15 Μαΐου 2013. Δεν επιστρατεύτηκα, γιατί πρόλαβα να αποστρατευτώ. Δεν ξέρω τι θα έκανα αν ήμουν εν ενεργεία. Και λέω "εν ενεργεία", γιατί ενεργή δεν έχω πάψει να αισθάνομαι. Με πονάει και με κινητοποιεί πάντα κάθε θέμα που αγγίζει την εκπαίδευση. Δεν μιλώ συνδικαλιστικά. Και μακριά από εμένα τέτοιες σκέψεις και τακτικές. Δεν επιδιώκω να αναλύσω ούτε τα "λάθη" των συνδικαλιστών ούτε τις "υπόγειες διαδρομές" του υπουργείου και των ανθρώπων του. Με τον δάσκαλο, τον εκπαιδευτικό είμαι και με τον μαθητή. Μ' αυτή την τόσο ωραία, δημιουργική, ζωοποιό σχέση, που αφήνει τα σημάδια της στις ψυχές όσων παίρνουν μέρος.
Δεν είναι οι εξετάσεις που καθορίζουν την εκπαίδευση. Αυτές είναι μια μόνο στιγμή της όλης σχολικής ζωής. Όλα τα υπόλοιπα μετρούν: η τάξη, οι σχέσεις μεταξύ μαθητών, οι σχέσεις μεταξύ εκπαιδευτικών και μαθητών, οι σχέσεις των καθηγητών μεταξύ τους, με τη διεύθυνση. Αυτή η κοινωνικοποίηση, αυτό το αλισβερίσι -με την καλή έννοια- δένει τους ανθρώπους, τους διαμορφώνει, πιστώνει τις σχέσεις, φτιάχνει την παρακαταθήκη για το μέλλον. Αυτή η σχέση κλονίζεται με τέτοιου είδους αποφάσεις.
Πιστεύω πως δεν πρέπει να απειλούμε με το όπλο της απεργίας στις Πανελλαδικές, όσο κι αν είναι το "ισχυρότερο" που έχουμε, γιατί -πράγματι- αυτό "πονάει" το υπουργείο. Του χαλάει τη "μόστρα" της τάξης και της αρμονίας που παρουσιάζεται πως επικρατεί όλη την προηγούμενη περίοδο της σχολικής ζωής. Ο κάθε υπουργός θέλει να παρουσιάσει ότι τα έβγαλε πέρα με τον θεσμό. Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο, πως όλοι τους ξεκινούν τις "μεταρρυθμίσεις" τους από τις Πανελλαδικές.
Και δεν θα ήθελα μια απεργία μέσα στις Πανελλαδικές, όχι μόνο γιατί δημιουργούμε προβλήματα άγχους σε μαθητές και στις οικογένειές τους, αλλά και γιατί -με τις "συμμαχίες" των τελευταίων ετών- είναι το πιο επικίνδυνο όπλο που, τελικά, στρέφεται εναντίον μας και απειλεί την αξιοπρέπεια και την ηθική μας ακεραιότητα.
Οργανώνονται τα ΜΜΕ, το υπουργείο, οι κυβερνητικοί παράγοντες, τα φροντιστήρια - που πλασάρονται ως οι σωτήρες της εκπαίδευσης και των εξετάσεων και ως οι απόλυτοι φορείς της γνώσης και της αξιοσύνης και της ηθικής- και πετούν τα βέλη τους εναντίον όχι των συνδικαλιστών ή των τακτικών τους, επιτίθενται εναντίον όλου του εκπαιδευτικού κόσμου.
Ακόμη κι αν διατείνονται πως δεν τους καταδικάζουν όλους, το λένε υποκριτικά. Γιατί ο διασυρμός τους συμπεριλαμβάνει όλους, και το ξέρουν καλά αυτό, όταν αφήνουν τη "βρώμικη δουλειά" στους υπαλλήλους των ΜΜΕ.
Αρκετά φλυάρησα. Η απεργία δεν θα γίνει. Οι εξετάσεις θα πραγματοποιηθούν. Κι όλα θα είναι καλά.
Και θα ζήσουν αυτοί καλά. Κι εμείς πόσο χειρότερα;
Απόστρατη εκπαιδευτικός