Cogito ergo sum...
Τον κύριο Χάρη Θεοχάρη σίγουρα τον έχετε ακούσει. Μιλάμε για τον γενικό γραμματέα τού υπουργείου οικονομικών, ο οποίος είναι επιφορτισμένος με τα δημόσια έσοδα. Πρόκειται, δηλαδή, για τον άνθρωπο ο οποίος έχει φορτωθεί την προσπάθεια του κράτους να μαζέψει όσο περισσότερα λεφτά γίνεται.
Την Ευαγγελία Αγγελίδου σίγουρα δεν την ξέρετε, αφού είναι μια απλή συνταξιούχος. Η ιδιαιτερότητά της είναι ότι μέσα στο 2012 εισέπραξε αναδρομικά εισοδήματα περίπου 25.000 ευρώ. Έτσι, λοιπόν, κάτι τα αναδρομικά και κάτι τα τρέχοντα, της βεβαιώθηκε ως φόρος εισοδήματος 2013 το ποσό των 13.000 ευρώ.
Φυσιολογικά, αυτά τα δεκατρία χιλιάρικα πρέπει να καταβληθούν σε τρεις δόσεις. Η συνταξιούχος ζήτησε καλύτερο διακανονισμό από το κράτος αλλά -βάσει των κείμενων νόμων- δεν μπορεί να γίνει τίποτε καλύτερο από δώδεκα δόσεις. Επειδή αυτό σημαίνει ότι κάθε μήνα πρέπει να πληρώνει κάπου 1.100 ευρώ ως δόση, η συνταξιούχος τόλμησε να ανοίξει διάλογο στο twitter με τον ίδιο τον κύριο Θεοχάρη, προκειμένου να βρεθεί τρόπος αύξησης των δόσεων. Προσέξτε τον σπαρταριστό διάλογο που ακολούθησε:
Προσέξτε πώς απαντάει υψηλόβαθμος δημόσιος λειτουργός σε αγωνιώδες ερώτημα πολίτη: Δίνεται (σ.σ.: "Δίνετε", κύριε Θεοχάρη! Αμάν πια μ' αυτό το τρίτο ενικό!) άτυπα όσα μπορείτε!!! Δηλαδή: δεν έχει σημασία αν εμείς έχουμε νομοθετήσει ότι ο φόρος σου δεν μπορεί να πάει πάνω από 12 δόσεις, εσύ δίνε ό,τι μπορείς και θα τα βρούμε.
Δεν θυμάμαι πού διάβαζα για κάποιον πολιτειακό αστυνομικό, ο οποίος θύμωνε όταν τον απόπαιρναν επειδή έδινε κλήση σε όποιον παραβίαζε το όριο ταχύτητας έστω και κατά 2-3 μίλια την ώρα. "Δεν καταλαβαίνω", υποστήριζε, "γιατί δεν πρέπει να πάρει κλήση όποιος κινείται με 62 μίλια την ώρα εκεί όπου το όριο είναι 60. Αν ο νομοθέτης εκτιμά ότι η ταχύτητα των 62 μιλίων δεν πρέπει να τιμωρείται, ας βάλει το όριο πιο πάνω".
Έτσι είναι, κύριε Θεοχάρη. Τί πάει να πει "δίνε άτυπα όσα μπορείς"; Τί σημαίνει αυτό το "άτυπα" όταν βγαίνει από τα χείλη ενός υψηλόβαθμου στελέχους; Αν ο νομοθέτης συμπόναγε τον κοσμάκη, θα φρόντιζε να κάνει τυπικό το "δώσε όσα μπορείς". Μάλιστα δε, για να πάμε την κουβέντα πιο πέρα, αν ο νομοθέτης νοιαζόταν τον κοσμάκη, θα φρόντιζε να του φορτώνει τόσα φορολογικά βάρη ώστε να μη χρειάζεται κανενός είδους διευκόλυνση στην εξόφλησή τους.
Εν πάση περιπτώσει, εξακολουθώ να μη καταλαβαίνω την "άνεση" με την οποία ο κύριος Θεοχάρης διαστέλλει (δηλαδή, ξεχειλώνει) τον νόμο. Αν το καλοσκεφτείτε, ο γενικός γραμματέας προτρέπει τον πολίτη να κάνει αυτό που τον βολεύει και, μάλιστα, του υπόσχεται ότι η πολιτεία δεν πρόκειται να τον τιμωρήσει. Άραγε, γιατί ο κύριος Θεοχάρης προβαίνει "ελαφρά τη καρδία" σ' αυτή την ενέργεια; Τί μπορεί να έχει κατά βάθος στον νου του;
- (α) Ξέρουμε ότι το έχουμε παραχέσει με την υψηλή φορολογία, σε σημείο που κινδυνεύουμε από λαϊκή έκρηξη. Οπότε, δίνε μας εσύ όσα αντέχεις να δώσεις κι εμείς θα κάνουμε τα στραβά μάτια για να μην εξωθήσουμε τα πράγματα στα άκρα.
- (β) Επειδή έχουμε ξεχαρβαλώσει το κράτος, υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να χάσουμε την μπάλλα και να μη ξέρουμε ποιον μπαταχτσή να πρωτοκυνηγήσουμε. Οπότε, άσε να παίρνουμε από κάποιους έστω και λιγώτερα ώστε να μπορούμε να ασχοληθούμε με τους υπόλοιπους.
- (γ) Γνωρίζουμε ότι αν έχεις ήδη μεταβιβάσει τα περιουσιακά σου στοιχεία στα παιδιά σου και τώρα σηκώσεις τα λεφτά σου από την τράπεζα, το δημόσιο ταμείο δεν θα μπορεί να σου πάρει δεκάρα (με δεδομένο, εννοείται, ότι ποσά συντάξεων κάτω από 1.000 ευρώ είναι ακατάσχετα). Οπότε, ας κάνουμε -και καλά!- ότι σε συμπονάμε, μπας και μας τα δώσεις από μόνη σου, έστω και με μια μικρή καθυστέρηση. Έτσι κι αλλοιώς, οι προαυξήσεις των καθυστερήσεων συνεχίζουν να τρέχουν.
Στο ίδιο πνεύμα κινείται ο γενικός γραμματέας και στην απάντησή του προς τον άλλον πολίτη, ο οποίος διερωτάται αν η άτυπη καταβολή "όσων μπορείτε" αρκεί για να αναστείλει κατασχέσεις. Ο κύριος Θεοχάρης ισχυρίζεται ότι λαμβάνεται υπ' όψη η πρόθεση (ενν. να εξοφλήσει ο πολίτης την οφειλή του). Το θέμα είναι: από ποιόν λαμβάνεται υπ' όψη η πρόθεση; Αφού ο νόμος δεν κάνει λόγο ούτε για προθέσεις ούτε για επιρρήματα, πώς τολμάει ο γενικός γραμματέας να λέει τέτοια πράγματα; Πώς είναι τόσο σίγουρος ότι οι επιφορτισμένοι με την τήρηση των νόμων λειτουργοί δεν θα δείξουν αυστηρότητα; Εκτός εάν εννοεί ότι οι μεν φορολογούμενοι θα δίνουν άτυπα όσα μπορούν η δε πολιτεία θα επιβάλει άτυπα την μη δίωξή τους.
Εν πάση περιπτώσει, για να είμαι ειλικρινής, διαβεβαιώ τον αναγνώστη ότι η "συμβουλή" τού κυρίου Θεοχάρη παραβιάζει ανοιχτές πόρτες: αυτό το δίνω-κατιτίς-και-δεν-με-κυνηγάει-ο-εισαγγελέας συνιστά κοινή πρακτική εδώ και πολλά χρόνια. Τολμώ δε να δηλώσω ότι αυτήν ακριβώς την συμβουλή την έχω δώσει αμέτρητες φορές μέσα στα σχεδόν τριάντα χρόνια τού επαγγελματικού βίου μου και, χάρη σ' αυτήν ακριβώς την συμβουλή, υπάρχουν σήμερα πολλοί που "σχωρνάνε τα πεθαμένα μου".
Μόνο που εγώ δεν είμαι υψηλόβαθμος δημόσιος λειτουργός σαν τον κύριο Θεοχάρη. Κυρίως δε, εγώ δεν είμαι ταγμένος να υπηρετώ την "δημοκρατία" τού κυρίου Θεοχάρη και τους νόμους της. Υπ' αυτή την έννοια, μπορώ να πω ότι ειλικρινά χαίρομαι που ο κύριος Θεοχάρης αποδεικνύει -εμμέσως πλην σαφώς- ότι αντιμετωπίζει αυτό το ελεεινό κράτος "δικαίου" περίπου όπως εγώ: το έχει χεσμένο!
Έστω και...άτυπα.
Την Ευαγγελία Αγγελίδου σίγουρα δεν την ξέρετε, αφού είναι μια απλή συνταξιούχος. Η ιδιαιτερότητά της είναι ότι μέσα στο 2012 εισέπραξε αναδρομικά εισοδήματα περίπου 25.000 ευρώ. Έτσι, λοιπόν, κάτι τα αναδρομικά και κάτι τα τρέχοντα, της βεβαιώθηκε ως φόρος εισοδήματος 2013 το ποσό των 13.000 ευρώ.
Φυσιολογικά, αυτά τα δεκατρία χιλιάρικα πρέπει να καταβληθούν σε τρεις δόσεις. Η συνταξιούχος ζήτησε καλύτερο διακανονισμό από το κράτος αλλά -βάσει των κείμενων νόμων- δεν μπορεί να γίνει τίποτε καλύτερο από δώδεκα δόσεις. Επειδή αυτό σημαίνει ότι κάθε μήνα πρέπει να πληρώνει κάπου 1.100 ευρώ ως δόση, η συνταξιούχος τόλμησε να ανοίξει διάλογο στο twitter με τον ίδιο τον κύριο Θεοχάρη, προκειμένου να βρεθεί τρόπος αύξησης των δόσεων. Προσέξτε τον σπαρταριστό διάλογο που ακολούθησε:
Προσέξτε πώς απαντάει υψηλόβαθμος δημόσιος λειτουργός σε αγωνιώδες ερώτημα πολίτη: Δίνεται (σ.σ.: "Δίνετε", κύριε Θεοχάρη! Αμάν πια μ' αυτό το τρίτο ενικό!) άτυπα όσα μπορείτε!!! Δηλαδή: δεν έχει σημασία αν εμείς έχουμε νομοθετήσει ότι ο φόρος σου δεν μπορεί να πάει πάνω από 12 δόσεις, εσύ δίνε ό,τι μπορείς και θα τα βρούμε.
Δεν θυμάμαι πού διάβαζα για κάποιον πολιτειακό αστυνομικό, ο οποίος θύμωνε όταν τον απόπαιρναν επειδή έδινε κλήση σε όποιον παραβίαζε το όριο ταχύτητας έστω και κατά 2-3 μίλια την ώρα. "Δεν καταλαβαίνω", υποστήριζε, "γιατί δεν πρέπει να πάρει κλήση όποιος κινείται με 62 μίλια την ώρα εκεί όπου το όριο είναι 60. Αν ο νομοθέτης εκτιμά ότι η ταχύτητα των 62 μιλίων δεν πρέπει να τιμωρείται, ας βάλει το όριο πιο πάνω".
Έτσι είναι, κύριε Θεοχάρη. Τί πάει να πει "δίνε άτυπα όσα μπορείς"; Τί σημαίνει αυτό το "άτυπα" όταν βγαίνει από τα χείλη ενός υψηλόβαθμου στελέχους; Αν ο νομοθέτης συμπόναγε τον κοσμάκη, θα φρόντιζε να κάνει τυπικό το "δώσε όσα μπορείς". Μάλιστα δε, για να πάμε την κουβέντα πιο πέρα, αν ο νομοθέτης νοιαζόταν τον κοσμάκη, θα φρόντιζε να του φορτώνει τόσα φορολογικά βάρη ώστε να μη χρειάζεται κανενός είδους διευκόλυνση στην εξόφλησή τους.
Εν πάση περιπτώσει, εξακολουθώ να μη καταλαβαίνω την "άνεση" με την οποία ο κύριος Θεοχάρης διαστέλλει (δηλαδή, ξεχειλώνει) τον νόμο. Αν το καλοσκεφτείτε, ο γενικός γραμματέας προτρέπει τον πολίτη να κάνει αυτό που τον βολεύει και, μάλιστα, του υπόσχεται ότι η πολιτεία δεν πρόκειται να τον τιμωρήσει. Άραγε, γιατί ο κύριος Θεοχάρης προβαίνει "ελαφρά τη καρδία" σ' αυτή την ενέργεια; Τί μπορεί να έχει κατά βάθος στον νου του;
- (α) Ξέρουμε ότι το έχουμε παραχέσει με την υψηλή φορολογία, σε σημείο που κινδυνεύουμε από λαϊκή έκρηξη. Οπότε, δίνε μας εσύ όσα αντέχεις να δώσεις κι εμείς θα κάνουμε τα στραβά μάτια για να μην εξωθήσουμε τα πράγματα στα άκρα.
- (β) Επειδή έχουμε ξεχαρβαλώσει το κράτος, υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να χάσουμε την μπάλλα και να μη ξέρουμε ποιον μπαταχτσή να πρωτοκυνηγήσουμε. Οπότε, άσε να παίρνουμε από κάποιους έστω και λιγώτερα ώστε να μπορούμε να ασχοληθούμε με τους υπόλοιπους.
- (γ) Γνωρίζουμε ότι αν έχεις ήδη μεταβιβάσει τα περιουσιακά σου στοιχεία στα παιδιά σου και τώρα σηκώσεις τα λεφτά σου από την τράπεζα, το δημόσιο ταμείο δεν θα μπορεί να σου πάρει δεκάρα (με δεδομένο, εννοείται, ότι ποσά συντάξεων κάτω από 1.000 ευρώ είναι ακατάσχετα). Οπότε, ας κάνουμε -και καλά!- ότι σε συμπονάμε, μπας και μας τα δώσεις από μόνη σου, έστω και με μια μικρή καθυστέρηση. Έτσι κι αλλοιώς, οι προαυξήσεις των καθυστερήσεων συνεχίζουν να τρέχουν.
Στο ίδιο πνεύμα κινείται ο γενικός γραμματέας και στην απάντησή του προς τον άλλον πολίτη, ο οποίος διερωτάται αν η άτυπη καταβολή "όσων μπορείτε" αρκεί για να αναστείλει κατασχέσεις. Ο κύριος Θεοχάρης ισχυρίζεται ότι λαμβάνεται υπ' όψη η πρόθεση (ενν. να εξοφλήσει ο πολίτης την οφειλή του). Το θέμα είναι: από ποιόν λαμβάνεται υπ' όψη η πρόθεση; Αφού ο νόμος δεν κάνει λόγο ούτε για προθέσεις ούτε για επιρρήματα, πώς τολμάει ο γενικός γραμματέας να λέει τέτοια πράγματα; Πώς είναι τόσο σίγουρος ότι οι επιφορτισμένοι με την τήρηση των νόμων λειτουργοί δεν θα δείξουν αυστηρότητα; Εκτός εάν εννοεί ότι οι μεν φορολογούμενοι θα δίνουν άτυπα όσα μπορούν η δε πολιτεία θα επιβάλει άτυπα την μη δίωξή τους.
Εν πάση περιπτώσει, για να είμαι ειλικρινής, διαβεβαιώ τον αναγνώστη ότι η "συμβουλή" τού κυρίου Θεοχάρη παραβιάζει ανοιχτές πόρτες: αυτό το δίνω-κατιτίς-και-δεν-με-κυνηγάει-ο-εισαγγελέας συνιστά κοινή πρακτική εδώ και πολλά χρόνια. Τολμώ δε να δηλώσω ότι αυτήν ακριβώς την συμβουλή την έχω δώσει αμέτρητες φορές μέσα στα σχεδόν τριάντα χρόνια τού επαγγελματικού βίου μου και, χάρη σ' αυτήν ακριβώς την συμβουλή, υπάρχουν σήμερα πολλοί που "σχωρνάνε τα πεθαμένα μου".
Μόνο που εγώ δεν είμαι υψηλόβαθμος δημόσιος λειτουργός σαν τον κύριο Θεοχάρη. Κυρίως δε, εγώ δεν είμαι ταγμένος να υπηρετώ την "δημοκρατία" τού κυρίου Θεοχάρη και τους νόμους της. Υπ' αυτή την έννοια, μπορώ να πω ότι ειλικρινά χαίρομαι που ο κύριος Θεοχάρης αποδεικνύει -εμμέσως πλην σαφώς- ότι αντιμετωπίζει αυτό το ελεεινό κράτος "δικαίου" περίπου όπως εγώ: το έχει χεσμένο!
Έστω και...άτυπα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου