Ιστολογιον...
Ένα απόσπασμα από σχετικά πρόσφατο άρθρο του Michael Hudson σχετικά με τις ιδιωτικοποιήσεις στο δρόμο για μια νέα φεουδαρχία...
"Στην θέση μια νέας φούσκας, οι χρηματοπιστωτικές ελίτ απαιτούν ιδιωτικοποιήσεις-ξεπουλήματα από τις πιεσμένες από το χρέος κυβερνήσεις. Το Ντιτρόιτ πιέζεται να ξεπουλήσει τους πιο ακριβούς πίνακες και αγάλματα από τα μουσεία τέχνης του. Η ιδέα είναι να πουληθούν τα έργα τέχνης σε μεγιστάνες για να τα αγοράσουν ως τρόπαια, και τα λεφτά να πάνε για να πληρώσουν τους κατόχους ομολόγων.
Τα ίδια συμβαίνουν και στην Ευρώπη. Η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα απαιτούν να ξεπουλήσει η Ελλάδα τις καλύτερες τουριστικές περιοχές, τα λιμάνια, τα συστήματα συγκοινωνιών και άλλους πόρους που ανήκουν στον δημόσιο τομέα - ίσως ακόμα και τον Παρθενώνα. Αυτό που βλέπουμε λοιπόν είναι μια νεο-ραντιέρικη αρπαγή των βασικών υποδομών ως τμήμα της συνολικής απογύμνωσης του δημοσίου από περιουσιακά στοιχεία.
Πρόκειται για έναν διαφορετικού τύπου πληθωρισμό από εκείνον που συναντά κανείς σε αμιγώς χρηματοοικονομικές φούσκες. Δημιουργεί μια νέα νεοφεουδαρχική τάξη ραντιέρηδων πεινασμένη για να αγοράσει δρόμους και να τους βάλει διόδια, να αγοράσει δικαιώματα μετρητών παρκαρίσματος (όπως στην διαβόητη συμφωνία του Σικάγου), να αγοράσει φυλακές, σχολεία και άλλες βασικές υποδομές. Στόχος είναι η αύξηση των χρηματοοικονμικών τελών, και των τελών χρήσης στις τιμές χρέωσης για τις βασικές, και μέχρι σήμερα δημόσιες, υπηρεσίες. Οι τιμές ανεβαίνουν όχι επειδή αυξάνεται το κόστος και οι μισθοί, αλλά εξαιτίας των μονοπωλιακών ενοικίων και άλλων δραστηριοτήτων άντλησης προσόδων (rents).
Αυτό το μετά την φούσκα περιβάλλον της λιτότητας που επιβάλλεται μέσω του χρέους ενισχύει την εξέλιξη του χρηματοοικονομικού κλάδου σε ολιγαρχία όπως ακριβώς συνέβη με τους μεγαλοκτηματίες του 19ου αιώνα. Βγάζουν κέρδη όχι δανείζοντας λεφτά - καθώς η οικονομία πιά έχει φτάσει στα δανειοληπτικά της όρια - αλλά μέσω της απευθείας ιδιοκτησίας και της χρέωσης οικονομικών ενοικίων. Βρισκόμαστε λοιπόν στο στάδιο της "οικονομικής κατάρρευσης της χρηματοοικονομοποιημένης οικονομίας - φούσκα. Η αντιμετώπιση αυτής της κληρονομιάς και της χρηματοοικονομικής αρπαγής της εξουσίας θα είναι η μεγάλη πολιτική μάχη του υπόλοιπου 21ου αιώνα...
Ένα απόσπασμα από σχετικά πρόσφατο άρθρο του Michael Hudson σχετικά με τις ιδιωτικοποιήσεις στο δρόμο για μια νέα φεουδαρχία...
"Στην θέση μια νέας φούσκας, οι χρηματοπιστωτικές ελίτ απαιτούν ιδιωτικοποιήσεις-ξεπουλήματα από τις πιεσμένες από το χρέος κυβερνήσεις. Το Ντιτρόιτ πιέζεται να ξεπουλήσει τους πιο ακριβούς πίνακες και αγάλματα από τα μουσεία τέχνης του. Η ιδέα είναι να πουληθούν τα έργα τέχνης σε μεγιστάνες για να τα αγοράσουν ως τρόπαια, και τα λεφτά να πάνε για να πληρώσουν τους κατόχους ομολόγων.
Τα ίδια συμβαίνουν και στην Ευρώπη. Η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα απαιτούν να ξεπουλήσει η Ελλάδα τις καλύτερες τουριστικές περιοχές, τα λιμάνια, τα συστήματα συγκοινωνιών και άλλους πόρους που ανήκουν στον δημόσιο τομέα - ίσως ακόμα και τον Παρθενώνα. Αυτό που βλέπουμε λοιπόν είναι μια νεο-ραντιέρικη αρπαγή των βασικών υποδομών ως τμήμα της συνολικής απογύμνωσης του δημοσίου από περιουσιακά στοιχεία.
Πρόκειται για έναν διαφορετικού τύπου πληθωρισμό από εκείνον που συναντά κανείς σε αμιγώς χρηματοοικονομικές φούσκες. Δημιουργεί μια νέα νεοφεουδαρχική τάξη ραντιέρηδων πεινασμένη για να αγοράσει δρόμους και να τους βάλει διόδια, να αγοράσει δικαιώματα μετρητών παρκαρίσματος (όπως στην διαβόητη συμφωνία του Σικάγου), να αγοράσει φυλακές, σχολεία και άλλες βασικές υποδομές. Στόχος είναι η αύξηση των χρηματοοικονμικών τελών, και των τελών χρήσης στις τιμές χρέωσης για τις βασικές, και μέχρι σήμερα δημόσιες, υπηρεσίες. Οι τιμές ανεβαίνουν όχι επειδή αυξάνεται το κόστος και οι μισθοί, αλλά εξαιτίας των μονοπωλιακών ενοικίων και άλλων δραστηριοτήτων άντλησης προσόδων (rents).
Αυτό το μετά την φούσκα περιβάλλον της λιτότητας που επιβάλλεται μέσω του χρέους ενισχύει την εξέλιξη του χρηματοοικονομικού κλάδου σε ολιγαρχία όπως ακριβώς συνέβη με τους μεγαλοκτηματίες του 19ου αιώνα. Βγάζουν κέρδη όχι δανείζοντας λεφτά - καθώς η οικονομία πιά έχει φτάσει στα δανειοληπτικά της όρια - αλλά μέσω της απευθείας ιδιοκτησίας και της χρέωσης οικονομικών ενοικίων. Βρισκόμαστε λοιπόν στο στάδιο της "οικονομικής κατάρρευσης της χρηματοοικονομοποιημένης οικονομίας - φούσκα. Η αντιμετώπιση αυτής της κληρονομιάς και της χρηματοοικονομικής αρπαγής της εξουσίας θα είναι η μεγάλη πολιτική μάχη του υπόλοιπου 21ου αιώνα...
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου