Τα κρυμμένα ξωτικά των σχολείων...

Κώστας Μιχαλάκης, απο την AlfaVita...

Αυτές τις μέρες μαθαίνω διάφορα για το επάγγελμα που εξασκώ: Έχω μάθει ότι είμαι τεμπέλης, χαραμοφάης, πιθανός παιδεραστής, κάνω ιδιαίτερα και θησαυρίζω και ό, τι άλλο μπορεί να φανταστεί ο νους του ανθρώπου. Πραγματικά δεν ήξερα ότι οι εκπαιδευτικοί είμαστε τόσο κακοί άνθρωποι…

Έμαθα όμως και κάτι άλλο, που δεν το ήξερα ως τώρα. Ότι δουλεύω ΜΟΝΟ 19 ώρες την εβδομάδα, κάτι το οποίο είναι προσβολή στον υπόλοιπο χειμαζόμενο ελληνικό λαό, ο οποίος, αυθορμήτως προσελθών, κατέθεσε κατά εκατοντάδες χιλιάδες τους μισθούς και τις θέσεις εργασίας του για να σωθεί η χώρα. Καλά κάνει λοιπόν το κράτος και μας ντύνει στο χακί για να μας συνεφέρει, εμάς τα κακά πρόβατα.

Η αλήθεια είναι ότι ΔΙΔΑΣΚΩ 19 ώρες, μετά από 12 περίπου χρόνια θητείας, όπως προέβλεπε η σχετική νομοθεσία, η οποία ήταν εναρμονισμένη με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Αφού λοιπόν τελειώνει το ωράριο διδασκαλίας μου κι εγώ πηγαίνω όπου μου πει ο κύριος Προτοσάλτε ότι πάω, υπάρχουν κάποια μικρά, εργατικά ξωτικά, τα οποία κάνουν μυστήριες δουλειές, εντός κι εκτός σχολείου.

Αυτά λοιπόν τα ξωτικά έχουν διορθωμένες τις εκθέσεις, τα γραπτά και τα τετράδια των μαθητών μου, έχουν κάνει τις εφημερίες των σχολείων, ετοίμασαν τη γιορτή της 25^ης Μαρτίου, έκαναν το πολιτιστικό πρόγραμμα που είχα υποβάλει, εφημερεύουν στη θέση μου στο προαύλιο δύο φορές την εβδομάδα, τηλεφώνησαν στα μουσεία όταν κάναμε εκδρομή στη Θεσσαλονίκη, προκειμένου να τα επισκεφτούν οι μαθητές κι έκαναν ξενάγηση στη θέση μου. Επίσης, αυτά έδιναν τη βαθμολογία και μιλούσαν με τους γονείς των μαθητών μου, όταν ερχόταν να ενημερωθούν ή όταν υπήρχε κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα. Ελπίζω, όταν γίνουν οι εξετάσεις στο σχολείο που δουλεύω, να εμφανιστούν πάλι αυτά τα ξωτικά και να μου ετοιμάσουν τα θέματα στα οποία θα διαγωνιστούν οι μαθητές. 

Και άλλοι συνάδελφοι όμως ζουν με αυτά τα περίεργα ξωτικά: Άλλο ετοιμάζει το πρόγραμμα μαθημάτων, άλλο ευρωπαϊκά προγράμματα, άλλο φροντίζει για τις ασκήσεις σεισμού, άλλα κάνουν χίλιες δυο άλλες δουλειές.

Το περίεργο όμως είναι ότι τόσα χρόνια δεν έχουμε κατορθώσει να πιάσουμε κάποιο τέτοιο ξωτικό, να δούμε πώς είναι βρε αδελφέ αυτό το καλοκάγαθο ξωτικό που τόσο μας βοηθάει στις δουλειές μας οικιοθελώς; Νομίζω όμως ότι το υπουργείο θα έχει στα χέρια του κάποιο από τα ξωτικά αυτά κι έτσι αποφάσισε ΧΩΡΙΣ την πίεση της Τρόικας, στην οποία αντιστάθηκε σθεναρά για το καλό της Παιδείας, να αυξήσει το ωράριο μας. Μόνο καλοί μας κύριοι, αφήστε μας να δούμε κι εμείς τους αφανείς βοηθούς μας…

Ξέρω, ξέρω, θα πει κάποιος, ότι απλά ειρωνεύομαι και θα με ρωτήσει αν υπάρχουν κακοί συνάδελφοι μου. Τι να σας πω, λογικά στο σύνολο 86.000 εκπαιδευτικών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, θα υπάρχουν. Μόνο που είναι δουλειά της προϊστάμενης αρχής να τους τιμωρήσει και ούτε δική μου, ούτε του κυρίου Πρετεντέρη.

 Κι αν με ρωτήσει κάποιος αν οι καθηγητές είναι τεμπέληδες, θα πω ναι: Όσο και οι γιατροί παίρνουν φακελάκια, οι μπάτσοι πουλάνε την ηρωίνη, οι εφοριακοί λαδώνονται, οι πολεοδόμοι ζητάνε γρηγορόσημο, οι δημοσιογράφοι είναι αλήτες-ρουφιάνοι, οι πολιτικοί θέλουν κρεμάλα στο Σύνταγμα και η Βουλή είναι ένα μπουρδέλο που πρέπει να καεί.      

Κώστας Μιχαλάκης, Φιλόλογος.