Μαριαννα Τζιαντζη...
Παμπάλαιοι μύθοι, βαθιά χαραγμένοι στο συλλογικό μας υποσυνείδητο, ζωντανεύουν και σμίγουν με τη σύγχρονη υψηλής τεχνολογίας καταστολή.
Από τον άρτο που πολλαπλασίασε ο Χριστός, από το κλεμμένο καρβέλι
στους Άθλιους (που ο Γιάννης Αγιάννης το πλήρωσε με 19 χρόνια στα
κάτεργα), μέχρι τις φραντζόλες-λάβαρα στις διαδηλώσεις της Αραβικής
Άνοιξης, το ψωμί έχει γίνει συνώνυμο της ζωής και της ελευθερίας.
Και τώρα, στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης, το ψωμί του Μπερκίν έγινε και πάλι σύμβολο του αγώνα για ελευθερία, της δημοκρατίας και της αδικοχαμένης νιότης. Φραντζόλες στα χέρια του πλήθους που παρακολούθησε την κηδεία, ψωμί στο πεζοδρόμιο, πάνω σε ένα απλωμένο χαρτομάντιλο, μαζί με κόκκινα γαρίφαλα και τη φωτογραφία ενός γελαστού μελαχρινού παιδιού.
Το απόγευμα της 9ης Μαϊου 1936, εργάτες πήγαιναν και ακουμπούσαν από ένα κομμάτι ψωμί στους δρόμους της Θεσσαλονίκης, στα σημεία όπου το ίδιο πρωί η αστυνομία του Μεταξά είχε δολοφονήσει δώδεκα απεργούς.
Το Μάρτιο του 2014, στην εποχή του θριάμβου της ψηφιακής επικοινωνίας, το ψωμί παίρνει ξανά τους δρόμους. Το κρατά κάτω από τη μασχάλη του ένας έφηβος που δεν πρόλαβε να ενηλιωθεί, που επί 269 μέρες έλιωνε σιγά σιγά χωρίς να μπορεί να γευθεί ούτε ένα ψίχουλο από το ψωμί που δεν πρόλαβε να αγοράσει. Από 45 κιλά, που ήταν ο Μπερκίν όταν έφτασε στο νοκομείο, κατέληξε να ζυγίζει μόλις 16, όσο ένα νήπιο δύο χρονών!
Αν δεν πήγαινε για ψωμί, ο Μπερκίν θα ζούσε; Βρέθηκε σε λάθος τόπο σε λάθος χρόνο; Πήγε για ψωμί σε λάθος φούρνο; Ή μήπως απλά δε λογάριασε το αυτονόητο, δηλαδή ότι θα τον σκότωνε μια λάθος εξουσία;
Ίσως σε λίγους μήνες να ξεχάσουμε το όνομα Μπερκίν. Όμως δε θα ξεχάσουμε το πληρωμένο με αίμα ψωμί του, όπως δεν ξεχνιέται η πληρωμένη με αίμα σαββατιάτικη βόλτα στα Εξάρχεια ενός άλλου εφήβου.
(ΠΡΙΝ, "Το τέλος της αγοράς", 16.3.2014)
* Στις 16 Ιουνίου του 2012 ο Μπερκίν Ελβάν χτυπήθηκε από δακρυγόνο στο πίσω μέρος του κεφαλιού του στη διάρκεια αστυνομικής επίθεσης στην περιοχή Οκμεϊντανί της Κωνσταντινούπολης. Επί 269 ημέρες ήταν σε κώμα.
Είναι μεγάλη αμαρτία το να σκοτώνεις ένα
πουλί την ώρα που πίνει νερό, λέει μια τουρκική παροιμία. Ακόμα πιο
μεγάλη αμαρτία είναι το να στέλνεις στο θάνατο ένα παιδί ενώ πηγαίνει να
πάρει ψωμί για την οικογένειά του, όπως συνέβη με τον 14χρονο Μπερκίν
Ελβάν πέρυσι το καλοκαίρι στην Κωνσταντινούπολη.*
Παμπάλαιοι μύθοι, βαθιά χαραγμένοι στο συλλογικό μας υποσυνείδητο, ζωντανεύουν και σμίγουν με τη σύγχρονη υψηλής τεχνολογίας καταστολή.
Και τώρα, στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης, το ψωμί του Μπερκίν έγινε και πάλι σύμβολο του αγώνα για ελευθερία, της δημοκρατίας και της αδικοχαμένης νιότης. Φραντζόλες στα χέρια του πλήθους που παρακολούθησε την κηδεία, ψωμί στο πεζοδρόμιο, πάνω σε ένα απλωμένο χαρτομάντιλο, μαζί με κόκκινα γαρίφαλα και τη φωτογραφία ενός γελαστού μελαχρινού παιδιού.
Το απόγευμα της 9ης Μαϊου 1936, εργάτες πήγαιναν και ακουμπούσαν από ένα κομμάτι ψωμί στους δρόμους της Θεσσαλονίκης, στα σημεία όπου το ίδιο πρωί η αστυνομία του Μεταξά είχε δολοφονήσει δώδεκα απεργούς.
Το Μάρτιο του 2014, στην εποχή του θριάμβου της ψηφιακής επικοινωνίας, το ψωμί παίρνει ξανά τους δρόμους. Το κρατά κάτω από τη μασχάλη του ένας έφηβος που δεν πρόλαβε να ενηλιωθεί, που επί 269 μέρες έλιωνε σιγά σιγά χωρίς να μπορεί να γευθεί ούτε ένα ψίχουλο από το ψωμί που δεν πρόλαβε να αγοράσει. Από 45 κιλά, που ήταν ο Μπερκίν όταν έφτασε στο νοκομείο, κατέληξε να ζυγίζει μόλις 16, όσο ένα νήπιο δύο χρονών!
Αν δεν πήγαινε για ψωμί, ο Μπερκίν θα ζούσε; Βρέθηκε σε λάθος τόπο σε λάθος χρόνο; Πήγε για ψωμί σε λάθος φούρνο; Ή μήπως απλά δε λογάριασε το αυτονόητο, δηλαδή ότι θα τον σκότωνε μια λάθος εξουσία;
Ίσως σε λίγους μήνες να ξεχάσουμε το όνομα Μπερκίν. Όμως δε θα ξεχάσουμε το πληρωμένο με αίμα ψωμί του, όπως δεν ξεχνιέται η πληρωμένη με αίμα σαββατιάτικη βόλτα στα Εξάρχεια ενός άλλου εφήβου.
(ΠΡΙΝ, "Το τέλος της αγοράς", 16.3.2014)
* Στις 16 Ιουνίου του 2012 ο Μπερκίν Ελβάν χτυπήθηκε από δακρυγόνο στο πίσω μέρος του κεφαλιού του στη διάρκεια αστυνομικής επίθεσης στην περιοχή Οκμεϊντανί της Κωνσταντινούπολης. Επί 269 ημέρες ήταν σε κώμα.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου