Πόθεν το αίσχος?

my pillow book...

Μέρες τώρα βοούν τα κοινωνικά δίκτυα σε συγχορδία με τα μέσα μαζικής εξαπάτησης, σχετικά με το «πόθεν έσχες» κάποιων ευκατάστατων βουλευτών της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Έχουν πάρει φωτιά τα πληκτρολόγια προς επίρρωση της πρότασης ότι  προτιμούμε να ασχολούμαστε με τα ελάσσονα και όχι με τα μείζονα... Χύνονται τόνοι μελάνης και σάλιου υπέρ του ενός ή κατά του άλλου. Χύνονται μαζί και αρκετά δάκρυα λύπης, ειλικρινά πολλές φορές δάκρυα, για την τιμή της «αριστεράς» που διακυβεύεται.

Αν είναι καλό ή κακό, ηθικό ή ανήθικο, να επενδύουν τον νόμιμα αποκτημένο και φορολογημένο πλούτο τους αυτοί οι βουλευτές σε εταιρείες των οποίων ο σκοπός, οι στρατηγικές ή οι δραστηριότητες αποβαίνουν εις βάρος των λαών -μαζί και του ελληνικού λαού- ασφαλώς είναι ένα στοιχείο που οφείλουν να το κρίνουν οι ψηφοφόροι τους, όταν φτάσει η ώρα των εκλογών και η στιγμή της σταυροδοσίας.

Όμως θα εντοπιζόταν σε αυτό το σημείο η πραγματική ουσία του θέματος, μόνο αν  ζούσαμε σε εποχές ρόδινες, σε εποχές κοινωνικής ευμάρειας και προπάντων σε ένα κράτος δικαίου.

Όμως ζούμε σε εποχές ζόφου, σε εποχές κοινωνικής ανέχειας και προπάντων σε ένα κράτος αδίκου.

Ζούμε σε ένα κράτος που μόνο οι αφελείς πιστεύουν ότι η δικαστική είναι ανεξάρτητη από την νομοθετική εξουσία.

Ζούμε σε ένα κράτος που χρειάστηκαν δώδεκα-τόσα χρόνια για να παραγραφούν τα αδικήματα λαθρεμπόρων καυσίμων και μάλιστα σε μια στιγμή που κάποιοι οικονομικά εξαντλημένοι συμπολίτες μας πεθαίνουν δίπλα σε μισόσβηστα μαγκάλια, με την αιτιολογία ότι πρέπει να παταχθεί το λαθρεμπόριο καυσίμων. 

Ζούμε σε ένα κράτος που οι αθωωμένοι λαθρέμποροι καυσίμων, με το προϊόν του αδικαιολόγητου πλουτισμού τους, αγοράζουν αντί πινακίου φακής κερδοφόρους δημόσιους οργανισμούς.

Ζούμε σε ένα κράτος που χρειάστηκαν δεκατέσσερα-τόσα χρόνια για να αθωωθούν όλοι, όσοι κατά τον νόμο κατηγορήθηκαν για την χειραγώγηση χρηματιστηριακών τίτλων. Μια απάτη που προκάλεσε τη μεγαλύτερη στην ιστορία αυτού του τόπου, αναίμακτη μεταφορά πλούτου από τους φτωχότερους στους πλουσιότερους. Ας πρόσεχαν οι φτωχότεροι, όπως παρατήρησε και ο πρωθυπουργός εκείνης της εποχής, ο ίδιος που παρότρυνε τους ανόητους να αυγατίσουν τις οικονομίες τους, παίζοντας τες στο χρηματιστήριο. Ας πρόσεχαν, θα είχε σκεφθεί και ο τότε διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, που την εποχή εκείνη ενέκρινε και ενθάρρυνε, κατά παράβαση της κοινής οικονομικής λογικής, τη απρόσκοπτη δανειοδότηση των επίδοξων τζογαδόρων.

Ζούμε σε ένα κράτος που όταν του χρειάστηκαν αποδιοπομπαίοι τράγοι, προκειμένου να εκτονώσει κάπως την οργή των οικονομικά κατεστραμμένων, των κοινωνικά αποκλεισμένων και των άλλων αναξιοπαθούντων ημέτερων, δεν του χρειάστηκε παρά μόνο να αμολήσει τους υπάλληλους-εισαγγελείς του με την εντολή να ξύσουν λίγο την επιφάνεια των πραγμάτων και να στείλουν ένα σφέτερο πολιτικό ράκος στη φυλακή.

Ζούμε σε ένα κράτος που αποφάνθηκε -δια της κοινοβουλευτικής του πλειοψηφίας- ότι καλώς έχουν εκταμιευθεί κολοσσιαία ποσά από τα δημόσια ταμεία, με αντάλλαγμα μερικά κουφάρια υποβρυχίων που σαπίζουν σε μια ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη που τη σκιάζει η ανεργία και την πλακώνει η απελπισία.

Ζούμε σε ένα κράτος που έχει στα χέρια του αναρίθμητες λίστες με πολιτικούς αγύρτες και επίορκους. Αναρίθμητες λίστες! Νεότερες λίστες και πολύ παλιότερες λίστες…

Μέσα σε αυτές τις λίστες, ασφαλώς, βρίσκονται πολλά σπουδαία ονόματα. Τα ονόματα όλων εκείνων των πολιτικών «ταγών» που με τις πράξεις και τις παραλείψεις τους οδήγησαν την Ελλάδα κι όλους εμάς στα σημερινά τα χάλια. 

Τα ονόματα αυτών που τόσα χρόνια υποβάλλουν «πόθεν έσχες». Μόνο που πάντα ασχολούμασταν με το δηλωθέν «έσχες» και ποτέ με το «πόθεν».

Κυρίως δεν ασχολούμαστε ποτέ με το αδήλωτο «έσχες» αυτών των Ολετήρων. Κι όμως, όπως απέδειξε περίτρανα η υπόθεση του Ωραίου Μπρούμελ, θα αρκούσε μια ματιά στα κιτάπια των πτωχών μας τραπεζών και στα διάσπαρτα χειρόγραφα υποθηκοφυλακεία της ελληνικής επικράτειας για να αποκαλυφθεί η αναίδεια αυτών που μπήκαν στην πολιτική αρένα ρακένδυτοι για να βγουν βαθύπλουτοι.

Πόθεν το αίσχος? Από την αναισχυντία των Ολετήρων κυβερνώντων ή από την αβελτηρία των υποφαινομένων κυβερνώμενων?