Δε μας περισσεύουν δάκρυα και για τις τράπεζες...

Τρυπιο Ευρω...

Ο Γ. Στουρνάρας πειραματίζεται με την πολιτική, γι' αυτό και δεν έχει κατανοήσει ακόμα ότι ο κυνισμός είναι ωφέλιμος όταν μιλάς με τους φίλους σου τεχνοκράτες τού συστήματος, αλλά μπορεί να αποδειχθεί αυτοκαταστροφικός αν έχεις αναλάβει και θεσμικό ρόλο, όπως είναι αυτός του υπουργού Οικονομικών. Επομένως, όταν δηλώνει πως αν δεν αρθεί το "πάγωμα" των πλειστηριασμών των πρώτων κατοικιών θα καταστραφούν οι τράπεζες, εμμέσως αποκαλύπτει για ποιόν κόπτεται περισσότερο και ποιόν τοποθετεί σε δεύτερη μοίρα. Ενας πιο πεπειραμένος πολιτικός θα είχε την ίδια ακριβώς έγνοια, αλλά θα τη διατύπωνε με πιο κομψό τρόπο. Θα έλεγε, για παράδειγμα, πως η άρση της αναστολής πλειστηριασμών είναι μεν ένα επώδυνο μέτρο, αλλά αναγκαίο για τη συστημική σταθερότητα και, μακροπρόθεσμα, θα είναι προς το συμφέρον των πολιτών. Οπως κι αν έχει, η ουσία είναι μία: οι τεχνοκράτες και οι πολιτικοί τού συστήματος αντιμετωπίζουν τις τράπεζες όχι ως ανθρώπινο δημιούργημα, αλλά σα φυσικό φαινόμενο, όπως ο ήλιος, η βροχή και το χιόνι. Γι' αυτό και οι άνθρωποι οφείλουν να υποτάσσονται στις επιθυμίες τους γιατί σε διαφορετική περίπτωση δείχνουν αλαζονεία...

Προφανώς υπάρχουν κι αετονύχηδες που έχουν επωφεληθεί από το "πάγωμα" των πλειστηριασμών τής πρώτης κατοικίας κι έχουν βολευτεί με το να μην αποπληρώνουν τα δάνειά τους, μολονότι έχουν τα λεφτά για να το κάνουν. Δεν ξέρω αν αυτή είναι η πλειονότητα ή η μειονότητα, θα φανεί όμως με τον πιο αδίστακτο τρόπο από την 1η Ιανουαρίου, εφόσον η κυβέρνηση προχωρήσει στην άρση τού "παγώματος".
Αυτό που έχει σημασία είναι να απαλλαγούμε μια και καλή από τους στυγνούς εκβιασμούς των αρπακτικών-τραπεζιτών, οι οποίοι λατρεύουν τον καπιταλισμό όταν ενθυλακώνουν υπερκέρδη, αλλά ορκίζονται στο σοσιαλισμό όταν είναι να μοιραστούν τις ζημιές τους. Η ελληνική οικονομία, ακόμα και σε αυτό το παγκοσμιοποιημένο πλαίσιο που είναι υποχρεωμένη να κινείται, μπορεί όχι μόνο να επιβιώσει αλλά και να ανθίσει χωρίς τράπεζες. Σκεφτείτε, για παράδειγμα, αν τα περισσότερα από 100 δισεκατομμύρια ευρώ που έχουν κατευθυνθεί, άμεσα ή έμμεσα, στο εγχώριο χρηματοπιστωτικό σύστημα από το 2008 και μετά είχαν πάει κατευθείαν στους μικρομεσαίους, δίχως το νταβατζιλίκι των τραπεζιτών, πόσο διαφορετικά θα ήταν σήμερα τα πράγματα για όλους μας. Την επόμενη φορά, επομένως, που θα δείτε κάποιο υπουργό Οικονομικών να δακρύζει για μια τράπεζα, καλό είναι να έχετε υπόψη σας πού έχει γραμμένους όλους τους υπόλοιπους, ώστε και να αντιληφθείτε αν αυτή η κρίση είναι ελληνική ή συστημική...