Ορίστε, το ΔΝΤ βρήκε τη βαθύτερη αιτία για τη βαθύτερη από ό,τι υπολόγιζε ύφεση στην Ελλάδα. Σε πολυσέλιδη έκθεσή τους οι τεχνοκράτες του Ταμείου (καλή δουλειά και εισόδημα μεγάλο) εξομολογούνται ότι υπήρξαν υπεραισιόδοξοι για την ανάπτυξη. Και για την υποεκτίμηση (γαμάτη λέξη, ε;) της ύφεσης δεν φταίει ο λάθος πολλαπλασιαστής, αλλά μια σειρά άλλοι παράγοντες. Που, για να μη βασανιζόμαστε πολύ με τα σανσκριτικά του Τόμσεν, είναι οι εξής δύο: η ανεπαρκής εφαρμογή του προγράμματος μεταρρυθμίσεων, καθώς και οι κοινωνικές και πολιτικές αντιδράσεις που υπήρξαν.
Αυτή κι αν είναι απόδειξη της γνωστής ρήσης: Θεέ μου φύλαγέ με από την κριτική γιατί από την αυτοκριτική φυλάγομαι μόνος μου. Διότι τι κάνουν οι σοφοί τεχνοκράτες που μπαινοβγαίνουν τόσον καιρό στα υπουργεία, εντέλλονται, αποφασίζουν, διατάζουν κόβουν, μαχαιρώνουν και απαγχονίζουν; Φορτώνουν τη δυστυχία μας σ' εμάς τους ίδιους! Φταίνε βέβαια κι αυτοί, αλλά φταίνε που δεν πρόβλεψαν πόσο απρόθυμοι θα ήμασταν να δεχτούμε περικοπές, απολύσεις, διάλυση του εργασιακού καθεστώτος, καταβύθιση στη φτώχεια, πρωτοφανή ανεργία, ανθρωποθυσίες και εν γένει τα μέτρα αφανισμού που επέβαλαν ομού με τους δικούς τους -ναι, ναι, τους δικούς τους- στην Αθήνα.

Χίλια πράγματα μπορεί να πει κανείς για την επιστημονική κουρελαρία, το ανεκδιήγητο ήθος, την ταξική ωμότητα και την υποτίμηση ενός λαού που αποπνέει ακόμα και η μυρωδιά αυτής της έκθεσης. Υπάρχει ωστόσο ένα συμπέρασμα, που λες κι έσπασε ο διάολος το ποδάρι του, είναι το συμπέρασμα του Σίμου, των επιφανών αναλυτών της Alpha Bank, και φυσικά του Σαμαρά: Αυτά παθαίνουμε όταν δεν καθόμαστε καλά. Όταν δεν παίρνουμε το φάρμακό μας, δεν χειροκροτούμε τον Κυριάκο με τις μετακινήσεις του, ρίχνουμε καφέδες στον Υγείας Άδωνη, κορυβαντιούμε για τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, μαζευόμαστε στην ΕΡΤ, κλείνουμε τα σχολεία. Κι από πάνω βγάζουμε αξιωματική αντιπολίτευση τον ΣΥΡΙΖΑ.
Τι να σου κάνει και το ΔΝΤ μπροστά σε μια τέτοια κατάσταση; Τέτοιες κοινωνικές και πολιτικές αντιδράσεις; Ως εκ τούτου ας φροντίσουμε τουλάχιστον στο μέλλον να είμεθα πιο προσεκτικοί. Διότι το μεν ΔΝΤ δεν πρόκειται άλλη φορά να υποεκτιμήσει (γαμάτη λέξη, ε;) τις αντιδράσεις μας. Αλλά κι εμείς ας μην υποεκτιμούμε τη ζημιά που κάνουμε αντιδρώντας. Πετάει το ΔΝΤ; Βρε πετάει, να μην έχουμε και χειρότερα...