απο το Ιστολογιο του Νικου Σαραντακου...
Το επεισόδιο που οδήγησε στην αποβολή του χρυσαβγίτη βουλευτή Ηλιόπουλου από την αίθουσα συνεδριάσεων της Βουλής την Παρασκευή που μας πέρασε, δεν πρόλαβα να το σχολιάσω τη μέρα που έγινε, λόγω πληθώρας άλλης επικαίρου ύλης, όπως έλεγε το παλιό κλισέ των περιοδικών, αλλά ίσως ήταν και καλύτερα έτσι, αφού τώρα ξέρουμε όλοι τι έγινε και επιπλέον έχουν υπάρξει και κάποιες αντιδράσεις που ίσως αξίζουν σχολιασμό.
Όπως θα ξέρετε, στη συνεδρίαση της Παρασκευής 17 Μαΐου, ενώ είχε ολοκληρωθεί επίκαιρη ερώτηση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα προς τον Υπουργό Δικαιοσύνης κ. Αντώνη Ρουπακιώτη, με θέμα το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, πήρε το λόγο ο βουλευτής της ΧΑ κ. Παναγιώτης Ηλιόπουλος για να αναπτύξει ερώτησή του προς τον Υπουργό Οικονομικών, με θέμα “την ελάφρυνση των ελληνικών νοικοκυριών από την επιβολή των υπέρογκων φόρων” (αντιγράφω από τα πρακτικά). Δείχνοντας έμπρακτα την περιφρόνησή του προς τα ελληνικά νοικοκυριά και προς τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες, ο χρυσαβγίτης βουλευτής δήλωσε εκ προοιμίου ότι θα αφήσει σε δεύτερη μοίρα τον Υπουργό Οικονομικών και ζήτησε την ανοχή του Προεδρείου, υπαινισσόμενος ότι θα υπερβεί τον χρόνο των 2 λεπτών που είχε στη διάθεσή του, προκειμένου να… απαντήσει στα όσα είχει πει προηγουμένως ο Αλέξης Τσίπρας.
Ήδη και μ’ αυτό, ο χρυσαβγίτης βουλευτής βρίσκεται εκτός διαδικασίας, αφού δεν έχει κανένα δικαίωμα να… απαντήσει σε προηγούμενη ερώτηση -φανταστείτε να το έκαναν αυτό όλοι. Ωστόσο, ο κ. Ηλιόπουλος δεν αρκέστηκε σ’ αυτό: χαρακτήρισε «σούπα» την ερώτηση, “που προετοιμάζει τον mister Αλέξη για πρωθυπουργό, ο οποίος mister Αλέξης κοιμάται τον ύπνο του δικαίου και περιμένει να ξυπνήσει πρωθυπουργός!” (αντιγράφω πάλι από τα πρακτικά). Στο σημείο αυτό ο προεδρεύων, ο αντιπρόεδρος της Βουλής Γιάννης Δραγασάκης, διέκοψε τον ασχημονούντα βουλευτή και του επισήμανε ότι αυτά που λέει είναι υβριστικά και εκτός θέματος, και τον κάλεσε να περιοριστεί στην ερώτησή του “διαφορετικά θα ληφθούν μέτρα με βάση τον Κανονισμό”. Επειδή ο εγκαλούμενος βουλευτής δεν συμμορφώθηκε, ο προεδρεύων κάλεσε τον Φρούραρχο στην αίθουσα, κι όταν ο βουλευτής ξέσπασε σε ύβρεις προς συναδέλφους του (“γίδια”, “ξεφτιλισμένοι”), και αφού η συζήτηση εκτραχύνθηκε, του επέβαλε την ποινή που προβλέπεται από το άρθρο 80 του Κανονισμού, τη μομφή, και τον απέβαλε από την αίθουσα. Μαζί αποχώρησε σύσσωμη η κοινοβουλευτική ομάδα της Χρυσής Αβγής, και κατά την αποχώρηση ακούστηκε και η φράση “Χάιλ Χίτλερ” -σύμφωνα με τα πρακτικά, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γιώργος Πάντζας, απαντώντας στο “Είστε ξεφτίλες! Καλή συγκυβέρνηση! Αυτό αποδεικνύει πόσο ξεφτίλες είστε!” του Π. Ηλιόπουλου, είπε “Βγάλε και το πιστόλι να μας πυροβολήσεις! Χάιλ Χίτλερ!” (προφανώς υπαινιγμός στο τατουάζ με Sieg Heil που, όπως είναι γνωστό, έχει στο μπράτσο του ο κ. Ηλιόπουλος).
Όλα τα κόμματα καταδίκασαν τη Χρυσή Αυγή, ενώ φυσικά το επεισόδιο σχολιάστηκε εκτενώς στη μπλογκόσφαιρα. Από τη μια, είδα πολλούς φίλους μου που κάθε άλλο παρά πρόσκεινται στον Σύριζα, να εκφράζουν χαρά -ή και ανακούφιση- που επιτέλους βρέθηκε κάποιος να αντιπαρατεθεί στη ναζιστική συμμορία με τα όπλα του κανονισμού και της νομιμότητας. Από την άλλη, κάποιοι επέκριναν τον Γ. Δραγασάκη, θεωρώντας ότι το παράκανε, ότι εκφράσεις όπως “σούπα” και “mister Αλέξης” δεν είναι υβριστικές, και ότι αν γενικευτεί αυτή η λογική τότε πολλοί βουλευτές από όλα ίσως τα κόμματα (και από τον ΣΥΡΙΖΑ) θα βρεθούν αντιμέτωποι με κυρώσεις. Η πιο ακραία άποψη αυτής της λογικής εκφράστηκε από τον κ. Θάνο Τζήμερο, ο οποίος σε άρθρο του στην Άθενς Βόις έριξε τη βασική ευθύνη για το επεισόδιο στον κ. Δραγασάκη, θεωρώντας ότι υποκριτικά θεώρησε προσβλητικό το “μίστερ” όταν στη Βουλή ακούγονται χαρακτηρισμοί όπως “δοσίλογοι” κτλ.
Βέβαια, όπως και ο ίδιος ο κ. Τζήμερος ευθαρσώς παραδέχεται, σε παλιότερα άρθρα του έχει χαρακτηρίσει τον ΣΥΡΙΖΑ πιο επικίνδυνον από τη ΧΑ (εδώ κάποιος θα ρωτούσε “επικίνδυνος για ποιον;”) οπότε ασφαλώς δεν είναι αμερόληπτος παρατηρητής. Ούτε αξίζουν δεύτερη ματιά τα επιχειρήματά του ότι θα έπρεπε να αφαιρείται ο λόγος από τους βουλευτές του ΚΚΕ (και ενδεχομένως να καταδικάζονται σε τριετή φυλάκιση) κάθε φορά που διακηρύσσουν από το βήμα της Βουλής ότι “ο λαός θα καταργήσει στην πράξη” τον τάδε νόμο που έχει ψηφιστεί από τη Βουλή. Αλλά επειδή μπορεί καλοπροαίρετα κάποιος να επιχειρήσει να βάλει στην πλάστιγγα το “mister Αλέξης” και να το συγκρίνει με το “δοσίλογοι”, έχω να παρατηρήσω ότι συγκρίνονται ανόμοια πράγματα και μάλιστα ανόμοια πράγματα σε πολλαπλά επίπεδα.
Αλλά πρώτα να πω ποιο είναι, κατά τη γνώμη μου, το παράπτωμα του Χρυσαβγίτη βουλευτή, που προκάλεσε την αντίδραση του προεδρεύοντος. Δεν είναι τα “γίδια” και “ξεφτιλισμένοι”, που ειπώθηκαν στη συνέχεια της αντιπαράθεσης, ούτε τα όσα ακούστηκαν μετά, όταν η κατάσταση εκτραχύνθηκε. Πιστεύω ότι το “mister Αλέξης”, δικαίως προκάλεσε την επέμβαση του προεδρεύοντος, όσο κι αν φαίνεται δευτερεύον. Πρόκειται για υποτιμητική αναφορά, απαράδεκτη για τη Βουλή, όπου η προσφώνηση βουλευτών ή η αναφορά σε βουλευτές γίνεται με το όνομά τους (κύριε Τάδε, ο κύριος Τάδε) ή με την ιδιότητά τους (κύριε συνάδελφε, κύριε αρχηγέ της αξιωματικής αντιπολίτευσης, κύριε υπουργέ, κύριε Πρόεδρε). Έχω παρακολουθήσει πολλές φορές συνεδριάσεις της Βουλής, και, με μια εξαίρεση, ποτέ δεν έχουν γίνει ασεβείς αναφορές με παραποίηση του ονόματος πολιτικών αρχηγών, του τύπου “ο Μπένι”, “ο Καρατζαφύρερ” κτλ. Αυτά είναι για τα μπλογκ και τις παραπολιτικές στήλες, όχι για το Κοινοβούλιο. Θεμιτό είναι να πει κάποιος βουλευτής ότι ο Αλέξης Τσίπρας επιδιώκει, ξερωγώ, να προσεταιριστεί τους Αμερικανούς (διότι αυτό περίπου υπονοεί το “Μίστερ”), αλλά ας το πει ευθέως, με πολιτικούς όρους, όχι με όρους καφενείου, που εμπίπτουν στο άρθρο 77 παρ. 4 του κανονισμού της Βουλής περί ανάρμοστης συμπεριφοράς. Αυτά ισχύουν για κάθε αναφορά σε βουλευτή, και πολύ περισσότερο για τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που έχει θεσμικό ρόλο.
Κάτι πολύ επιβαρυντικό για τον χρυσαβγίτη βουλευτή είναι ότι ασχημόνησε εκτός θέματος· ενώ είχε πάρει το λόγο για να αναπτύξει ερώτηση προς τον υπουργό Οικονομικών, άρχισε να αναλώνει τον χρόνο του (που ήταν όλος κι όλος δύο λεπτά) με άσχετες αναφορές -θέλω να πω, το παράπτωμα θα ήταν ελαφρύτερο αν η επίμαχη φράση είχε τουλάχιστον ειπωθεί κατά την ανάπτυξη της ερώτησης προς τον κ. Στουρνάρα. Και πάλι θα ήταν ελεγκτέα, αλλά τώρα έχουμε επιβαρυντικές περιστάσεις. Άλλο είναι να ρευτεί κάποιος σε ένα γεύμα, κι άλλο να ρευτεί ενώ είναι απρόσκλητος.
Είπα πιο πάνω ότι μέχρι τώρα μόνο σε μια περίπτωση είχαμε ασεβείς αναφορές με παραποίηση ονομάτων βουλευτών. Αυτή η μοναδική ως τώρα εξαίρεση, που κακώς έγινε ανεκτή, είναι ότι μερικές φορές κάποιοι βουλευτές, κατά σύμπτωση όλοι ανεξαιρέτως χρυσαβγίτες, έχουν αναφερθεί στον πρώην πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου χρησιμοποιώντας το παρατσούκλι Τζέφρυ. Δυστυχώς, ως τώρα οι εκάστοτε προεδρεύοντες δεν το επισήμαναν, και δεν τους επανέφεραν στην τάξη, κάτι που ελπίζω από εδώ και στο εξής να αλλάξει. Για παράδειγμα, η προεδρεύουσα κυρία Κόλλια-Τσαρουχά δεν διέκοψε τον κ. Παππά όταν αναφέρθηκε σε «Γιωργάκη Τζέφρυ Παπανδρέου» (στις 14.3.2013), ενώ η ίδια άφησε ανενόχλητο τον κ. Κασιδιάρη όταν στις 30.10.2012 αναφέρθηκε σε «Τζέφρυ Παπανδρέου· ούτε ο κ. Μαρκογιαννάκης διέκοψε τον κ. Γερμενή όταν έκανε λόγο για τον «Τζέφρι Παπανδρέου και την παρέα του» (9.4.2013).
Βέβαια, υπάρχουν και χειρότερα από το “Τζέφρι”. Θα θυμάστε ίσως ότι στις 5.10.2012 ο Κασιδιάρης αποκάλεσε “25% Έλληνα” τον Γ. Παπανδρέου, χωρίς να ιδρώσει το αυτί του προεδρεύοντος, του κ. Λεωνίδα Γρηγοράκου. Παρόμοια, και ακόμα χειρότερα, ο (μακαρίτης πια) Αθανάσιος Νάκος άφησε ατάραχος τον Κασιδιάρη πάλι να διαβάσει απόσπασμα από τα Πρωτόκολλα της Σιών, στις 23.10.2012, χωρίς να του ζητήσει να ανακαλέσει και να τον αποβάλει από την αίθουσα· αντίθετα, ο Γ. Δραγασάκης και άλλη φορά έχει διακόψει βουλευτή του ναζιστικού κόμματος, την κ. Ελένη Ζαρούλια, όταν αναφέρθηκε σε «υπανθρώπους», και στο τέλος τής έκλεισε τα μικρόφωνα όταν ξεπέρασε κατά πολύ τον χρόνο της (δίκιο έχετε αν παρατηρήσετε ότι στην ίδια ομιλία η κ. Ζαρούλια είχε επίσης κάνει λόγο για Γιωργάκη Τζέφρυ Παπανδρέου χωρίς να της επισημανθεί, αλλά ο διαιτητής δεν σφυρίζει δυο φορές πέναλτι στην ίδια φάση).
Νομίζω ότι σε όλες τις περιπτώσεις που ανέφερα, αλλά και σε πολλές άλλες, οι προεδρεύοντες θα έπρεπε να ακολουθήσουν το παράδειγμα του κ. Δραγασάκη: να διακόψουν τον ασχημονούντα χρυσαβγίτη, να του ζητήσουν να ανακαλέσει και, αν αρνηθεί, να του επιβάλουν μομφή και να τον αποβάλουν από την αίθουσα. Τώρα που έγινε η καλή αρχή, δεν έχουν δικαιολογία αν δεν το κάνουν. Με την επανάληψη θα γίνει και καλύτερη η εφαρμογή της διαδικασίας, γιατί ο κ. Δραγασάκης μπορεί να έκανε ένα-δυο λαθάκια, συγχωρητέα σε κάτι που γίνεται πρώτη φορά, όπως μπορεί να έκανε κι ένα-δυο δευτερεύοντα λαθάκια τις προάλλες ο δήμαρχος κ. Καμίνης όταν απαγόρεψε τη χρυσαβγίτικη παράσταση στο Σύνταγμα -αλλά το ουσιώδες είναι που την απαγόρεψε, την άλλη φορά θα το κάνει αλάνθαστα.
Δέχομαι ότι αυτή η τακτική, παρόλο που μένει μέσα στα όρια των κανονιστικών διατάξεων, μπορεί να φανεί καταχρηστική. Αλλά δεν τάσσομαι υπέρ της γενίκευσής της -μόνο για τους Χρυσαβγίτες την προτείνω. Δύο μέτρα και σταθμά; Βέβαια. Βέβαια, γιατί η Χρυσή Αβγή δεν είναι ένα κόμμα σαν τα άλλα -κάτι που δεν έχουν καταλάβει πολλοί που πλασάρουν την επικίνδυνη για τη δημοκρατία θεωρία των δύο άκρων, όπως δεν το έχουν καταλάβει και οι 50 βουλευτές της ΝΔ που ψήφισαν υπέρ της άρσης ασυλίας του βουλευτή Πέτρου Τατσόπουλου ύστερα από μήνυση που του έκανε ο Χρ. Παππάς της ΧΑ. Ότι δεν είναι ένα κόμμα σαν όλα τα άλλα φαίνεται και από αλλού: για παράδειγμα, η θέση του 7ου αντιπροέδρου της Βουλής έχει μείνει κενή, ακριβώς για να μην τη μιάνει χρυσαβγίτης, και αυτό με συναίνεση όλων των άλλων κομμάτων.
Με τη σχολαστική εφαρμογή της “τακτικής Δραγασάκη” δεν είναι δύσκολο να μπουν τα δυο πόδια των χρυσαβγιτών σε ένα παπούτσι -κι αν, στην πορεία, γίνει επίπληξη και σε καμιά βρισιά βουλευτή του ‘συνταγματικού τόξου’ δεν είναι κακό. Κι αν ενοχλεί το ότι η πειθάρχηση των νεοναζιστών θα γίνει για μικροπαραπτώματα, θυμίζω ότι και τον Αλ Καπόνε τον έβαλαν στη φυλακή για φορολογικές παρατυπίες.
Το επεισόδιο που οδήγησε στην αποβολή του χρυσαβγίτη βουλευτή Ηλιόπουλου από την αίθουσα συνεδριάσεων της Βουλής την Παρασκευή που μας πέρασε, δεν πρόλαβα να το σχολιάσω τη μέρα που έγινε, λόγω πληθώρας άλλης επικαίρου ύλης, όπως έλεγε το παλιό κλισέ των περιοδικών, αλλά ίσως ήταν και καλύτερα έτσι, αφού τώρα ξέρουμε όλοι τι έγινε και επιπλέον έχουν υπάρξει και κάποιες αντιδράσεις που ίσως αξίζουν σχολιασμό. Όπως θα ξέρετε, στη συνεδρίαση της Παρασκευής 17 Μαΐου, ενώ είχε ολοκληρωθεί επίκαιρη ερώτηση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα προς τον Υπουργό Δικαιοσύνης κ. Αντώνη Ρουπακιώτη, με θέμα το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, πήρε το λόγο ο βουλευτής της ΧΑ κ. Παναγιώτης Ηλιόπουλος για να αναπτύξει ερώτησή του προς τον Υπουργό Οικονομικών, με θέμα “την ελάφρυνση των ελληνικών νοικοκυριών από την επιβολή των υπέρογκων φόρων” (αντιγράφω από τα πρακτικά). Δείχνοντας έμπρακτα την περιφρόνησή του προς τα ελληνικά νοικοκυριά και προς τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες, ο χρυσαβγίτης βουλευτής δήλωσε εκ προοιμίου ότι θα αφήσει σε δεύτερη μοίρα τον Υπουργό Οικονομικών και ζήτησε την ανοχή του Προεδρείου, υπαινισσόμενος ότι θα υπερβεί τον χρόνο των 2 λεπτών που είχε στη διάθεσή του, προκειμένου να… απαντήσει στα όσα είχει πει προηγουμένως ο Αλέξης Τσίπρας.
Ήδη και μ’ αυτό, ο χρυσαβγίτης βουλευτής βρίσκεται εκτός διαδικασίας, αφού δεν έχει κανένα δικαίωμα να… απαντήσει σε προηγούμενη ερώτηση -φανταστείτε να το έκαναν αυτό όλοι. Ωστόσο, ο κ. Ηλιόπουλος δεν αρκέστηκε σ’ αυτό: χαρακτήρισε «σούπα» την ερώτηση, “που προετοιμάζει τον mister Αλέξη για πρωθυπουργό, ο οποίος mister Αλέξης κοιμάται τον ύπνο του δικαίου και περιμένει να ξυπνήσει πρωθυπουργός!” (αντιγράφω πάλι από τα πρακτικά). Στο σημείο αυτό ο προεδρεύων, ο αντιπρόεδρος της Βουλής Γιάννης Δραγασάκης, διέκοψε τον ασχημονούντα βουλευτή και του επισήμανε ότι αυτά που λέει είναι υβριστικά και εκτός θέματος, και τον κάλεσε να περιοριστεί στην ερώτησή του “διαφορετικά θα ληφθούν μέτρα με βάση τον Κανονισμό”. Επειδή ο εγκαλούμενος βουλευτής δεν συμμορφώθηκε, ο προεδρεύων κάλεσε τον Φρούραρχο στην αίθουσα, κι όταν ο βουλευτής ξέσπασε σε ύβρεις προς συναδέλφους του (“γίδια”, “ξεφτιλισμένοι”), και αφού η συζήτηση εκτραχύνθηκε, του επέβαλε την ποινή που προβλέπεται από το άρθρο 80 του Κανονισμού, τη μομφή, και τον απέβαλε από την αίθουσα. Μαζί αποχώρησε σύσσωμη η κοινοβουλευτική ομάδα της Χρυσής Αβγής, και κατά την αποχώρηση ακούστηκε και η φράση “Χάιλ Χίτλερ” -σύμφωνα με τα πρακτικά, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γιώργος Πάντζας, απαντώντας στο “Είστε ξεφτίλες! Καλή συγκυβέρνηση! Αυτό αποδεικνύει πόσο ξεφτίλες είστε!” του Π. Ηλιόπουλου, είπε “Βγάλε και το πιστόλι να μας πυροβολήσεις! Χάιλ Χίτλερ!” (προφανώς υπαινιγμός στο τατουάζ με Sieg Heil που, όπως είναι γνωστό, έχει στο μπράτσο του ο κ. Ηλιόπουλος).
Όλα τα κόμματα καταδίκασαν τη Χρυσή Αυγή, ενώ φυσικά το επεισόδιο σχολιάστηκε εκτενώς στη μπλογκόσφαιρα. Από τη μια, είδα πολλούς φίλους μου που κάθε άλλο παρά πρόσκεινται στον Σύριζα, να εκφράζουν χαρά -ή και ανακούφιση- που επιτέλους βρέθηκε κάποιος να αντιπαρατεθεί στη ναζιστική συμμορία με τα όπλα του κανονισμού και της νομιμότητας. Από την άλλη, κάποιοι επέκριναν τον Γ. Δραγασάκη, θεωρώντας ότι το παράκανε, ότι εκφράσεις όπως “σούπα” και “mister Αλέξης” δεν είναι υβριστικές, και ότι αν γενικευτεί αυτή η λογική τότε πολλοί βουλευτές από όλα ίσως τα κόμματα (και από τον ΣΥΡΙΖΑ) θα βρεθούν αντιμέτωποι με κυρώσεις. Η πιο ακραία άποψη αυτής της λογικής εκφράστηκε από τον κ. Θάνο Τζήμερο, ο οποίος σε άρθρο του στην Άθενς Βόις έριξε τη βασική ευθύνη για το επεισόδιο στον κ. Δραγασάκη, θεωρώντας ότι υποκριτικά θεώρησε προσβλητικό το “μίστερ” όταν στη Βουλή ακούγονται χαρακτηρισμοί όπως “δοσίλογοι” κτλ.
Βέβαια, όπως και ο ίδιος ο κ. Τζήμερος ευθαρσώς παραδέχεται, σε παλιότερα άρθρα του έχει χαρακτηρίσει τον ΣΥΡΙΖΑ πιο επικίνδυνον από τη ΧΑ (εδώ κάποιος θα ρωτούσε “επικίνδυνος για ποιον;”) οπότε ασφαλώς δεν είναι αμερόληπτος παρατηρητής. Ούτε αξίζουν δεύτερη ματιά τα επιχειρήματά του ότι θα έπρεπε να αφαιρείται ο λόγος από τους βουλευτές του ΚΚΕ (και ενδεχομένως να καταδικάζονται σε τριετή φυλάκιση) κάθε φορά που διακηρύσσουν από το βήμα της Βουλής ότι “ο λαός θα καταργήσει στην πράξη” τον τάδε νόμο που έχει ψηφιστεί από τη Βουλή. Αλλά επειδή μπορεί καλοπροαίρετα κάποιος να επιχειρήσει να βάλει στην πλάστιγγα το “mister Αλέξης” και να το συγκρίνει με το “δοσίλογοι”, έχω να παρατηρήσω ότι συγκρίνονται ανόμοια πράγματα και μάλιστα ανόμοια πράγματα σε πολλαπλά επίπεδα.
Αλλά πρώτα να πω ποιο είναι, κατά τη γνώμη μου, το παράπτωμα του Χρυσαβγίτη βουλευτή, που προκάλεσε την αντίδραση του προεδρεύοντος. Δεν είναι τα “γίδια” και “ξεφτιλισμένοι”, που ειπώθηκαν στη συνέχεια της αντιπαράθεσης, ούτε τα όσα ακούστηκαν μετά, όταν η κατάσταση εκτραχύνθηκε. Πιστεύω ότι το “mister Αλέξης”, δικαίως προκάλεσε την επέμβαση του προεδρεύοντος, όσο κι αν φαίνεται δευτερεύον. Πρόκειται για υποτιμητική αναφορά, απαράδεκτη για τη Βουλή, όπου η προσφώνηση βουλευτών ή η αναφορά σε βουλευτές γίνεται με το όνομά τους (κύριε Τάδε, ο κύριος Τάδε) ή με την ιδιότητά τους (κύριε συνάδελφε, κύριε αρχηγέ της αξιωματικής αντιπολίτευσης, κύριε υπουργέ, κύριε Πρόεδρε). Έχω παρακολουθήσει πολλές φορές συνεδριάσεις της Βουλής, και, με μια εξαίρεση, ποτέ δεν έχουν γίνει ασεβείς αναφορές με παραποίηση του ονόματος πολιτικών αρχηγών, του τύπου “ο Μπένι”, “ο Καρατζαφύρερ” κτλ. Αυτά είναι για τα μπλογκ και τις παραπολιτικές στήλες, όχι για το Κοινοβούλιο. Θεμιτό είναι να πει κάποιος βουλευτής ότι ο Αλέξης Τσίπρας επιδιώκει, ξερωγώ, να προσεταιριστεί τους Αμερικανούς (διότι αυτό περίπου υπονοεί το “Μίστερ”), αλλά ας το πει ευθέως, με πολιτικούς όρους, όχι με όρους καφενείου, που εμπίπτουν στο άρθρο 77 παρ. 4 του κανονισμού της Βουλής περί ανάρμοστης συμπεριφοράς. Αυτά ισχύουν για κάθε αναφορά σε βουλευτή, και πολύ περισσότερο για τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που έχει θεσμικό ρόλο.
Κάτι πολύ επιβαρυντικό για τον χρυσαβγίτη βουλευτή είναι ότι ασχημόνησε εκτός θέματος· ενώ είχε πάρει το λόγο για να αναπτύξει ερώτηση προς τον υπουργό Οικονομικών, άρχισε να αναλώνει τον χρόνο του (που ήταν όλος κι όλος δύο λεπτά) με άσχετες αναφορές -θέλω να πω, το παράπτωμα θα ήταν ελαφρύτερο αν η επίμαχη φράση είχε τουλάχιστον ειπωθεί κατά την ανάπτυξη της ερώτησης προς τον κ. Στουρνάρα. Και πάλι θα ήταν ελεγκτέα, αλλά τώρα έχουμε επιβαρυντικές περιστάσεις. Άλλο είναι να ρευτεί κάποιος σε ένα γεύμα, κι άλλο να ρευτεί ενώ είναι απρόσκλητος.
Είπα πιο πάνω ότι μέχρι τώρα μόνο σε μια περίπτωση είχαμε ασεβείς αναφορές με παραποίηση ονομάτων βουλευτών. Αυτή η μοναδική ως τώρα εξαίρεση, που κακώς έγινε ανεκτή, είναι ότι μερικές φορές κάποιοι βουλευτές, κατά σύμπτωση όλοι ανεξαιρέτως χρυσαβγίτες, έχουν αναφερθεί στον πρώην πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου χρησιμοποιώντας το παρατσούκλι Τζέφρυ. Δυστυχώς, ως τώρα οι εκάστοτε προεδρεύοντες δεν το επισήμαναν, και δεν τους επανέφεραν στην τάξη, κάτι που ελπίζω από εδώ και στο εξής να αλλάξει. Για παράδειγμα, η προεδρεύουσα κυρία Κόλλια-Τσαρουχά δεν διέκοψε τον κ. Παππά όταν αναφέρθηκε σε «Γιωργάκη Τζέφρυ Παπανδρέου» (στις 14.3.2013), ενώ η ίδια άφησε ανενόχλητο τον κ. Κασιδιάρη όταν στις 30.10.2012 αναφέρθηκε σε «Τζέφρυ Παπανδρέου· ούτε ο κ. Μαρκογιαννάκης διέκοψε τον κ. Γερμενή όταν έκανε λόγο για τον «Τζέφρι Παπανδρέου και την παρέα του» (9.4.2013).
Βέβαια, υπάρχουν και χειρότερα από το “Τζέφρι”. Θα θυμάστε ίσως ότι στις 5.10.2012 ο Κασιδιάρης αποκάλεσε “25% Έλληνα” τον Γ. Παπανδρέου, χωρίς να ιδρώσει το αυτί του προεδρεύοντος, του κ. Λεωνίδα Γρηγοράκου. Παρόμοια, και ακόμα χειρότερα, ο (μακαρίτης πια) Αθανάσιος Νάκος άφησε ατάραχος τον Κασιδιάρη πάλι να διαβάσει απόσπασμα από τα Πρωτόκολλα της Σιών, στις 23.10.2012, χωρίς να του ζητήσει να ανακαλέσει και να τον αποβάλει από την αίθουσα· αντίθετα, ο Γ. Δραγασάκης και άλλη φορά έχει διακόψει βουλευτή του ναζιστικού κόμματος, την κ. Ελένη Ζαρούλια, όταν αναφέρθηκε σε «υπανθρώπους», και στο τέλος τής έκλεισε τα μικρόφωνα όταν ξεπέρασε κατά πολύ τον χρόνο της (δίκιο έχετε αν παρατηρήσετε ότι στην ίδια ομιλία η κ. Ζαρούλια είχε επίσης κάνει λόγο για Γιωργάκη Τζέφρυ Παπανδρέου χωρίς να της επισημανθεί, αλλά ο διαιτητής δεν σφυρίζει δυο φορές πέναλτι στην ίδια φάση).
Νομίζω ότι σε όλες τις περιπτώσεις που ανέφερα, αλλά και σε πολλές άλλες, οι προεδρεύοντες θα έπρεπε να ακολουθήσουν το παράδειγμα του κ. Δραγασάκη: να διακόψουν τον ασχημονούντα χρυσαβγίτη, να του ζητήσουν να ανακαλέσει και, αν αρνηθεί, να του επιβάλουν μομφή και να τον αποβάλουν από την αίθουσα. Τώρα που έγινε η καλή αρχή, δεν έχουν δικαιολογία αν δεν το κάνουν. Με την επανάληψη θα γίνει και καλύτερη η εφαρμογή της διαδικασίας, γιατί ο κ. Δραγασάκης μπορεί να έκανε ένα-δυο λαθάκια, συγχωρητέα σε κάτι που γίνεται πρώτη φορά, όπως μπορεί να έκανε κι ένα-δυο δευτερεύοντα λαθάκια τις προάλλες ο δήμαρχος κ. Καμίνης όταν απαγόρεψε τη χρυσαβγίτικη παράσταση στο Σύνταγμα -αλλά το ουσιώδες είναι που την απαγόρεψε, την άλλη φορά θα το κάνει αλάνθαστα.
Δέχομαι ότι αυτή η τακτική, παρόλο που μένει μέσα στα όρια των κανονιστικών διατάξεων, μπορεί να φανεί καταχρηστική. Αλλά δεν τάσσομαι υπέρ της γενίκευσής της -μόνο για τους Χρυσαβγίτες την προτείνω. Δύο μέτρα και σταθμά; Βέβαια. Βέβαια, γιατί η Χρυσή Αβγή δεν είναι ένα κόμμα σαν τα άλλα -κάτι που δεν έχουν καταλάβει πολλοί που πλασάρουν την επικίνδυνη για τη δημοκρατία θεωρία των δύο άκρων, όπως δεν το έχουν καταλάβει και οι 50 βουλευτές της ΝΔ που ψήφισαν υπέρ της άρσης ασυλίας του βουλευτή Πέτρου Τατσόπουλου ύστερα από μήνυση που του έκανε ο Χρ. Παππάς της ΧΑ. Ότι δεν είναι ένα κόμμα σαν όλα τα άλλα φαίνεται και από αλλού: για παράδειγμα, η θέση του 7ου αντιπροέδρου της Βουλής έχει μείνει κενή, ακριβώς για να μην τη μιάνει χρυσαβγίτης, και αυτό με συναίνεση όλων των άλλων κομμάτων.
Με τη σχολαστική εφαρμογή της “τακτικής Δραγασάκη” δεν είναι δύσκολο να μπουν τα δυο πόδια των χρυσαβγιτών σε ένα παπούτσι -κι αν, στην πορεία, γίνει επίπληξη και σε καμιά βρισιά βουλευτή του ‘συνταγματικού τόξου’ δεν είναι κακό. Κι αν ενοχλεί το ότι η πειθάρχηση των νεοναζιστών θα γίνει για μικροπαραπτώματα, θυμίζω ότι και τον Αλ Καπόνε τον έβαλαν στη φυλακή για φορολογικές παρατυπίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου