του Τακη Κατσιμαρδου, απο το Εθνος...
Πώς ακριβώς θα διαμορφωθεί το νέο πολιτικό σκηνικό μετά τις ευρωεκλογές δεν μπορεί ακόμη να προβλεφθεί με ακρίβεια. Ούτε να διατυπωθούν ασφαλείς προβλέψεις, με φόντο την παρατεταμένη και γενικευμένη ρευστότητα. Μόνο «προφητείες» μπορούν να διατυπωθούν, προθέσεις να διαπιστωθούν και ν΄ ανιχνευθούν σχέδια επί χάρτου, που ήδη προωθούνται προς υλοποίηση από τους ναυαγούς του δικομματισμού και τους παραπλέοντες.
Iσως, όμως, μεγαλύτερη σημασία από τη νέα, ούτως ή άλλως, διάταξη του κομματικού σκηνικού, που θα προκύψει, να έχουν οι ελληνικές και ευρωπαϊκές συνθήκες μέσα στις οποίες θα εξελιχθεί αυτό. Δηλαδή, το είδος και η ποιότητα της μεταπολιτευτικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας μας από το ένα μέρος. Τα χαρακτηριστικά και η κατεύθυνση της ΕΕ από το άλλο, μαζί με τη θέση της ευρω-Ελλάδας.
Oποια αναδιάταξη του κομματικού και πολιτικού χάρτη, όμως, ήθελε διαμορφωθεί, μικρή σημασία θα έχει αν η χώρα συνεχίσει τον δρόμο της ιστορικής παρακμής που βαδίζει τα τέσσερα τελευταία χρόνια. Σε μια Ελλάδα φτωχοποιημένη, απαξιωμένη, γερασμένη, περιθωριακή, αιχμάλωτη του χρέους και εν πολλοίς αποικιοκρατούμενη από τους δανειστές, φαντάζει αδιάφορο ποιοι κομματικοί σχηματισμοί θ΄ ανταγωνίζονται. Το ίδιο αν θα βρίσκεται στις καρέκλες εξουσίας μια κεντροδεξιά ή κεντρααριστερή κυβέρνηση, με τούτο ή το άλλο πολιτικό προσωπικό.
Πιο ουσιαστικό από το οποιοδήποτε νέο κομματικό σκηνικό είναι η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στους δημοκρατικούς θεσμούς, η ικανοποίηση από τη λειτουργία του Κοινοβουλίου, η νομιμότητα και η δημοκρατικότητα της διακυβέρνησης. Oλα εκείνα που έχουν απαξιωθεί στο μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας κι έχουν συμπαρασυρθεί από τη γενικευμένη κρίση. Προκαλώντας, με τη σειρά τους, πρόσθετα παρακμιακά φαινόμενα.
Εν ολίγοις, η επίκληση αυτών των ενδεικτικών γενικοτήτων γίνεται για να επισημανθεί ότι οι επικείμενες εκλογές είναι πολύ ευρύτερες από απλουστευτικά διλήμματα του τύπου «σταθερότητα ή περιπέτεια», είτε «στις 25 ψηφίζουμε, στις 26 φεύγουν», που έχουν μόνο προεκλογική αξία χρήσης.
Αν έχουν δημοψηφισματικό χαρακτήρα, αυτός, βεβαίως, είναι η επιδοκιμασία ή αποδοκιμασία των μνημονιακών πολιτικών. Με ό,τι συνεπάγεται αυτό σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Δεν θα καθορίσουν κάτι άπαξ διά παντός μέχρι τις επόμενες εθνικές εκλογές. Θα κρίνουν, όμως, σε μεγάλο βαθμό το περιβάλλον όπου θα διαμορφωθούν το νέο κομματικό σκηνικό και το πολιτικό σύστημα. Ψηφίζουμε, επομένως, όχι μόνο «υπέρ ή κατά της Μέρκελ», για να το πούμε απλουστευτικά. Αλλά και για το πολιτικό περιβάλλον όπου θα καθοριστεί και θα εξελιχθεί η αναδιάταξη του κομματικού συστήματος.
Πώς ακριβώς θα διαμορφωθεί το νέο πολιτικό σκηνικό μετά τις ευρωεκλογές δεν μπορεί ακόμη να προβλεφθεί με ακρίβεια. Ούτε να διατυπωθούν ασφαλείς προβλέψεις, με φόντο την παρατεταμένη και γενικευμένη ρευστότητα. Μόνο «προφητείες» μπορούν να διατυπωθούν, προθέσεις να διαπιστωθούν και ν΄ ανιχνευθούν σχέδια επί χάρτου, που ήδη προωθούνται προς υλοποίηση από τους ναυαγούς του δικομματισμού και τους παραπλέοντες.
Iσως, όμως, μεγαλύτερη σημασία από τη νέα, ούτως ή άλλως, διάταξη του κομματικού σκηνικού, που θα προκύψει, να έχουν οι ελληνικές και ευρωπαϊκές συνθήκες μέσα στις οποίες θα εξελιχθεί αυτό. Δηλαδή, το είδος και η ποιότητα της μεταπολιτευτικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας μας από το ένα μέρος. Τα χαρακτηριστικά και η κατεύθυνση της ΕΕ από το άλλο, μαζί με τη θέση της ευρω-Ελλάδας.
Oποια αναδιάταξη του κομματικού και πολιτικού χάρτη, όμως, ήθελε διαμορφωθεί, μικρή σημασία θα έχει αν η χώρα συνεχίσει τον δρόμο της ιστορικής παρακμής που βαδίζει τα τέσσερα τελευταία χρόνια. Σε μια Ελλάδα φτωχοποιημένη, απαξιωμένη, γερασμένη, περιθωριακή, αιχμάλωτη του χρέους και εν πολλοίς αποικιοκρατούμενη από τους δανειστές, φαντάζει αδιάφορο ποιοι κομματικοί σχηματισμοί θ΄ ανταγωνίζονται. Το ίδιο αν θα βρίσκεται στις καρέκλες εξουσίας μια κεντροδεξιά ή κεντρααριστερή κυβέρνηση, με τούτο ή το άλλο πολιτικό προσωπικό.
Πιο ουσιαστικό από το οποιοδήποτε νέο κομματικό σκηνικό είναι η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στους δημοκρατικούς θεσμούς, η ικανοποίηση από τη λειτουργία του Κοινοβουλίου, η νομιμότητα και η δημοκρατικότητα της διακυβέρνησης. Oλα εκείνα που έχουν απαξιωθεί στο μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας κι έχουν συμπαρασυρθεί από τη γενικευμένη κρίση. Προκαλώντας, με τη σειρά τους, πρόσθετα παρακμιακά φαινόμενα.
Εν ολίγοις, η επίκληση αυτών των ενδεικτικών γενικοτήτων γίνεται για να επισημανθεί ότι οι επικείμενες εκλογές είναι πολύ ευρύτερες από απλουστευτικά διλήμματα του τύπου «σταθερότητα ή περιπέτεια», είτε «στις 25 ψηφίζουμε, στις 26 φεύγουν», που έχουν μόνο προεκλογική αξία χρήσης.
Αν έχουν δημοψηφισματικό χαρακτήρα, αυτός, βεβαίως, είναι η επιδοκιμασία ή αποδοκιμασία των μνημονιακών πολιτικών. Με ό,τι συνεπάγεται αυτό σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Δεν θα καθορίσουν κάτι άπαξ διά παντός μέχρι τις επόμενες εθνικές εκλογές. Θα κρίνουν, όμως, σε μεγάλο βαθμό το περιβάλλον όπου θα διαμορφωθούν το νέο κομματικό σκηνικό και το πολιτικό σύστημα. Ψηφίζουμε, επομένως, όχι μόνο «υπέρ ή κατά της Μέρκελ», για να το πούμε απλουστευτικά. Αλλά και για το πολιτικό περιβάλλον όπου θα καθοριστεί και θα εξελιχθεί η αναδιάταξη του κομματικού συστήματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου