του Δημητρη Παπαχρηστου, απο το Εθνος...
Βρισκόμαστε έναν μήνα πριν από το Πάσχα των Ελλήνων και δύο μήνες πριν από τις ευρωεκλογές. Η προεκλογική περίοδος περνάει μέσα από τις οθόνες των τηλεοράσεων. Η εκπροσώπηση δεν γίνεται ισομερώς. Το Ποτάμι τα πήρε όλα, το εμφανίζουν ως να είναι θεόσταλτο κι ήρθε για να μας σώσει. Από τη στιγμή που η Ελιά πριν βγάλει καρπούς άρχισε να μαραίνεται, έπρεπε να φτιαχτεί ένα ανάχωμα που θα εμποδίζει τις ψήφους να πάνε στην Αριστερά. Θεωρούνται οι ψηφοφόροι μετακινούμενοι.
Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Δημιουργείται στα μεγάλα κόμματα μια αβεβαιότητα. Κι όμως οι δημοσκοπήσεις είναι περίπου σταθερές. Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι νέοι δείχνουν να μην ενδιαφέρονται για τα κόμματα και τις εκλογές. Είναι που δεν συγκινούνται από τα κόμματα, τα κομματίδια, τις ομάδες, τις κινήσεις, τους ομίλους που οι ίδιοι και οι ίδιοι επαγγελματίες της πολιτικής ιδρύουν παίζοντας τον ρόλο του σωτήρα.
Είναι που ο αγώνας για την επιβίωση είναι σκληρός και δεν αφήνει περιθώρια πραγματικής συμμετοχής στην κοινωνία όπου προ πολλού έχει κοπεί ο ιστός που την ενώνει, που σημαίνει παραμερίζει η ανθρώπινη συμπεριφορά της συνύπαρξης και μεγαλώνει ο καιροσκοπισμός, ο ατομικισμός, ο ανταγωνισμός και το ποιος θα προλάβει να φάει τον άλλο. Ενα μεγάλο μέρος της κοινωνίας δυστυχώς έτσι λειτουργεί και οι συγκυβερνώντες σπρώχνουν με την ελεγχόμενη πολιτική τους από τους τροϊκανούς προς αυτή την κατεύθυνση. Τα 500 εκατομμύρια του πλεονάσματος θα ρίξουν λάδι στο καυτό πρόβλημα της απασχόλησης με την «αναλογική» μοιρασιά στους αδύναμους που θα λάβουν το φιλοδώρημα, γιατί περί φιλοδωρήματος πρόκειται και μάλιστα εφάπαξ.
Πέρα από το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, καμία παραγωγική ανάπτυξη δεν παρατηρείται. Κάθε κόμμα και κομματίδιο με τα λόγια τα παχιά και τα μεγάλα πνίγονται μέσα στις γενικότητές τους, μέσα στις αοριστίες, στις αντιφάσεις, στις λαϊκίστικες προτάσεις, απ' όλα έχει ο μπαξές, επιτείνοντας τη σύγχυση. Δεν είναι τυχαίο που οι αναποφάσιστοι είναι το μεγαλύτερο κόμμα (41%) και στις δημοσκοπήσεις ένα πολύ μεγάλο ποσοστό δηλώνει ότι δεν εμπιστεύεται ούτε τη ΝΔ ούτε τον ΣΥΡΙΖΑ.
Οι αυτοδιοικητικές εκλογές θα συμπληρώσουν το γενικότερο κλίμα με τους κομματικούς υποψήφιους, που δηλώνουν ανεξάρτητοι. Δυστυχώς η απαξίωση των κομμάτων και των πολιτικών οδηγεί στην απαξίωση της πολιτικής και στην έκπτωση της δημοκρατίας.
Η συνολική Αριστερά δεν εμπνέει, δεν πείθει. Πολλά στελέχη «προβεβλημένα», βγαίνουν στα πρωινάδικα και προκαλούν μεγαλύτερη σύγχυση καθότι μιλάνε με έναν ξύλινο, καταγγελτικό και ξεπερασμένο λόγο. Το πρόβλημα είναι να μη γίνει η Αριστερά το συμπλήρωμα του συστήματος. Πού βρίσκονται οι νέοι που πάνω από 60% είναι άνεργοι και γιατί δεν βγαίνουν στους δρόμους; Οταν η Αριστερά δεν αγγίζει τους νέους, δεν μπορεί να δημιουργηθεί κίνημα ανατροπής και ρήξης.
Βρισκόμαστε έναν μήνα πριν από το Πάσχα των Ελλήνων και δύο μήνες πριν από τις ευρωεκλογές. Η προεκλογική περίοδος περνάει μέσα από τις οθόνες των τηλεοράσεων. Η εκπροσώπηση δεν γίνεται ισομερώς. Το Ποτάμι τα πήρε όλα, το εμφανίζουν ως να είναι θεόσταλτο κι ήρθε για να μας σώσει. Από τη στιγμή που η Ελιά πριν βγάλει καρπούς άρχισε να μαραίνεται, έπρεπε να φτιαχτεί ένα ανάχωμα που θα εμποδίζει τις ψήφους να πάνε στην Αριστερά. Θεωρούνται οι ψηφοφόροι μετακινούμενοι.
Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Δημιουργείται στα μεγάλα κόμματα μια αβεβαιότητα. Κι όμως οι δημοσκοπήσεις είναι περίπου σταθερές. Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι νέοι δείχνουν να μην ενδιαφέρονται για τα κόμματα και τις εκλογές. Είναι που δεν συγκινούνται από τα κόμματα, τα κομματίδια, τις ομάδες, τις κινήσεις, τους ομίλους που οι ίδιοι και οι ίδιοι επαγγελματίες της πολιτικής ιδρύουν παίζοντας τον ρόλο του σωτήρα.
Είναι που ο αγώνας για την επιβίωση είναι σκληρός και δεν αφήνει περιθώρια πραγματικής συμμετοχής στην κοινωνία όπου προ πολλού έχει κοπεί ο ιστός που την ενώνει, που σημαίνει παραμερίζει η ανθρώπινη συμπεριφορά της συνύπαρξης και μεγαλώνει ο καιροσκοπισμός, ο ατομικισμός, ο ανταγωνισμός και το ποιος θα προλάβει να φάει τον άλλο. Ενα μεγάλο μέρος της κοινωνίας δυστυχώς έτσι λειτουργεί και οι συγκυβερνώντες σπρώχνουν με την ελεγχόμενη πολιτική τους από τους τροϊκανούς προς αυτή την κατεύθυνση. Τα 500 εκατομμύρια του πλεονάσματος θα ρίξουν λάδι στο καυτό πρόβλημα της απασχόλησης με την «αναλογική» μοιρασιά στους αδύναμους που θα λάβουν το φιλοδώρημα, γιατί περί φιλοδωρήματος πρόκειται και μάλιστα εφάπαξ.
Πέρα από το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, καμία παραγωγική ανάπτυξη δεν παρατηρείται. Κάθε κόμμα και κομματίδιο με τα λόγια τα παχιά και τα μεγάλα πνίγονται μέσα στις γενικότητές τους, μέσα στις αοριστίες, στις αντιφάσεις, στις λαϊκίστικες προτάσεις, απ' όλα έχει ο μπαξές, επιτείνοντας τη σύγχυση. Δεν είναι τυχαίο που οι αναποφάσιστοι είναι το μεγαλύτερο κόμμα (41%) και στις δημοσκοπήσεις ένα πολύ μεγάλο ποσοστό δηλώνει ότι δεν εμπιστεύεται ούτε τη ΝΔ ούτε τον ΣΥΡΙΖΑ.
Οι αυτοδιοικητικές εκλογές θα συμπληρώσουν το γενικότερο κλίμα με τους κομματικούς υποψήφιους, που δηλώνουν ανεξάρτητοι. Δυστυχώς η απαξίωση των κομμάτων και των πολιτικών οδηγεί στην απαξίωση της πολιτικής και στην έκπτωση της δημοκρατίας.
Η συνολική Αριστερά δεν εμπνέει, δεν πείθει. Πολλά στελέχη «προβεβλημένα», βγαίνουν στα πρωινάδικα και προκαλούν μεγαλύτερη σύγχυση καθότι μιλάνε με έναν ξύλινο, καταγγελτικό και ξεπερασμένο λόγο. Το πρόβλημα είναι να μη γίνει η Αριστερά το συμπλήρωμα του συστήματος. Πού βρίσκονται οι νέοι που πάνω από 60% είναι άνεργοι και γιατί δεν βγαίνουν στους δρόμους; Οταν η Αριστερά δεν αγγίζει τους νέους, δεν μπορεί να δημιουργηθεί κίνημα ανατροπής και ρήξης.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου