Kαι ο κυρ-Αντώνης;

Sotosblog...
Συριζαίο δεν τον λες. Ίσα-ίσα που του την έχουν πέσει άγρια οι συριζαίοι, και τους απαντάει: «Δεν σας έχω ανάγκη, δεν κυνηγάω καρέκλες, δεν πιάνω στασίδι, ζω από το μπλογκ μου, και περνάω μια χαρά.» Δεν έγινε, λοιπόν, συριζαίος τώρα, επειδή γράφει «ας κάνουμε πρώτα το βήμα να εκλέξουμε έναν νέο πρωθυπουργό που δεν προέρχεται από πολιτικό τζάκι, και μετά θα δούμε και για τα πιο σημαντικά.» Έχει άδικο;
Τον άλλον; Αυτόν κι αν δεν το λες συριζαίο! Αντιμνημονιακό όμως τον λες; Ουου! Κάργα! Γράφει αυτός: «Αλέξη Τσίπρα, με επιλογές υμνητών του ΓΑΠ και του Μνημονίου και γυριστρούλες της πολιτικής δεν πάμε πουθενά…» Για την υποψηφιότητα Βουδούρη τα γράφει αυτά. Έχει άδικο;
Άδικο, δίκαιο, τελικά τι θα ψηφίσουμε;
Ο πρώτος είναι σαφής. Ο δεύτερος τι γυρεύει;
Ή μάλλον τι γυρεύει που να μην βγάζει τα χάλια τα σημερινά; Ε; Τι;
Δεν ξέρω πώς το βρίσκετε το σκεπτικό του πρώτου, αλλά του δεύτερου είναι ομολογουμένως καταπληκτικό. Να προσέξουμε, λέει, διότι, να που τα άλλα βγάζουν τα ίδια χάλια τα σημερινά! Οπότε, τι να κάνω κι εγώ, ο φτωχός, μπροστά στην κάλπη; Λυπήσου με, άνθρωπε…

Παιδιά, αν δεν σας πείθει η κυβέρνηση που έρχεται, εύχομαι να σας πείθει τουλάχιστον ότι αυτή που είναι πάνω πρέπει να φύγει. Και, κακά τα ψέμματα, δεν φεύγει, όταν ο καθένας από μας θέλει να την κατευοδώσει με τον τρόπο του. Τώρα έχω εγώ άδικο;
Α! Και κάτι τελευταίο για τους ψαγμένους:
Ρε σεις, είναι κι αυτή ρημάδα η ηγεμονία. Του κυρ-Αντώνη… Του Ιταλού, εννοείται… Μην το ξεχνάμε!