“Κοίτα, Εμπενίζερ, έρχεται η ανάπτυξη!”
“απονενοημένο διάβημα”: 268. Από όλους τους όρους αναζήτησης που έχουν οδηγήσει κάποιον στο blog που διαβάζετε αυτή τη στιγμή, αυτός είναι ο πιο δημοφιλής.Αν μπορούμε να τον πούμε έτσι. “Δημοφιλής”…
“απονενοημένο”: 123. Σε κάθε δυνατή παραλλαγή.
“απονενοημένο διαβημα”: 28. Με τόνο ή χωρίς.
“απονενοημενο διαβημα”: 27, Σχεδόν κάθε μέρα. Ένα ή δύο “hits”.
“απονενοημενο”: 18. To blog μου στοίχειωσε.
Το άρθρο που έκανε τη “ζημιά” ήταν το ομώνυμο Απονενοημένο Διάβημα, το οποίο ήταν αφιερωμένο στην αυτοκτονία-διαμαρτυρία του 77χρονου συνταξιούχου στο Σύνταγμα τον Απρίλη του 2012. Όπως έγραφα κι εκεί, “απονενοημένο διάβημα” σημαίνει “απεγνωσμένη διαμαρτυρία”.
“απενενοημενο διαβημα”: 6. Έστω κι ανορθόγραφα.
“απονενοημενο διάβημα”: 4. Πάνω από 500 αναζητήσεις συνολικά μέσα σε ενάμιση χρόνο.
Κάποιος, σχεδόν κάθε μέρα, έψαξε στο Internet να μάθει τι σημαίνει αυτή η έκφραση και κατέληξε στους “Καιρούς”. Πόσοι άλλοι, άραγε, βρήκαν την απάντηση σε λεξικά ή σε άλλα ιστολόγια; Σίγουρα χιλιάδες.
Και αυτό σημαίνει πως χιλιάδες άνθρωποι ενδιαφέρθηκαν. Να μάθουν τι σημαίνει. Να μάθουν τι συμβαίνει. Σε πείσμα του κουκουλώματος που επιβάλλουν τα “ανεξάρτητα” ιδιωτικά κανάλια, τα οποία σπανίως αναφέρονται στις αυτοκτονίες και όταν το κάνουν προωθούν τη γραμμή του μεμονωμένου περιστατικού ή της απαξίωσης του εκάστοτε αυτόχειρα. Ίσως να τα έφαγε στα χαρτιά, ίσως να του τα έφαγαν τα παιδιά του. Ίσως να είχε ψυχολογικά προβλήματα. Ίσως να ήταν περιθωριακός, όπως αυτοί που ψάχνουν φαγητό στα σκουπίδια. Έτσι λένε στα ΜΜΕ.
Το γεγονός ότι σταδιακά όλη η χώρα περιθωριοποιείται, το ότι τα ψυχικά νοσήματα αυξάνουν γεωμετρικά, το ότι καρδιακά και εγκεφαλικά επεισόδια σαρώνουν ολοένα και νεότερους ανθρώπους, το ότι οι άνεργοι και οι άστεγοι αυξάνονται καθημερινά είναι πράγματα που σπανίως αναφέρονται στα δελτία ειδήσεων.
“Τι σε έπιασε, άνθρωπε, παραμονιάτικα και θες να μας μαυρίσεις την ψυχή με τις αυτοκτονίες;” θα αναρωτηθείτε δικαίως. Υπάρχει λόγος. Σας γράφω για το στοίχειωμα αυτό παραμονή Πρωτοχρονιάς γιατί είναι το φάντασμα της χρονιάς που πέρασε, της προηγούμενης από αυτήν και της πρόπροηγούμενης, από τότε που ξεκίνησε αυτή η κρίση και η απελπισία που τη συνοδεύει. Το φάντασμα δε θέλει να μας τρομάξει (μόνο), αλλά να μας ξυπνήσει σαν τον Εμπενίζερ Σκρουτζ την ημέρα των Χριστουγέννων.
Να μας ξυπνήσει για να δούμε το 2014 με άλλο μάτι. Όταν περάσουν οι γιορτές και χωνέψουμε (όσοι από εμάς φάγαμε) πρέπει να επανέλθουμε στην πραγματικότητα.
Και η πραγματικότητά μας δεν είναι χαρούμενη, σαν εκείνη του ήρωα του Ντίκενς, που άνοιξε τα παραθυρόφυλλα και άρχισε να μοιράζει δώρα και γαλοπούλες. Μπορεί όμως να γίνει καλύτερη σε βάθος χρόνου και σίγουρα δεν αναφέρομαι στα όνειρα θερινής νυκτός τα οποία “πουλάει” ο θίασος που περνιέται για κυβέρνηση.
Το θετικό από τη συνεχιζόμενη τραγωδία, είναι ότι ξαναβρίσκουμε την αλληλεγγύη μας. Όχι την κακώς εννοούμενη αλληλεγγύη των συντεχνιών, την “ομερτά” μπροστά σε παρανομίες και αδικίες που διέπρατταν συνάδελφοι, τη συνενοχή. Μιλώ για την πραγματική αλληλεγγύη μεταξύ ανθρώπων που περνούν δύσκολες εποχές, όλοι μαζί.
Αυτή η αλληλεγγύη είναι απαραίτητη, αλλά μπορεί ταυτόχρονα να γίνει προϊόν εκμετάλλευσης. Η αλληλεγγύη δεν πρέπει, ούτε μπορεί να αντικαταστήσει το κοινωνικό κράτος, ούτε να δώσει άλλοθι στην κυβέρνηση για να συνεχίσει τις περικοπές από εκεί που την παίρνει. Η ύπαρξή της είναι επιβεβλημένη, αλλά πρέπει να συνοδεύεται από τη συνείδηση του ρόλου της και από τη συνειδητοποίηση της απουσίας του κράτους.
Με άλλα λόγια, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να πιστέψουμε ότι αυτή η πολιτική είναι δίκαιη, σωστή ή αποτελεσματική. Γιατί αν ήταν δε θα θρηνούσαμε τόσα θύματα.
Ας μην ευχηθούμε, λοιπόν, να είναι καλό το 2014. Καλύτερα να το κάνουμε εμείς έτσι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου