Ουκρανία: οι ναζιστές στην εξουσία (;)

Νίκος Σκοπλάκης, απο το Red NoteBook...

Σε εκτεταμένο ρεπορτάζ τους, αναφέρουν μεταξύ άλλων και τα εξής: Άνδρες των παραστρατιωτικών ομάδων «περιφρούρησης» που φορούν στρατιωτικά κράνη συλλαμβάνουν, συχνά σε συνεργασία με αστυνομικούς, όποιους τους φαίνονται ή τους υποδεικνύονται ως ύποπτοι. Ένας από τους φασίστες φυρερίσκους του «Δεξιού Τομέα», ο Dmitrij Jarosch, δηλώνει ότι είναι στιγμή να διεκδικήσει η «εθνική ιδέα» συμμετοχή στην διακυβέρνηση. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ των δύο ανταποκριτών, ο νέος υπουργός εσωτερικών της Ουκρανίας, Arsen Awakow, δήλωσε ότι οι ηγέτες του «Δεξιού Τομέα» θα μπορούσαν να υπολογίζουν σε θέσεις επιρροής σε κεντρικά υπουργεία. Ολόκληρο το ρεπορτάζ στα γερμανικά, εδώ.

Σε αυτό το σημείο, πρέπει να επισημάνω ότι το φασιστικό «Κόμμα της Ελευθερίας», το ακροδεξιό κόμμα του πυγμάχου Κλιτσκό και το κόμμα της αγαπημένης καταχράστριας των ευρωπαϊκών νεοφιλελεύθερων δυνάμεων, Τιμοσένκο, δρούσαν από κοινού εδώ και καιρό. Ένα από τα πολλά κοινά τους αιτήματα ήταν να ανακηρυχτεί και πάλι ο Ουκρανός ναζιστής Stepan Bandera σε «ήρωα της Ουκρανίας», όπως είχε συμβεί κατά την πρώτη διακυβέρνηση Γιούσενκο-Τιμοσένκο. Με αφορμή εκείνη την ανακήρυξη, μάλιστα, η γενική συνέλευση του ΟΗΕ είχε εκφράσει με απόφασή της έντονη ανησυχία για την ραγδαία αναβίωση του φασισμού στην Ουκρανία. Περιέργως ξεχασμένο αυτό τις τελευταίες μέρες!

Όμως, και το Κέντρο Simon Wiesenthal είχε κατατάξει το «Κόμμα της Ελευθερίας» ως ένα από τα χειρότερα αντισημιτικά και ρατσιστικά κόμματα στον κόσμο. Η δημοσιογράφος της γερμανικής «Jüdische Allgemeine», Nina Jeglinski, είχε καταγράψει αναλυτικά από τον Μάιο του 2013 τις ρατσιστικές, ξενοφοβικές και αντισημιτικές θέσεις των δεξιών δυνάμεων, μέσα στις οποίες νομιμοποιήθηκε το «Κόμμα της Ελευθερίας» και διαμορφώθηκε ο φασιστικός γαλαξίας του σημερινού «Δεξιού Τομέα» στο Κίεβο. Επισήμανε, μεταξύ άλλων, την αφθονία οικονομικών μέσων για το «Κόμμα της Ελευθερίας» στη Δυτική Ουκρανία, την πολυτελή διαβίωση των στελεχών του, τα γραφεία του που θύμιζαν γραφεία επιχείρησης. Τα στελέχη του υποστήριζαν δημοσίως θεωρίες «ρωσο-εβραϊκών συνωμοσιών εναντίον της Ουκρανίας». Ο πρόεδρος της Ισραηλιτικής Κοινότητας στην Ουκρανία, Eduard Dolinski, είχε επισημάνει ότι με «την είσοδο αυτού του κόμματος στην Βουλή τα ρατσιστικά ιδεολογήματα έγιναν και πάλι αποδεκτά στον δημόσιο λόγο». Ανέφερε, μάλιστα, την ανάγκη για μια ξεκάθαρη στρατηγική, ώστε να εμποδιστεί η ανάπτυξη του φασισμού (ολόκληρο το κείμενο εδώ).

Η στρατηγική των νεοφιλελεύθερων δυτικών δυνάμεων, πάλι, ήταν να βοηθήσουν την κοινή δράση των δεξιών, των ακροδεξιών και των ναζιστών μαχαιροβγαλτών, ώστε να επανέλθει μια «ισορροπία» αντιπροσωπευτικότερη για το είδος των σχέσεων που επιδιώκουν με την Ουκρανία. Μόνο που με την στρατηγική αυτή, επανήλθε ως ρυθμιστική δύναμη στην Ουκρανία ο φασισμός. Συγκαλύπτοντας παραστρατιωτικούς φασίστες και παρουσιάζοντας μέσω μεγάλων ΜΜΕ μια ΜΗ αντιπροσωπευτική εικόνα της κατάστασης, στο πορτοκαλόφαιο κράμα κυριαρχεί η ακροδεξιά. Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές δυνάμεις είναι απολύτως υπόλογες για τον τρόπο με τον οποίο εξελίχθηκε η κατάσταση στην Ουκρανία. Διότι γνώριζαν, διότι παρουσίαζαν τον «Δεξιό Τομέα» φενακιστικά σαν...διαδηλωτές, διότι υποδέχτηκαν τον κουστουμαρισμένο φασίστα Oleg Tjanibok από το «Κόμμα της Ελευθερίας» ως μέρος της «λύσης». Μιας «λύσης» εκφασισμού με νεοφιλελεύθερο περίβλημα, μήπως;