Φαρμάκι στάζει ο μαστός της Ιουλιέτας...

της Μαριαννας Τζιαντζη...

Με χρηματικό πρόστιμο απειλεί ο δήμαρχος της Βερόνας όσους δίνουν φαγητό στους άστεγους που ζουν στο ιστορικό κέντρο της πόλης και τους οποίους χαρακτηρίζει «υγειονομικό και περιβαλλοντικό κίνδυνο». Ζήλεψε ο άνθρωπος τη δόξα του Λοβέρδου, που είχε χαρακτηρίσει «υγειονομική βόμβα» τις οροθετικές γυναίκες και τόσο αναίσχυντα τις είχε διαπομπεύσει.

 

Το πρόστιμο κυμαίνεται από 25 έως 500 ευρώ. Αναρωτιέται κανείς αν η διακύμανση έχει σχέση με τον αριθμό των ταϊζόμενων αστέγων  ή με την ποσότητα και το είδος της τροφής. Μήπως υπάρχει τιμοκατάλογος; Π.χ., 25 ευρώ μια τσίχλα ή μια καραμέλα, 100 ευρώ μια σακούλα γαριδάκια, 250 ευρώ το σάντουιτς, 500 ευρώ η σούπα και γενικά το ζεστό γεύμα.

 

Η Βερόνα, ένα από τα προπύργια της Λέγκας του Βορρά, είναι μια πανέμορφη και πλούσια πόλη με μεγάλη τουριστική κίνηση καθώς εδώ γεννήθηκε κι έσβησε άδοξα ο έρωτας του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας. Σ’ αυτό το αποστειρωμένο και πολιτικά ακροδεξιό περιβάλλον δεν χωράνε οι φτωχοί, οι άστεγοι, οι μετανάστες, αυτοί που δε θέλουν να κρυφτούν και να ζήσουν σαν τα ποντίκια σε οργανωμένα άσυλα. 

 

Στην Ελλάδα η ατομική, η εξωθεσμική ελεημοσύνη δεν απαγορεύεται. Οι φτωχοί, οι άνεργοι, οι ανέστιοι με άλλους τρόπους καταδιώκονται. Δεν τιμωρούνται όσοι τους δίνουν λίγα ψίχουλα αγάπης· τιμωρούνται οι ίδιοι επειδή υπάρχουν. Η διαταγή του δημάρχου της Βερόνας είναι μια κραυγαλέα παραλλαγή της ίδιας νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Θεωρητικά, η Ελλάδα επιτρέπει στους φτωχούς να τρώνε σούπα, τους επιτρέπει ν’ ανάβουν μαγκάλι για να ζεσταίνονται το χειμώνα, τους επιτρέπει ν’ αυτοκτονούν με όποιον τρόπο θέλουνε, αλλά τους κλείνει κατάμουτρα την πόρτα των νοσομείων -για την ακρίβεια, κλείνει τα ίδια τα δημόσια νοσοκομεία.

 

Ένα από τα αξιοθέατα της Βερόνας είναι το μπρούντζινο άγαλμα της Ιουλιέτας. Ο θρύλος λέει ότι ο γυμνός δεξιός μαστός του αγάλματος φέρνει (αισθηματικό) γούρι σε όποιον τον αγγίξει, γι’ αυτό και το μέταλλο έχει λειανθεί, γυαλίζει από τα αναρίθμητα αγγίγματα των τουριστών. Όμως σήμερα, με τα ζόμπι του φασισμού να φυτρώνουν σε όλη την Ευρώπη (και όχι μόνο μέσα από τη γη του Μουσολίνι), ο μαστός της Ιουλιέτας στάζει αίμα, στάζει φαρμάκι.

 

(ΠΡΙΝ, "Το τέλος της αγοράς", 27.4.2014)