ. ότι ο κ. Τσίπρας φέρεται να εξετάζει το ενδεχόμενο, κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις, να συνεργασθεί ακόμη και με τη Νέα Δημοκρατία για τη συγκρότηση κυβερνήσεως σε περίπτωση που οι εκλογές δεν θα έχουν δώσει αυτοδύναμη πλειοψηφία.»
Τι διακρίνετε εδώ; Το βλέπω λάθος ή κάνει μία προσπάθεια ο σοφός Γέρων που έκανε χίλια προξενιά, να κάνει άλλο ένα; Σου λέει, κατ’ αρχήν, μην τρομοκρατείστε, τα πιο απίθανα πράγματα μπορούν να συμβούν –και να γίνουν πραγματικότητα. Συνεργασία Τσίπρα και (μερίδας ίσως) της Νέας Δημοκρατίας; Ακραίο; Μα δεν «συνεργάστηκαν» ήδη στην ψηφοφορία για να μην αρθεί η βουλευτική ασυλία του κ. Σταθάκη; Μια χαρά «συνεργάστηκαν» 70 Νεοδημοκράτες βουλευτές με τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Σαν παλιοί φίλοι. Στο τέλος-τέλος, κάθε μέρα συναντιούνται στο κυλικείο της Βουλής και ανταλλάσουνε φιλοφρονήσεις, μην φαντάζεστε πως οι σχέσεις τους είναι «εχθρικές» ας πούμε. Διότι δεν είναι. Καθόλου μάλιστα.
Αλλά ας επιστρέψουμε στον κ. Ψυχάρη και το ΒΗΜΑ του : «Φαντάζει απίθανο», συνεχίζει, «αλλά είναι γεγονός ότι οι πολιτικοί ηγέτες, με ελάχιστες εξαιρέσεις, συζητούν μετεκλογικές συνεργασίες οι οποίες μπορεί να προκαλέσουν διασπάσεις. Ομάδες βουλευτών μπορεί να κινηθούν δεξιότερα ή αριστερότερα. Και να προκύψει ακόμη και «μεγάλος συνασπισμός».
Τ’ ακούτε βρε κουτά; Ακόμα και «μεγάλος συνασπισμός» μπορεί να προκύψει (κατά τον αρχιερέα της πολιτικής δημοσιογραφίας) αν διασπασθούν ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Δημοκρατία μπροστά στον ενδεχόμενο μιας «συγκυβέρνησης». Γιατί; Κακό είναι; Το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ γιατί το κάνανε; Καταστραφήκανε βέβαια θα μου πείτε, αλλά το κάνανε όμως το απονενοημένο –δεν το φοβηθήκανε. Καθίστε όμως – έχουμε και την συνέχεια της σκέψης του κ. Ψυχάρη.
«Αν ο κ. Τσίπρας γίνει πρωθυπουργός», μας λέει ο επικεφαλής του ΔΟΛ, «όπως προϋποθέσαμε», (μας το υπογραμμίζει), «ποια πολιτική θα ακολουθήσει;». Τίθεται ερώτημα εδώ και τα ερωτήματα δεν τίθενται για να τεθούν αλλά για να απαντηθούν –έτσι δεν είναι; Γι’ αυτό και συνεχίζει ο εμπειρότατος κ. Ψυχάρης : «Έχει», μας λέει, «να αντιμετωπίσει την εσωκομματική του αντιπολίτευση, η οποία αμφισβητεί τη θέση της Ελλάδος στην Ευρώπη και προεξοφλεί κατάργηση του ευρώ και στροφή σε άλλους, ομιχλώδεις διεθνείς προσανατολισμούς». Εδώ πιά απευθύνεται στον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα, σαν να του γράφει μία επιστολή για να του διαλύσει τους φόβους του και να τον ενισχύσει προς την κατεύθυνση της «συνεννοήσεως». «Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ» λέει ο κ. Ψυχάρης, «πιστεύει ότι θα ελέγξει πλήρως το κόμμα του. Όμως η αντιευρωπαϊκή τάση του ΣΥΡΙΖΑ, λένε κορυφαία στελέχη του, μπορεί να απομονωθεί». Εδώ, θα το παρατηρήσατε γιατί είσαστε γατόνια (που λέει κι’ ένας φίλος) και σας ξέρω, γίνεται ένα συντακτικό λάθος, το κείμενο κάπου σκοντάφτει. Διότι ενώ το λέει σαφώς ο κ. Ψυχάρης ότι «Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει ότι θα ελέγξει πλήρως το κόμμα του», βάζει σφήνα ένα «όμως» που περιμένεις ότι θα οδηγήσει σε κάποια αντίρρηση, κάποια ένσταση σ’ αυτήν την βεβαιότητα του «αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ». Όμως δεν συμβαίνει αυτό. Το «όμως» μένει μόνο του να κρέμεται ασκόπως ενώ ο έμπειρος συντάκτης το αγνοεί επιδεικτικά και συνεχίζει σαν να μην υπήρξε «όμως». Τι λέει;
Λέει λοιπόν το εξής: «Δεν υπάρχουν πρωτοβουλίες τις οποίες δεν θα μπορούσε να πάρει ο κ. Τσίπρας που θα είναι καλός πρωθυπουργός, λένε συνεργάτες του». Το «λένε οι συνεργάτες του», σας το λέω εκ πείρας, παρακάμψτε το. Βάλτε την τελεία στο «θα είναι καλός πρωθυπουργός» - και αν θέλετε προσθέστε «γιατί έτσι λέω εγώ ο Σταύρος Ψυχάρης που ξέρω από αυτά». Το τι λένε οι συνεργάτες του λίγο μας ενδιαφέρει. Εξ άλλου συνεργάτες του είναι, τι θα πούνε; Ότι ΔΕΝ θα είναι «καλός πρωθυπουργός»; Τι λέμε τώρα;
Κάνουμε φινάλε –ως εξής. Παράξενα, παράδοξα και με μία φράση ουρανοκατέβατη: «Τις εκλογές» καταλήγει ο σοφός γέρων, «θα τις κερδίσει η μεγάλη δημοκρατική παράταξη, λέει ο κ. Σαμαράς. Τι εννοεί;»
Και τον «αδειάζει» όπως λέμε τον Σαμαρά (λιγάκι άγαρμπα) αλλά αποφασιστικά και βιαστικά: «Τι εννοεί;».
Έλα ντε. «Τι εννοεί;». Ποια Μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη απ’ όλες;
Το ΠΑΣΟΚ, Η ΔΗΜΑΡ, οι 58 και η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ παρέα;
Μπα. Μέχρι και το ΒΗΜΑ ξέρει ότι δεν μπορεί πια να συμβεί αυτό. Και ρίχνει γέφυρες, κάνει προξενιά…
Κάνει το καθήκον του…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου