Μια Στιγμή στον Άνεμο - Λιάνα Κανέλλη: Αποκάλυψη τώρα!

του Νικου Κοταριδη, απο τα Ενθεματα...

Η πολεμική του ΚΚΕ προς τον ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί πλέον θεμελιώδη άξονα της πολιτικής του. Βασικά στοιχεία της, η απόδειξη, η αντίκρουση (βλ. τη σ. Παπαρήγα), και κυρίως η «αποκάλυψη» του «σφάλματος» ή –στο ιδίωμα της Αριστεράς– της θεωρητικής, ιδεολογικής και ιστορικής πλάνης. Αυτοματικά παρεπόμενο: κάθε παρέκκλιση από τη «σωστή γραμμή» οδηγεί τελικά στην αποδυνάμωση του κινήματος.

Η λειτουργία ωστόσο της Λιάνας Κανέλλη στα τηλεοπτικά πάνελ ξεπερνάει τα παραπάνω· είναι ενδεικτική μιας ορισμένης συνθήκης στον δημόσιο διάλογο, όπου η αντιπαράθεση δεν αναφέρεται στις θέσεις του αντιπάλου και την πολιτεία του, αλλά σε ιδιότητες, κρυφές και ενίοτε δόλιες. Η «λογική πλάνη» δεν αφορά πια αστοχίες στην ανάλυση, αλλά την ουσιώδη θεωρητική, ιδεολογική και ηθικο-πολιτική ελλειμματικότητα του αντιπάλου: οπορτουνιστής, αναθεωρητής κλπ. Επομένως, δεν πρόκειται περί πλάνης, αλλά για την εκδήλωση συμφυών προς την ουσία του αντιπάλου ιδιοτήτων. Έτσι, η αντιπαράθεση μετατοπίζεται από τον έλεγχο των θέσεων στην «αποκάλυψη» του, σε «τελική ανάλυση», ρόλου του· από την κατάδειξη της πλάνης στην αποκάλυψη των σαγηνευτικών (επικοινωνιακών) κόλπων που στοχεύουν στην αποπλάνηση ενός άδολου και ανυποψίαστου ακροατηρίου, του λαού, στο «ξεσκέπασμα» της δόλιας φύσης και λειτουργίας του αντιπάλου (εξού και η «σωτηριώδης» λειτουργία της αποκάλυψης) και, τέλος, στο «ξεμπρόστιασμα»: ο αντίπαλος είναι διαφορετικός από αυτό που φαίνεται ή λέει. Επιπλέον, η ταυτότητά του δεν συγκροτείται στο εσωτερικό της Αριστεράς, αλλά ανάγεται σε ορισμένες «ιστορικά δόλιες» ιδιότητες του καπιταλισμού (π.χ. ενσωμάτωση των ταξικών του εχθρών, ανάσχεση ριζοσπαστικοποίησης). Ως εδώ όλα καλά και το στραβό το ριζικό μας…

«Η Ε.Ε. γιατί έφτιαξε την έννοια πολυπολιτισμός; Για να καταστρέψει την έννοια πολιτισμός. Η έννοια πολιτισμός εμπεριέχει την έννοια της διαφορετικότητας. Άμα είσαι διεθνιστής, αναγνωρίζεις την έννοια έθνος. Άμα είσαι κοσμοπολίτης; Τουρλουμπούκι, όλα πράσινα σαν το δολάριο». Χωρίς σχόλια, από την άποψη του μαρξισμού-λενινισμού.

Επίσης: «Ο Τσίπρας θα κάνει μεγάλο κακό. Ο ίδιος θεωρεί τον εαυτό του Δαυίδ απέναντι στον Γολιάθ. [Θεωρεί ότι] η Ευρώπη είναι κρεμασμένη από πάνω του για να σωθεί. Θα κάνει ζημιά. Καταργεί ένα μεγάλο μέρος από την αξιοπιστία που έχουμε μάθει τεχνηέντως να εναποθέτουμε στους νέους. Είναι πολύ, πολύ γέρος, είναι πολύ δεινόσαυρος στην προσαρμογή. Προσαρμόζεται με μεγαλύτερες ταχύτητες απ’ ό,τι οι δεινόσαυροι τους οποίους κατηγορείτε στο ρεαλισμό και την πραγματικότητα: που σημαίνει ότι πουλάει ευκολότερα ψευδαισθήσεις λόγω του φαίνεσθαι. Ο Τσίπρας έχει διάσταση ανάμεσα στο φαίνεσθαι και το είναι. Και αυτό όταν συμβαίνει σε νέο άνθρωπο παγιδεύει μάζες, τις οποίες όταν μετά θα κληθεί να χειριστεί, θα δεις το πραγματικό του πρόσωπο. Είμαι οπαδός της άποψης ότι αρχή άνδρα δείκνυσι. Άμα πιστεύεις ότι θα κάνει ταξικό πόλεμο η Κομισιόν, παίρνω τις φλέβες μου και τις κόβω». (Λ. Κανέλλη στην εκπομπή «Τα καρντάσιανς»).

Καλές οι μεταφορές, αλλά ούτε έτσι διεξάγεται η ταξική πάλη. Πρόκειται για την κλιμάκωση μιας διαδικασίας έκπτωσης του αριστερού πολιτικού πολιτισμού, καθώς ζήλεψαν οι αριστεροί την δόξαν των ανελέητων δημαγωγών του καθεστώτος και στρογγυλοκάθισαν στα πάνελ τους. Εκεί η κ. Κανέλλη εναρμονίζεται με χαρακτηριστικές ποιότητες του δημόσιου χώρου: Ακύρωση της ιστορικότητας των τοποθετήσεων, των θέσεων και των ταυτοτήτων. Συσκότιση του αντίπαλου λόγου («το είναι και το φαίνεσθαι» της κ. Κανέλλη, το «στο βάθος δραχμή» του Κεδίκογλου), απομείωση του αντίπαλου ως φορέα έγκυρου λόγου (μιζέρια, ύποπτα συμφέροντα, τσογλάν-boy). Μετασχηματισμός των «εννιάμερων του κώλου» σε ιστορική και κατακλυσμιαία ιστορική στιγμή (1η δόση, 2η δόση…). Καταδολίευση των κανόνων του δημόσιου χώρου, παραγωγή συγκεχυμένων εικόνων περί των διακυβευμάτων και στρέβλωση των επίδικων των επιμέρους αντιπαραθέσεων.

Κυρίως όμως ακυρολογία, ήτοι ο λόγος δεν νοηματοδοτείται στο πεδίο των έκδηλων σηματολογήσεών του αλλά στις περιοχές των συνειρμών. Στο βάθος οι μεγάλοι δάσκαλοι, Πάγκαλος και Βενιζέλος, τα επικοινωνιακά σαΐνια της Ν.Δ., οι συστηματικά «επιμορφωμένοι» δημοσιογράφοι και δημοσκόποι.

Τι καταλαβαίνει η Λ. Κανέλλη όταν συγχρονίζεται με αυτούς που διαλαλούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι επικίνδυνος για το εθνικό μέτωπο, διαλαλώντας με τη σειρά της ότι είναι ομοίως επικίνδυνος και για το πατριωτικό λαϊκό κίνημα; Και επιδίδονται, Πρετεντέρης και Κανέλλη μαζί, να αποδείξουν ότι τα φαινόμενα απατούν, γιατί κατά βάθος ο ΣΥΡΙΖΑ προωθεί την επιστροφή στην δραχμή και, ακόμα βαθύτερα, αναστρέφει τη ριζοσπαστικοποίηση εναντίον της Ε.Ε. Ο ένας τοποθετεί τον ΣΥΡΙΖΑ εκτός τόπου και χρόνου, ενώ η άλλη τον αποδίδει ως πυλώνα των διεργασιών ενσωμάτωσης της ριζοσπαστικοποίησης. Και οι δύο αναφέρονται σε ιδιότητες: δηλαδή ο λόγος είναι μη έγκυρος εξαιτίας της εγγενούς ελλειμματικότητας του φορέα, της δολιότητας ως προς το σκοπούμενο και, κυρίως, της δεσπόζουσας θέσης που κατέχει το «υπονοούμενο» ως προς τις απώτερες στοχεύσεις και οι συνειρμοί ως προς τις ποιότητες του αντιπάλου.

Πώς προσχωρεί στη ρητορεία του τύπου «είναι επικίνδυνος ο Τσίπρας» και αναλαμβάνει το ΚΚΕ(;) διά της κας Κανέλλη να «αποκαλύπτει ό,τι κρύβει και δεν φαίνεται»; Αυτό δεν είναι επιχείρημα της Αριστεράς ούτε γνώρισμα της Δεξιάς. Είναι χαρακτηριστικό ενός τύπου λογικών ασυναρτησιών που δοκιμάστηκαν ως εξόχως αποτελεσματικοί από τα καθεστωτικά ΜΜΕ, όπου λειτουργεί η κ. Κανέλλη, εκφυλίζοντας την Αριστερά ως πεδίο καλλιέργειας και επεξεργασίας της μετά λόγου γνώσεως πολιτικής αντιπαλότητας.

«Επέμεινε η Κανέλλη στον χαρακτηρισμό “τσογλάν μπόι”, τονίζοντας μάλιστα πως είναι ηπιότερος της πραγματικότητας». Παρένθεση: τσογλάνι σημαίνει ό,τι λένε τα λεξικά. Boy όλοι ξέρουμε ότι σημαίνει και κάτι παραπάνω από όσα λένε τα λεξικά. Εδώ όμως, στο «αποκαλυπτικό» ιδίωμα της κ. Κανέλλη, «τσογλάν-boy» σημαίνει απλώς ότι«άνοιξαν οι πύλες της Κολάσεως».