πόσο πιο απλά να το πω; βαρέθηκα ρε φίλε. βαρέθηκα την καθημερινή επιστράτευση πάσης φύσεως έπαρσης και ξερολίασης στις συλλογικότητες. γιατί ρε να κουραστούν οι τρόικες και οι τρικομματικές; αφού τους κάνουμε την ζωή εύκολη. κάθε μονάδα και η απόλυτη αλήθεια, η απόλυτη γνώση.ο γιος μου δίνει πανελλήνιες μέσα σ’ ένα άθλιο περιβάλλον και σ’ ένα από τα πιο διεστραμμένα συστήματα εισαγωγής που συνέλαβε ποτέ ο ανθρώπινος νους. αλήθεια ποιος φταίει γι’ αυτό το σύστημα; μόνο η τρόικα; οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί – κι η μάνα μου ήταν εκπαιδευτικός – δεν έχουν καμία ευθύνη για όσα έγιναν γι’ αυτούς με ή χωρίς αυτούς;
μην βιάζεστε, δεν είμαι εναντίον της απεργίας… αλλά να μιλάμε κιόλας ρε γαμώτο…
ο γιος μου λοιπόν όταν άρχισαν να σκάνε τα πρώτα “τυχαία” παιδάκια και να μυξοκλαίνε για την αναγγελθείσα απεργία, ο γιος μου κι οι φίλοι του βγαίνοντας έξω μετά από πολύωρο διάβασμα μου απάντησαν όταν τους ρώτησα ότι δεν χάθηκε κι ο κόσμος αν δώσουν αργότερα, “το σύστημα έτσι κι αλλιώς είναι γαμημένο”…
μετά έρχεται μια χούντα να κηρύξει επιστράτευση… οι οργανώσεις των καθηγητών επικυρώνουν την απόφαση για απεργία… μπάτσοι τρέχουν στις συνελεύσεις να επιδώσουν φύλλα (!)…
μέχρι εδώ καλά. μέχρι εδώ αντέχω. μετά αρχίζω να βλέπω τον χριστό φαντάρο. μετά αρχίζει το χειρότερο ξεκατίνιασμα που έχω παρακολουθήσει τελευταία.
ο συριζα κάνει ωραίες κωλοτούμπες… η ανταρσυα μιλάει για εφιάλτες… οι αδεδυ γσεε κάνουν κινητοποιήσεις συμπαράστασης αλλά σε άσχετες μέρες… οι καθηγητές τους λένε να κηρύξουν γενική απεργία την παρασκευή… ο καθένας βρίζει δεξιά κι αριστερά… κάτι γνωστοί θέλουν να κατέβουν στην αθήνα να δείρουν τους γσεε… κάτι άλλοι ανακαλύπτουν ξανά τον ξεδιάντροπο ρεφορμισμό των φίλων τους… στους άλλους χώρους δουλειάς κανείς δεν καταλαβαίνει τίποτα… στον δικό μου μικροσυνδικαλισμό βριζόμαστε γιατί φτύσαμε ή δεν φτύσαμε την γσεε… ξαφνικά το κριτήριο αριστεροσύνης είναι η απεργία των εκπαιδευτικών… γενικά όλοι τα ξέρουν όλα…
ε κι εγώ τα ξέρω όλα λοιπόν τι; μαλάκας είμαι;
1. η πλειοψηφία εργαζομένων αυτήν την στιγμή δεν κινείται με βάση την αλληλεγγύη. θες από φόβο θες από άλλα οι περισσότεροι πιστεύουν ότι ο δικός τους φορέας, το δικό τους αντικείμενο μέσα στον φορέα θα την σκαπουλάρει.
2. οι πολιτικές ηγεσίες (του συριζα, της ανταρσυα, του κκε) δεν θα το αλλάξουν αυτό γιατί δεν μπορούν τώρα να το αλλάξουν αυτό.
3. η απεργία των εκπαιδευτικών έπρεπε να στηριχτεί όπως έπρεπε να στηριχτεί η απεργία του μετρο όπως έπρεπε να στηριχτεί η απεργία δομών ψυχικής υγείας (ποιος; τι;) όπως πρέπει να στηριχτεί κάθε απεργία αυτών που βάλλονται απ’ τα μνημόνια. δυστυχώς όταν έκανε απεργία το μετρο και επιστρατεύτηκαν κανείς δεν απέργησε μαζί τους.
4. η μεγαλύτερη επιτυχία των μνημονίων δεν είναι παρά το ότι απογείωσαν τον έρποντα ατομισμό της ελληνικής κοινωνίας.
5. είναι απίστευτο το πόσοι πολλοί αριστεροί πιστεύουν ότι θα απολυθεί ο διπλανός τους κι όχι εκείνοι… ξέρω προσωπικά αρκετούς από τον χώρο δουλειάς μου…
τελικά;
τελικά οι πλατείες το 2011 ψιθύρισαν έναν δρόμο που οι σοφοί αναλυτές του μαρξισμού πανταχόθεν έθαψαν σε απόλυτη συνεργασία – ηθελημένη ή αθέλητη στ’ αρχίδια μου – με ένα ακραίο κράτος καταστολής και μια δράκα “εκσυγχρονιστές” διανοούμενους. η γενική απεργία ήταν αίτημα καθαρό και ξάστερο από τον μάιο του 2011… ποιος το στήριξε και ποιος όχι ξέρει. τώρα όλοι είμαστε μετρο, όλοι είμαστε εκπαιδευτικοί, όλοι είμαστε μετανάστες κι άλλες τέτοιες ομορφιές.
την ίδια στιγμή οι χρυσαυγίτες θα χαρακώνουν και θα σκοτώνουν όλο και περισσότερους, οι παρίες χρήστες ουσιών, άστεγοι, ψυχικά πάσχοντες, άνεργοι θα εξοντώνονται όλο και πιο συστηματικά από το κράτος που εδώ και καιρό έχει απομακρυνθεί από το δημοκρατικό τόξο και ο ήλιος μπορεί και να συνεχίσει να βγαίνει από τον υμηττό κάθε πρωί.
μην παραμυθιαζόμαστε όμως ότι είμαστε αλληλέγγυοι. απλά όταν ο διπλανός μας απολυθεί – αν είναι φίλος μας – θα του δίνουμε κανα πιάτο φαγητό κι έτσι θα κοιμόμαστε καλύτερα… μέχρι να αποδημήσουμε μονίμως και αμετακλήτως.
αλληλεγγύη είναι μόνο ο δρόμος και στην αλληλεγγύη δεν χωράει απόλυτη αλήθεια και υπεροψία και αμετροέπεια και επίκληση θρησκειών παντός τύπου…
όνειρα γλυκά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου