Οι φίλοι είναι το χνάρι σου...

ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ ΙΩΑΝΝΟΥ, απο την Ελευθεροτυπια...

ΘΥΜΑΜΑΙ Χριστούγεννα λογιών λογιών. Η αλήθεια είναι πως από τα σαράντα, που θα θα έπρεπε να έχω μνήμες, δεν ξέρω αν μπορώ να ξεπεράσω τα δέκα. Λένε πως μόνο όταν χρειαστεί τα θυμάσαι, ή όταν ένας έμπειρος «ανακριτής» σε αναγκάσει να ζωντανέψεις μνήμες που δεν είχες κανένα λόγο να τις διατηρείς ζωηρές.

Κάτι παιδικά, μαθητής Δημοτικού, τα τρία Χριστούγεννα του στρατού, και τα σημαντικά πρώτα με τους οριστικά δικούς μου ανθρώπους. Και ένα στη Νέα Υόρκη, πριν παρουσιαστώ στο στρατό, στην Τρίπολη, όπου είπα να παίξω με την αντοχή μου στις απότομες αλλαγές, από το λούνα παρκ στο ορυχείο...
Παλιότερα, στα γιορτινά τραπέζια μετρούσα ανθρώπους. Δεν μπορούσα να ελευθερωθώ από τη μαύρη λεζάντα που έβλεπα πάνω από τα κεφάλια μας. «Για πόσο ακόμα; Και του χρόνου μαζί; Ολοι;». Τώρα σταμάτησα να το κάνω. Δεν έχει νόημα να φοβάσαι κάτι που θα γίνει έτσι κι αλλιώς. Ούτε να επιμερίζεις τα βασικά στοιχεία του κράματος. Να διαχωρίζεις τη λύπη από τη χαρά και να την πολεμάς χωριστά. Είναι σαν τα τραγούδια. Δεν έχει νόημα να τα τεμαχίζεις και να λες ωραίοι στίχοι, αδιάφορη μουσική, μέτρια ερμηνεία. Είναι αυτό που είναι και είναι ένα. Take it or leave it.
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ έβγαιναν και οι δίσκοι, από Ελλάδα και εξωτερικό. Η εορταστική αγορά συγκέντρωνε όλο το αίμα του πλεονάσματος της αγοραστικής δύναμης και η μουσική διεκδικούσε το μερίδιό της. Ηταν τότε που περιμέναμε τα καινούργια τραγούδια σαν μωρά το γάλα. Μόνο η μουσική ημέρευε τα «κλάματά» μας. Ηταν γεγονότα οι κυκλοφορίες των δίσκων. Κυνηγούσαμε την τροφή μας. Υστερα ήρθε η κατανάλωσή της. Οπως σε όλα. Απονευρώθηκε το ένστικτο του κυνηγού, υποχώρησαν και οι τσακωμοί μας γύρω από κάτι απίστευτα θέματα που προέκυπταν ακόμη και από τον τρόπο παιξίματος του μπασίστα!

Δεν νοσταλγώ, δεν ξέρω πώς γίνεται. Τίποτα δεν αντέχει να συγκριθεί με το παρόν σου, εκτός αν έχεις αποφασίσει να ζήσεις στο παρελθόν. Ομως τα Χριστούγεννα πάντα ήταν ένας καλός βιότοπος των αναμνήσεων. Και των λογαριασμών. Και ενός προχωρήματος που δεν αποτιμάται με ακρίβεια, αλλά είναι ορατό πολύ εύκολα.
Το βλέπεις στις παρέες σου. Αν εξαιρέσεις τους σταθερούς συγγενείς, πόσοι από τους φίλους που θα ανταλλάξετε επισκέψεις, κρασιά και γέλια είναι οι ίδιοι που ήταν πριν από είκοσι, δέκα ή και πέντε χρόνια; Ποιοι είναι όλοι αυτοί και πού είναι πια όλοι εκείνοι; Από αυτούς συνήθως βλέπεις πού είσαι κι εσύ. Από το με ποιους. Κρατιέσαι από εσένα και από τον προσωπικό σου μηχανισμό που ελάχιστα αλλάζει με τα χρόνια, αλλά οι παρέες των φετινών Χριστουγέννων είναι το χνάρι σου σήμερα. Και έτσι πρέπει να γίνεται. Να υπάρχουν μκρές ή μεγάλες ρωγμές στην περίμετρό σου, για να μπαινοβγαίνει κόσμος. Αέρας.
ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ σε όλους. Και πάντα η ίδια επωδός. Εκεί που θέλεις, με εκείνους που επέλεξες.