Οι τελευταίες μας εξετάσεις...

 Πολυφημος...

Η κυβέρνηση αποφάσισε. Το ίδιο κι εμείς. Η επιστράτευση των καθηγητών ετοιμάζεται. Αυτό πρέπει να κάνουμε κι εμείς.

Τι ωραίες σκέψεις που έχουν γραφτεί αυτές τις ώρες. 

Εδώ, εδώ, εδώ κι εδώ και αλλού που δεν έχω προλάβει ακόμη να διαβάσω, αλλά θα το κάνω σύντομα.

Τι ωραία ευκαιρία αυτή που μας δίνεται. 

Να βγούμε όλοι στους δρόμους. Να ξαναγνωριστούμε. Για χάρη της παιδείας. Για τα παιδιά μας. Για τις χαμένες ευκαιρίες των δικών μας νιάτων.

Πόσο ακόμη θα περιμένουμε; Τι άλλο πρέπει να γίνει για να τελειώσει μια και καλή αυτό που μας συμβαίνει; 

Πόσους φίλους μας και συγγενείς μας και αγαπημένους μας θα πρέπει να αποχαιρετήσουμε στα αεροδρόμια;

Πόσα παιδιά ακόμη θα θυσιαστούν στο βωμό του φασισμού, του μίσους και της απελπισίας;

Δάσκαλοι μας, έχετε ένα ακόμη μάθημα να μας δώσετε. Κι ας είναι το τελευταίο.

Γιατί είναι το τελευταίο. 

Γυρίστε όλους μας ξανά στα θρανία. Μαζί με τα παιδιά μας. 

Ένα τεράστιο σχολείο στους δρόμους της Ελλάδας.

Κάντε τις πανελλαδικές που έρχονται να αποκτήσουν το πραγματικό τους νόημα.

Αυτό που τους αξίζει.

(Άλλαξα τον τίτλο του κειμένου. Αυτός που έχει τώρα του ταιριάζει καλύτερα)