Πόλεμος και ειρήνη, θάνατος και ζωή....

Δημητρης Παπαχρηστος, απο το Εθνος...

Μπερκίν Ελβάν, Αλέξης Γρηγορόπουλος. Τα παιδιά αυτά, μαζί με τον Καλτεζά, παλιότερα με τον Κομνηνό, είναι παντού και πάντα η αντίσταση και η μάχη, σώμα με σώμα, σε όποια χώρα και αν γεννήθηκαν. Είναι κατά του φασισμού, που συνεχίζεται με κάλυμμα και προκάλυμμα τη Δημοκρατία, η οποία έχει διαρρήξει τα ιμάτιά της και έχει καταντήσει ένα λερό και αδειανό πουκάμισο.

Το πάρκο Γκεζί στην Κωνσταντινούπολη δεν είναι το λάθος μέρος.

Είναι ο τόπος της ελευθερίας, όπως ήταν το Πολυτεχνείο. Η τρομοκρατία και η βία της εξουσίας δεν έχουν σύνορα. Η παγκοσμιοκρατία δεν έχει άλλο τρόπο να στηριχθεί. Κάθε ένα λεπτό ένα παιδί πεθαίνει, από αρρώστιες που θεραπεύονται, από πείνα κι από την απανθρωπιά αυτών των υποτελών και υπηρετών του καπιταλιστικού συστήματος... Και έχουμε κι άλλα παιδιά που σκοτώνονται ανά την οικουμένη, όπως τώρα στη Συρία, είτε γιατί βρέθηκαν στον δρόμο της καταστολής είτε γιατί θέλησαν να αντισταθούν και να ζήσουν ελεύθερα, σε έναν κόσμο όμορφο, χωρίς πολέμους και χωρίς εκμετάλλευση και αδικία. Οταν ένα παιδί χάνει το γέλιο του και πεθαίνει, τότε αυτός ο κόσμος που ζούμε είναι άρρωστος.

Θα μπορούσαμε να φωνάζουμε χλευαστικά Ελλάς, Γαλλία, Τουρκία, συμμαχία και κάθε φορά να προσθέτουμε κι ακόμα μία χώρα. Ομογνωμούν και συμπεριφέρονται το ίδιο. Στην Παλαιστίνη οι Ισραηλίτες σκότωναν και σκοτώνουν για να μην προλάβουν κι ανδρωθούν και αγωνιστούν για την πατρίδα που τους στερούν οι μεγάλοι.

Ο ακήρυκτος πόλεμος συνεχίζεται σε πολλαπλά μέτωπα. Ο επικοινωνιακός κάθε στιγμή από τα ΜΜΕ. Ο διπλωματικός, όπως τώρα στην Ουκρανία, όπου οι ΗΠΑ, η Εν. Ευρώπη, η Κίνα προσπαθούν να αποτρέψουν χωρίς σύγκρουση τη Ρωσία να ενσωματώσει με δημοψήφισμα την Κριμαία.

Μεγάλα τα συμφέροντα και ζωτικά, και η σύγκρουση είναι αναπότρεπτη άμα δεν τα βρίσκουν στη μοιρασιά. Δεν είναι Κόσοβο η Κριμαία δηλώνουν οι Δυτικοί που διέλυσαν την πρώην Γιουγκοσλαβία. Αλλα μέτρα κι άλλα σταθμά κατά πώς τους συμφέρει δηλαδή. Κι αυτό το παιχνίδι όμως το πληρώνουν οι λαοί και, φυσικά, τα παιδιά που γίνονται βορά των όπλων τους και της πολιτικής τους.

Τα ειρηνικά κινήματα είχαν τους νέους μπροστά, από την εποχή του Βιετνάμ...

Εχουμε ξεχάσει πως υπάρχουν πυρηνικά όπλα που μπορούν να μας καταστρέψουν. Το Τσέρνομπιλ το ξεχάσαμε και τις επιπτώσεις και τις ανθρώπινες παραμορφώσεις. Κι όμως έχει προγραμματιστεί να «καταστραφούν» τα χημικά όπλα της Συρίας δυτικά της Κρήτης, με τη μέθοδο της υδρολύσεως, εν πλω. Και η Μεσόγειος, το «μέσον της γης», να γεμίσει «λύματα». Ξεσηκώθηκαν οι Κρητικοί. Η πρώτη συγκέντρωση έγινε στη Σούδα τη «νατοϊκή». Οσοι κολυμπάμε στη Μεσόγειο θα πρέπει να ξεσηκωθούμε.