Ο Σύμβουλος του Μπαρόζο έπαθε ‘Τσίπρα’...

Apostolis Fotiadis....

Πριν από μερικές μέρες σε συνέδριο στο κέντρο της Αθήνας, ο οικονομολόγος Φιλίπ Λεγκραίν, μέλος του Γραφείου Πολιτικής Ανάλυσης (ΒΕPA), συμβουλευτικού οργάνου προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ετοιμάζεται να ξεκινήσει την ομιλία του σχετικά με την οικονομική κρίση: «Όσα θα πω στη συνέχεια τα λέω ως άτομο και όχι με την ιδιότητα του συμβούλου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Πριν από μια εβδομάδα παραιτήθηκα». Άλλη μια χαμένη ευκαιρία να ακούσουμε ποια είναι τα επίκαιρα επιχειρήματα υπέρ της λιτότητας στις Βρυξέλλες. Έστω όμως, τα πρώτα δύο λεπτά, ο ομιλητής αποδεικνύεται ιδιαίτερα οξυδερκής. Και ξαφνικά λέει «στη διάρκεια της κρίσης το ΔΝΤ και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα διέσωσαν τις τράπεζες, όχι την Ελλάδα, αυτό ήταν το επίτευγμα των φορέων χάραξης πολιτικής»… δεύτερη έκπληξη, ο πρώην σύμβουλος όχι μόνο παραιτήθηκε αλλά έχει πάθει και «Τσίπρα».

Τα επόμενα είκοσι λεπτά ακολουθεί η πιο καταιγιστική αποδόμηση των πολιτικών δομικής αναπροσαρμογής που εφαρμόστηκαν τα τέσσερα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη.

Η αλήθεια είναι, υποστηρίζει ο Λεγκραίν, «ότι η πλήρης στροφή στην λιτότητα ξεκίνησε πριν από την ραγδαία άνοδο των επιτοκίων.
Και ήταν αυτή η επιλογή που προκάλεσε πανικό στις αγορές. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα μπορούσε και έπρεπε να ελέγξει αυτό τον πανικό».

Η απόφαση της να μην επέμβει για να μην αμφισβητηθεί η ανεξαρτησία του οργάνου από την εμπλοκή του σε εθνικές προτεραιότητες ήταν ψευδεπίγραφη. «Η επιμονή της ΕΚΤ στη διατήρηση της ανεξαρτησίας της ήταν αποτέλεσμα αιχμαλωσίας της από τις γερμανικές πολιτικές».

«Η ευρωζώνη έχει χαλαρώσει παντού τις πολιτικές λιτότητας εκτός από την Ελλάδα. Συνεχίζοντάς την απλώς αναβάλουμε το αναπόφευκτο με τεράστιο κόστος… Η Ελλάδα πρέπει να αναπροσαρμόσει τα ενυπόθηκα δάνεια, να ανασκευάσει (ο ευγενικός όρος αντί για «να πτωχεύσει») τα χρέη της και να γίνει αποδέκτης μεγάλων ξένων επενδυτικών κεφαλαίων. Να αποσύρει τους φόρους από την εργασία και την ακίνητη περιουσία προς τα κινητά κεφάλαια. Το εναλλακτικό σενάριο είναι μακρά οικονομική στασιμότητα, κοινωνική παρακμή και πολιτική οπισθοδρόμησης».

Επίλογος: Μερικές γενικόλογες ερωταπαντήσεις και τέλος. Για τον ελληνικό δημόσιο διάλογο το γεγονός ότι ο σύμβουλος του Μπαρόζο ήρθε στην Αθήνα λίγες μέρες αφού παραιτήθηκε και διέλυσε την πολιτική της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, καταγγέλλοντας τον γερμανικό ηγεμονισμό, ήταν και είναι ένα μη-γεγονός.

Κάτι όμως πρέπει να σημαίνει το ότι το μέτωπο της λιτότητας ρηγματώνεται τόσο βαθιά την ώρα που η Μέρκελ κραδαίνει ένα μπουκέτο λουλούδια κατά την ορκωμοσία της τρίτης θητείας της. Υπάρχει ένα κενό στην εξιστόρηση της κρίσης, το οποίο ο σύμβουλος του Μπαρόζο φαίνεται να γνωρίζει καλά.

Στην αποστροφή του Λεγκραίν ουσιαστικά κρύβεται μια παραδοχή ότι εάν η Γερμανία και η ΕΚΤ πυροδότησαν το μέγεθος της κρίσης, τότε δεν έχουν δουλέψει απαραίτητα για να λύσουν τα προβλήματα στην Ευρωζώνη και την Ελλάδα. Είτε έκαναν τεράστια λάθη ή εν γνώσει τους διαχειρίστηκαν τα πράγματα οδηγώντας τα εκεί που τους συνέφερε. Στην ιστορία αυτή δεν υπάρχει διάσωση της Ελλάδας, υπάρχει συμφέρον να διασωθούν οι Ευρωπαϊκές τράπεζες από την κατάρρευση τα πρώτα δύο χρόνια και να θωρακιστεί η Ευρώπη από μια ενδεχόμενη ελληνική κατάρρευση, κάτι για το οποίο η Ελλάδα συνεργάσθηκε.

Πως έγιναν αυτές οι επιλογές για το μέλλον μιας ολόκληρης ηπείρου; Όπως λέει το προσχέδιο έκθεσης της Επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου για την διαχείριση της κρίσης στην Ευρωζώνη, έγιναν με «έλλειψη διαφάνειας» και «επιστημονική ανεπάρκεια». Επίσης με «έλλειψη νομικής βάσης στη σύσταση της τρόικας», και αμφισβητούμενη ορθότητα «της επιλογής της Κομισιόν να μετέχει στην τρόικα, όντας ταυτόχρονα και θεσμικό όργανο της Ευρωπαϊκής Ένωσης».

Θεσμικές επιλογές βασισμένες πάνω σε ιδεοληψίες και μυθεύματα. Μόνο εάν κάποιος αντιλαμβανόταν το μέγεθος της διαφθοράς πάνω στην οποία στηρίζεται το γερμανικό θαύμα, θα μπορούσε να αντιληφθεί και τη χυδαιότητα του ηθικισμού που εμπεριείχε ο τιμωρητικός χαρακτήρας λιτότητας που επέβαλε ο γερμανικός ηγεμονισμός στην Ευρωζώνη. Αντ’ αυτού, η εγχώρια ετερόφωτη διανόηση αφοσιώθηκε στο οριενταλιστικό αυτομαστίγωμα, ζητώντας ευρωπαϊκή άφεση αμαρτιών. Θεωρώντας ότι αυτό είναι στην πραγματικότητα υγιής Ευρωπαϊσμός.

Ενδεικτικά: Πως αυτή η κυβέρνηση σώζει τη χώρα με την βοήθεια της Τρόικας.

Στην ιστορία αυτή δεν λύθηκε το μεγάλο πρόβλημα της Ελλάδας, το οποίο δεν ήταν ούτε το έλλειμμα ούτε το χρέος, αλλά η πολιτική συνθήκη που τα δημιούργησε. Ενώ η χώρα εφαρμόζει μεταρρυθμίσεις που βυθίζουν την οικονομία στην ύφεση και φορολογική πολιτική που καταστρέφει τα μεσαία στρώματα, οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν αντιλαμβάνονται τίποτα το ανήθικο στο να συνεργάζονται σε αυτό το παραμύθι με μια βαθιά διεφθαρμένη εγχώρια κυριαρχία, η οποία συνεχίζει να κάνει πλιάτσικο μέσα στα ερείπια επικαλούμενη τον ηθικό σωφρονισμό μιας κοινωνίας.

Λίγο από το πλιάτσικο μέσα στα ερείπια

Αρχές του 2013 νομοθετούνται φορολογικοί συντελεστές για επιχειρηματίες στο 10% από 25%. Ενώ για τους μισθωτούς ξεκινούν από 26%. Σε αυτό πρέπει να συνυπολογιστεί ότι τα κέρδη των πρώτων προέρχονται πια σχεδόν αποκλειστικά από τις περικοπές μισθών των δεύτερων.

Την ίδια περίοδο περνά ο Ν. 4110/2013 με τον οποίο «εξαιρετικά απαλλάσσονται από το φόρο κληρονομιών οι μεταβιβάσεις πλοίων, μετοχών ή μεριδίων ημεδαπών ή αλλοδαπών εταιρειών που έχουν στην ιδιοκτησία τους πλοία υπό ελληνική ή ξένη σημαία άνω των χιλίων πεντακοσίων (1.500) κόρων ολικής χωρητικότητας καθώς και των μετοχών ή μεριδίων εταιρειών χαρτοφυλακίου (holding companies)». Πράγματι εξαιρετικά, έκτακτα!

Τον Νοέμβριο η κυβέρνηση παραχωρεί τις τηλεοπτικές άδειες στους καναλάρχες δια παντός, με διάταξη θαμμένη σε νομοσχέδιο του Υπουργείου Υγείας, παρακάμπτοντας τον διαγωνισμό για την χορήγηση τηλεοπτικών αδειών και χαρίζοντάς τους περίπου 300 εκατομμύρια ευρώ.

Αρχές Δεκεμβρίου η ‘Τράπεζα του Προβόπουλου’, που κάποιοι συνεχίζουν να αποκαλούν Τράπεζα της Ελλάδος, ανακαλεί τις άδειες των συνεταιριστικών τραπεζών «Δυτικής Μακεδονίας», «Δωδεκάνησου» και «Εύβοιας» επειδή στο χρονικό περιθώριο 8 ημερών εξασφάλισαν 11 εκ για ανακεφαλαιοποίηση αντί για 20 που τους ζητήθηκε. Στις συστημικές τράπεζες δόθηκαν 28 δις, στις συνεταιριστικές ούτε μια μέρα παραπάνω. Δεδομένου ότι οι λεγόμενες συστημικές είναι ουσιαστικά δεσμευμένες από την Τρόικα να μην διευρύνουν το δανεισμό τους μέχρι το 2016, ο θεσμός των συνεταιριστικών θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για να ενισχυθεί έστω και περιορισμένα η περιφερειακή ανάπτυξη (αυτή για την οποία κλαίνε και οδύρονται ο Σαμαράς και ο Στουρνάρας). Αντ’ αυτού απαξιώνονται, οι πιστωτικές τους υποχρεώσεις εκκαθαρίζονται και το ζεστό ρευστό από τις καταθέσεις πάει στις συστημικές τράπεζες (συγκεκριμένα σε αυτή την περίπτωση στην Alpha η οποία δεν παίρνει ούτε καν τα ενήμερα δάνεια).

Στα ψιλά του νομοσχεδίου για τον Φόρο Ακίνητης Περιουσίας που μονιμοποιεί το χαράτσι, στο Άρθρο 38, παράγραφο 7β προβλέπεται απαλλαγή για τον ειδικό διαχειριστή της ΕΡΤ Γκίκα Μάναλη από κάθε αστική, ποινική ή άλλη ευθύνη έναντι τρίτων. Σε άλλο σημείο μετατίθεται για ένα χρόνο και για πέμπτη φορά η εφαρμογή της διάταξης που αφορά στην επιβολή του ειδικού φόρου 20% στις διαφημίσεις που προβάλλονται από την τηλεόραση.

Όλα για την Ευρώπη, πoια όμως;

Όλα αυτά και άλλα πολλά έχουν γίνει με την σύμφωνη γνώμη της Τρόικας και τον προϊσταμένων της για την διάσωσή μας. Την διάσωση δηλαδή του κλειστού νεποτίστικου συστήματος εξουσίας που δημιουργεί θεσμούς υπεξαίρεσης του δημόσιου πλούτου και μετά διορίζει, ταΐζει και τάζει εξασφαλίζοντας κοινωνική ηθική συνενοχή και ανοχή. Χυδαία ταξικότητα μασκαρεμένη σε Ευρωπαϊσμό.

Ήταν  λοιπόν η Τρόικα, οι Γερμανοί, η ΕΚΤ και η Επιτροπή, οι εκφραστές του υγιούς Ευρωπαϊσμού, που θα μας διέσωζαν; Και είμαστε εμείς οι καθυστερημένοι, διεφθαρμένοι, οπισθοδρομικοί απολογητές μιας Ελλάδας του χθες; Σίγουρα ο κύριος Λεγκραίν θα είχε να πει κάτι και για αυτό.