του Τακη Κατσιμαρδου, απο το Εθνος...
Μετά από τέσσερα χρόνια μνημονιακής θύελλας τι μπορεί να κυοφορεί η νέα χρονιά; Στο ερώτημα, βεβαίως, δεν υπάρχει μια μόνο απάντηση. Επειδή είναι πολυσύνθετο, εξαρτάται από πολλούς συμπλεκόμενους παράγοντες και κυρίως τις κοινωνικές δυναμικές και την πολιτική τους έκφραση. Παρά το γεγονός, όμως, ότι ισχύει εδώ, όπως στον μικρόκοσμο, η αρχή της απροσδιοριστίας, ας επιχειρήσουμε ένα «τεστ εγκυμοσύνης».
Ας δεχτούμε ότι οι «εξετάσεις» με τις κυβερνητικές προδιαγραφές υγείας είναι θετικές. Ετσι, αναφέροντας μόνο δύο δείκτες, το ακαθάριστο εθνικό προϊόν αυξάνεται το 2014 κατά 0,5% και η ανεργία μειώνεται 1%. Ας προσθέσουμε ότι επιβεβαιώνεται το περίφημο «πλεόνασμα», η Ελλάδα απαλλάσσεται από το υπάρχον μνημόνιο και «βγαίνει» στις αγορές.
Τι σημαίνει αυτό; Από τα 40-50 δισ. που έχουν χαθεί από το ΑΕΠ ως τώρα, αναπληρώνεται λιγότερο από 1 δισ. Επιπλέον, η επίσημη ανεργία μειώνεται από 1,345 σε 1,333 εκατ. πολίτες. Με βάση τα αποτελέσματα αυτά, που κινούνται στα όρια του στατιστικού λάθους και διαμορφώνονται υπό προϋποθέσεις, επιβεβαιώνεται μια άλλη αρχή. Αυτή της αντιστοιχίας. Η νέα χρονιά θα είναι περίπου ίδια με την παλιά για την καθημερινότητα.
Σ΄ ένα δεύτερο επίπεδο, ας δεχθούμε ότι πράγματι δεν ενσκήπτει άλλο «μνημόνιο», τακτοποιείται «μαγικά» η βιωσιμότητα του δημόσιου χρέους, δεν συνάπτεται νέο άλλο δάνειο, ούτε αναλαμβάνει την άσκηση πολιτικής καινούργια τρόικα. Κατασκευάζεται, δηλαδή, μια νέα μεγάλη ιδέα. Ψευδής καθ΄ όλα, αφού η επιτήρηση (διάβαζε εκχώρηση κυριαρχίας), πέραν της θεσπισμένης λιτότητας για όλα τα κράτη της ευρωζώνης, είναι παρούσα μέχρι την αποπληρωμή του 75% του δημόσιου χρέους. Εν ισχύι σε κάθε προβλεπτό μέλλον η χώρα έχει την «τρόικά» της.
Σ΄ ένα τρίτο επίπεδο τώρα, ας υποθέσομε ακόμη ότι αρχίζει να δανείζεται ξανά από τις αγορές. Οπως είναι σήμερα η χώρα, αυτό σημαίνει, σε τελευταία ανάλυση, ότι ξαναμπαίνει στον ίδιο παλιό κύκλο (δάνεια για να πληρώνονται τα δάνεια). Ολα, λοιπόν, γίνονται για να ξαναρχίσουν πάλι από την αρχή! Με μοναδική ριζική αλλαγή τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων και την επιστροφή σ΄ έναν μεσαίωνα για τους μισθωτούς. Σε κάθε παραλλαγή του όποιου κυβερνητικού success story, το 2014 προοιωνίζεται εδραίωση της παρακμής - εννοείται όχι για όλους, αλλά για τους πολλούς. Φυσικά, με την προϋπόθεση ότι θα εξελιχθεί, με βάση την αρχή της αντιστοιχίας κι όχι της απροσδιοριστίας (ανατροπής με πολιτικούς όρους).
Μετά από τέσσερα χρόνια μνημονιακής θύελλας τι μπορεί να κυοφορεί η νέα χρονιά; Στο ερώτημα, βεβαίως, δεν υπάρχει μια μόνο απάντηση. Επειδή είναι πολυσύνθετο, εξαρτάται από πολλούς συμπλεκόμενους παράγοντες και κυρίως τις κοινωνικές δυναμικές και την πολιτική τους έκφραση. Παρά το γεγονός, όμως, ότι ισχύει εδώ, όπως στον μικρόκοσμο, η αρχή της απροσδιοριστίας, ας επιχειρήσουμε ένα «τεστ εγκυμοσύνης».
Ας δεχτούμε ότι οι «εξετάσεις» με τις κυβερνητικές προδιαγραφές υγείας είναι θετικές. Ετσι, αναφέροντας μόνο δύο δείκτες, το ακαθάριστο εθνικό προϊόν αυξάνεται το 2014 κατά 0,5% και η ανεργία μειώνεται 1%. Ας προσθέσουμε ότι επιβεβαιώνεται το περίφημο «πλεόνασμα», η Ελλάδα απαλλάσσεται από το υπάρχον μνημόνιο και «βγαίνει» στις αγορές.
Τι σημαίνει αυτό; Από τα 40-50 δισ. που έχουν χαθεί από το ΑΕΠ ως τώρα, αναπληρώνεται λιγότερο από 1 δισ. Επιπλέον, η επίσημη ανεργία μειώνεται από 1,345 σε 1,333 εκατ. πολίτες. Με βάση τα αποτελέσματα αυτά, που κινούνται στα όρια του στατιστικού λάθους και διαμορφώνονται υπό προϋποθέσεις, επιβεβαιώνεται μια άλλη αρχή. Αυτή της αντιστοιχίας. Η νέα χρονιά θα είναι περίπου ίδια με την παλιά για την καθημερινότητα.
Σ΄ ένα δεύτερο επίπεδο, ας δεχθούμε ότι πράγματι δεν ενσκήπτει άλλο «μνημόνιο», τακτοποιείται «μαγικά» η βιωσιμότητα του δημόσιου χρέους, δεν συνάπτεται νέο άλλο δάνειο, ούτε αναλαμβάνει την άσκηση πολιτικής καινούργια τρόικα. Κατασκευάζεται, δηλαδή, μια νέα μεγάλη ιδέα. Ψευδής καθ΄ όλα, αφού η επιτήρηση (διάβαζε εκχώρηση κυριαρχίας), πέραν της θεσπισμένης λιτότητας για όλα τα κράτη της ευρωζώνης, είναι παρούσα μέχρι την αποπληρωμή του 75% του δημόσιου χρέους. Εν ισχύι σε κάθε προβλεπτό μέλλον η χώρα έχει την «τρόικά» της.
Σ΄ ένα τρίτο επίπεδο τώρα, ας υποθέσομε ακόμη ότι αρχίζει να δανείζεται ξανά από τις αγορές. Οπως είναι σήμερα η χώρα, αυτό σημαίνει, σε τελευταία ανάλυση, ότι ξαναμπαίνει στον ίδιο παλιό κύκλο (δάνεια για να πληρώνονται τα δάνεια). Ολα, λοιπόν, γίνονται για να ξαναρχίσουν πάλι από την αρχή! Με μοναδική ριζική αλλαγή τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων και την επιστροφή σ΄ έναν μεσαίωνα για τους μισθωτούς. Σε κάθε παραλλαγή του όποιου κυβερνητικού success story, το 2014 προοιωνίζεται εδραίωση της παρακμής - εννοείται όχι για όλους, αλλά για τους πολλούς. Φυσικά, με την προϋπόθεση ότι θα εξελιχθεί, με βάση την αρχή της αντιστοιχίας κι όχι της απροσδιοριστίας (ανατροπής με πολιτικούς όρους).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου