Της Αναστασίας Καλαφάτη, απο το TVXS...
Η εξαιρετικά βολική «απομάκρυνση» της διευθύντριας Ιδιωτικής Εκπαίδευσης του Υπουργείου Παιδείας, Ιωάννας Χρήστουδιατράνωσε για ακόμη μια φορά το παιδαγωγικό όνειρο του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά και του -καθώς φαίνεται- υπουργού Παιδείας Αλέξανδρου Σαμαρά.
Ο χαρακτηρισμός της «απομάκρυνσης» από τη θέση της είναι ιδιαίτερα εύστοχος καθώς συνήθως απομακρύνονται κίνδυνοι, εχθροί κι εμπόδια. Προφανώς, η κ. Χρήστου αποτελούσε για την πολιτική ηγεσία- και τους φίλα προσκείμενούς της- κάτι από τα προαναφερθέντα.
Ήταν γνωστό πως κατά τη διάρκεια του τελευταίου χρόνου η απομάκρυνσή της ήταν το πάγιο αίτημα του ΣΙΕΙΕ, του Συνδέσμου Ιδιοκτητών Σχολείων καθώς τον Σεπτέμβριο του 2012 είχε χαρακτηρίσει «προδήλως παράνομη ή αντισυνταγματική» (κατά τον Δημοσιοϋπαλληλικό Κώδικα, άρθρο 25,3) την εντολή του Υπουργού Παιδείας, κ. Αρβανιτόπουλου για εφαρμογή της «Γνωμοδότησης Μπαμπινιώτη» (ΝΣΚ 214/2012) που προέβλεπε περικοπή έως και 40% του μισθού των ιδιωτικών εκπαιδευτικών με την οποία χαρίζονται στους ιδιοκτήτες 32 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο και αφαιρούνται αντίστοιχα 28 εκατομμύρια από τους εκπαιδευτικούς και 20 από τα ασφαλιστικά ταμεία.
Σχεδόν έναν χρόνο αργότερα, η κ. Χρήστου αρνείται να υπογράψει την τραγελαφική απόφαση απόλυσης της κ. Ευφροσύνης Μπουλούτα κι «υπογράφει» ουσιαστικά τη δική της «απομάκρυνση».
Το Υπουργείο Παιδείας, όπως βέβαια κι η κυβέρνηση συλλήβδην, έχει πάψει προ πολλού να κρατά τα προσχήματα. Απολύει παρακάμπτωντας κάθε «νομικό εμπόδιο»- άλλωστε τα περι νομιμότητας ψιμύθια διασκεδάζονται σε κάθε ευκαιρία από τα πολιτικά στελέχη. Η άγνοια σε συνδυασμό με το όραμα «της παρέας με τα εκπαιδευτικά ενδιαφέροντα» που βρίσκεται γύρω από τον κ. Α. Σαμαρά εγκυμονούν ξανά τον κινδυνο της αποσάθρωσης κάθε εργασιακού δικαιώματος στην εκπαίδευση. Το πρόβλημα είναι πως οι εκπαιδευτικοί-ιδιωτικοί και δημόσιοι- επιτρέπουν καθημερινά με τη σιωπή τους τη γέννηση του εκπαιδευτικού εκτρώματος που μεγαλώνει στα μυαλά (?) των ιθυνόντων. Τούτη η εγκυμοσύνη είναι η μοναδική μη επαπειλούμενη στο χώρο της εκπαίδευσης.
Όμως, αξίζει να τονιστεί ακόμα ένα στοιχείο που καθιστά την απόλυση της κ. Μπουλούτα και την απομάκρυνση της κ. Χρήστου κρίσιμες για κάθε εκπαιδευτικό. Είναι οι πρώτες εκπαιδευτικοί που αξιολογήθηκαν με βάση τα κριτήρια του Υπ. Παιδείας και κρίθηκαν παιδαγωγικά κι επαγγελματικά ακατάλληλες. Οι συγκεκριμένες περιπτώσεις περιγράφουν με γλαφυρότητα το όραμα της κυβέρνησης για την ευαγγελιζόμενη αντικειμενική αξιολόγηση που βρίσκεται προ των πυλών και μας καλεί να πιστέψουμε πως η διαδικασία αυτή θα εξασφαλίσει τη βελτίωση της ποιότητας της παρεχόμενης εκπαίδευσης. Κι είναι αλήθεια πως η ποιότητα της εκπαίδευσης θα βελτιωθεί, για την κυβέρνηση.
Η αξιολόγηση θα συνδέεται άμεσα με την ανέλιξη του/της εκπαιδευτικού κι έτσι και το Υπουργείο θα μπορεί να δρα ανενόχλητο, έχοντας εξασφαλίσει την αναντίρρητη συμφωνία των αξιολογημένων εκπαιδευτικών. Η εκπαίδευση θα απαλλαγεί από ενοχλητικές φωνές κι αντιδραστικές μορφές. Θα μορφοποιηθεί συστηματικά ωστε να γίνει ακίνδυνη, το δημόσιο σχολείο θα συνεχίσει να πολεμάται επικοινωνιακά, οικονομικά, λειτουργικά έτσι ώστε η ιδιωτική εκπαίδευση να παρουσιαστεί ως ο μονόδρομος για κάθε γονιό που ενδιαφέρεται για τη μόρφωση του παιδιού του.
Με έναν πόνο, λοιπόν, αναμένεται προσεχώς το νέο εκπαιδευτικό μοντέλο. Μόνο που τον πόνο θα το αισθανθούμε εμείς.
Ο χαρακτηρισμός της «απομάκρυνσης» από τη θέση της είναι ιδιαίτερα εύστοχος καθώς συνήθως απομακρύνονται κίνδυνοι, εχθροί κι εμπόδια. Προφανώς, η κ. Χρήστου αποτελούσε για την πολιτική ηγεσία- και τους φίλα προσκείμενούς της- κάτι από τα προαναφερθέντα.
Ήταν γνωστό πως κατά τη διάρκεια του τελευταίου χρόνου η απομάκρυνσή της ήταν το πάγιο αίτημα του ΣΙΕΙΕ, του Συνδέσμου Ιδιοκτητών Σχολείων καθώς τον Σεπτέμβριο του 2012 είχε χαρακτηρίσει «προδήλως παράνομη ή αντισυνταγματική» (κατά τον Δημοσιοϋπαλληλικό Κώδικα, άρθρο 25,3) την εντολή του Υπουργού Παιδείας, κ. Αρβανιτόπουλου για εφαρμογή της «Γνωμοδότησης Μπαμπινιώτη» (ΝΣΚ 214/2012) που προέβλεπε περικοπή έως και 40% του μισθού των ιδιωτικών εκπαιδευτικών με την οποία χαρίζονται στους ιδιοκτήτες 32 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο και αφαιρούνται αντίστοιχα 28 εκατομμύρια από τους εκπαιδευτικούς και 20 από τα ασφαλιστικά ταμεία.
Σχεδόν έναν χρόνο αργότερα, η κ. Χρήστου αρνείται να υπογράψει την τραγελαφική απόφαση απόλυσης της κ. Ευφροσύνης Μπουλούτα κι «υπογράφει» ουσιαστικά τη δική της «απομάκρυνση».
Το Υπουργείο Παιδείας, όπως βέβαια κι η κυβέρνηση συλλήβδην, έχει πάψει προ πολλού να κρατά τα προσχήματα. Απολύει παρακάμπτωντας κάθε «νομικό εμπόδιο»- άλλωστε τα περι νομιμότητας ψιμύθια διασκεδάζονται σε κάθε ευκαιρία από τα πολιτικά στελέχη. Η άγνοια σε συνδυασμό με το όραμα «της παρέας με τα εκπαιδευτικά ενδιαφέροντα» που βρίσκεται γύρω από τον κ. Α. Σαμαρά εγκυμονούν ξανά τον κινδυνο της αποσάθρωσης κάθε εργασιακού δικαιώματος στην εκπαίδευση. Το πρόβλημα είναι πως οι εκπαιδευτικοί-ιδιωτικοί και δημόσιοι- επιτρέπουν καθημερινά με τη σιωπή τους τη γέννηση του εκπαιδευτικού εκτρώματος που μεγαλώνει στα μυαλά (?) των ιθυνόντων. Τούτη η εγκυμοσύνη είναι η μοναδική μη επαπειλούμενη στο χώρο της εκπαίδευσης.
Όμως, αξίζει να τονιστεί ακόμα ένα στοιχείο που καθιστά την απόλυση της κ. Μπουλούτα και την απομάκρυνση της κ. Χρήστου κρίσιμες για κάθε εκπαιδευτικό. Είναι οι πρώτες εκπαιδευτικοί που αξιολογήθηκαν με βάση τα κριτήρια του Υπ. Παιδείας και κρίθηκαν παιδαγωγικά κι επαγγελματικά ακατάλληλες. Οι συγκεκριμένες περιπτώσεις περιγράφουν με γλαφυρότητα το όραμα της κυβέρνησης για την ευαγγελιζόμενη αντικειμενική αξιολόγηση που βρίσκεται προ των πυλών και μας καλεί να πιστέψουμε πως η διαδικασία αυτή θα εξασφαλίσει τη βελτίωση της ποιότητας της παρεχόμενης εκπαίδευσης. Κι είναι αλήθεια πως η ποιότητα της εκπαίδευσης θα βελτιωθεί, για την κυβέρνηση.
Η αξιολόγηση θα συνδέεται άμεσα με την ανέλιξη του/της εκπαιδευτικού κι έτσι και το Υπουργείο θα μπορεί να δρα ανενόχλητο, έχοντας εξασφαλίσει την αναντίρρητη συμφωνία των αξιολογημένων εκπαιδευτικών. Η εκπαίδευση θα απαλλαγεί από ενοχλητικές φωνές κι αντιδραστικές μορφές. Θα μορφοποιηθεί συστηματικά ωστε να γίνει ακίνδυνη, το δημόσιο σχολείο θα συνεχίσει να πολεμάται επικοινωνιακά, οικονομικά, λειτουργικά έτσι ώστε η ιδιωτική εκπαίδευση να παρουσιαστεί ως ο μονόδρομος για κάθε γονιό που ενδιαφέρεται για τη μόρφωση του παιδιού του.
Με έναν πόνο, λοιπόν, αναμένεται προσεχώς το νέο εκπαιδευτικό μοντέλο. Μόνο που τον πόνο θα το αισθανθούμε εμείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου