του Κωστα Χρυσογονου, απο το Εθνος...
Το νομοσχέδιο που προτίθεται να καταθέσει η κυβέρνηση για την αυστηρότερη ποινική αντιμετώπιση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας υποδηλώνει την έκταση την οποία προσλαμβάνουν αυτά στη χώρα μας. Το κατά πόσο οι νέες διατάξεις θα συμβάλουν στην περιστολή τέτοιων αποκρουστικών φαινομένων μένει να αποδειχθεί στην πράξη (σημειωτέον πάντως ότι εδώ και πολλά χρόνια υφίστανται σχετικές ποινικές διατάξεις αλλά αξιοποιούνται ελάχιστα από τις Αρχές).
Εκείνο το οποίο όμως αδυνατούν να αντιληφθούν οι κυβερνώντες είναι ότι μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα από την καταστολή έχει η πρόληψη. Τούτο αποδεικνύεται από το γεγονός ότι με υπουργικές αποφάσεις τον Απρίλιο του 2012 το μονόωρο μάθημα «Πολιτική και Δίκαιο», διάδοχο της παλιάς Αγωγής του Πολίτη, καταργήθηκε από τα υποχρεωτικά γνωστικά αντικείμενα της γενικής παιδείας του Λυκείου και διδάσκεται έκτοτε μόνο ως μάθημα επιλογής στη θεωρητική κατεύθυνση.
Σκοπός του παραπάνω μαθήματος, σύμφωνα με το πρόγραμμα σπουδών, είναι «?να κατανοήσει ο μαθητής την οργάνωση και λειτουργία της πολιτείας και να αναπτύξει πολιτική συνείδηση και κριτική σκέψη, ώστε να συμμετέχει ενεργά στο κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι ως ελεύθερος και υπεύθυνος πολίτης».
Φαίνεται όμως πως όλα αυτά θεωρούνται πια περιττή πολυτέλεια για τους περισσότερους μαθητές, οι οποίοι δεν ακολουθούν τη θεωρητική κατεύθυνση, ενώ για τους υπόλοιπους «αρκεί» μία ώρα την εβδομάδα και μάλιστα προαιρετικά. Είναι προφανές ότι πολιτικά απαίδευτοι νέοι άνθρωποι, που δεν έχουν διδαχθεί συστηματικά και επαρκώς ούτε τις βασικές αρχές του δημοκρατικού πολιτεύματος ούτε τα δικά τους δικαιώματα μέσα σ' αυτό, μπορούν ευκολότερα να καταστούν θύματα της ρατσιστικής, ξενοφοβικής και εν τέλει αντιδημοκρατικής προπαγάνδας ακραίων δυνάμεων και νοσταλγών του φασισμού.
Από την άλλη πλευρά βέβαια, αν οι πολίτες διδάσκονταν για τα συνταγματικά τους δικαιώματα θα μπορούσαν να τα υπερασπισθούν και να τα διεκδικήσουν καλύτερα.
Ισως λοιπόν η παραπάνω συμπεριφορά των κυβερνώντων, οι οποίοι με συστηματικό τρόπο καταπατούν πολλά από τα δικαιώματα αυτά, συμμορφούμενοι στις απαιτήσεις των ξένων δανειστών, να μην είναι απότοκος τόσο πολιτικής ανοησίας όσο μάλλον πολιτικού υπολογισμού.
Το νομοσχέδιο που προτίθεται να καταθέσει η κυβέρνηση για την αυστηρότερη ποινική αντιμετώπιση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας υποδηλώνει την έκταση την οποία προσλαμβάνουν αυτά στη χώρα μας. Το κατά πόσο οι νέες διατάξεις θα συμβάλουν στην περιστολή τέτοιων αποκρουστικών φαινομένων μένει να αποδειχθεί στην πράξη (σημειωτέον πάντως ότι εδώ και πολλά χρόνια υφίστανται σχετικές ποινικές διατάξεις αλλά αξιοποιούνται ελάχιστα από τις Αρχές).
Εκείνο το οποίο όμως αδυνατούν να αντιληφθούν οι κυβερνώντες είναι ότι μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα από την καταστολή έχει η πρόληψη. Τούτο αποδεικνύεται από το γεγονός ότι με υπουργικές αποφάσεις τον Απρίλιο του 2012 το μονόωρο μάθημα «Πολιτική και Δίκαιο», διάδοχο της παλιάς Αγωγής του Πολίτη, καταργήθηκε από τα υποχρεωτικά γνωστικά αντικείμενα της γενικής παιδείας του Λυκείου και διδάσκεται έκτοτε μόνο ως μάθημα επιλογής στη θεωρητική κατεύθυνση.
Σκοπός του παραπάνω μαθήματος, σύμφωνα με το πρόγραμμα σπουδών, είναι «?να κατανοήσει ο μαθητής την οργάνωση και λειτουργία της πολιτείας και να αναπτύξει πολιτική συνείδηση και κριτική σκέψη, ώστε να συμμετέχει ενεργά στο κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι ως ελεύθερος και υπεύθυνος πολίτης».
Φαίνεται όμως πως όλα αυτά θεωρούνται πια περιττή πολυτέλεια για τους περισσότερους μαθητές, οι οποίοι δεν ακολουθούν τη θεωρητική κατεύθυνση, ενώ για τους υπόλοιπους «αρκεί» μία ώρα την εβδομάδα και μάλιστα προαιρετικά. Είναι προφανές ότι πολιτικά απαίδευτοι νέοι άνθρωποι, που δεν έχουν διδαχθεί συστηματικά και επαρκώς ούτε τις βασικές αρχές του δημοκρατικού πολιτεύματος ούτε τα δικά τους δικαιώματα μέσα σ' αυτό, μπορούν ευκολότερα να καταστούν θύματα της ρατσιστικής, ξενοφοβικής και εν τέλει αντιδημοκρατικής προπαγάνδας ακραίων δυνάμεων και νοσταλγών του φασισμού.
Από την άλλη πλευρά βέβαια, αν οι πολίτες διδάσκονταν για τα συνταγματικά τους δικαιώματα θα μπορούσαν να τα υπερασπισθούν και να τα διεκδικήσουν καλύτερα.
Ισως λοιπόν η παραπάνω συμπεριφορά των κυβερνώντων, οι οποίοι με συστηματικό τρόπο καταπατούν πολλά από τα δικαιώματα αυτά, συμμορφούμενοι στις απαιτήσεις των ξένων δανειστών, να μην είναι απότοκος τόσο πολιτικής ανοησίας όσο μάλλον πολιτικού υπολογισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου