απο το SotosBlog...
Πάντα μπροστά το sotosblog, σας εύχεται ευτυχισμένο το 2015!
Το 2014 δεν χρειάζεται ευχές κι ευχολόγια. Είναι εξασφαλισμένο από μόνο του. Εντάξει, και με λίγη βοήθεια από την κυβέρνηση, δεν λέω… Οπότε, ελόγου μου τι να προσθέσω;
Άλλωστε, μην νομίζετε, θα περάσει σαν νεράκι. Ούτε που θα το καταλάβουμε. Φάτε και πιείτε άφοβα. Ό,τι κιλά φορτωθείτε, να μην σας προβληματίσουν. Θα τα πάρουμε σε μπόι. Έτσι γίνεται όταν είσαι στην ανάπτυξη. Τρία χρόνια τώρα, ε, αυτό πια το μάθαμε.
Προσωπικά, επειδή είμαι o ίδιος πιο μπροστά ακόμα και από το sotosblog, σας εύχομαι από τώρα ευτυχισμένο το 3014. Για πιο μετά, δεν υπόσχομαι τίποτε. Μόνο, να ζήσουμε, να το φχαριστηθούμε! Αρκεί να μην έχουν κοπεί μέχρι τότε οι συντάξεις. Για τους μισθούς δεν ξέρω. Παρακαλώ, όποιος ξέρει να με κρατάει ενήμερο.
Με μια κάποια ανεξήγητη νοσταλγία να με κυριεύει, θα έλεγα ότι θα μου λείψει το 2013 με τα ωραία του… Αν και, καθώς το λέω αυτό, συνειδητοποιώ ταυτοχρόνως ότι πιο πολύ θα μου λείψει το 2014. Όχι τόσο επειδή επιφυλάσσει μια μεγάλη χαστούκα για τα λαμόγια
αλλά διότι με το νέο έτος έχω υπόψη μου να αγαπήσω πιο πολύ και να μάθω περισσότερα. Χαμός θα γίνει. Φαντασθείτε, λοιπόν, πώς θα είναι η καρδιά μου και το κεφάλι μου το 3014! Γι αυτό σας λέω…
Και μην ξεχνάτε: Τα πράγματα είναι απελπιστικά. Αλλά δεν είναι σοβαρά.
Χρόνια Πολλά!
Το 2014 δεν χρειάζεται ευχές κι ευχολόγια. Είναι εξασφαλισμένο από μόνο του. Εντάξει, και με λίγη βοήθεια από την κυβέρνηση, δεν λέω… Οπότε, ελόγου μου τι να προσθέσω;
Άλλωστε, μην νομίζετε, θα περάσει σαν νεράκι. Ούτε που θα το καταλάβουμε. Φάτε και πιείτε άφοβα. Ό,τι κιλά φορτωθείτε, να μην σας προβληματίσουν. Θα τα πάρουμε σε μπόι. Έτσι γίνεται όταν είσαι στην ανάπτυξη. Τρία χρόνια τώρα, ε, αυτό πια το μάθαμε.
Προσωπικά, επειδή είμαι o ίδιος πιο μπροστά ακόμα και από το sotosblog, σας εύχομαι από τώρα ευτυχισμένο το 3014. Για πιο μετά, δεν υπόσχομαι τίποτε. Μόνο, να ζήσουμε, να το φχαριστηθούμε! Αρκεί να μην έχουν κοπεί μέχρι τότε οι συντάξεις. Για τους μισθούς δεν ξέρω. Παρακαλώ, όποιος ξέρει να με κρατάει ενήμερο.
Με μια κάποια ανεξήγητη νοσταλγία να με κυριεύει, θα έλεγα ότι θα μου λείψει το 2013 με τα ωραία του… Αν και, καθώς το λέω αυτό, συνειδητοποιώ ταυτοχρόνως ότι πιο πολύ θα μου λείψει το 2014. Όχι τόσο επειδή επιφυλάσσει μια μεγάλη χαστούκα για τα λαμόγια
αλλά διότι με το νέο έτος έχω υπόψη μου να αγαπήσω πιο πολύ και να μάθω περισσότερα. Χαμός θα γίνει. Φαντασθείτε, λοιπόν, πώς θα είναι η καρδιά μου και το κεφάλι μου το 3014! Γι αυτό σας λέω…Και μην ξεχνάτε: Τα πράγματα είναι απελπιστικά. Αλλά δεν είναι σοβαρά.
Χρόνια Πολλά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου