Του Τάσου Τσακίρογλου, απο την Εφημεριδα των Συντακτων...
Θυμάστε εκείνη την περίφημη υπόθεση επί κυβέρνησης Καραμανλή με το «καρτέλ του γάλακτος», το οποίο συνδέθηκε με την «υπόθεση των κουμπάρων»; Αφορούσε τις «εναρμονισμένες πρακτικές» γαλακτοβιομηχανιών, οι οποίες λυμαίνονταν την αγορά και λεηλατούσαν το εισόδημα των καταναλωτών, αλλά και τον εκβιασμό που επιχείρησαν να ασκήσουν μέλη της Επιτροπής Ανταγωνισμού σε μία από τις γαλακτοβιομηχανίες αυτές, προκειμένου να αποφύγει η τελευταία ένα τσουχτερό πρόστιμο. Ηταν τότε στο μακρινό 2005, όταν άνοιξε για λίγο το καπάκι του οχετού που κυλά κάτω από την «ελεύθερη αγορά του ανταγωνισμού» και η δυσοσμία κατέκλυσε την ελληνική κοινωνία, κάτι που πυροδότησε την τότε έντονη σκανδαλολογία, αλλά και τα φληναφήματα του τότε πρωθυπουργού περί «μηδενικής ανοχής στη διαφθορά».
Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι και η Επιτροπή Ανταγωνισμού (υπό διάφορους υπουργούς Ανάπτυξης) ασχολήθηκε με «εναρμονισμένες πρακτικές» σε διάφορους κλάδους: τρόφιμα, ποτά, καύσιμα, τράπεζες κ.λπ. Αποτέλεσμα; Τα τελευταία στοιχεία τόσο της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής όσο και της αντίστοιχης ευρωπαϊκής (Eurostat) επιβεβαιώνουν ένα πράγμα: ότι βασικό δομικό πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας είναι πως αποτελεί μία από τις πλέον «καρτελοποιημένες» αγορές της Ευρώπης, με λίγα ολιγοπώλια ανά κλάδο να επιβάλλουν εξωφρενικές τιμές και να ξεζουμίζουν στην κυριολεξία τούς καταναλωτές. Σε μια περίοδο που οι μισθοί και οι συντάξεις έχουν καταβαραθρωθεί και η αγοραστική δύναμη των Ελλήνων έχει γυρίσει δεκαετίες πίσω, οι τιμές των βασικών προϊόντων (άλευρα, ζυμαρικά, αναψυκτικά, κρέας, σαπούνια, ηλεκτρική ενέργεια, καύσιμα) παραμένουν στα ύψη ή αυξάνονται.
Στην ουσία, και πέρα από τις πραγματικές στρεβλώσεις της ελληνικής αγοράς, η όλη υπόθεση είναι εξόχως πολιτική και αφορά τη (μη) βούληση των κυβερνήσεων να συγκρουστούν ή να περιορίσουν έστω την ασυδοσία των πολυεθνικών και εγχώριων επιχειρηματικών ομίλων που σαν σύγχρονοι μαυραγορίτες εξακολουθούν ακόμα και σήμερα να πλουτίζουν εις βάρος των πλέον ευάλωτων κοινωνικών ομάδων. Το πουλέν της νεοφιλελεύθερης ορθοδοξίας, Κωστής Χατζηδάκης, ο οποίος πιστώνεται την εκποίηση της Ολυμπιακής έναντι πινακίου φακής, ύστερα από αδιάλλακτο αγώνα ως ευρωβουλευτής στις Βρυξέλλες και υπουργός στην Αθήνα, με τα σημερινά θλιβερά αποτελέσματα για την κάποτε κραταιά εταιρεία, όπως και ο υφυπουργός Θ. Σκορδάς (πρώην γ.γ. Καταναλωτή) έχουν κάτι να πουν για το φαινόμενο αυτό;
Το δήθεν «αόρατο χέρι της αγοράς», όπως αποδεικνύει η οξεία οικονομική κρίση, το μόνο που ρυθμίζει είναι η εσωτερική υποτίμηση, με την απαξίωση του εργατικού δυναμικού και την αφαίρεση δικαιωμάτων στην Ελλάδα (και όχι μόνο), ενώ κάνει στην κυριολεξία τον τροχονόμο στις αθέμιτες πρακτικές των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και των τραπεζών και συγκαλύπτει (ταχυδακτυλουργικά) μια σκιώδη οικονομία, η οποία κινείται στις σκοτεινές ρωγμές του συστήματος, δηλαδή σ’ αυτό που έχει ονομαστεί «καπιταλισμός εκτός νόμου» (Marc Roche).
Κατά τα λοιπά, ο Ολι Ρεν επιμένει ότι «τα οικονομικά δεδομένα δείχνουν πως η προσέγγιση της εφαρμογής πολιτικών λιτότητας και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων έχει αποτέλεσμα»!;
Θυμάστε εκείνη την περίφημη υπόθεση επί κυβέρνησης Καραμανλή με το «καρτέλ του γάλακτος», το οποίο συνδέθηκε με την «υπόθεση των κουμπάρων»; Αφορούσε τις «εναρμονισμένες πρακτικές» γαλακτοβιομηχανιών, οι οποίες λυμαίνονταν την αγορά και λεηλατούσαν το εισόδημα των καταναλωτών, αλλά και τον εκβιασμό που επιχείρησαν να ασκήσουν μέλη της Επιτροπής Ανταγωνισμού σε μία από τις γαλακτοβιομηχανίες αυτές, προκειμένου να αποφύγει η τελευταία ένα τσουχτερό πρόστιμο. Ηταν τότε στο μακρινό 2005, όταν άνοιξε για λίγο το καπάκι του οχετού που κυλά κάτω από την «ελεύθερη αγορά του ανταγωνισμού» και η δυσοσμία κατέκλυσε την ελληνική κοινωνία, κάτι που πυροδότησε την τότε έντονη σκανδαλολογία, αλλά και τα φληναφήματα του τότε πρωθυπουργού περί «μηδενικής ανοχής στη διαφθορά».
Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι και η Επιτροπή Ανταγωνισμού (υπό διάφορους υπουργούς Ανάπτυξης) ασχολήθηκε με «εναρμονισμένες πρακτικές» σε διάφορους κλάδους: τρόφιμα, ποτά, καύσιμα, τράπεζες κ.λπ. Αποτέλεσμα; Τα τελευταία στοιχεία τόσο της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής όσο και της αντίστοιχης ευρωπαϊκής (Eurostat) επιβεβαιώνουν ένα πράγμα: ότι βασικό δομικό πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας είναι πως αποτελεί μία από τις πλέον «καρτελοποιημένες» αγορές της Ευρώπης, με λίγα ολιγοπώλια ανά κλάδο να επιβάλλουν εξωφρενικές τιμές και να ξεζουμίζουν στην κυριολεξία τούς καταναλωτές. Σε μια περίοδο που οι μισθοί και οι συντάξεις έχουν καταβαραθρωθεί και η αγοραστική δύναμη των Ελλήνων έχει γυρίσει δεκαετίες πίσω, οι τιμές των βασικών προϊόντων (άλευρα, ζυμαρικά, αναψυκτικά, κρέας, σαπούνια, ηλεκτρική ενέργεια, καύσιμα) παραμένουν στα ύψη ή αυξάνονται.
Στην ουσία, και πέρα από τις πραγματικές στρεβλώσεις της ελληνικής αγοράς, η όλη υπόθεση είναι εξόχως πολιτική και αφορά τη (μη) βούληση των κυβερνήσεων να συγκρουστούν ή να περιορίσουν έστω την ασυδοσία των πολυεθνικών και εγχώριων επιχειρηματικών ομίλων που σαν σύγχρονοι μαυραγορίτες εξακολουθούν ακόμα και σήμερα να πλουτίζουν εις βάρος των πλέον ευάλωτων κοινωνικών ομάδων. Το πουλέν της νεοφιλελεύθερης ορθοδοξίας, Κωστής Χατζηδάκης, ο οποίος πιστώνεται την εκποίηση της Ολυμπιακής έναντι πινακίου φακής, ύστερα από αδιάλλακτο αγώνα ως ευρωβουλευτής στις Βρυξέλλες και υπουργός στην Αθήνα, με τα σημερινά θλιβερά αποτελέσματα για την κάποτε κραταιά εταιρεία, όπως και ο υφυπουργός Θ. Σκορδάς (πρώην γ.γ. Καταναλωτή) έχουν κάτι να πουν για το φαινόμενο αυτό;
Το δήθεν «αόρατο χέρι της αγοράς», όπως αποδεικνύει η οξεία οικονομική κρίση, το μόνο που ρυθμίζει είναι η εσωτερική υποτίμηση, με την απαξίωση του εργατικού δυναμικού και την αφαίρεση δικαιωμάτων στην Ελλάδα (και όχι μόνο), ενώ κάνει στην κυριολεξία τον τροχονόμο στις αθέμιτες πρακτικές των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και των τραπεζών και συγκαλύπτει (ταχυδακτυλουργικά) μια σκιώδη οικονομία, η οποία κινείται στις σκοτεινές ρωγμές του συστήματος, δηλαδή σ’ αυτό που έχει ονομαστεί «καπιταλισμός εκτός νόμου» (Marc Roche).
Κατά τα λοιπά, ο Ολι Ρεν επιμένει ότι «τα οικονομικά δεδομένα δείχνουν πως η προσέγγιση της εφαρμογής πολιτικών λιτότητας και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων έχει αποτέλεσμα»!;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου