Του Τακη Κατσιμαρδου, απο το Εθνος...
Συνήθως «περίεργες» διακηρύξεις, δηλώσεις και παρεμβάσεις, όπως του Σαμαρά στο συνέδριο της ΝΔ για τη Νέα Ελλάδα (διάβαζε νέα Δεξιά), του Βορίδη για την «επάρατη» μεταπολίτευση (πλην της νεοδημοκρατικής κληρονομιάς της), του Πολύδωρα περί ακροδεξιάς κ.ά. εκλαμβάνονται ως προσπάθειες διεμβολισμού άλλων κομματικών χώρων. Αξιολογούνται από τις τρέχουσες αναλύσεις ως ψηφοθηρικές τακτικές (αμφίπλευρες ή μονόπλευρες) στο κατεξοχήν ρευστό πολιτικό σκηνικό.
Αν και πολλές από τις «παραδοξότητες» των τελευταίων ημερών έχουν, στον έναν ή τον άλλο βαθμό, τέτοια εκλογικά χαρακτηριστικά και στοχεύσεις, συνιστούν εκδηλώσεις βαθύτερων πολιτικών, κοινωνικών και ιδεολογικών διεργασιών. Εντάσσονται σε στρατηγικές υπό εκπόνηση.
Η κρίση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, η απαξίωση του πολιτικού προσωπικού και των κομμάτων στο παρελθόν έχει οδηγήσει σε ψευτοδιλήμματα του τύπου «κοινοβουλευτισμός ή δικτατορία». Σήμερα, βεβαίως, δεν τίθεται μ' αυτό τον τρόπο το ζήτημα. Ούτε πρακτικά ούτε θεωρητικά και είναι αστειότητες ότι η δημοκρατία κινδυνεύει πραγματικά από τους νεοναζί.
Παίρνει, όμως, άλλα σχήματα κάτω από την ομπρέλα του ιδεολογήματος «η σωτηρία της πατρίδας υπεράνω όλων». Είτε σ' άλλες παράγωγες εκδοχές, όπως «έχουμε πόλεμο», «κράτος έκτακτης ανάγκης», «ευρώ πάση θυσία» κλπ., όπου όλα δικαιολογούνται. Στη νέα κατάσταση χρειάζονται και νέου τύπου οχήματα για τις διαδρομές της εξουσίας. Αυτά ακριβώς δοκιμάζονται και βρίσκονται σε πειραματικό στάδιο όλη αυτή την περίοδο.
Ουσιαστικά το μπλοκ εξουσίας, με τη ΝΔ πλέον στο τιμόνι, επιχειρεί να κατασκευάσει μια νέα Ελλάδα, χωρίς αντιδράσεις, αμφισβητήσεις και κινδύνους ανατροπής των εφαρμοζόμενων πολιτικών, όπως αυτές επιβάλλονται από τη γερμανική Ευρωζώνη. Μια νεοφιλελεύθερη Ελλάδα ντυμένη στα γαλανόλευκα.
Αν αυτό το πετύχει η «παράταξη» (κλίνοντας επί δεξιά ή κεντροδεξιά), αναδεικνύει έναν αρχηγό ισάξιο του Παπάγου και του Καραμανλή. Αν αποτύχει -πράγμα που είναι και το πιθανότερο- χρειάζεται οπωσδήποτε κάποιος καινούργιος «εθνικοπατριωτικός σχηματισμός».
Στην Ελλάδα της καθολικής κρίσης, η ΝΔ, όπως και το ΠΑΣΟΚ σε ανεπίστρεπτο στάδιο, ολοκληρώνουν τους ιστορικούς κύκλους τους. Αν χωράνε και οι δυο, συνολικά είτε εν μέρει, μαζί με άλλους «πρόθυμους», σ΄ ένα μονιμότερο ευρύχωρο «εθνικό σχήμα», όπως η σημερινή μνημονιακή κυβέρνηση, δεν έχει κριθεί. Ούτε πρόκειται να οριστικοποιηθεί όσο η Ευρωζώνη σείεται εκ θεμελίων και, κυρίως, αγνοούνται οι πραγματικές λαϊκές ανάγκες. Στο μεταξύ τα «παράξενα» θα πληθαίνουν...
Συνήθως «περίεργες» διακηρύξεις, δηλώσεις και παρεμβάσεις, όπως του Σαμαρά στο συνέδριο της ΝΔ για τη Νέα Ελλάδα (διάβαζε νέα Δεξιά), του Βορίδη για την «επάρατη» μεταπολίτευση (πλην της νεοδημοκρατικής κληρονομιάς της), του Πολύδωρα περί ακροδεξιάς κ.ά. εκλαμβάνονται ως προσπάθειες διεμβολισμού άλλων κομματικών χώρων. Αξιολογούνται από τις τρέχουσες αναλύσεις ως ψηφοθηρικές τακτικές (αμφίπλευρες ή μονόπλευρες) στο κατεξοχήν ρευστό πολιτικό σκηνικό.
Αν και πολλές από τις «παραδοξότητες» των τελευταίων ημερών έχουν, στον έναν ή τον άλλο βαθμό, τέτοια εκλογικά χαρακτηριστικά και στοχεύσεις, συνιστούν εκδηλώσεις βαθύτερων πολιτικών, κοινωνικών και ιδεολογικών διεργασιών. Εντάσσονται σε στρατηγικές υπό εκπόνηση.
Η κρίση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, η απαξίωση του πολιτικού προσωπικού και των κομμάτων στο παρελθόν έχει οδηγήσει σε ψευτοδιλήμματα του τύπου «κοινοβουλευτισμός ή δικτατορία». Σήμερα, βεβαίως, δεν τίθεται μ' αυτό τον τρόπο το ζήτημα. Ούτε πρακτικά ούτε θεωρητικά και είναι αστειότητες ότι η δημοκρατία κινδυνεύει πραγματικά από τους νεοναζί.
Παίρνει, όμως, άλλα σχήματα κάτω από την ομπρέλα του ιδεολογήματος «η σωτηρία της πατρίδας υπεράνω όλων». Είτε σ' άλλες παράγωγες εκδοχές, όπως «έχουμε πόλεμο», «κράτος έκτακτης ανάγκης», «ευρώ πάση θυσία» κλπ., όπου όλα δικαιολογούνται. Στη νέα κατάσταση χρειάζονται και νέου τύπου οχήματα για τις διαδρομές της εξουσίας. Αυτά ακριβώς δοκιμάζονται και βρίσκονται σε πειραματικό στάδιο όλη αυτή την περίοδο.
Ουσιαστικά το μπλοκ εξουσίας, με τη ΝΔ πλέον στο τιμόνι, επιχειρεί να κατασκευάσει μια νέα Ελλάδα, χωρίς αντιδράσεις, αμφισβητήσεις και κινδύνους ανατροπής των εφαρμοζόμενων πολιτικών, όπως αυτές επιβάλλονται από τη γερμανική Ευρωζώνη. Μια νεοφιλελεύθερη Ελλάδα ντυμένη στα γαλανόλευκα.
Αν αυτό το πετύχει η «παράταξη» (κλίνοντας επί δεξιά ή κεντροδεξιά), αναδεικνύει έναν αρχηγό ισάξιο του Παπάγου και του Καραμανλή. Αν αποτύχει -πράγμα που είναι και το πιθανότερο- χρειάζεται οπωσδήποτε κάποιος καινούργιος «εθνικοπατριωτικός σχηματισμός».
Στην Ελλάδα της καθολικής κρίσης, η ΝΔ, όπως και το ΠΑΣΟΚ σε ανεπίστρεπτο στάδιο, ολοκληρώνουν τους ιστορικούς κύκλους τους. Αν χωράνε και οι δυο, συνολικά είτε εν μέρει, μαζί με άλλους «πρόθυμους», σ΄ ένα μονιμότερο ευρύχωρο «εθνικό σχήμα», όπως η σημερινή μνημονιακή κυβέρνηση, δεν έχει κριθεί. Ούτε πρόκειται να οριστικοποιηθεί όσο η Ευρωζώνη σείεται εκ θεμελίων και, κυρίως, αγνοούνται οι πραγματικές λαϊκές ανάγκες. Στο μεταξύ τα «παράξενα» θα πληθαίνουν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου