Άγγελοι...

του Κωνσταντινου Χατζηνικολαου, απο τα Ενθεματα...

Πρόσφατα ο Μίλαν Κούντερα –στα 85 του πια– εξέδωσε, ύστερα από μακρόχρονη παύση, ένα νέο μυθιστόρημα κι εγώ βρήκα την ευκαιρία να ξαναδιαβάσω τη Βραδύτητα.

Σε κάποιο σημείο του βιβλίου, ο Κούντερα γράφει για τα κακά της φωτογραφίας: αν το 14ο αιώνα ο Τσέχος βασιλιάς Βάτσλαβ μπορούσε να περιφέρεται ανενόχλητος στους δρόμους της Πράγας, δίχως να τον αναγνωρίζει κανείς, σήμερα (το 1995)

ο πρίγκιπας Κάρολος της Αγγλίας είναι υποχρεωμένος να κρύβεται διαρκώς γιατί όλοι έχουν δει κάπου το άσχημο πρόσωπό του.

Πάντως εγώ, εκείνη την Παρασκευή, βγαίνοντας από το πατρικό μου, πήγα να πέσω κυριολεκτικά πάνω στη Μέρκελ, εννοώ στην αυτοκινητοπομπή της Μέρκελ, και ευτυχώς που βρέθηκε ένας φύλακας-άγγελος αστυνομικός για να με σταματήσει: «Έρχεται η πομπή», με προειδοποίησε ψύχραιμα και πράγματι, λες και ήταν ο απεσταλμένος του βασιλιά που ήξερε την πληροφορία από πρώτο χέρι, η πομπή εμφανίστηκε αμέσως μπροστά μου και έστριψε επιτόπου, στο αντίθετο ρεύμα της Βασιλίσσης Σοφίας, σαν ένα μαύρο δυσοίωνο σκουλήκι.

Έτσι η Καγκελάριος είδε την Αθήνα όπως ακριβώς θα ήθελε να είναι: μια έρημη πόλη δίχως κατοίκους.

Αναγκάστηκα λοιπόν να περπατήσω υπό βροχή μέχρι τα Πετράλωνα για το σπίτι του θείου μου που του είχα υποσχεθεί πως θα τον επισκεπτόμουν. Έφτασα μια ώρα αργότερα και μόλις η βροχή κόπασε, τον πήρα και βγήκαμε για την καθιερωμένη βόλτα στον περιφερειακό του Φιλοπάππου.

Ο θείος μου δεν βλέπει πια καλά και για μεγαλύτερη ασφάλεια κρατούσε σφιχτά το χέρι μου. Φορούσε ένα μαύρο αδιάβροχο κι όταν άρχισε πάλι να βρέχει, έβαλε την κουκούλα στο κεφάλι του και τότε σκέφτηκα πως έμοιαζε με τον μαύρο άγγελο της ατυχίας.

Και είναι κρίμα: γιατί τώρα που είναι άρρωστος και το χέρι του τρέμει, κάνει τα πιο ωραία σχέδια, υπέροχα τρεμουλιαστά σχέδια που βγαίνουν κατευθείαν από τον καρκίνο του.

Το φως έφευγε πίσω από το λόφο κι εμείς συνεχίζαμε να βαδίζουμε αργά, όταν άξαφνα ένιωσα μια στιγμιαία μα απέραντη γαλήνη, ίσως επειδή περπατούσαμε μαζί κάτω από τη βροχή που δυνάμωνε, και μακάρι να ένιωσε το ίδιο και ο θείος μου. Το μόνο που διέλυε την ησυχία μας ήταν το ελικόπτερο που στριφογύριζε από πάνω μας, προσπαθώντας να προστατεύσει τη Μέρκελ από εμάς που μπορούσαμε ακόμα να κάνουμε ένα δύο απλά πράγματα που δεν μπορούσε να κάνει πλέον αυτή.

«Η δόξα καταβρόχθισε όλη την ελευθερία του», γράφει ο Κούντερα για τον Κάρολο: «Μόνο τα απολύτως αναίσθητα πνεύματα μπορούν σήμερα να συγκατατεθούν και να σέρνουν εκούσια πίσω τους την κατσαρόλα της διασημότητας».

Κωνσταντίνος Χατζηνικολάου