Sotosblog...
Όλη η τέχνη στο μπιλιάρδο ξεκινάει από το να βγάλεις μια καραμπόλα. Ο παίκτης καλείται να στείλει την άσπρη μπάλα να βρει τη μια κόκκινη μπάλα και στη συνέχεια και την άλλη κόκκινη –μια άσπρη και δύο κόκκινες, σύνολο τρεις μπάλες στο τραπέζι. Αυτό είναι το γαλλικό μπιλιάρδο, κατ’ άλλους βελγικό. Οι διάφορες άλλες παραλλαγές που υπάρχουν, π.χ. αμερικανικό κ.τ.λ., δεν διαφέρουν σε σύλληψη, αρκεί να θεωρήσει ο παίκτης τις τρύπες σαν μπάλες.
Αφού κατακτήσει την τεχνική της μιας καραμπόλας, ο πιο προχωρημένος παίκτης προσπαθεί κάτι περισσότερο: φροντίζει να είναι τέτοιο το χτύπημά του στην άσπρη, ώστε όχι μόνο να βρει αυτή διαδοχικά τις δύο κόκκινες με την πορεία που θα πάρει, αλλά και να ηρεμήσουν στη συνέχεια οι τρεις μπάλες στο τραπέζι σε τέτοια διάταξη μεταξύ τους, που να του κάθεται η επόμενη καραμπόλα. Και ούτω καθεξής. Οι διαδοχικές καραμπόλες που θα βγάλει τελικά αθροίζονται στο λεγόμενο «σερί» του.
Θεωρητικά, ένας παίκτης που έχει κατακτήσει το δεύτερο αυτό επίπεδο τεχνικής, μπορεί να βγάζει καραμπόλες επ’ άπειρον, χωρίς να χάσει ούτε μία.
Πρακτικά όμως αυτό είναι απίθανο. Κάποια στιγμή, κάποια καραμπόλα θα στραβώσει, και θα πάρει σειρά ο αντίπαλος. Ο οποίος θα απαντήσει με το δικό του σερί.
Το μπιλιάρδο είναι ένα παιγνίδι όπου παίζεται πολλή δόξα, γόητρο και πολλά χρήματα για τους ενδιαφερόμενους. Μιλάμε φυσικά για παίκτες με πολύ υψηλή τεχνική, άρα μεγάλα σερί. Κι έτσι, όπως είναι φυσικό, διαγωνίζονται μεταξύ τους σ’ ένα επίπεδο ακόμα δυσκολότερο από τα δύο που προαναφέραμε: Υπονομεύουν το παιγνίδι.
Όταν δουν, λοιπόν, αυτοί ότι, παρά την προσπάθειά τους, οι μπάλες δεν τους ήρθαν ευνοϊκά, με αποτέλεσμα να μην βγαίνει με τίποτε η επόμενη καραμπόλα, τότε προσπαθούν τουλάχιστον να φέρουν τις μπάλες έτσι, που να μην μπορέσει να βγάλει με τη σειρά του καραμπόλα ούτε ο αντίπαλος.
Εμείς καθόμαστε υπομονετικά και περιμένουμε να γίνουν οι ευρωεκλογές, για να πάρει η κυβέρνηση ένα μάθημα. Και θα το πάρει, χωρίς καμιά αμφιβολία, για να ακολουθήσει μάλιστα το δεύτερο μάθημα που επιφυλάσσουν οι εθνικές εκλογές. Οψέποτε. Μέχρι τότε, ποιος από εμάς θα έχει απομείνει και τι από τη χώρα δεν ξέρω. Ούτε τολμώ να φαντασθώ.
Αφού κατακτήσει την τεχνική της μιας καραμπόλας, ο πιο προχωρημένος παίκτης προσπαθεί κάτι περισσότερο: φροντίζει να είναι τέτοιο το χτύπημά του στην άσπρη, ώστε όχι μόνο να βρει αυτή διαδοχικά τις δύο κόκκινες με την πορεία που θα πάρει, αλλά και να ηρεμήσουν στη συνέχεια οι τρεις μπάλες στο τραπέζι σε τέτοια διάταξη μεταξύ τους, που να του κάθεται η επόμενη καραμπόλα. Και ούτω καθεξής. Οι διαδοχικές καραμπόλες που θα βγάλει τελικά αθροίζονται στο λεγόμενο «σερί» του.
Θεωρητικά, ένας παίκτης που έχει κατακτήσει το δεύτερο αυτό επίπεδο τεχνικής, μπορεί να βγάζει καραμπόλες επ’ άπειρον, χωρίς να χάσει ούτε μία.
Πρακτικά όμως αυτό είναι απίθανο. Κάποια στιγμή, κάποια καραμπόλα θα στραβώσει, και θα πάρει σειρά ο αντίπαλος. Ο οποίος θα απαντήσει με το δικό του σερί.
Το μπιλιάρδο είναι ένα παιγνίδι όπου παίζεται πολλή δόξα, γόητρο και πολλά χρήματα για τους ενδιαφερόμενους. Μιλάμε φυσικά για παίκτες με πολύ υψηλή τεχνική, άρα μεγάλα σερί. Κι έτσι, όπως είναι φυσικό, διαγωνίζονται μεταξύ τους σ’ ένα επίπεδο ακόμα δυσκολότερο από τα δύο που προαναφέραμε: Υπονομεύουν το παιγνίδι.
Όταν δουν, λοιπόν, αυτοί ότι, παρά την προσπάθειά τους, οι μπάλες δεν τους ήρθαν ευνοϊκά, με αποτέλεσμα να μην βγαίνει με τίποτε η επόμενη καραμπόλα, τότε προσπαθούν τουλάχιστον να φέρουν τις μπάλες έτσι, που να μην μπορέσει να βγάλει με τη σειρά του καραμπόλα ούτε ο αντίπαλος.
Εμείς καθόμαστε υπομονετικά και περιμένουμε να γίνουν οι ευρωεκλογές, για να πάρει η κυβέρνηση ένα μάθημα. Και θα το πάρει, χωρίς καμιά αμφιβολία, για να ακολουθήσει μάλιστα το δεύτερο μάθημα που επιφυλάσσουν οι εθνικές εκλογές. Οψέποτε. Μέχρι τότε, ποιος από εμάς θα έχει απομείνει και τι από τη χώρα δεν ξέρω. Ούτε τολμώ να φαντασθώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου